En dan op die koop toe kom die gevoel dat God nie meer hulle gebede hoor nie. Het jy ook al so gevoel? Of die Here so ver is, en so stil is, dat ons wonder of die Here besig is om ons te straf. Dis baie sleg, vernaam as vriende en familie dit ook nog moeiliker maak met stellings soos “ek het jou gewaarsku, en jy wou nie hoor nie”, of iets soos “jy het dit net oor jouself gebring.”

Inderdaad, pyn is nie lekker nie, en eensaamheid is sleg. En om te wag op die Here, klink soms so oppervlakkig.

Klaagliedere 3 : 1 – 13
1 Ek is die man wat ellende belewe het. Die Here het my met sy toorn geslaan.
2 Hy het my die donker in gejaag, my laat loop op ‘n pad sonder lig.
3 Vir my stoot Hy gedurig weg, dag na dag.
4 Hy het my hele liggaam laat wegteer, my bene gebreek.
5 Hy het my toegebou met ‘n muur van gif en ontbering rondom my.
6 Hy maak die donker my tuiste, ek is soos dié wat lankal dood is.
7 Hy het ‘n muur om my gebou, ek kan nie uitkom nie, Hy het vir my swaar bronskettings aangesit.
8 Al roep ek en al smeek ek om hulp, Hy weier om my gebed te verhoor.
9 Hy het my pad met klip toegebou, vir my geen uitkomplek gelaat nie.
10 Hy is soos ‘n beer wat my inwag, soos ‘n leeu wat my voorlê,
11 Hy het my eenkant toe gekeer en verskeur, my vermink laat lê.
12 Hy het sy boog gespan en my ‘n teiken vir sy pyle gemaak.
13 Hy het sy pyle diep in my liggaam ingeskiet.

Klink dit bekend? As dit voel of die Here sy rug gedraai het. Die vraag is “het die Here sy rug gedraai? Hoekom voel dit of my gebede net die plafon tref? Hoekom gaan dit soms so sleg met die Here se kinders?” Wel, slegte goed gebeur met goeie mense. Christene het nie net altyd ‘n “raw deal” nie. En as ons sou vra, “hoekom straf die Here my so?” Dan kan ek net sê, ek glo nie dat dit altyd straf is nie. Want die dade en besluite en aksies van ander mense, be-invloed ons verseker. Ander se sondes, en oortredinge, en verkeerde besluite, het dikwels ‘n reaksie. As jy deur egskeiding is, of ‘n lewensmaat verloor het, sal dit verseker ‘n invloed op jou lewe hê. En dis niks nuuts nie.

Ps 79 : 1 – 5
1 Heidene het u land binnegedring, o God, hulle het u heilige tempel ontwy en Jerusalem in puin gelê.
2 Hulle het die lyke van u dienaars aan die voëls gegee om te vreet, die vleis van u troue dienaars aan die wilde diere.
3 Hulle het die bloed van u dienaars rondom Jerusalem laat vloei soos water. Niemand het hulle begrawe nie.
4 Ons het ‘n bespotting vir ons buurvolke geword, ons word gespot en uitgejou deur almal rondom ons.
5 Hoe lank sal dit nog aanhou, Here? Sal u toorn dan vir altyd duur, u woede soos ‘n vuur bly brand?

En dan, hoeveel kan ons sê oor Job? Hoor sy woorde toe hy hoor dat hy alles verloor het, ook sy kinders.

Job 1 : 21 – 22
21 “Sonder iets het ek in die wêreld gekom en sonder iets gaan ek daaruit. Die Here het gegee en die Here het geneem. Prys die Naam van die Here.”
22 Onder alles het Job nie gesondig of God iets verwyt nie.

Sjoe, kan dit wees? Prys die Naam van die Here.

Prys die Naam van die Here. Jy sien, in moeilike tye kan ons maklik vir Job aanhaal as die grootste lyer (lang y) van alle tye. Maar, ons ken die uiteinde. Ons weet dat God vir hom baie meer gegee het as wat hy verloor het. Punt is, toe Job sê, “Prys die Naam van die Here”, het hy ook nie die uiteinde geken nie. Hy het net vertrou. En nie vir God verwyt nie. En ons? Kan ons dit doen? Ek dink so, want ons ken Job se uiteinde. En dis dieselfde God waarmee Job te doen gehad het.

