Hier’s twee dinge wat God vir ewig onthou

Stephan Joubert

God onthou, maar Hy onthou nie alles nie.

Dit het ons verlede week gesien. Hy kies om nie sondes te onthou wat in Jesus se Naam aan sy voete neergesit is nie. Maar God het ’n langtermyn geheue vir sekere dinge. Ten minste is daar twee dinge wat Hy tot in ewigheid onthou. Die eerste is dat Hy vir altyd sal onthou om sy kinders styf vas te hou.

 

Jesus sê in Johannes 10:28-30 dat Hy vir al sy skape die ewige lewe gee en dat niemand ons ooit uit sy hand sal ruk nie. Nooit sal ons uit God se hand van genade glip nie. Daar’s ’n tweede ding wat God ook nooit sal vergeet nie, naamlik elke goeie daad wat ons in Sy Naam doen. In Matteus 10:42 sê Jesus dat as ons vir een van sy knegte ’n beker koue water gee, sal God dit onthou en dit terugbetaal. In Lukas 14:14 sê Jesus in dieselfde asem dat as iemand die armes, kreupeles, lammes en blindes uitnooi na ’n feesmaal, dan sal God dit onthou en hulle terugbetaal op die laaste dag. God het ’n langtermyn geheue vir goeie dade.

Elke beker koue water; elke daad van liefde hoe klein ook al, word deur Hom raakgesien… en onthou!

Bron:ekerk.org

Om anders te kyk

Milani Vosloo

Ons dien ‘n wonderlike God … Hy kan julle beskerm dat julle veilig by Hom in sy nuwe wêreld aankom, vol vreugde en met lofliedere in julle hart sodat julle sy grootheid altyd kan beleef. Judas 1: 24

 

So lank as wat ons leef, gaan ons uitdagings en probleme hê om te oorkom en gaan daar maar altyd iets wees wat aan ons lewenskwaliteit en vrede happer. Om dus ons bestaande omstandighede weg te wens of te glo dat ons Vader veronderstel is om dit weg te neem, is nie die antwoord nie. Om te dink dat ons lewens anders of beter behoort moet wees omdat ons Hom ken, was nooit deel van sy beloftes nie. Veel eerder kan ons midde in ons omstandighede ánders na die lewe kyk, want:

  • ons Vader is in alle omstandighede bý ons;

  • ons Verlosser leef en daarom is ons oppad na ‘n wonderlike tuiste waar ons volkome vrede en liefde gaan ervaar; en

  • ons Heilige Gees is in ons en daarom kan ons met dié wete leef dat Hy – ondanks onsself – ons gedurig nuut kan maak.

 

Soms verander God nie ons omstandighede nie, Hy verander die manier hoe ons daarna kyk. Soms is dit nie ánder mense wat moet verander en aanpas nie, maar óns. En soms bly die prentjie van ons lewens dieselfde, maar voel ons anders daaroor omdat ons daarna kyk met die oë van ‘n geesvervulde kind.

 

Skepper-God, ek verwonder my daaroor dat ek na alles een van u wonderwerke bly.

