In die Grieks het die woord πίστις (foneties “pistis”) die betekenis om te glo in die goeie nuus aangaande Jesus Christus en om ‘n volgeling van Hom te wees. Maar dit val ook in dieselfde semantiese veld as “vertrou, om staat te maak op, betroubaar”. Meer spesifiek dui dit op ‘n vaste stel oortuigings wat slegs moontlik is in ‘n spesiale interpersoonlike verhouding met God of Christus.

Prakties is geloof nie bedoel om iets bonatuurliks en onbereikbaar te wees nie. Net so vanselfsprekend as wat asem en suurstof is waardeur elke mens lewe, net so natuurlik is geloof in ons as Jesus-mense. Deur geloof word ons in aanraking gebring met die onsigbare wêreld rondom ons. In hierdie nog onbekende wêreld vir ons, bestaan God. So omring die ewigheid waarin die lewende God bestaan, ons.

Hoe kan ons seker wees hiervan? Slegs as ons die sekerheid buite onsself in God ontdek en dan dáárop bou. Geloof word Jesus-mense se oë om God raak te sien. Die wêreld wat sonder God lewe, gaan blind deur die lewe en sien God nie raak nie en gaan so verlore. Jesus-mense sien met geloof vir God en sy goedheid raak. Alleen deur geloof is God alomteenwoordig en liefdevol handelend in ons alledaagse lewe. Maar juis in die asem-wegslaan-wonder van die skepping, sien ons die handtekening van God op elke stukkie detail in die skepping. God het die onmoontlike duplisering van sy sigbare skepping vir ons gegee as sekerheid dat Hy ook in die onsigbare teenwoordig is.

Hoe kan ek iets verduidelik wat ons nie kan sien nie? Hoe oortuig ek ander van iets wat ons as abstrak beskou? Hoe kan ek geloof in God aan ander gee?

Ek kan nie! Net Hy kan!

Bron:  http://doomcharl.blogspot.com/

NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.