- Die twee howe – Joods en Romeins: Die Romeine was die politieke heersers van die Joodse gebied. Hulle het die Jode onder leiding van die hoëpriester toegelaat om oor hulle eie sosiale en godsdienstige sake besluite te neem. Daarvoor het hulle ‘n spesiale raad gehad, naamlik, die Sanhedrin. Die Jode wou van Jesus ontslae raak, omdat hulle gedink het Hy is ‘n lasteraar en moeilikheidmaker. Daarom verhoor hulle hom eers (Mk 14:53-65). Volgens Johannes het hulle egter nie die reg gehad om iemand ter dood te veroordeel nie (Joh 18:31). Daarom het hulle hom na die politieke leier gestuur – hy kon Jesus ter dood veroordeel en het dit ook onder druk van die Jode gedoen.
- Die verraad van Judas: Judas het Jesus verraai, maar waarom was dit nodig (Markus 14:10-11)? Jesus hulle het in die tuin van Getsemane tussen baie ander mense die nag gaan deurbring. Jesus was ook nie van Jerusalem self nie. Hy het uit die noorde, uit Galilea, gekom en was dus nie so bekend nie. Paulus, wat toe ook ‘n jong Fariseër in Jerusalem was, het Jesus glad nie ontmoet nie. Aangesien daar ook nie ligte en sulke dinge in die tuin was nie, sou die soldate maklik ‘n fout kon maak en die verkeerde persoon kon vang. Daarom het hulle iemand saamgevat wat presies geweet het waar om Jesus te kry en toe hulle daar kom, moes hy Jesus spesifiek identifiseer, in sy geval deur Jesus te soengroet (Mk 14:45).
- Die instelling van die nagmaal: Dit is nie maar per toeval dat Jesus by sy laaste ete die nagmaal ingestel het nie. Etes in die destydse wêreld was eintlik sosiale gebeure. Jy het net saam met jou beste vriende geëet en familie en vriende het dit ook gereeld gedoen. Deur nou vir die dissipels te vra om by die etes elke keer aan Jesus terug te dink, het beteken dat hulle gereeld aan Hom bly dink as hulle vriend. Die gedagtes moet hulle dan telkens herinner aan wie hulle is en wat Jesus vir hulle gedoen het. Deur dit aan ‘n ete te bind beteken dat hulle nooit sal vergeet om dit te doen nie, want hulle moet altyd eet.
- Petrus verloën Jesus: Petrus het sulke goeie bedoelings gehad. Hy het vir Jesus gesê dat hy Hom nooit in die steek sal laat nie en toe die toets kom dop hy dit… sommer ‘n paar maal. Hy verloën Jesus. Hy was bang hy sou saam met Jesus gekruisig word – later is hy wel vir Jesus gekruisig. Die rede waarom hy dit nie die eerste keer kon doen nie, is omdat die werklike kruisweg van redding kan net eenmaal en deur een Persoon gestap word – Jesus. Geen mens nie, nie eers Petrus nie, kon dit doen nie. Daarom hardloop Jesus se dissipels sommer al in die tuin van Getsemane al almal weg (Mk 14:50).
- Jesus se gebed: Jesus bid dat die lydensbeker van Hom weggeneem moet word… (Mark 14:32-41). Tog moet sy wil nie seëvier nie, maar die van sy Vader. Hiermee word die menslikheid van Jesus beklemtoon. Hy het nie sommer maar net in die dood ingestap nie, maar het ook die normale menslike vrese gehad. Ons dink dikwels dat dit nie moeilik vir Jesus was om kruis toe te gaan nie, maar die Hebreërskrywer noem Jesus die begin en voleinder van die geloof (Heb 12:2). Hiermee bedoel hy dat toe Jesus voor die kruis gestaan het, het iets heeltemal nuuts op Hom gewag – niemand het na die dood nog vir ewig weer opgestaan nie. Jesus kon dus net in God glo wat Hom sou opwek. Nogtans was sy geloof sterk genoeg om die heilspad enduit te loop.
- Jesus was eintlik onskuldig: Dat Pilatus nie gedink het Jesus is skuldig of dat Hy die dood verdien nie, word in die Evangelies beklemtoon. Pilatus was selfs sy hande in onskuld. Dit maak die skuld van die mense wat Hom wou kruisig nog groter.
Bron: bybelkennis.co.za
NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.