Bron:ekerk.org

God rig ‘n bevryder op

Rigters 3:12-30
Die Israeliete het weer gedoen wat verkeerd is in die oë van die Here en Hy het koning Eglon van Moab mag oor hulle laat kry…Eglon het die Ammoniete en ook vir Amalek by hom laat aansluit, en hulle het die Israeliete gaan verslaan en die Palmstad verower.  
Die Israeliete was agtien jaar lank die onderdane van koning Eglon van Moab. Toe het hulle tot die Here geroep om hulp, en Hy het ’n redder vir hulle na vore laat kom, Ehud seun van Gera, ’n Benjaminiet. Ehud was links, en die Israeliete het hom met die belasting gestuur na koning Eglon van Moab toe. Ehud het vir hom ’n swaard gemaak, ’n halwe meter lank en aan albei kante geslyp. Hy het dit aan sy regterkant onder sy klere vasgemaak. 
Hy het die belasting oorhandig aan koning Eglon van Moab, ’n baie vet man. Nadat Ehud die belasting oorhandig het, het die koning die mense wat dit gebring het, laat vertrek, maar Ehud het by Die Beelde naby Gilgal omgedraai en vir die koning kom sê: “Koning Eglon, ek het ’n geheime boodskap om vir u te gee.” Toe sê die koning: “Laat ons alleen,” en al sy amptenare het van hom af weggegaan. 
Ehud het nader gekom na die 
koning toe waar hy gesit het in sy koel bovertrek wat net vir hom bedoel was, en vir hom gesê: “Ek het ’n boodskap van God vir u.” Hy het toe opgestaan van sy troon af en Ehud het sy swaard van sy regterheup af met sy linkerhand gegryp en vir Eglon in sy maag gesteek. Die hef het saam met die lem in sy maag ingegaan en die vet het oor die swaard gepeul, sodat Ehud dit nie kon uittrek nie. 
Hy het toe deur ’n geheime uitgang en deur die voorportaal uitgegaan nadat hy die deur van die bovertrek toegetrek en gesluit het. Nadat hy uit is, het Eglon se amptenare gekom en toe hulle sien dat die deure van die bovertrek gegrendel is, het hulle gedink die koning is seker besig om hom te ontlas daar in die koelvertrek. Hulle het tot vervelens toe gewag, maar die koning het nie die deure van sy bovertrek oopgemaak nie, en toe hulle ’n sleutel vat en oopsluit, lê hulle die koning daar dood op die vloer. 
En omdat hulle so lank gewag het, kon Ehud ontsnap. 
Hy het by Die Beelde verby gegaan en na Seïra toe gevlug. Toe hy daar kom, het hy die ramshoring op die Efraimsberge laat blaas. Die Israeliete het van daar af na hom toe gekom. Hy het hulle leier geword en vir hulle gesê: “Kom saam met my, want die Here gee julle vyande, die Moabiete, in julle mag oor.” Hulle is toe saam met hom en hulle het die Jordaandriwwe na Moab toe beset en niemand daar laat deurgaan nie. By daardie geleentheid het hulle die Moabiete verslaan: omtrent tienduisend man, almal sterk en goeie soldate. 
Niemand het ontsnap nie. Moab is daardie dag deur Israel onderwerp, en daar was tagtig jaar lank vrede in die land.
Israel het gesondig en as gevolg daarvan moes hulle vir agtien jaar lank onderdanig wees aan die koning van Moab en hom te midde van gewelddadige onderdrukking dien. Deur hulle eie toedoen, was die volk weereens aan ’n man onderwerp wat hulle nie slegs onderdruk het nie, maar ook mishandel het. Dit was in hierdie uur, waar hulle tot op hulle knieë gedwing is, dat hulle hul koppe gelig het, hul stemme verhef en om hulp uitgeroep het. Die dringende gebed het die Hemel bereik en in ’n oogwink het God besluit om iemand op te rig.
Deur God aangevuur
God het op die stam van Benjamin gefokus en Ehud, die seun van Gera, gekies. Dit is interessant dat die Bybel noem dat Ehud links was en, alhoewel dit aanvanklik nie belangrik blyk te wees nie, speel dit later ’n rol in die uitvoe-ring van God se opdrag. [Dit sou vir die wagte lyk asof hy ongewapen is omdat ’n swaard normaalweg aan die linkerkant vasgegord sou wees.] Daar word nêrens in die Bybel na gesprekke tussen Ehud en God verwys nie, maar ek vermoed dat Ehud se aksies moontlik van binne deur God aangevuur is.
 Volgens die Bybel het Ehud, erg gefrustreerd en kwaad, in die geheim ’n spesiale swaard gemaak wat hy onder sy regterheup vasgemaak het vir sy besoek aan die koning. Sy volgende belangrike aksie was om koning Eglon van Moab te betaal en sodoende voor te gee dat hy daardeur ’n huldeblyk aan die koning bring. Die koning het egter die jong man onderskat. Ehud wou nie langer aan die koning se wreedheid uitgelewer wees nie en het moed bymekaar geskraap omdat hy besef het dat God hom wil gebruik om die Israeliete te bevry.
God maak dit moontlik
Wanneer Ehud die geskenk aan die koning oorhandig, noem hy dat hy ’n geheime boodskap vir die koning het. In opdrag van die koning, verlaat almal die vertrek. Ek kan nie help om opgewonde te raak oor God se vermoë om ’n weg te skep as ’n mens in gehoorsaamheid optree nie. Ehud steek die oorgewig koning met sy swaard in die maag en ontsnap deur ’n geheime uitgang.
Gesindheid van nederigheid
Daar kan nog baie gesê word oor die diensknegte wat gedink het dat die koning besig was terwyl hy eintlik dood is, maar laat ek ten slotte fokus op die ongelooflike gesindheid wat Ehud openbaar toe hy weer by die Israeliete kom. Ander sou die lof vir hulleself toegeëien het, maar hy het op sy ramshoring geblaas en met ’n harde stem uitbasuin: “Kom saam met my, want die Here gee julle vyande, die Moabiete, in julle mag oor.”
Gee God die eer
Vriende, hierdie storie inspireer my om verskeie redes. Eerstens: God gee gehoor aan die hulpgeroep van Sy mense en kan ook jou hulpgeroep hoor. Tweedens: God is gewillig om saam met ons te gaan wanneer ons ons onderdrukkers dapper tegemoetgaan. Derdens, en vir my die belangrikste: Ehud stel ’n goeie voorbeeld van hoe ons behoort te reageer en getuig wanneer ons oorwinning smaak. Ons moet, net soos Ehud, nie nalaat om God die eer en erkenning te gee nie.
Bron:juig.co.za

Jy is nes jou pa

Willem Botha

 

Jy is nes jou pa! Het jy dit al gehoor? Of gesê? Is dit ‘n aanklag, of ‘n kompliment? Dis eintlik ‘n ongelooflike waar stelling, want dit sal so wees. Jou pa laat goed agter in jou lewe – goed of sleg – of jy wil of nie. En so sal jy ook maak, en jou kinders sal dit ook doen. Ons noem dit invloed. 

 

Ons lees egter in die Bybel ‘n ongelooflike stuk hieroor, waar hier van goeie invloed gepraat word, en wat ek en jy vir onsself kan neem.

 

Joh 5:18-26
Hieroor het die Jode nog des te meer probeer om Jesus dood te maak: Hy het nie net die sabbatdag ontheilig nie, maar God ook sy eie Vader genoem en Hom so met God gelyk gestel. Toe het Hy Hom verweer en vir hulle gesê: “Dít verseker Ek julle: Die Seun kan niks uit sy eie doen nie. Hy doen maar net wat Hy die Vader sien doen; wat die Vader ook al doen, doen die Seun ook net so. Die Vader het die Seun lief en wys Hom alles wat Hy doen; en Hy sal Hom nog groter dade as hierdie wys, sodat julle verbaas sal staan. Soos die Vader die dooies opwek en lewend maak, so maak die Seun ook lewend wie Hy wil. Self veroordeel die Vader niemand nie, maar die oordeel het Hy geheel en al aan die Seun oorgelaat. Daarom moet almal die Seun eer net soos hulle die Vader eer. Wie nie die Seun eer nie, eer ook nie die Vader wat Hom gestuur het nie. “Dit verseker Ek julle: Wie luister na wat Ek sê, en in Hom glo wat My gestuur het, het die ewige lewe. Hy word nie veroordeel nie, maar het reeds uit die dood na die lewe oorgegaan. Ek verseker julle: Daar kom ‘n tyd, en dit is nou, wanneer die dooies die stem van die Seun van God sal hoor, en dié wat daaraan gehoor gee, sal lewe. Soos die Vader die lewe in Homself het, het Hy die lewe ook aan die Seun gegee om dit in Homself te hê.  

 

‘n Pragtige gedeelte. Jesus sê pertinent van Homself die volgende woorde:- “Dit verseker Ek julle, die Seun kan niks uit Sy eie doen nie. Hy doen maar net wat Hy die Vader sien doen; wat die Vader ookal doen, doen die Seun ook”.

 

‘n Groot stuk waarheid, wat vandag ook in my en jou lewe waar is. Jesus onderwerp Homself, met alles wat in Hom is, aan Sy Vader en Hy doen niks uit Homself nie, niks uit Sy eie krag nie, en niks sonder die Vader se seën nie. 

