Soebatsfontein se bruin inwoners het toe in ’n gedeelte gewoon wat as die Blou Kamp bekend gestaan het.
“Ek kom daar by Josef se huisie,” sê oom Soekie, “en ek sien hy is baie siek. In daai jare het ons nie vir kanker geken nie. Maar ek skat hy’t kanker gehad. Hy was net ’n bondel bene.
“‘Ek wil hê Oubaas moet die Here vra om my te kom vat,’ sê ou Josef vir my. Ek dag toe: Ek kan mos nie in daai rigting bid nie. ’n Mens vra nie vir die dood nie. ’n Mens bid mos vir lewe wanneer jy bid.
“Ek bid toe vir beterskap vir Josef, en ek groet hom en ek gaan terug winkel toe.”
Maar die volgende dag kom Sêra weer by die winkel aan.
Josef roep weer na hom.
“Ek’s toe maar weer Blou Kamp toe,” vertel oom Soekie.
“‘Oubaas het nie gister reg gebid nie,’ sê Josef vir my. ‘Oubaas moet bid dat die Here my kom vat.’
Ek sê toe vir hom: Ek kan mos nie in daai rigting bid nie, ou Josef. Ek bid net vir lewe.
“Ek bid toe weer dat sy pyn moet skietgee. Maar daai nag kan ek nie slaap nie.
Josef is die hele tyd in my gedagtes. Later sê ek vir die Here: Here, ou Josef wil hê ek moet bid dat U hom kom haal. Mag ek dit doen?”
Die volgende dag – die derde een – toe kom Sêra weer by die winkel aan. Josef vra al weer na oom Soekie.
“Help my, liewe Heer, dink ek, en toe is ek maar weer Blou Kamp toe. Josef se pyn was nou baie erg, kon ek sien.
“Hy kom so half orent in die katel en hy sê vir my: ‘Baas Soekie, jy bid nie soos ek vra nie. Vra die Here om my te kom vat; ek kan nie meer nie.’
“Ek sê toe vir hom: Josef, ek sal vir die Here sê wat jy vra. En ek gaan toe op my knieë daar langs sy katel en ek neem die saak met die Here op. Ek sê vir Hom: Here, hierdie man het baie pyn. Hy vra dat ek vir U vra dat U hom moet kom haal.
“Doen dit as dit U wil is.”
Ná die gebed groet oom Soekie toe weer en is hy terug winkel toe.
Omtrent ’n halfuur later toe kom Sêra weer by die winkel aan, met dié nuus: “Josef is pas oorlede. Dankie dat Oubaas hom gehelp het.”
Die volgende dag, sê oom Soekie, was ’n Vrydag – Goeie Vrydag.
Bron: beeld.co.za