Eerstens beoefen kerke baba doop want hulle glo in doop regenerasie (baptismal regeneration); wat beteken dat die kind gered word deur middel van die doop. Hierdie is die siening van die Lutherse kerk en die Episcopalians.
Die tweede groep wat die doop van babas beoefen glo nie in doop regenerasie nie. Groepe wat gebaseer is op Verbonds Teologie (Covenant Theology) soos die Presbiteriaanse Kerk en die Nederduits Gereformeerde Kerk beoefen baba doop omdat hulle glo dat die kind deur die doop deel word van die verbonds familie. Dit is ook waarom slegs die kinders van ten minste een gelowige ouer kan kwalifiseer vir die doop.
b. Argumente ten Gunste van Baba Doop
Die tweed aspek van baba doop is die argumente wat gebruik word om die standpunte rondom die doop van babas te verdedig. Vier primêre argument word gebruik; die antitipe van die besnydenis, huishoudelike beloftes, die insluiting van babas in huishoudelike doop en kerk tradisie.
(1) Die Antitipe van die Besnydenis
Eerstens word daar geleer dat die doop die antitipe van die besnydenis is en aangesien die besnydenis beoefen is op babas, daarom moet die doop ook op babas beoefen word. Die probleem is indien dit waar sou wees dat die doop die antitipe van die besnydenis is, dan beteken dit dat slegs manlike babas gedoop behoort te word aangesien slegs manlike babas besny is. Verder sien ons dat daar nêrens in die Bybel aangedui word dat die antitipe van die besnydenis die doop is nie. Om die waarheid te sê die antitipe van die besnydenis van die vlees is die besnydenis van die hart. In Handelinge 15 sien ons dat die kontroversie oor die nodigheid van besnyding nie deur die Jerusalem Raad opgelos is deur die doop in plek daarvan te stel nie, maar liewer deur uit te wys dat die heidene (dit is ons, nie Jode) nie onder die wet is nie. (Act 15:5 Maar sommige gelowiges uit die party van die Fariseërs het opgestaan en gesê: Dit is noodsaaklik dat hulle besny word en bevel ontvang om die wet van Moses te onderhou. Act 15:6 En die apostels en die ouderlinge het vergader om hierdie saak te ondersoek. Act 15:7 En toe daar ‘n groot woordewisseling plaasvind, het Petrus opgestaan en vir hulle gesê: Broeders, julle weet dat God lank gelede onder ons verkies het dat die heidene deur my mond die woord van die evangelie sal hoor en gelowig word. Act 15:8 En God wat die harte ken, het vir hulle getuienis gegee deur aan hulle die Heilige Gees te skenk net soos aan ons. Act 15:9 En Hy het geen onderskeid tussen ons en hulle gemaak nie, aangesien Hy hulle harte gereinig het deur die geloof. Act 15:10 Nou dan, waarom versoek julle God deur op die nek van die dissipels ‘n juk te lê wat ons vaders en ook ons nie in staat was om te dra nie? Act 15:11 Maar ons glo dat ons deur die genade van die Here Jesus Christus gered word op dieselfde manier as hulle ook.)
(2) Huishoudelike Beloftes
Die tweede hoof argument is die aanname dat “huishoudelike beloftes”, voorsiening maak vir die doop van babas. Een so ʼn belofte word gevind in 1 Korintiërs 7:14 waar kinders geheilig word deur gelowige ouers. (1Co 7:14 Want die ongelowige man is geheilig deur die vrou, en die ongelowige vrou is geheilig deur die man; want anders sou julle kinders onrein wees, maar nou is hulle heilig.) Die doop moet egter in hierdie vers ingelees word en daarom is die leer dat huishoudelike beloftes toelaat vir die doop van babas ʼn ongegronde aanname. Verder sê 1 Korintiërs 7:14 vir ons dat die ongelowige eggenoot ook geheilig word deur die gelowige eggenoot. Daarom, as hierdie vers leer dat babas gedoop moet word, moet dit noodwendig ook die doop van ongelowige eggenote leer, aangesien hulle ook in dieselfde vers voorkom. Maar natuurlik beoefen aanhangers van hierdie sienswyse nie die doop van ongelowige eggenote nie en dit op sig self is ʼn teenstrydige hantering van die vers.
