Om te verseker dat hulle niks uitgelaat of bygevoeg het nie, moes hulle die woorde en letters aan die einde van elke sin tel. Elke keer as ’n skrywer by een van God se Name kom – soos Elohim of El-Shaddai – het hulle eers ophou skryf en hulle penne neergesit. Dan het hulle ’n nuwe pen gevat en daardie Naam baie versigtig geskryf. 

Om God se Naam te skryf
Wanneer hulle egter die Naam Jaweh moes skryf – die Naam waarmee God Hom in die brandende bos aan Moses bekend gemaak het – het hulle opgestaan, hulleself gaan was, en nuwe skoon klere aangetrek – klere wat spesiaal vir hierdie doel opsy gesit is. Dan moes hulle bid en hulle sondes bely, en daardie Naam met ’n nuwe pen skryf. 
Dit word nie meer vandag gedoen nie. (Ons publikasie se missieverklaring verseker egter dat elke woord wat na God verwys met ’n hoofletter begin, insluitende die persoonlike voornaamwoord wat na Hom verwys, of wanneer ons na die Here, Verlosser, Evangelie, Bybel of Sy Woord verwys.) 

Die vrees van die Here
Die Bybel leer ons dat   Psalm 111:10. Oënskynlik is daar vandag ’n groot tekort aan wysheid. Wat in die verlede onwettig en ondenkbaar was, word nou op TV, oor die radio, in rolprente, in die media en in tydskrifte aan die groot klok gehang. Ons word met godslastering oordonder. “…die Here sal die een wat Sy Naam misbruik, nie ongestraf laat bly nie.” Eks 20:7.

Pasop Godslasteraars
Ek was tydens my verpligte militêre diens geskok oor die argwaan waarmee soldate die Here se Naam ydellik gebruik. Dit was nogtans opvallend hoe ongemaklik sommige geraak het wanneer hulle dit in die teenwoordigheid van ’n Christen doen. 
Hulle het om verskoning gevra, omdat dit Christene kwets wanneer God se Naam ydellik gebruik word. Maar ek het hulle daarop gewys dat hulle mý nie om verskoning moet vra nie, maar die Almagtige God en Regter, voor Wie hulle verantwoording oor elke ydele woord sal moet doen. Ek was só ontsteld oor die misbruik van God se Naam, dat ek gevra het om die bevelvoerder te sien. In sy kantoor vra hy my toe: “Nou ja, skutter, wat pla jou?” 
Ek vra toe: “Is dit teen die wet om die Naam van die Here te misbruik?” 
Hy het geantwoord: “Ja, jong man, hoekom vra jy? Word die Here se Naam dan in hierdie eenheid misbruik?“ 
“Ja, Meneer. Ek is jammer om dit te sê, maar baie korporaals en sersante laster daagliks die Naam van die Here.” 
Sy gesig het verdonker. “Ek is jammer om dit te hoor, jong man. Ek sal dadelik werk daarvan maak.” Daarmee is ons gesprek beëindig. Tydens die Vrydag se bataljonparade, het die kommandant die eenheid soos volg aangespreek: “Die Here Jesus Christus is die Opperbevelhebber van hierdie weermag. Hy is die Een wat besluit of ons sal lewe of sterwe. Oorwinning of neerlaag is in Sy hande. Julle lewens is in Sy hande. Enige manskap wat die Here se Naam ydellik gebruik, is ’n verraaier en hy sal dienoor-eenkomstig behandel word. Ek sal geen godslastering in hierdie eenheid duld nie!”
En hy het ook nie. Sommige offisiere is van godslastering aangekla, en party is van hulle range onthef. Ons het ook gesien hoe God met godslasteraars in ons geledere werk. By een geleentheid het ’n jong bekeerling ’n berugte lasteraar bestraf omdat hy weer die Here se Naam ydel gebruik het: “Die Here sal jou straf!” het hy gewaarsku. 

Sprakeloos
Die lasteraar het wéér gevloek, sy Coke-blikkie opgetel, en is deur ’n by, wat hy nie gesien het nie, op die tong gesteek. Sy tong het begin opswel, en die res van die peloton kon hulle lag nie bedwing nie. Hy kon dae lank nie praat nie. 
’n Ander vuilprater in ons eenheid is deur een van ons Bybelstudie-groep gewaarsku: “God sal die hardnekkige oordeel!” Kort daarna is dié onderkorporaal se nek so ernstig op ’n hindernisbaan beseer, dat hy weke lank daarna nog ’n nekstut moes dra. 
Hy is behoorlik bespot deur ander ongelowiges wat hom voortdurend aan sy hardnekkigheid herinner het deur na hom te wys en uit te roep: “Hardnekkige!” In Handelinge lees ons hoe God Ananias en Saffira met die dood gestraf het omdat hulle vir die Heilige Gees gelieg en God daardeur oneer aangedoen het. “Die hele gemeente en al die ander mense wat hiervan gehoor het, het baie bang geword.” Hand 5:1-11. 