Klaagliedere 3 : 21 – 33
21 Maar dít sal ek ter harte neem en om dié rede bly ek hoop:
22 deur die liefde van die Here het ons nie vergaan nie; daar is geen einde aan sy ontferming nie,
23 dit is elke môre nuut. U trou is groot.
24 Ek sê vir myself: Die Here is my lewe, daarom hoop ek op Hom.
25 Die Here is goed vir wie op Hom bly hoop, vir die mens wat na sy wil vra;
26 dit is goed om geduldig te wag op die hulp van die Here;
27 dit is goed vir ‘n mens om sy las in sy jeug te dra.
28 Laat hy in sy eensaamheid geduldig bly as God hom die las opgelê het,
29 laat hy hom diep verootmoedig – miskien is daar hoop –
30 laat hy sy wang draai vir wie hom slaan, laat hy maar oorvloedig smaad ondervind.
31 Die Here verstoot ‘n mens nie vir altyd nie;
32 as Hy beproewing oor ‘n mens gebring het, ontferm Hy Hom weer, want sy liefde is groot:
33 dit is teen sy sin dat Hy mense in ellende en beproewing bring.

Daar is hoop in die Here, want die God van Job, en die een van Jeremia (wat Klaagliedere geskryf het), is gister, vandag en more, presies dieselfde. Die God wat hoop gegee het vir mense in die ou en nuwe testament, is presies dieselfde God wat vandag vir ons die uitkoms bring. En is net so een stappie beter af. Ons het nog vir Jesus ook as die Voorspraak, die Een wat by God vir ons pleit en intree. En daarom is dit nie ‘n moedswillige God wat ons met ‘n stok bykom vir alles nie. Goddank. Nee, Sy Seun Jesus is aan ons kant, en Hy pleit by die Vader. En benewens dit, dink ek Jesus huil dikwels saam met ons as slegte goed oor ons pad kom. Al voel dit of hy soms so ver is, en of ons so alleen is.

Hoe kom ons deur swaar tye?

1. Dink aan Job – al gehoor van Job se geduld? Swaarkry gaan nie altyd vir ewig aan nie.
2. Kyk om jou na mense wie ook lank terug in daardie bootjie was – en weet, dis dalk nie meer lank nie.
3. As dit nodig is om professionele hulp te kry, gaan kry dit – op die regte plek.
4. Moenie toelaat dat bitterheid jou vernietig nie. Dis tog net jy wat self daaronder gaan ly. Bitterheid is die kanker van die siel.
5. As jy iemand moet vergewe en vryspreek, doen dit. Vandag nog. Ja, selfs as die persoon wat jou ellende veroorsaak het, al dood is.
6. Gaan vra vergifnis as jy moet. Gaan maak reg, bely, pleit.
7. Aanvaar God se vergifnis as dit nodig is.
8. Omring jou met vriende, moenie die pad alleen probeer stap nie, dis nie nodig nie. Reik uit.
9. Staan ander mense by met wie dit ook sleg gaan, of gaan raak betrokke iewers, dit trek ook die aandag af van jou eie probleme.
10. Wag op die Here!! Wag op die Here. Klaagl. 3 sê “Die Here verstoot ‘n mens nie vir altyd nie”.

Soek die silwer randjie om die donker wolk, of sien dit net raak, dis in elk geval daar. Hou aan die Here vas, Hy sien die hele prentjie. Hy is oneindig lief vir jou. Soos die Ds gisteraand sê: “God is oneindig lief vir jou – en daar is absoluut niks wat jy daaraan kan verander nie.”

Bron:  heuning.co.za

4. Louwarm mense wil nie werklik van hulle sonde verlos word nie; hulle wil net die straf van hulle sonde vryspring. Hulle haat sonde nie werklik nie en het nie ware berou daaroor nie; hulle is bloot jammer omdat God hulle gaan straf. Louwarm mense is nie werklik oortuig dat hierdie nuwe lewe wat Jesus bied, beter as hulle ou sondige lewe is nie. Joh 10:10, Rom 6:1-2.