(3) Insluiting van Babas in Huishoudelike Doop
Die derde argument ten gunste van die doop van babas is om te wil voorgee dat huishoudelike doop babas moes insluit. Die verse wat ter ondersteuning van hierdie standpunt gebruik word is; (Act 16:15 En toe sy en haar huisgesin gedoop is, het sy by ons aangedring en gesê: As u oordeel dat ek in die Here glo, kom dan in my huis en bly daar. En sy het ons gedwing. Act 16:33 En in dieselfde uur van die nag het hy hulle geneem en hulle wonde gewas, en hy is onmiddellik gedoop, hy en al sy mense. Act 18:8 En Crispus, die hoof van die sinagoge, het met sy hele huisgesin in die Here geglo; en ook baie van die Korinthiërs het, toe hulle hom hoor, gelowig geword en is gedoop. 1Co 1:16 Ek het ook nog die huisgesin van Stéfanas gedoop. Verder weet ek nie of ek iemand anders gedoop het nie.) waar dit, soos ons kan sien, sê dat die hele huis gedoop is. Hulle gaan verder deur uit te wys dat daar babas ook in die huis moes wees. Die antwoord hierop is dat die insluiting van babas weereens ʼn aanname is, aangesien dit net so moontlik was dat daar geen babas in die huis was nie. Daar was baie families in die verlede en vandag nog waar daar lankal nie meer babas in die huis is nie.
n Tweede manier om op hierdie argument te antwoord is om daarop te wys dat self in huishoudelike dope, geloof ʼn vereiste was en selfs al was die hele huishouding gedoop kon dit slegs wees omdat die hele huishouding geglo het (let wel babas kan nie glo nie). Byvoorbeeld in die geval van Handelinge sien ons; (Act 16:15 En toe sy en haar huisgesin gedoop is, het sy by ons aangedring en gesê: As u oordeel dat ek in die Here glo, kom dan in my huis en bly daar. En sy het ons gedwing. (AOV) En nadat hulle die gevangenis verlaat het, het hulle na die huis van Lídia gegaan; en hulle het die broeders gesien, hulle bemoedig en weggegaan. (GNB) Paul and Silas left the prison and went to Lydia’s house. There they met the believers, spoke words of encouragement to them, and left.) dat almal in die vrou se huis gelowiges was. In die geval van Handeeling 16:33 sien ons weereens in vers 34 ((AOV) Toe bring hy hulle in sy huis en sit hulle ‘n maaltyd voor; en hy het hom verheug met sy hele huisgesin dat hy tot geloof in God gekom het. (ASV) And he brought them up into his house, and set food before them, and rejoiced greatly, with all his house, having believed in God.) dat die hele huishouding geglo het en dat daar dus nie babas kon wees wat nie kan glo nie.
In Handelinge 18: 8, in die selfde vers praat dit weer van die hele huishouding wat geglo het en toe gedoop is en weereens soos in al die vorige verse sien ons dat geloof die doop vooraf gaan, in ander woorde dit is ʼn vereiste om te glo voordat jy gedoop kan word. In 1 Korintiërs 1:16 en in 16:15 word die selfde huis weer genoem (1Co 1:16 Ek het ook nog die huisgesin van Stéfanas gedoop. Verder weet ek nie of ek iemand anders gedoop het nie. 1Co 16:15 En ek versoek julle, broeders—julle weet dat die huisgesin van Stéfanas die eersteling van Acháje is en dat hulle hul tot diens van die heiliges gestel het— ) en elkeen in die huis was oud genoeg om hulle “tot diens van die heiliges te stel. As hulle dus almal oud genoeg was om diens te verrig, kon daar tog nie babas tussen hulle wees nie en as hulle oud genoeg was om dienste verrig dan was hulle oud genoeg om te kan glo en dit was omdat hulle geglo het dat hulle gedoop is.