 

Weet jy hoekom? Want Sy Vader is volmaak en navolgenswaardig. As Iemand vir Jesus sou sê: “Jy is nes jou Pa”, sal dit ‘n onbeskryflike kompliment wees. Ons doen dieselfde op aardse vlak, dis ‘n gegewe, maar ons is nie volmaak nie en ons het ook nie volmaakte aardse pa’s nie. Daarom moet ons maar ‘n bietjie onderskeiding aan die dag lê en eerder doen soos Jesus gedoen het, want Hy het gedoen wat Sy Pa gedoen het. 

Eks 20:1-5
Toe het God al hierdie gebooie aangekondig: “Ek is die Here jou God wat jou uit Egipte, uit die plek van slawerny, bevry het. Jy mag naas My geen ander gode hê nie. “Jy mag nie vir jou ‘n beeld of enige afbeelding maak van wat in die hemel daarbo of op die aarde hieronder of in die water onder die aarde is nie. Jy mag hulle nie vereer of dien nie, want Ek, die Here jou God, eis onverdeelde trou aan My. Ek reken kinders die sondes van hulle vaders toe, selfs tot in die derde en vierde geslag van dié wat My haat.     

Wat beteken dit? “Ek reken kinders die sondes van hulle Vaders toe”. Beteken dit dat die sondes van die vaders outomaties oordra na die kinders toe? In ‘n mate is dit SO waar! Of beteken dit dat ons gestraf word vir ons vaders se sondes? NEE, nie binne die konteks van die verlossingswerk van Jesus nie. Daarom is ek so bang vir oordrewe klem op voorvader-vloeke. Die Here handel mos met my binne die raamwerk van my geloof in Hom, en Sy verlossingswerk in my. 

Hoe dit ook al sy, ons ouers het ons beïnvloed, ons beïnvloed ons kinders en so sal dit wees van geslag tot geslag. Maar is dit ‘n verskoning om jou foute oor te dra op jou kinders? Nee! My pa was ‘n eenvoudige man wat net St 6 geslaag het en sy kinderlewe was baie sleg. Maar hy het besluit om nie alles te doen wat hy sy pa sien doen het nie. Vandag doen ek baie dinge wat ek my pa sien doen het want my pa was ‘n goeie voorbeeld vir ons. Hy was baie lief vir my ma, hy het haar Kroon genoem en haar so behandel. Hy was goed vir ons en het ons nooit sleg behandel nie. ‘n Hardwerkende, eerlike man. As ek dus slegte dinge doen, is dit verseker nie my pa se skuld nie. “Jy is nes jou pa”, is dus vir my ‘n kompliment. 

As “Jy is nes jou pa”, vir jou ‘n aanklag is, kan jy dit verander, as jy wil. ‘n Goeie Rippel vriend, wat aan drank en dobbel verslaaf was, het ‘n klompie jare gelede op een goeie dag net met alles gestop. Totaal opgehou. Iemand wat dalk eens as ‘n “disgrace” gesien was, het verander in die held vir sy gesin, en ‘n staatmaker in sy gemeenskap en kerk. Vandag is sy gesin trots op hom, want hy doen wat hy sy Geestelike Vader sien doen. Sy kinders kan dus nou ook doen soos hulle hom sien doen, met trots. Die kringloop is gebreek. Hoor hoe pas Eks 20:6 nou hierby aan: “Maar Ek betoon My liefde tot aan die duisendste geslag van die wat My liefhet en My gebooie gehoorsaam”.  Sien jy hoe maklik hierdie kringloop kan verander en ‘n verskil maak in geslagte wat kom? 

Na wie kyk jy? Na jou onvolmaakte pa? Dis nou as jy nie so gelukkig was soos ek nie. Na wie kyk jou kinders? Wie, of wat, sien hulle as hulle na jou kyk? Sou hulle soos Jesus kon sê: “Ek doen net wat ek my Pa sien doen”. Hulle gaan dit in elk geval doen. 

Maar sê nou maar daar was nie ‘n goeie pa-figuur in jou lewe nie? Dan is die veilige opsie om alles te doen soos wat Jesus dit sou doen. Omdat Hy net gedoen het was Sy Vader gedoen het.
 

Joh 14:1-11
“Julle moet nie ontsteld wees nie. Glo in God; glo ook in My. In die huis van my Vader is daar baie woonplek. As dit nie so was nie, sou Ek nie vir julle gesê het Ek gaan om vir julle plek gereed te maak nie. En as Ek gegaan het en vir julle plek gereed gemaak het, kom Ek terug en sal julle na My toe neem, sodat julle ook kan wees waar Ek is. En julle ken die weg na die plek waarheen Ek gaan.” Tomas sê toe vir Hom: “Here, ons weet nie waarheen U gaan nie; hoe kan ons dan die weg daarheen ken?”   

Jesus het vir hom gesê: “Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie. As julle My ken, sal julle my Vader ook ken. En van nou af ken julle Hom en sien julle Hom.” Toe sê Filippus vir Hom: “Here, wys vir ons die Vader, en dit is vir ons genoeg.” En Jesus sê vir hom: “Ek is al so lank by julle, en ken jy My nie, Filippus? Wie My sien, sien die Vader. Hoe kan jy dan sê: ‘Wys vir ons die Vader’?       Glo jy nie dat Ek in die Vader is en die Vader in My nie? Die woorde wat Ek met julle praat, praat Ek nie uit my eie nie; maar dit kom van die Vader wat in My bly en sy werke doen. Glo in My omdat Ek in die Vader is en die Vader in My; of anders, glo op grond van die werke self.  

Pragtige gedeelte wat jy gerus kan bestudeer. ‘n Beter rolmodel is daar nie, ongeag of ons aardse pa’s goed gedoen het of nie. “As julle My ken, sal julle My Vader ook ken”. Die Vaderhart van God kry ten volle gestalte deur Sy Seun,  Jesus Christus, tot wie ons nou volle toegang het, deur die Heilige Gees. En as ek en jy wil weet hoe om die beste denkbare rolmodel te wees, dan verbind ons onsself ten volle aan Jesus, en ons doen wat ons Hom sien doen het in die Woord.

