Daniël 7:13 en Sagaria 12:10 word gekombineer deur die skrywer om die triomferende verskyning van Christus en die vyandige respons van die wêreld daarop, te beskryf. Binne die Joodse denke verskyn die Messias “met die wolke” (Eks. 13:21; 16:10; Matt. 17:5; Hand. 1:9).
Alle mense sal Jesus sien verskyn, en nie net die Jode en die Romeine wat Hom gekruisig het nie. Almal sal weeklaag in selfverwyt en in berou – dit is ook moontlik dat daar skulderkenning by die volke sal wees. In Op. 22:20 word die koms van Christus op soortgelyke wyse beklemtoon.
In Op. 1:8 kom God self aan die Woord in die eerste persoon. Binne die Joodse denke beteken dit dat God nie net die begin en die einde is nie, maar dat Hy ook alles tussenin is – alles in almal en in alles. Hy omvat die hele bestaande werklikheid. In Op. 21:6 word die Alfa en die Omega aangevul met die Begin en die Einde. Hiervolgens is daar geen deel van die geskiedenis waar God uitgesluit kan word nie – die volle historiese verloop is binne sy almag.
Niemand kan die goddelike en magtige teenwoordigheid van Christus ontkom nie – almal sal Hom sien en reageer daarop. Maar dit gaan nie in Openbaring net oor Christus se wederkoms aan die einde van die tyd nie, maar is sy verskyning onder mense in die teenswoordige tyd ingesluit. God is in sy almag aanwesig binne die verloop van die hele geskiedenis.
Kom ons dink na oor:
• Watter tekens sien jy raak dat ons in die eindtyd lewe?
• Verduidelik jou eie gereedheid vir Jesus se wederkoms