Hierdie waarheid, soos in die Bybel aan ons gegee, sentreer rondom geloof in die ontsaglike God, die Skepper van die hemel en die aarde, wat vanuit Sy supralapsariese tyd wat oor die biljoene ligjare van die skepping strek, Hom met die mens bemoei. Dit sentreer om geloof dat dié verborge God Hom aan die mens openbaar in Sy Woord, die Bybel. Hy openbaar Hom op so ’n wyse dat die mens verstaan dat Hy sy persoonlike God is.
Die grondwaarhede van die Bybel bevat hierdie millennia oue openbaring wat God eers aan die Jode toevertrou het deur die wet en die profete. Die kern hiervan is God se belofte dat Hy self na die mens toe sou kom as sy Redder en Verlosser. Dit het dan ook 2 000 jaar gelede gebeur toe Jesus Christus hier tussen ons verskyn het. Ons glo dat Jesus Christus dié God is – ware God en ware mens.
Is hierdie een waarheid te fundamentalisties vir die gesofistikeerde, postmoderne, eietydse mens se spiritualiteit? Het die mens die Bybel en God se Woord ontgroei? Geld hierdie millennia oue boodskap nie meer die nuwe mens nie?
Soek die eietydse mens na ’n andersoortige godsdiens wat hierdie ongemaklike openbaring van God probeer vermy? Gaan dit nie meer om die God-mens-verhouding (die eerste gebod) nie, maar net om ’n mens-mens-verhouding (die tweede gebod)? Dit is hoe Christus self die hele wet en profete opsom. Die een is nie sonder die ander nie.
Ons kan die Bybel probeer “ontmitologiseer” en marginaliseer soveel as wat ons wil. God se plan is egter gans anders en onstuitbaar! Dit lê absoluut in die kerigma van die Woord opgesluit. Wie dit miskyk, kyk alles mis. Sulke gesprekke word soos Jesaja dit beskryf “’n bietjie brabbeltaal hier en ’n bietjie brabbeltaal daar” (Jes 28:13).
Ek moet bely dat ek nie bekend is met die Sentrum vir Eietydse Spiritualiteit of hul werksaamhede en doelstellings nie. Hulle is waarskynlik nie hier in Namibië verteenwoordig nie.
Moontlik verstaan ek Abel Pienaar nie heeltemal reg nie. Moontlik onderskryf hy dit wat ek te sê het heelhartig. Moontlik is ons in ons denke baie nader aan mekaar as wat dit lyk.
Die “leegloop” van die kerke en die “sekularisering” van die kerkmens is nie iets nuuts nie. Dit is so oud soos die Bybel self. Dit is maar net die voortsetting van die oeroue apostasie van die verloopte hoer-bruid van die Bruidegom, wat Hy tog ten spyte daarvan liefhet en vir wie Hy die prys betaal het! Lê hierdie liefde van God nie ook sentraal tot die misterie van die kerigma van die Bybel nie?
Die probleem word egter goed deur die profeet Hosea opgesom toe hy die 21ste-eeuse gees millennia gelede al beskryf het: “Al sou Ek ook self vir hom ontelbare afskrifte van my wet gee, dit bly vir hom die wet van ’n onbekende.” (Hosea 8:12)
Bron: rapport.co.za