Die grootste ding wat Jesus by Sy Vader gesien het, was liefde, want daar staan “God is liefde”. En omdat Hy gedoen het was Sy vader gedoen het, is Hy ook liefde. Ware liefde kom tot volheid in ons as God in ons is. As iemand dus vir jou kinders sou sê: Jy is nes jou pa, wat sal dit van jou reflekteer? Sien mense vir Jesus in jou en my, of nie?

 

Bron:juig.co.za

God se feëverhaal


 

Ons dierbare Vader veg natuurlik ook om ons harte. Sy aanvalstrategie is egter iets heeltemal anders. Terwyl Satan haat gebruik, gebruik ons God net een ding: LIEFDE! Satan se aanvalspyle vertel ons dat ons God se liefde nie werd is nie, dat ons nie goed genoeg is nie en dit verwond ons met liefdeloosheid. Hy laat ons – soos John Eldredge sê – soos Aspoestertjie voel: Onvoldoende, onbevoeg en lelik!

God, daarenteen, omskep ons gelapte mensharte in asemrowende skoonheid. Hy verander ons diensmeisiebestaan in ’n feëprinseslewe. Sy bloed is die koets wat ons kom haal om na die ewige Feesbal te gaan en sy verlossing die blinkwit kroon wat Hy ons gee. Die wonderlikste van alles is dat Hy – die Bruidegom van die Heelal – ons sélf eendag hier gaan kom haal. Deur Hom kan en moet jy elke dag weerstand teen die vyand bied:

  • Bid onophoudelik vir beskerming teen die aanvalle van die bose. Jy mag nooit jou hart ongepantser laat nie.

  • Bied konstant weerstand teen die sonde. Moenie toelaat dat sonde jou verlam, jou vreugde steel en jou skuldig voor God laat nie. Sê blatant “Nee!”

  • Gebruik die Woord, die stem van die Gees en ander gelowiges as versterkmiddels op jou pelgrimsreis. Omraam jou met God se goedheid.

  • Staan sterk in jou geloof. Bid dat die Gees jou sal help glo en laat toe dat Hy sy liefde daagliks aan jou bevestig.

  • Leef liefde. Liefde is en bly die antwoord vir al ons lewensvrae.

  • Weet: as verloste dra jy reeds die onsigbare kroon van oorwinning. Wees en bly oortuig daarvan.

Hou onverpoos vas aan die liefde van jou Vader. Dié liefde wat skoonheid, reinheid en heiligheid in jou hart fluister.

Dankie dat U my prinses-van-liefde maak, dierbare Vader. Wees elke oomblik van elke dag by my. Beskerm my en leef deur my.

Uit: Siel van ʼn Vrou, CUM

Bron:ekerk.org

Kleipot-mens


My antwoord was soos volg: “Weet jy, liewe vrou, ek dink ek stoei net so hard soos enige ander kind van God. Miskien selfs meer! Want hoe meer ek bewus word van dit wat God van my verwag, hoe meer weet ek: ek sal nooit God se wil kan doen soos Hy dit sou wou hê nie. Inteendeel, ek dink ek stel Hom keer op keer teleur met my eiewilligheid, my ongeduldige menswees en my ongehoorsaamheid. Meer as dit stoei ek ook maar baie met Hom oor dinge soos die seerkry, die onreg wat sy kinders tref en die wreedheid van die wêreld om ons. Daar’s dikwels tye wat ek sê: ’Here, ek verstaan nie wat U doen nie … maar ek vertrou U.’ En dan is daar dié tye wat die lewensdruk en verantwoordelikhede van vrou-, ma-, sakepersoon en skrywer vir my net té veel word.

Dis die kere wanneer ek soms broos en moedeloos op ‘n hopie wens Hy wil my sommer net kom haal om altyd by Hom te wees. Om dus jou vraag te antwoord: Nee, hoe hard ek ookal probeer om soos ‘n opregte, gelowige kind van God te leef, ek bly steeds kleipot-mens. Máár dit weerhou my nie daarvan om God verskriklik lief te hê en elke dag van voor af te probéér om sy wil uit te leef nie.” Ja, liewe leser, ons is almal kleipotmense. Ongeag ons menswees en die krag van ons geloof, bly ons steeds maar net breekbare kruike wat maklik kan omval en breek. Sonder dat ons dit wil verkondig, is daar oor elkeen van ons se lewens ‘n groot plakker wat lees: Breekbaar! Feilbaar! Hanteer versigtig! Paulus was ‘n man wat groots genoeg was om sy kleipotbestaan openlik te bely. In sy tweede brief aan die Korintiërs skryf hy: Al is God by my, is ek maar net ‘n doodgewone mens.

Ek is soos ‘n breekbare kleipot. Die lewe stamp my ook maar goed rond … Maar dan gee hy net hierna die perspektief op die mense wat God in hul harte het:

Tog dra ek ‘n baie waardevolle skat hier binne-in my rond. Daarom moet julle weet dat die groot krag van God wat deur my werk, glad nie uit my kom nie. (2 Korintiërs 4:7). Daarom sê hy verder dat hy in swaarkry nie mismoedig raak nie, dat hy in sy radeloosheid altyd wysheid kry, dat God hom in moeilike tye nooit alleen los nie en dat hy na ‘n omval-sessie altyd weer kan opstaan. Dank die Vader saam met my dat ek en jy – ondanks ons feilbare gebrokenheid – ook sy ewige skat in ons ronddra; dat ons daarom altyd weer die moed kan hê om op te staan, heel te word, aan te gaan en voluit te leef.

Grote God, dankie dat ek u heelgemaakte kleipotmens kan wees.

Uit: Siel van ʼn Vrou, CUM

Bron:ekerk.org

God se wagkamer


Vandag dink ek tyd het ons ingehaal – hoe meer tegnologie ontwikkel word om vir ons meer tyd te gee, hoe minder tyd het ons, en hoe haastiger word ons. Ons word meer en meer ongeduldig en ons kan glad nie meer wag nie. Nou kan ons dit nie verdra as iemand voor ons ry en by die snelheidsgrens hou nie, of ‘n oomblik te laat wegtrek nadat die lig al groen geword het.

