Die leer van uitverkiesing is ‘n belangrike onderwerp in die Christelike teologie. Sommige verstaan dit so dat God, nog voor die skepping van die wêreld, geweet het watter mense Hom uit eie vrye wil sou kies en op Hom sou vertrou. Hy het dus nie arbitrêr besluit wie gered gaan word nie, maar as Alwetende het Hy vooruit gesien wie in geloof op Jesus Christus sou reageer.

Hierdie perspektief beklemtoon dat God se uitverkiesing nie ’n meganiese besluit is wat die mens se vrye wil uitskakel nie, maar dat sy kennis van die toekoms volmaak is. Met ander woorde, God se keuse om te red is gegrond op sy voorafkennis van wie Hom gaan kies.

Skrifgedeeltes soos Romeine 8:29-30 (“Want die wat Hy vooruit geken het, dié het Hy ook voorbeskik…”) word in hierdie lig verstaan: God se voorkennis gaan vooraf aan sy verordening. Hy sien vooruit wie in Christus sou glo, en Hy bevestig hulle roeping en redding.

Hierdie siening bring balans: God bly volkome soewerein en vol genade, maar die mens se verantwoordelikheid om Hom te kies word nie opgehef nie. Gelowiges kan troos vind daarin dat God reeds vooruit geweet het van hulle geloofskeuse, en dat Hy hulle in Christus bevestig en bewaar.