Die eerste bondel is in die masjien.  Nou solank die wasgoeddraad skoonmaak.  Pikswart geroet en Suidoostertaai.

Is ek veronderstel om nou te sing?

Steun-steun die trappe uit met die eerste mandjie vol.  Donker bril op teen die skerp son.  Die enigste bietjie kleur aan wasgoed ophang is die blou, pienk, geel en groen pennetjies.

Deur die oggend soek ek na immerontwykende passie.  Die wasgoed moet gewas word.  Die baie klere, handdoeke en lakens.  Ek het ‘n gesin wat die klere dra.  Ons kan bad én stort.  Het beddens om op te slaap.  ‘n Outomatiese wasmasjien.  Ek kán nog trappe klim.  Die son sien.

“Tel jou seëninge, tel hul een vir een…”

‘n Passie vir dankbaar wees!