Hoe het ons nie tou gestaan in die weermag nie? Tou gestaan vir kos, vir mediese sorg, vir toerusting, en ja, selfs vir die badkamer. Maar nou voel dit vir my niemand kan meer wag nie – en nog meer … ons kan nie meer vir die Here wag nie. Ons wil hê die Here moet net so vinnig reageer soos die mense waar ek my hamburger by die deurry-restaurant bestel.  Jy sien, jou deurry-restaurant kan jou hamburger in sekondes aanmekaar sit – maar dan moet JY die ding eet! Kan jy wag op die Here terwyl Hy miskien laaank neem om die perfekte situasie vir jou voor te berei?

 

As iemand by jou huis aankom, en die deurklokkie lui, dan staan hy daar en wag totdat jy kom oopmaak. As hy sien niks gebeur nie, dan sal hy weer lui. My worshond maak ook so: krap-krap aan die deur as sy wil inkom. As sy sien niemand reageer nie, dan sal sy weer so krap-krap en wag en luister of daar reaksie is. Ek het ook al bedorwe brakkies gesien met geen geduld nie – as hulle krap, verwag hulle onmiddellike reaksie, anders sal hulle verwoed krap en tjank totdat hulle in is! Nou kry mens mos soms besoekers wat ook dink hulle is snaaks, en dan lui hulle die klokkie aanhoudend … ding-dong-ding-dong-ding-dong-ding-dong! Ek dink baie van ons ding-dong ook so in die Here se ore, omdat ons geen geduld het om te wag totdat Hy op ons geroep antwoord nie.

God se wagkamer volgens Ps 130:
Uit die dieptes roep ek na U, Here, luister tog na my, Here, hoor tog my hulpgeroep.As U ons sondes in aanmerking sou neem, Here, wie sou dan nog bestaan? Maar by U ís daar vergifnis: daarom word U steeds gedien. Ek stel my vertroue in die Here, ek vertrou op Hom, ek wag op die vervulling van sy woord. Ek wag op die Here meer as wat die wagte op die môre wag, wagte op die môre. Wag op die Here, Israel, want by die Here is daar troue liefde, by Hom is die verlossing seker. Hy alleen sal Israel verlos van al sy sondes.

“Uit die dieptes roep ek na U, Here!” So skryf die Psalmdigter. En dan sê hy: “WAG”. Jy sien, vandag se kitswêreld het gemaak dat ons nie meer vir die Here wil wag nie.

Kom ons kyk saam na drie vrae:

1)      Hoekom is dit nodig om te wag?

2)      Kan jy vertrou terwyl jy wag?

3)      Wat doen jy terwyl jy wag?

Eerste vraag: Hoekom is dit nodig om te wag?

Ek weet nie of ek die rede kan gee hoekom die Here ons soms laat wag nie, maar ek kan terugkyk op my lewe en die Here prys vir die goed waarvoor ek moes wag. Byvoorbeeld: my kind se geboorte. Ons moes nogal lank wag, en ‘n rukkie geduldig gewees het, voordat ons swanger kon raak met hom – maar dit was die wag werd! So moes ek ook lank wag vir ‘n ander werk, nadat ek my werk verloor het. Hoewel die wag nie lekker was nie, het dit uiteindelik wonderlike resultate opgelewer, en het ek vandag die beste werksomstandighede.

Wag is nou maar eenmaal nie maklik nie! Jy sien, as jy in die dokter se wagkamer sit, dink jy soms hy het van jou vergeet. Intussen is jou lêer amper heel bo op die hopie. En so ook met die Here – Hy IS besig met jou saak, hoewel jy kan dink Hy het opgegee met jou situasie. Onthou: wanneer jy wag is jy afhanklik van iemand anders se program! ‘n Wagkamer kan nogal ‘n ongeduldige plek wees, tensy jy die kuns kan aanleer om daardie tyd nuttig te gebruik. Miskien is dit juis die rede hoekom ons partykeer moet wag – sodat ons kan leer om die wagtyd te benut!

Tweede vraag: Kan jy vertrou terwyl jy wag?

Ps 33:20: “Ons vertou op die Here, Hy is ons hulp en ons beskermer”.
Jy sien, as ons vir die Here iets vra, en Hy spring onmiddellik om ons menslike behoeftes te bevredig, wat dink jy gaan van ons word? Bedorwe brokke. Kom ons sê Hy doen dit altyd, wie is dan in beheer? Onsself. Vertrou terwyl jy wag, beteken dat jy ophou om jou eie planne in werking te forseer. As ons nie vertrou dat die Here beter weet nie, kan ons maar net sowel die lewe sonder Hom aanpak. Ons bid so maklik: “Here,wys my die pad deur die oop- en toemaak van deure” Maar more, as die deur nog toe is, skop ons hom oop. En nog meer, as die Here nie vinnig genoeg reageer nie, gaan raadpleeg ons sommer ander mense… en dan wil ons hê daardie mense moet vir ons sê wat die Here vir ons wil sê. Intussen sê die Here miskien net vir jou: “Wag. Ek het jou gebed gehoor. Maar wag! Ek werk aan jou saak. Ek het nie opgegee nie”. Ek dink nie jy hoef noodwendig 1000 mense op te lyn om saam te bid nie – onthou, jy is die eerste lyn van gebed. Die Here verstaan beslis jou nood en jou situasie – kan jy Hom vertrou terwyl jy wag?

Derde vraag: Wat maak jy terwyl jy wag?

Wag is nie ‘n passiewe affêre nie. Wat doen ons gewoonlik as ons moet wag? Ons kla! Kla by onsself, kla by ander, en ja, kla selfs by die Here. Wat kan ek doen terwyl ek wag?

  • Leer. Leer uit die situasie, leer by ander, leer jouself ken. Leer om te verstaan dat wag karakter bou. Leer om die stilte te geniet.

  • Gebruik jou wagtyd om vir ander tot diens te wees. In die dokter se wagkamer kan jy maklik vir jouself ‘n “pity – party” aanmekaar slaan, totdat daar iemand instap wat werklik in die nood is. Terwyl jy wag, kyk om jou en sien dat jy nie alleen in God se wagkamer sit nie. Gebruik daardie tyd om vir ander te vertel hoe gróót God is, en nie hoe stadig Hy is nie. Vertel vir ander dat jy opgewonde is oor die uitkoms wat kom.

