In haar weergawe was Jesus een van die minder opwindende karakters in die Bybel en om Hom te volg amper so opwindend soos om te kyk hoe ’n potplant groei.
Haar Liewe Jesus was ’n passielose ou met ’n lang, wit kleed wie se hartjie bly was wanneer ons soet is en ontsteld was wanneer ons stout is.
Omdat Hy glo glad nie van stoute kinders gehou het nie, het ek die idee gekry dat ek ook nie veronderstel is om van stoute kinders te hou nie, wat vir my nogal ’n identiteitskrisis veroorsaak het.
Eers jare later sou ek uitvind dat Jesus eintlik mal is oor stoute kinders.
Ek kon my niks meer boring indink as om hierdie boring Jesus te volg nie.
Haar Jesus het geklink soos iemand wat ons die heeltyd wil kalmeer wanneer ons lekker speel. Hy was ’n pretbederwe r wat waarsku, terughou en saggies raas.
Ek neem haar kwalik dat sy ons nooit prentjies laat inkleur het nie van ’n Jesus wat byvoorbeeld saam met die tollenaars partytjie hou, water in wyn verander, die godsdienstiges by die tempel ’n pak slae gee of van sy dissipels wat op die sabbat koring pluk.
Ook haar idee van die hemel, veral die gedagte aan hemelse kore wat heeldag sing, het eerder na ’n nagmerrie as ’n droom geklink.
Ek het in daardie stadium eenkeer na ’n koorkompetisie gaan luister waarin my sussie gesing het en gedink as dit is hoe die hemel is, is die hel sekerlik ’n verskriklike plek.
Wat kan pynliker wees as om jou ’n ewigheid lank stadig dood te verveel? Sy het die hemel soos ’n laaang Sondagmiddag laat klink.
Ek het die idee gekry dat as die hel ’n warm plek is, dan is die hemel ’n koue plek. Dit was ’n bietjie soos om te kies tussen uitskryfwerk en om gehok te wees, soos om te kies tussen Britney Spears en Christina Aguilera (of Bles Bridges en Gerrie Pretorius?).
Die probleem is natuurlik dat die Jesus van die Nuwe Testament alles is wat die Sondagskooltannie nie was nie. Hulle was soos twee teenoorgestelde pole in die heelal.
Sy was vas en Hy was vry.
Sy het tee gedrink saam met die smart mense van die bodorp en Hy het uitgehang saam met die onbelangrike mense van die onderdorp.
Die kerk is vandag, met toenemende uitsonderings, te veel soos my Sondagskooltannie (ordelik, netjies, veilig, vervelig, subtiel, gemaklik … ) en te min soos die Jesus van die Nuwe Testament.
Die skrywers van die Nuwe Testament skets Jesus as ’n dapper, passievolle man wat lig gereis het, opgestaan het teen ongeregtigheid en ’n revolusionêre boodskap van ’n opwindende nuwe koninkryk verkondig het.
Hy het op water geloop, buite ge- slaap, saam met melaatses geëet, 40 dae gevas sonder om te kroek en partytjie gehou saam met die sondaars.
Laat niemand sê Jesus was net ’n bietjie vreemd nie, Hy was super-weird en sy boodskap iets uit ’n ander wêreld. Die lewenstyl wat hy verkondig het, was eerder gevaarlik as vervelig.
Jesus het ’n groter probleem gehad met rykdom as met armoede, godsdienstiges was vir Hom ’n groter frustrasie as sondaars en mense se grense het Hom meer omgekrap as vryheid.
Hiervan het die tannie my niks vertel nie.
Ek sê nie ons moet haar op die brandstapel brand nie, maar ons sal die kinders teen haar moet waarsku. Die tannie is gevaarlik!
Die kerk se grootste vyand was nog altyd in haarself. Die Sondagskooltannie en haar gemaklike Jesus waarsku ons net weer teen die dreigende gevaar van selfvernietiging.
Ons is gedurig besig met een van twee dinge: óf om meer soos Jesus te word óf om Jesus meer soos ons te maak. Die wêreld het Jesus nodig. Nie ’n Jesus wat soos ’n kerk lyk nie, maar ’n kerk wat soos Jesus lyk. Sy liggaam op aarde.
Die uitdaging is om Jesus van voor af te ontdek, maar dié keer dalk met minder van die soet kerksousie?
. Die Sondagskooltannie is ’n fiktiewe tannie en enige ooreenkomste met kerktannies vandag is bloot toevallig.