Dan wil hulle weet wanneer dit (uiteindelik) gaan ophou, want hulle kan nie meer nie.
Ander vra weer dieselfde vraag vanuit ‘n ander hoek: Wanneer moet ek ophou gee en gee, sonder om iets terug te verwag? Wanneer bereik dinge versadigingspunt?
Nog ander opper ‘n ewe legitieme vraag: Wanneer het ek genoeg belastings betaal en wanneer is die styging in die prys van verbruikersgoedere genoeg? Dit lyk of dit nooit ‘n plafon gaan bereik nie.
Die Bybel vra ook meer! Paulus verwys in vers 1, 9 en 10 daarna dat gelowiges weet wat dit beteken om te lewe soos die Here wil, en om mekaar lief te hê. Nog meer impliseer dat daar nie ‘n maksimum is nie. Daar is altyd nog ruimte vir groei en vooruitgang. Gehoorsaamheid aan die wil van God kom nie oornag nie. Dis ‘n lewenslange proses waarop mens jou moet toelê. Dis iets wat beoefen moet word. Dag vir dag, oomblik vir oomblik. Die geleenthede is onbeperk. Genoeg is nooit genoeg nie. Want die wedloop van die lewe is nog nie voltooi nie. Die wenstreep lê nog vorentoe. Volmaaktheid bly ‘n ideaal waarna ons hier op aarde strewe, wat ons moet najaag met mag en mening.
Daar sal altyd nog iemand wees om lief te kry; nog iemand wat ingesluit moet word in die geloofsfamilie; nog iets wat aangeleer en ingeoefen moet word. Ons ontmoet daagliks nuwe mense. Ons kry kans om hulle lewens positief te beïnvloed. Ons kry geleentheid om iets van God se liefde na hulle te kaats.
Het jy die geestelike ‘woema’ om vandag meer te gee as wat jy verwag het – bloot omdat die Here dit van jou vra?
Bron: Vers ‘n dag