  • Wagtyd is soms stilword-tyd. Moenie 1000 versies gaan soek om te probeer staaf dat jy die oplossing sien soos jy dit wil sien nie – so probeer ons die Here manipuleer.

  • Prys die Here terwyl jy wag. En dit kan jy nét doen as jy op Hom kan vertrou, en as jy op Sy tydsberekening kan vertrou. Onthou jy vir Paulus en Silas in die tronk? Hulle is letterlik dik geslaan, en wag vir ‘n vonnis. En wat doen Paulus? Hy sê: “Silas, vat die noot, ons gaan nou sing”. Dink jy nie Paulus was ook bietjie haastig om daar uit te kom nie? Hy het iets verstaan van tyd nuttig gebruik, ten spyte van sy vrot omstandighede. Jy sien, as jy regtig die Here vertrou, kan jy Sy lof besing terwyl jy wag, want dan het jy mos klaar aanvaar dat Hy weet wat Hy doen – of hoe?

Waarvoor wag jy? Daar is so baie dinge wat mense sou kon opnoem. Een ding kan jy egter verseker weet: die beste goed gebeur met tyd. Goeie wyn vat tyd, ‘n swangerskap vat 9 maande. Abraham het lánk gewag – en kyk die nageslag! Die Israeliete het 40 jaar gewag – en kyk die land van melk en heuning!

Kan jy nog so bietjie wag?

Bron:  heuning.co.za

God beweeg mense

 

Op ‘n verkeerde skip

Op ’n dag wou God vir Jona midde ’n storm van sonde en goddeloosheid in die stad Nineve ontplooi, maar hierdie profeet was nie lus hiervoor nie. Nineve was nie ’n goeie plek vir Godvresendes soos hy nie. Tog wou God juis vir Jona daar hê. Een gestuurde van die Here is altyd ’n oormag, ongeag waarheen Hy jou stuur. Jona was egter bang en gemaksugtig. Daarom het hy op die verkeerde skip geklim en weggevlug.

Ongehoorsaamheid dwarsboom nooit God se planne nie

God het Jona gou-gou van hierdie skip afgekry. Hy het ’n storm op die see gestuur, asook ’n vis om hom terug na Nineve toe te vervoer. Menslike ongehoorsaamheid dwars-boom nooit God se planne nie. Jona moes daardie eenman-weermag wees wat in die Naam van die Here ’n stad vanaf dood na die lewe verskuif. Nee wag, God sou al die verskuiwing doen; Jona moes maar net Sy amptelike spreekbuis wees. Jona moes preek en dan vinnig uit die pad staan sodat God se krag Nineve met hemelse sterkte kon tref.

Hy red ook die aan boord die “verkeerde skip”

In die proses om Jona van die boot af te kry, verrig God toe sommer nog ’n wonderwerk. Hy red ook die “verkeerde skip” se mense. Die Here gee nie net om vir Nineve nie, maar ook vir die passasiers en personeel van elke verkeerde skip. Vandag nog! Al is wie weet hoe-veel mense steeds op verkeerde bote vasgekeer – God daag elke keer op. Geen storm is ooit te sterk om Sy genade van koers af te waai nie; nie eens daardie kategorie-5-storms wat tans regoor die wêreld woed nie.

’n Ongenaakbare boodskap

Jona het uiteindelik in Nineve aangekom. Hy het toe net ’n “een-reël-preek” vir die stad voorberei: “Nog net 40 dae, dan word

Nineve vernietig.” Dit is al. Nie ’n enkele stukkie genade word hier-mee saam ingemeng nie. Dit was net oordeel, want Jona het steeds sy eie kwessies met God en met nie-gelowiges gehad. God is egter eindeloos genadiger as Sy profeet. Hy gebruik dadelik hierdie “eenreël-preek” op ’n bonatuurlike manier vir Sy doeleinde.

Staan uit die pad uit sodat God die werk kan doen

Hy gebruik selfs ’n swak menslike erdekruik soos Jona, want hy het ten minste stotterend in Nineve opgedaag en nie weer gedros nie. Jona se swakheid het die Here gepas, want Hy deel Sy eer met geen mens nie, soos Hy in Jesaja 42:8 sê. ’n Sterk Jona sou die mense self probeer beweeg het. ’n Swak Jona staan nou haastig uit die pad uit  sodat God Self die beweegwerk kan doen en Sy almag openbaar.

Sodra dit wil voorkom of geen koning, amptenaar of mens hulle meer aan God steur nie, gryp Hy in. Hy openbaar Sy teenwoordigheid op ongekende maniere in die mees sondige plekke op aarde. Hyself bereik Sy doel. Hy skuif berge. Hy verander stede. Hy breek die mag van goddeloosheid. Hy ruk mense in Nineve soos brandhout uit die vuur. Hy is die drie-enige Here, Hy is die Almagtige!

Maak gereed!

Hier in 2016 het God groot planne met elke nuwe Nineve…ook met jou. Niks en niemand sal Hom keer om in te gryp nie. Hy is aan die beweeg. Maak asseblief net seker jy is nie op ’n “veilige boot” iewers heen aan’t vlug nie. God sal ’n storm en ’n vis stuur om jou terug op Sy koers te kry. Hy gaan jou in Nineve, én in die res van Suid-Afrika, ontplooi met jou kleivoete en al. Maak gereed om deur God beweeg te word! Maak gereed om Sy almag te ervaar. Vanjaar gaan God baie Nineve-vestings verower met Sy goedheid soos nooit tevore nie.

PROF STEPHAN JOUBERT is die stigter van ekerk, ’n professor in teologie aan die Universiteit van die Vrystaat, Universiteit van Noordwes en Radboud Universiteit te Nijmegen. Vir meer inligting: www.ekerk.org, of  info@ekerk.org

Bron:juig.co.za

Kyk op na die berge

 

Ek kyk op na die berge, waarvandaan sal daar vir my hulp kom?

Dit is einde van die jaar – hoe voel jy? As ek vir jou sou vra: “is jy moeg”?, is ek amper doodseker jy sal ja sê. Ek praat nie van bergklim-moeg, of marathon-moeg nie, ek praat van “op”. Is jy “op”? Jy weet nie meer waarheen nie?