Kom ons breuk vir n oomblik weg en kyk na wat die Woord daarvan sê as ons dit begin interpreteer en dinge in verse inlees wat nie daarin staan nie. (Co 1:17 Want Christus het my nie gestuur om te doop nie, maar om die evangelie te verkondig, nie met wysheid van woorde nie, sodat die kruis van Christus nie verydel mag word nie. 1Co 1:18 Want die woord van die kruis is wel dwaasheid vir die wat verlore gaan, maar vir ons wat gered word, is dit die krag van God; 1Co 1:19 want daar is geskrywe: Ek sal die wysheid van die wyse mense vernietig en die verstand van die verstandige mense tot niet maak. 1Co 1:20 Waar bly die wyse? Waar bly die skrifgeleerde? Waar die redetwister van hierdie eeu? Het God nie die wysheid van hierdie wêreld dwaas gemaak nie? 1Co 1:21 Want aangesien in die wysheid van God die wêreld deur die wysheid God nie geken het nie, het dit God behaag om deur die dwaasheid van die prediking die wat glo, te red; 1Co 1:22 want die Jode vra ‘n teken en die Grieke soek wysheid, 1Co 1:23 maar ons verkondig Christus wat gekruisig is, ‘n struikelblok vir die Jode en dwaasheid vir die Grieke; 1Co 1:24 maar vir die wat geroep is, Jode sowel as Grieke: Christus, die krag van God en die wysheid van God. 1Co 1:25 Want wat dwaas is by God, is wyser as die mense; en wat swak is by God, is sterker as die mense. 1Co 1:26 Want let op julle roeping, broeders: julle is nie baie wyse na die vlees nie, nie baie magtiges, nie baie edeles nie; 1Co 1:27 maar wat dwaas is by die wêreld, het God uitverkies om die wyse te beskaam; en wat swak is by die wêreld, het God uitverkies om wat sterk is, te beskaam; 1Co 1:28 en wat onedel is by die wêreld en wat verag is, het God uitverkies, en wat niks is nie, om wat iets is, tot niet te maak, 1Co 1:29 sodat geen vlees voor Hom sou roem nie. 1Co 1:30 Maar deur Hom is julle in Christus Jesus, wat vir ons geword het wysheid uit God en geregtigheid en heiligmaking en verlossing. 1Co 1:31 Daarom, soos geskrywe is: Die wat roem, moet in die Here roem.
(4) Kerk Tradisie
Die vierde argument wat gebruik word om die praktyk van baba doop te verdedig is daarop gerig om kerk tradisie te ondersteun. Een van die teoloë wat ten gunste is van baba doop erken in ʼn boek wat hy geskryf het, dat daar geen Bybelse bevel is om babas te doop nie. Hy erken ook dat daar nie een enkele voorbeeld van baba doop in die Nuwe Testament is nie, maar nogtans nadat hy hierdie stellings gemaak het, gaan hy in elk geval voort en verdedig die standpunt om babas te doop. Dit is duidelik hier, dat kerk tradisie voorrang geniet bo wat die Bybel leer. Hierdie teoloog se argument begin deur terug te gaan na die Abraham Verbond om aan te dui dat babas besny is. Maar weereens, die Bybel leer nie dat die besnydenis ʼn antitipe van die doop is nie en weereens word baba dogtertjies gedoop, maar baba dogtertjies is nooit besny onder die Abraham Verbond nie. Tweedens beweer hierdie teoloog dat die Abraham verbond die selfde is as die Nuwe Verbond, en aangesien babas deel gevorm het van die Abraham Verbond, moet babas ook deel vorm van die Nuwe Verbond. Nêrens in die Bybel lees ons dat hierdie twee verbonde een en die selfde is nie en hierdie teoloog se teorie is dus niks meer as ʼn aanname wat nie bewys kan word nie. Derdens maak die teoloog die stelling dat babas deel gehad het aan die voordele van die verbonde en besnydenis ontvang het. Terwyl hierdie stelling waar is, bewys dit nie dat dit oorgedra is na die Nuwe Testament deur die doop nie. Daar is ʼn geweldige hoeveelheid “inlees” in die skrif en aannames wat hier gemaak word. Sy vierde argument is dat die doop ʼn vervanging is van die besnydenis as ʼn teken en ʼn seël van die verbond van genade. Om hierop te antwoord moet daarop gewys word dat die Bybel nêrens leer van die bestaan van iets bekend as ʼn verbond van genade nie. Verder het ons reeds gesien dat die antitipe van die besnyding van die vlees, nie die doop is nie maar die besnydenis van die hart. Sy vyfde argument is dat die doop van babas nie in die Nuwe Testament genoem word nie omdat slegs die bediening van volwassenes beklemtoon word. Alhoewel die stelling korrek is, is die werklike rede waarom die Nuwe Testament nie melding van die doop van babas maak nie, omdat die doop van babas nooit in die Nuwe Testament beoefen is nie, en nie omdat die klem op die bediening van volwassenes lê nie. So, eerder as om weg te draai van tradisies na die Woord van God verkies die gene wat die doop van babas ondersteun eerder om weg te draai van die Woord van God na tradisies. Hierdie tipe tradisionalisme is skynheiligheid. Daar is geen lering of selfs ʼn voorbeeld van die doop van babas in die Bybel nie. Daar is ook geen verwysing in die Bybel dat daar ooit ʼn verbond met die heidene (dit is ons, met ander woorde nie-Israeliete) gemaak is nie. (Rom 9:4 Hulle is Israeliete aan wie die aanneming tot kinders behoort en die heerlikheid en die verbonde en die wetgewing en die erediens en die beloftes;) Die kerk is nie Israel nie. Om te glo dat die kerk Israel is, is vervangings teologie (replacement theology), dit het geen Bybelse gronde nie.
