Post-modernisme verander die Kerk van Christus
Post-modernisme het eerstens die manier waarop die meeste Christen-jongmense die betekenis en doel van die Evangelie – ons kernboodskap – beskou, beïnvloed. Die tradisionele Evangeliese Boodskap is dat ons almal teen God gesondig het en onder Sy toorn die ewige straf behoort te kry. Maar die Goeie Nuus is dat Jesus die Here is en dat Hy in ons plek gely en gesterf het. Indien ons dit glo, ons sonde bely en Hom as ons Here aanneem, Hy ons van God se toorn sal verlos en ons met God versoen. Ons word dus, as nuwe skepsels, deel van Sy Koninkryk.
Daar was nog altyd verskeie alternatiewe evangelies. Maar nou, met post-modernisme, word hierdie evangelies, wat die Christendom wil omskep in ’n ‘gebruikersvriendelike leefstyl’ wat ons help om gelukkiger te leef, die gemeenskap help vorm en sosiale kwessies aanspreek, baie gewilder. Wat is gemarginaliseer? Die Kruis, sonde, hel, sondebelydenis en die ewige lewe. Wanneer sonde enigsins genoem word, word dit deur mense as kwetsend beleef. Hoe God daaroor voel, is vir hulle van minder belang. Nodeloos om te sê, indien Christene die ‘polities-inkorrekte dele’ in hul aanbieding van die Evangelie ignoreer, word die ware Evangelie nie meer aangebied nie en ware bekerings kan dus nie plaasvind nie.
Post-modernisme beïnvloed wêreld-evangelisasie
Ten tweede het post-modernisme veroorsaak dat die hele benadering tot evangelisasie en sending verander het. Die tradisionele manier was om mense met die absolute Waarheid te konfronteer en sondebelydenis te eis (Hand 2). Voordat post-modernisme sy verskyning gemaak het, het die soekersensitiewe beweging na maniere gesoek om mense na die kerk te lok sonder om hulle te affronteer.
Dit is wel ’n geldige evangelisasiebenadering en het tog verlossingswerk tot gevolg gehad. Maar dit kan egter probleme tot gevolg hê. Indien dit as die enigste benadering gebruik word, sal ’n groot aantal mense wat nie in die kerk belangstel nie, nooit die ware Evangelie hoor nie. As die Evangelieboodskap op sigself ‘versag’ word net om mense nie af te skrik nie, sal dit ook problematies wees.
Post-modernisme en die ‘Opkomende Kerk’ het egter nog ’n tree van tradisionele Evangelisasie weggetree. Hulle is voorstanders van ‘gesprek en dialoog’. Met ander woorde, hulle gesels met mense ten einde gemeenskaplike gronde te vind en hoop dan dat daar bekerings mag plaasvind. Die Christelike godsdiens word as ’n alternatiewe leefstyl aangebied – nog ’n ‘keuse’ – en die Evangelie verswak.
Tradisionele Christendom bied Jesus as dié ‘Weg’, dié ‘Waarheid’ en dié ‘Lewe’ aan. Post-modernisme bied Hom net as ‘nóg ’n weg, ’n waarheid en ’n lewe’ aan. En daar is ’n reuse verskil! Geen belydenis van sonde nie, net ’n bekering van persoonlike godsdienstige oortuigings.
Mense is bang om aanstoot te gee
Post-moderniste sien derdens geen noodsaaklikheid of verpligting om die Evangelie aan almal (Matt 28) te verkondig nie. Hulle glo dat ’n mens die ‘reg’ moet verdien om die Evangelie aan iemand te bied sonder om aanstoot te gee, eerstens deur verhoudings te bou en goeie werke te doen sodat die Christendom ’n goeie beeld mag hê.
Daar is absoluut niks verkeerd met verhouding-bou om mense te wen nie, maar indien ons eers die reg op hierdie manier moet verdien, sal ons óóit genoeg gedoen kry om die reg te verdien? Die gevolg is dat Christene bang is om die Evangelie te verkondig omdat ons altyd onseker voel. Nee! Ons behoort die Evangelie te verkondig omdat dit vir mense se eie heil is en omdat die Here Jesus ons die opdrag gegee het. Hy het ons ook die gesag daartoe gegee – ons het nie nodig om enigiemand anders se toestemming te verdien nie.
Die Opkomende Kerk is misleidend
Post-modernisme affekteer Christene se houding teenoor ander Christene wat vervolg word juis omdat hulle die Evangelie verkondig. Omdat hulle self onwillig is om vir hul geloof te ly of om selfs die Evangelie aan hul intieme vriende te verkondig, is dit vir hulle uiters moeilik om te verstaan waarom Christene gewillig is om mishandeling, marteling en tronkstraf ter wille van hul geloof te verduur.
Post-modernisme het ook veroorsaak dat die manier waarop onbekeerdes die Evangelie in post-moderne lande soos Amerika, Europa en Suid-Afrika interpreteer, verander. Toe modernisme gewild was, het mense gewoonlik geargumenteer dat die Evangelie ‘onwetenskaplik’ of ‘agterlik’ is en wou geensins daarna luister nie.
Met post-modernisme is hulle heel gewillig om te luister, maar herinterpreteer die Evangelie deur ’n post-moderne lens. Vir hulle is die Evangelie bloot iemand se persoonlike voorkeur en ervaring – nie ’n uitdaging om sonde te bely nie. Daardie dele van die Evangelie wat dus polities inkorrek is, moet egter weer aangebied word. Dit is die absolute en enigste Waarheid. Dit is so tragies dat die media se aanbieding van die Evangelie so verkeerd deur die lesers interpreteer word.
’n Gevaarlike ideologie wat weerlê moet word
Soos met enige kultuur, is daar maniere waarop ons kan aanpas om die post-moderne jeug te bereik sonder om met kompromie die Evangelie af te water. Mense se getuienis, verhoudings, gevoelens, gemeenskap en sosiale belange kan gebruik word en daar kan selfs met nuwe erediensformate geëksperimenteer word. Maar die kern van die Evangelie mag nooit in die slag bly nie!
Sendingpogings ly skade
Moderne liberalisme, wat die rasionele denke en anti-supernaturalisme beklemtoon, het korte mette met alle sendingpogings van die Protestantse kerke in die 1920’s en 1930’s gemaak. Post-modernisme en die ‘Opkomende Kerk’ bedreig moderne sendingaksies. Dus, as deel van wêreldevangelisasie en -sendingaksies, behoort die hele Post-moderne ideologie en die ‘Opkomende Kerk’ tuis beveg te word.