Die Psalmskrywer begin hierdie Psalm met: “ek kyk op na die berge, waarvandaan sal daar vir my hulp kom?” Ons ken die res van die Psalm, ons ken die einde wat sê dat die Here jou sal beskerm waar jy ookal gaan. Ons ken ook Job se einde. Terwyl ons lees van al sy swaarkry en ellende, verlies en pyn, verwerping en alleenheid weet ons alreeds wat die uiteinde gaan wees: daar wag herstel en voorspoed vir hom. As ek vandag vir jou sou vra of Ps 121:1 op jou van toepassing is, steek jy dalk net by vers 1 vas.

Voel jy dalk vandag moedeloos, hopeloos, hooploos, toekomsloos, visieloos, leweloos? As jy so voel, is jy een van biljoene in die wêreld. Onthou egter dat as jy die res van Psalm 121 lees en glo, dan het jy ‘n groot voorsprong bo baie… want daar is ‘n goeie einde.

Vers 1 maak voorsiening vir die feit dat daar slegte tye in ons lewens sál wees. Punt. Die hele Psalm 121 maak voorsiening vir die feit dat kinders van die Here een of ander tyd hooploos of hopeloos sal voel, en Hom sal gaan soek in die berge; dat hulle een of ander tyd moedeloos sal voel, en selfs sal begin twyfel of God ooit hulle uitroep hoor. Daar staan glad nie in hierdie Psalm dat jy ongelowig is as jy swaarkry en soekend is nie. Inteendeel, hierdie is ‘n belofte Psalm: wanneer daar dae kom dat jy opkyk na die berge en uitroep vir hulp, is Hy daar. Daar kán gevare wees, maar die Psalm belowe dat Hy jou lewe sal beskerm (vers 7). Wow!

Dit sê nie:

–          jou finansies sal eensklaps regkom nie

–          jou motor gaan homself regmaak nie

–          jy sal more dadelik by ‘n nuwe werk instap nie

–          jou kinders sal nie jou hart breek nie

–          jou huwelik gaan sommer dadelik regkom nie

Dit sê wel dat wanneer hierdie goed gebeur, jy seker kan wees daarvan dat die Here dáár sal wees.

Ons woon in ‘n gebroke wêreld, weet jy? Onvolmaak, vol slaggate, vol moeilikheid en teleurstellings – en kinders van die Here is nie uitgesluit hiervan nie. Ons is deel van ‘n onvolmaakte bestel. Ons neem deel aan ‘n on-lekker lewe. Maar wat is ons voordeel dan? Hét ons ‘n voordeel?

Weet jy watse woorde maak my vies? “Christene het my seergemaak”. Ek wil sê: siestog, shame, kom oor dit, get a life. Weet jy hoekom gebeur dit? Dit gebeur omdat mense opkyk na ander mense, na sisteme en mensgemaakte stelsels. Weet jy wat sê die Bybel daaroor? Jes 2:22 “Moenie op mense staatmaak nie, hulle blaas so maklik die laaste asem uit. Hulle is min werd”. Dis hoekom hulle jou seermaak, en dis ook hoekom jy een of ander tyd iemand seergemaak het, of nog sal seermaak.

Hier is, na my mening, die gemiddelde volgorde van die lewe:

–          dit gaan goed met jou

–          dan vlieg die volstruis in die windpomp in (dit is mos die Afrikaanse uitdrukking vir die pawpaw strike die fan)

–          dan begin jy skarrel, jy maak planne, jy probeer dinge regkry, jy sukkel

–          dan gaan soek jy hulp by mense – en word dikwels teleurgestel

–          dan gaan jy na God toe en probeer met hom ‘n “deal” aangaan (jy weet, Here as U my help dan sal ek dit of dat doen, of prysgee, ens)

–          dan gee jy Hom ‘n bietjie raad en ‘n paar voorstelle en tydskedules van hoe Hy jou probleem kan oplos

–          dan eers begin jy opkyk na die berge – oorgegee aan Iemand groter as jy

–          dan, uiteindelik, iewers, vertrou jy net op Hom

…eers as niks anders werk nie, soek ons na Hom. Hoekom begin ons nie by die laaste punt nie?

“Ek kyk op na die berge” spreek vir my van vertroue, en van aanvaarding en van oorgee.

‘n Paar jaar gelede het dit sleg gegaan in my besigheid. Ek gaan toe bank toe vir ‘n leninkie, maar hulle sê toe nee. Ek was eers lekker vies vir hulle, maar toe sê ek vir die Here dat ek al my eie planne sal los, en Hom vertrou as die bank dan nie wil help nie. Binne ‘n maand was my probleme opgelos, sonder die bank! In dieselfde tydperk sit ek een aand in my motor buite die gym en vra die Here vir uitkoms – en dit hét gekom. Nie deurdat geld net in my skoot geval het, of iemand ‘n erfporsie aan my bemaak het nie, maar deurdat ek buitengewone goeie bestellings van kliënte af gekry het …. ek moes wérk! My probleem was dat ek gedink het dinge gaan nooit weer verander nie; ek was verkeerd, want ek het vasgehaak by vers 1 van Ps 121. Kan jy die Here genoeg vertrou dat die uitkoms wat Hy gaan bring die beste is, al sal dit dalk nie pynloos wees nie, of nie volgens jou tydskale wees nie?

Hoe moet ons dan optree in moeilike tye?

–          aanvaar dat slegte tye so normaal is soos ontbyt eet

–          aanvaar dat dit menslik is om bekommerd te wees

–          weet dat God nêrens heen is nie, Hy IS daar

–          glo dat Hy ook jou slegte omstandighede kan gebruik

–          aanvaar dat jou eie planne kan misluk

–          aanvaar dat Hy vir jou “nee” kan sê vir dit waarvoor jy bid – Hy weet beter

–          aanvaar dat dit dalk nóg slegter kan gaan

–          glo dat dit weer beter sal gaan

–          moenie jou toevlug by mense gaan soek nie

–          wag op die Here! Wag en vertrou.

Bron:  heuning.co.za

Kan die mens sonder God lewe?


