Kleipot-mens


My antwoord was soos volg: “Weet jy, liewe vrou, ek dink ek stoei net so hard soos enige ander kind van God. Miskien selfs meer! Want hoe meer ek bewus word van dit wat God van my verwag, hoe meer weet ek: ek sal nooit God se wil kan doen soos Hy dit sou wou hê nie. Inteendeel, ek dink ek stel Hom keer op keer teleur met my eiewilligheid, my ongeduldige menswees en my ongehoorsaamheid. Meer as dit stoei ek ook maar baie met Hom oor dinge soos die seerkry, die onreg wat sy kinders tref en die wreedheid van die wêreld om ons. Daar’s dikwels tye wat ek sê: ’Here, ek verstaan nie wat U doen nie … maar ek vertrou U.’ En dan is daar dié tye wat die lewensdruk en verantwoordelikhede van vrou-, ma-, sakepersoon en skrywer vir my net té veel word.

Dis die kere wanneer ek soms broos en moedeloos op ‘n hopie wens Hy wil my sommer net kom haal om altyd by Hom te wees. Om dus jou vraag te antwoord: Nee, hoe hard ek ookal probeer om soos ‘n opregte, gelowige kind van God te leef, ek bly steeds kleipot-mens. Máár dit weerhou my nie daarvan om God verskriklik lief te hê en elke dag van voor af te probéér om sy wil uit te leef nie.” Ja, liewe leser, ons is almal kleipotmense. Ongeag ons menswees en die krag van ons geloof, bly ons steeds maar net breekbare kruike wat maklik kan omval en breek. Sonder dat ons dit wil verkondig, is daar oor elkeen van ons se lewens ‘n groot plakker wat lees: Breekbaar! Feilbaar! Hanteer versigtig! Paulus was ‘n man wat groots genoeg was om sy kleipotbestaan openlik te bely. In sy tweede brief aan die Korintiërs skryf hy: Al is God by my, is ek maar net ‘n doodgewone mens.

Ek is soos ‘n breekbare kleipot. Die lewe stamp my ook maar goed rond … Maar dan gee hy net hierna die perspektief op die mense wat God in hul harte het:

Tog dra ek ‘n baie waardevolle skat hier binne-in my rond. Daarom moet julle weet dat die groot krag van God wat deur my werk, glad nie uit my kom nie. (2 Korintiërs 4:7). Daarom sê hy verder dat hy in swaarkry nie mismoedig raak nie, dat hy in sy radeloosheid altyd wysheid kry, dat God hom in moeilike tye nooit alleen los nie en dat hy na ‘n omval-sessie altyd weer kan opstaan. Dank die Vader saam met my dat ek en jy – ondanks ons feilbare gebrokenheid – ook sy ewige skat in ons ronddra; dat ons daarom altyd weer die moed kan hê om op te staan, heel te word, aan te gaan en voluit te leef.

Grote God, dankie dat ek u heelgemaakte kleipotmens kan wees.

Uit: Siel van ʼn Vrou, CUM

Bron:ekerk.org