God se afvalhoop
Die Westminster Kategismus leer ons dat die mens se vernaamste roeping is om God te verheerlik. As ons Sy Naam belaster, is ons besig om die hele doel van ons bestaan te negeer. As ’n elektroniese item nie meer werk nie, beland dit op die ashoop. Die Here Jesus het die ewige verdoemenis as ‘Gehenna’ beskryf, die smeulende afvalhoop van Jerusalem. 
Net soos die rook van dié hoop afval voortdurend opgestyg het, so het die Here die ewige oordeel as God se afvalhoop beskryf. Diegene wat God nie verheerlik nie, sal Sy teenwoordigheid in alle ewigheid nooit geniet nie; hulle sal vir ewig van Hom verwyder wees, op die brandende afvalhoop van die hel. Wanneer die bestaan van die Lewe-Gewer gering geskat word, word ook die lewens van mense geminag. As God gehoon word, word Sy skepsels waardeloos.

Aanbid by jou werksplek
Toe die bekende argitek, sir Christopher Wren, besig was met die bou van St. Paul Katedraal in Londen, het hy opdrag gegee dat die volgende kennisgewing oral op die bouterrein aangebring moes word: “As gevolg van die verfoeilike wyse waarop arbeiders gewoonlik die Naam van die Here misbruik, word almal hiermee in kennis gestel dat misbruik van die Here se Naam in hierdie plek voldoende rede vir onmiddellike afdanking sal wees.” 

Tevergeefse gebede en sang
Miskien sal jy nooit so ver gaan as om die Derde Gebod doelbewus te verbreek nie, maar ’n mens kan die Here se Naam ook ydel gebruik as jy op ’n onnadenkende of meganiese manier bid of lofliedere sing. Om op ’n koue en ongeraakte manier te aanbid, is ook ’n verbreking van die Derde Gebod. In die Here se Naam nader ons tot God deur aanbidding, liefde en gebed. Ons mag so ’n groot Naam nie ligtelik gebruik nie. Bid en loof ons God op só ’n wyse dat Sy Naam nie in ons siele weerklank vind nie? Ons moet in al ons liedere, gebede en prediking opreg, heelhartig en entoesiasties wees. 

Wêreldse aanbidding
Betekenislose aanbidding is die onvermydelike gevolg van ’n wêreldse gesindheid. In baie kerke kan mense gesien word wat rondloer, mekaar opsom, vir mekaar fluister, en wat oënskynlik geen poging aanwend om met hart en verstand op die aanbidding van God te fokus nie. Sommige probeer nie eers om die liedere saam te sing nie. 
En baie bedienaars moedig ’n vermaaklikheidsmentaliteit aan met hulle klem op gemaklike kleredrag en hulle gebruik van ligsinnige, vlak taalgebruik en onbehoorlike grappe. Dit help nou nie juis om respek en eerbied in ons aanbidding van die Heilige God te kweek nie.
“…Hulle kom na jou toe asof dit ’n volks-optog is, hulle gaan sit voor jou, hierdie volk van My, en hulle hoor wat jy sê, maar hulle doen nie wat jy sê nie. Al wat hulle doen, is om aan die begeertes toe te gee waaroor hulle gedurig praat; hulle is net uit op wins vir hulleself. Jy is vir hulle maar net soos iemand wat met ’n mooi stem liedjies vol begeerte sing en die lier goed speel; hulle hoor wat jy sê, maar hulle doen niks van wat jy sê nie.” Eseg 33:31-32. Skynheilige aanbidding is dikwels die gevolg van die weiering om te doen wat die Here beveel. “Watter sin het dit dat julle My aanspreek met ‘Here, Here!’ en nie doen wat Ek sê nie?” Luk 6:46.

Heelhartige aanbidding
Om die Here se Naam opreg en betekenisvol te gebruik, verg heelhartige liefde en gehoorsaamheid. Mense wat die Bybel geringskat en die grondliggende leerstellings van die Christendom verwerp, kan onmoontlik nie ernstig wees wanneer hulle die Here se Naam gebruik nie – want hulle het geen respek vir God se Oppermag nie. Sulke mense is vir hulleself ’n wet; hulle kies watter dele van God se Woord vir hulle aanvaarbaar is, en vertroebel dit dan met hulle filosofieë en mense se politiek. “Tevergeefs aanbid hulle My…” Die Derde Gebod verbied alle onopregtheid, onnadenkendheid, en oppervlakkige aanbidding. Dit verbied valsheid, opstandigheid en ongehoorsaamheid – by almal wat sê dat hulle die Here aanbid. 
Die positiewe deugde wat deur die Derde Gebod vereis word, is deurdagt-heid, opregtheid en heelhartige toewyding aan ons Here en Verlosser. Die vernaamste doel van die mens is om God te verheerlik en vir ewig te geniet. “Waar die hart van vol is, loop die mond van oor.” Matt 12:34. Ons moet onthou “Ons Vader, wat in die hemel is, laat U Naam geheilig word…”

Bron:  juig.co.za

NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.