As die Onderhouer, sien God gedurig na ons lewens om (Ps 104:10-32). Hy is lewe (Joh 14:6) en die hele skepping word deur die krag van Christus bymekaar gehou (Kol 1:17). Selfs diegene wat God verwerp, ontvang hul onderhoud van Hom: “Hy laat immers sy son opkom oor slegtes en goeies en Hy laat reën oor dié wat reg doen en oor dié wat verkeerd doen” (Matt 5:45). Om te dink dat so ‘n mens sonder God kan lewe, is om te veronderstel dat ‘n sonneblom kan aanhou lewe sonder lig of ‘n roos sonder water.

As die Verlosser, gee God die ewige lewe aan diegene wat glo. In Christus is die lewe, wat die lig vir die mense is (Joh 1:4). Jesus het gekom, sodat ons lewe kan hê “en dit in oorvloed” (Joh 10:10). Almal wat hul vertroue in Hom plaas, sal die ewigheid saam met Hom as belofte ontvang (Joh 3:15-16). Vir die mens om waarlik te lewe, moet hy vir Christus ken (Joh 17:3).

Sonder God het die mens net fisiese lewe. God het Adam en Eva gewaarsku dat op die dag as hul Hom verwerp, hulle sekerlik sou sterf (Gen 2:17). Soos ons weet, was hulle ongehoorsaam, maar hul het nie fisies daardie dag gesterf nie, maar geestelik. Iets binne-in hulle het gesterf – die geestelike lewe wat hul geken het, die omgang met God, die vryheid om Hom te geniet, die onskuld en reinheid van hul siel – dit was alles weg.

Adam wat geskape is om saam met God in vriendskap met Hom te leef, is vervloek met ‘n totale vleeslike bestaan. Wat God bedoel het om te groei van stof tot glorie, was nou verdoem van stof tot stof. Netsoos Adam, funksioneer die mens vandag soms ook sonder God in ‘n totale aardse bestaan. So ‘n persoon mag gelukkig lyk, want daar is tog vreugde en plesier vir hierdie lewe uitgesit, maar selfs dit kan nie ten volle ontvang word, sonder ‘n verhouding met God nie.

Sommige wat God verwerp, leef lewens van ontspanning en plesier. Hul vleeslike navolging lyk na ‘n kommervrye en bevredigende bestaan. Volgens die Bybel is daar ‘n sekere plesier in sonde (Hebr 11:25). Die probleem is dat dit tydelik van aard is; die lewe in hierdie wêreld is kort (Ps 90:3-12). Een of ander tyd ondervind die hedonis (plesiersoeker), soos die verlore seun, dat wêreldse plesier nie standhoudend is nie (Luk 15:13-15).

Nie almal wat God verwerp is ‘n leë plesiersoeker nie. Daar is baie ongeredde mense wat gedissiplineerd en sober lewens lei – gelukkig en vervuld. Die Bybel gee sekere morele beginsels wat almal sal baat – eerlikheid, getrouheid, selfbeheersing, ens. Tog is dit so dat die mens sonder God maar nét hierdie wêreld het. Om gemaklik deur hierdie lewe te gaan beteken nie dat ons vir die lewe na die dood gereed is nie. Kyk na die gelykenis van die ryk boer in Luk 12:16-21 en na die ryk (maar baie morele) jongman in Matt 19:16-23.

Sonder God is die mens onvervuld, selfs in sy morele lewe. Die mens het nie vrede met sy medemens nie, omdat hy nie met homself vrede gemaak het nie. Die mens is rusteloos in homself, omdat hy nie vrede met God het nie. Die najaag van plesier, net om plesier te hê, is ‘n teken van innerlike onrus. Plesiersoekers regdeur die geskiedenis het oor en oor gevind dat die tydelike vermaak in die lewe net tot groter teleurstelling lei. Die aanhoudende gevoel van “iets is verkeerd” is moeilik om af te skud. Koning Salomo het alles wat die wêreld bied, nagejaag en hy het sy bevindinge in die boek Prediker opgeteken.

Salomo het ontdek dat kennis self en die soeke daarna, vrugteloos is (Pred 1:12-18). Hy het gevind dat plesier en rykdom vrugteloos is (2:1-11). Materialisme is dwaasheid (2:12-23) en rykdom is vinnig verby (Pred 6).

Salomo kom tot die gevolgtrekking dat lewe ‘n geskenk van God is (3:12-13) en die enigste wyse manier om te lewe is om God te dien: “Die slotsom van alles wat jy gehoor het, is dit: Dien God en gehoorsaam Sy gebooie. Dit is wat van die mens gevra word. God sal rekenskap eis oor alles wat gedoen word, ook oor wat in die geheim gedoen word, of dit goed is of kwaad” (12:13-14).

Daar is dus meer aan die lewe as net die fisiese bestaan. Jesus het dit benadruk toe Hy gesê het, “’n Mens leef nie net van brood nie, maar van elke woord wat uit die mond van God kom” (Matt 4:4). Nie brood (die fisiese) nie, maar God se Woord (die geestelike) hou ons lewend. Om binne onsself te soek vir ‘n genesing vir ons ellendes, is nutteloos. Slegs wanneer die mens God erken, kan hy lewe en vervulling vind.

Sonder God, is die mens se bestemming die hel. Die mens sonder God is geestelik dood; wanneer sy fisiese lewe verby is, staar hy ewige skeiding van God in die gesig. In Luk 16:19-31 leef die ryk man ‘n lekker, gemaklike lewe sonder om aan God te dink, terwyl Lasarus ‘n swaar lewe lei, maar hy ken God. Dit is ná beide se dood, dat hulle die erns van hul lewenskeuses begryp. Die ryk man het te laat besef dat daar meer in die lewe is, as om rykdom na te jaag. Intussen is Lasarus rustig in die Paradys. Vir beide het die korte duur van hul aardse bestaan kleurloos vertoon, in vergelyking met die permanente toestand van hul siele na die dood.

Die mens is ‘n unieke skepsel. God het ‘n gevoel van ewigheid in ons harte geplaas (Pred 3:11) en hierdie gevoel van vervulling na ‘n tydlose bestemming, kan ons net in God self vind.

Bron:  http://www.gotquestions.org/Afrikaans/die-mens-lewe-sonder-God.html