As ons maar net so spontaan oor ons Vader-Moeder kan voel! As ons maar net met die oortuiging kan leef dat Hy ons soos die appel van Sy oog beskerm en ons onder alle omstandighede die beste sal gee. Maar nou is ons mos grootmense wat al geleer het om “op ons eie voete te staan” en in onafhanklikheid en selfstandigheid ons ding te doen. En nou is wegkruip agter ons Vader se rokspante nie altyd ons eerste reaksie nie. Kom ons verklaar sommer weer vandag opnuut ons kindskap en vra dat ons Vader ons sal leer om sommer net weer ’n wegkruip-kind by Hom te wees.
“Mag jy soos die Psalmdigter beleef: “Ek is tevrede soos ek is. Ek is soos ’n babatjie wat veilig in sy ma se arms lê. Die wêreld kan maar vergaan, maar ek voel veilig en tevrede.” — Psalm 131:2
Here, help my om myself werklik net in U liefdevolle arms te werp in die wete dat U my almagtige Vader is.
Bron: ekerk.org