c. Argument Teen Baba Doop
Daar is ses argument teen baba doop. Eerstens die betekenis van die woord doop (baptizo – baptism) beperk dit tot die gene wat bewustelik geloof beoefen/uitoefen. Doop (baptism) beteken die identifikasie met ʼn persoon of boodskap of groep. Dit is ʼn keuse wat ʼn individu moet maak. ʼn Baba kan nie so ʼn keuse maak nie en kwalifiseer dus nie om gedoop te word nie. Tweedens is daar geen Nuwe Testament bevel om babas te doop nie. Derdens is daar geen Nuwe Testament voorbeeld van die doop van babas nie. Vierdens was die doop van babas nooit deur die vroeë kerk beoefen nie. Die eerste geval van baba doop het eers in die derde eeu plaasgevind. Die vyfde argument is dat baba doop gebaseer is op die sakramentele ideologie van doop regenerasie en baie denominasies beoefen baba doop want hulle glo en leer dat deur die sprinkel van ʼn bietjie water, die baba gered sal word. Baba doop is nie gebaseer op die Skrif nie maar op die valse leer van doop regenerasie. Sesdens is daar bose nagevolge van baba doop: (1) Dit verhoed persoonlike verbintenis, (2) Wanneer mens met mense handel wat as baba gedoop is vind jy dikwels dat so iemand afhanklik is van die “doop
verbond”, wat hy of sy as baba ontvang het, vir hul verlossing. (Ek persoonlik, Jasper Van Der Westhuizen het al twee sulke mense teegekom hier in NG Kerk Vishoek gemeente en die een persoon was boonop ʼn lid van die kerkraad.) Sulke persone het nog nooit tot bekering gekom nie want hulle glo dat hulle gered is omdat hulle as babas gedoop is. Hulle vertrou op ʼn aksie, daad of ritueel wat op hulle uitgevoer is deur die besluit van hul ouers alleenlik. Soos reeds genoem een bose gevolg van baba doop is dat dit in die weg staan van ʼn persoonlike verbintenis. Tweedens skep dit ʼn bygelowige vertroue in die effektiwiteit van water. Daar is die bygeloof by baie van hierdie mense dat deur ʼn paar druppels water hulle wonderbaarlik gered is. Die derde boosheid van die doop van babas is die feit dat dit ongelowiges deel van die kerk maak. Daar is geen waarborg dat hierdie babas gelowiges gaan word wanneer hulle groot word nie, maar omdat hulle gedoop is, word hulle outomaties lidmate van die kerk en so bly hulle lidmate al kom hulle nooit tot bekering nie. As gevolg hiervan is daar vandag baie ongelowiges wat lidmate is van hierdie kerke en dit is heel moontlik die ergste gevolg van baba doop.
