Het jy al ooit iets gereel – miskien ‘n ete – en dan kanselleer jou gaste op die laaste nippertjie? Die lewe “gebeur” en soms val daar goed voor waaroor ons nie beheer het nie maar wat van die tye wanneer ons onnodig verskonings soek om nie “op te daag” nie? God nooi ons uit om deel van Sy Koninkryk te wees en deel te hê aan die verspreiding van die Evangelie maar soms soek ons verskonings om eerder met ons eie dinge besig te bly. Wat kan ons leer van ‘n soortgelyke gelykenis in die Bybel om ons te help om meer “op te daag” wanneer God ons uitnooi?