5. Louwarm mense word geroer deur verhale van ander wat radikale dinge vir Christus doen; tog doen hulle self niks nie. Hulle neem aan dat sulke dade vir ‘ekstreme’ Christene is, nie gemiddelde Christene nie. Louwarm mense bestempel dit wat Jesus van al sy volgelinge verwag, as ‘radikaal’. Jak 1:22, Jak 4:17, Matt 21:28-31.

6. Louwarm mense deel selde hulle geloof met hulle bure, medewerkers of vriende. Hulle wil nie verwerp word of ander mense ongemaklik laat voel deur privaatsake soos godsdiens te bespreek nie. Matt 10:32-33.

7. Louwarm mense meet hulle sedelikheid of ‘goedheid’ deur hulleself met die sekulêre wêreld te vergelyk. Hulle troos hulleself daaraan dat hoewel hulle nie so voluit vir Jesus leef soos sus-en-so nie, hulle nie naastenby so erg is soos die ou onder in die straat nie. Luk 18:11-12.

8. Louwarm mense sê dat hulle Jesus liefhet en Hy is inderdaad ’n deel van hulle lewe, hulle geld en hulle gedagtes, maar Hy word nie toegelaat om hulle lewens te beheer nie. Luk 9:57-62.

9. Louwarm mense het God lief, maar nie met hulle hele hart, siel en vermoëns nie. Hulle sal jou gou verseker dat hulle probeer om Hom so lief te hê, maar dat daardie soort algehele toewyding nie werklik haalbaar is vir die gemiddelde mens nie; dit is net vir pastore, sendelinge en radikales beskore. Matt 22:37-38.

10. Louwarm mense het ander lief, maar net nie so lief soos hulle hulleself het nie. Hulle liefde vir ander is tipies gerig op diegene wat hulle terug liefhet, soos familie, vriende en ander kennisse met wie hulle ’n verbintenis het. Daar is min liefde oor vir diegene wat hulle nie terug kan liefhê nie, nog minder vir diegene wat hulle doelbewus minag, wie se kinders beter atlete as hulle eie is, of met wie gesprekke moeilik of ongemaklik is. Hulle liefde is uiters voorwaardelik en baie selektief. Matt 5:43-47. Luk 14:12-14.

11. Louwarm mense sal God en ander dien, maar daar is perke aan hoe ver hulle sal gaan of hoeveel tyd, geld en energie hulle bereid is om af te staan. Luk 18:21-25.

12. Louwarm mense dink meer gereeld oor die lewe op aarde as aan die Ewigheid in die Hemel. Die daaglikse lewe is meesal gerig op vandag se lysie van dinge om te doen, hierdie week se program en volgende maand se vakansie. Selde of ooit oorweeg hulle die toekomstige lewe in alle erns. Fil 3:18-20.

13. Louwarm mense is dankbaar vir hulle weelde en geriewe en oorweeg dit selde om so veel moontlik aan die armes te skenk. Matt 25:34, Jes 58:6-7.

14. Louwarm mense sal alles in hulle vermoë doen om te sorg dat hulle nie te skuldig voel nie. Hulle wil die volstrekte minimum doen om ‘goed genoeg’ te wees sonder dat dit te veel van hulle verg. 1 Kron 29:14, Matt 13:44-46.

15. Louwarm mense is begaan daaroor om aan die veilige kant te bly; hulle is slawe van die god van beheer. Hierdie beheptheid om geen risiko’s te neem nie, weerhou hulle daarvan om opofferings vir God te maak en kanse vir Hom te waag. Matt 10:28.

16. Louwarm mense voel gerus omdat hulle kerk bywoon, op twaalf jaar oud ’n geloofsbelydenis afgelê het, gedoop is en uit ’n Christen-huis kom.