2. Die Doop van Gelowiges
Die tweede gedeelte van die onderwerp van die doop handel oor die doop van gelowiges, wat beteken die individue kwalifiseer om gedoop te word slegs nadat hy of sy tot geloof gekom het i.e. tot bekering gekom het. Byvoorbeeld, Handelinge 2:38 sê die volgende: (Act 2:38 En Petrus sê vir hulle: Bekeer julle, en laat elkeen van julle gedoop word in die Naam van Jesus Christus tot vergewing van sondes, en julle sal die gawe van die Heilige Gees ontvang.) Petrus sê bekeer julle (bely julle sonde) en laat julle doop. Let op dat bekering kom voor die doop. In Handelinge 2:41 sien ons; ( Act 2:41 Die wat toe sy woord met blydskap aangeneem het, is gedoop; en daar is op dié dag omtrent drie duisend siele toegebring.) slegs die wat die Woord aangeneem het, is gedoop. Weereens, die ontvang van die Woord moet eerste kom. Handelinge 8:12 se vir ons; (Act 8:12 Maar toe hulle Filippus geglo het, wat die evangelie aangaande die koninkryk van God en die Naam van Jesus Christus verkondig het, is hulle gedoop, manne sowel as vroue.) hulle het geglo en toe is hulle gedoop. In Handelinge 8:36 sê dit; (Act 8:36 En terwyl hulle voortreis op die pad, kom hulle by water; en die hofdienaar sê vir hom: Daar is water; wat verhinder my om gedoop te word? Act 8:37 Toe sê Filippus: As u glo met u hele hart, is dit geoorloof. En hy antwoord en sê: Ek glo dat Jesus Christus die Seun van God is. Act 8:38 En hy het beveel dat die wa moes stilhou; en hulle het altwee in die water afgeklim, Filippus en die hofdienaar; en hy het hom gedoop.) Niks het die Etiopiër verhinder om gedoop te word nie, want hy het reeds geglo. In Handelinge 9:18 sien ons dat selfs Paulus eers geglo het en toe eers gedoop is. (Act 9:18 En dadelik het daar iets soos skille van sy oë afgeval, en hy kon onmiddellik weer sien; en hy het opgestaan en is gedoop.) In Handelinge 10:44-48 sien ons dat slegs toe dit duidelik word dat die heidene in die huis van Cornelius gered is omdat die Gees oor hulle gekom het, slegs toe was hulle vry om gedoop te word. (Act 10:44 En toe Petrus nog besig was om hierdie woorde te spreek, het die Heilige Gees op almal geval wat die woord gehoor het. Act 10:45 En die gelowiges uit die besnydenis, almal wat saam met Petrus gekom het, was verbaas dat die gawe van die Heilige Gees ook op die heidene uitgestort is. Act 10:46 Want hulle het gehoor hoe hulle in tale spreek en God groot maak. Toe het Petrus begin spreek: Act 10:47 Niemand kan tog die water weer, dat hierdie mense, wat net soos ons die Heilige Gees ontvang het, nie gedoop word nie? Act 10:48 En hy het beveel dat hulle gedoop moet word in die Naam van die Here. Toe het hulle hom gevra om nog ‘n paar dae te bly.) In Handelinge 16:30-34, slegs nadat die soldaat en sy hele huis tot bekering gekom het, is almal gedoop. (Act 16:30 En hy het hulle na buite gebring en gesê: Menere, wat moet ek doen om gered te word? Act 16:31 Toe sê hulle: Glo in die Here Jesus Christus en jy sal gered word, jy en jou huisgesin. Act 16:32 En hulle het aan hom die woord van die Here verkondig en aan almal wat in sy huis was. Act 16:33 En in dieselfde uur van die nag het hy hulle geneem en hulle wonde gewas, en hy is onmiddellik gedoop, hy en al sy mense. Act 16:34 Toe bring hy hulle in sy huis en sit hulle ‘n maaltyd voor; en hy het hom verheug met sy hele huisgesin dat hy tot geloof in God gekom het.) Weereens, geloof gaan die doop vooraf en hierdie voorvereiste sluit babas uit om te kwalifiseer vir die doop, aangesien hulle nie kan glo nie. Nou wat dan van babas? (1Co 7:14 Want die ongelowige man is geheilig deur die vrou, en die ongelowige vrou is geheilig deur die man; want anders sou julle kinders onrein wees, maar nou is hulle heilig.)
Een ander aspek betreffende die doop van gelowiges, is ʼn onderskeid te maak tussen die besnydenis en die doop. Die besnydenis word dikwels gebruik ter ondersteuning van die doop, maar daar is ʼn duidelike onderskeid tussen die twee. Die besnydenis was nooit ʼn teken van die geloof van die kind nie. Op die ouderdom van 8 dae, het die kind in niks geglo nie. Die besnydenis was ʼn teken van die geloof en gehoorsaamheid van die ouers en nie die kind nie. Die doop aan die ander kant is ʼn teken van die geloof en gehoorsaamheid van die persoon wat gedoop word.
NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.