17. Louwarm mense leef nie in geloof nie; hulle lewens is gestruktureer sodat hulle nie geloof hoef te beoefen nie. Hulle hoef God nie te vertrou wanneer iets onverwags gebeur nie – daarvoor het hulle ’n spaarrekening. Hulle het God nie nodig om hulle te help nie – hulle aftredebeplanning is reeds gedoen. Hulle soek nooit werklik God se aangesig vir die lewe wat Hy vir hulle in gedagte het nie – hulle het die lewe uitgewerk en vooruit beplan. Hulle vertrou nie op ’n daaglikse basis op God nie – hulle yskaste is vol. Die waarheid is, hulle lewens sou nie veel anders gelyk het as hulle skielik sou ophou om in God te glo nie. Luk 12:16-21.

18. Louwarm mense drink en vloek waarskynlik minder as die gemiddelde mens, maar afgesien daarvan verskil hulle nie veel van die tipiese ongelowige nie. Hulle stel hulle gedeeltelik gesaniteerde lewe gelyk aan heiligheid, maar dit is ver van die waarheid. Matt 23:25-28, Luk 14:34-35.

FRANCIS CHAN is die outeur van ‘Crazy Love’. Hierdie artikel is ’n uittreksel uit sy boek. Vir meer inligting: www.crazylove.org

Bron:  juig.co.za NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Milani Volsoo

Efraim het vroeër vir My gelyk soos ’n jong plantjie wat baie groot gaan word as jy dit in vrugbare grond plant. Nou moet Efraim soos ’n plant afgesny word. Hosea 9:13

Ek wonder soms of ons nie almal op ’n manier tieners bly nie. Vat nou maar die volk Israel. In terme van getuienis oor God se goedheid was hulle al reuse geloofskinders. Hulle het immers al ervaar hoe hul Here hulle op wonderbaarlike wyses red, vir hulle sorg en hulle teen die vyand beskerm. Hulle was vir alle praktiese doeleindes al volwassenes met ’n gesonde verstand en lewensondervinding. En dan? Dan loop hulle telkemale – soos opstandige tieners – weg van God, maak op hul eie krag staat, sluit vennootskappe met goddelose volke en aanbid al wat ’n ander simpel god is. Hoe kan hulle?, sal jy vra.

Die vraag is egter of ons nie ook maar – ongeag ons opregte geloofsreis – die pad soms byster raak nie. Is ons nie ook maar, weens ons menslike aard, geneig om telkens op ons eie insigte en krag staat te maak nie? Skuif ons nie ook soms, wanneer dit ons pas, ons Christelike geloofsbeginsels en waardes eenkant toe nie? En is ons nie ook maar geneig om ander dinge en mense belangriker as God te ag nie? Ja, God kan ook soms van ons sê: “Wanneer hulle tot My bid, bedoel hulle dit nie regtig nie.” (Hosea 7:14)

Die feit is dat wegloopkinders God se hart breek. En dat Hy alles sal probeer om ons terug te roep en ons weer tot inkeer te laat kom. Sy Woord sê duidelik dat Hy terugkomkinders met ope arms verwelkom en maar te graag weer sy goedheid oor hulle wil stort. Maar die geskiedenis van Israel leer ons ook dat God se geduld met wegloopmense op ’n stadium kan opraak en dat Hy dan moedswillige ongehoorsaamheid ernstig straf. Hy is immers ’n jaloerse God – ’n God wat sê dat ons aan Hom behoort en dat ons Hom alleen mag aanbid.

Dit mag wees dat God jou ook ernstig na Hom toe terugroep en dat Hy al vir ’n tyd by jou pleit om weer na Hom toe te kom. As jy dit ervaar, wil jy nie maar gehoor gee aan sy Vaderlike beskerming en liefde nie? Wil jy nie maar jou wegloopsondes voor Hom bely en weer jou hart onvoorwaardelik vir Hom gee nie? Hy het jou so lief!

Hoor hoe vertroos die Vader mense wat weer na Hom toe terugkom in Hosea 14:5 en 9b: Ek sal genesing bring. Jy sal nie weer wegloop van My af nie. Ek sal jou vreeslik liefhê. Ek sal glad nie meer vir jou kwaad wees nie… Ek het jou nou weer teruggevat om vir jou te sorg.

As jy weg is, liewe mens, kom terug en weet: Hy wag vir jou!

Vergewe my asseblief my rebellie-hart, Here. Hier is ek – ek wil graag by U wees en bly: nou en altyd.

Bron:ekerk.org