Gemeentelede raak minder en die jeug word nie by kerkaksies betrek nie. As die rentekoerse laag bly, is daar verdere kommer oor wat van die miljoene in beleggings gaan word. Gelukkig is daar ’n paar gesinne wat die hand diep in die sak sal steek. 

Maar dit motiveer ’n gemaksug by diegene wat ’n inkomste verdien as “herders” van ons gemeentes. Die vraag: Het die kerk ’n instelling geword om na die welsyn van die “bestuur” om te sien of om die Woord van God te verkondig en om ’n diens aan die gemeenskap te lewer?

Wanneer mens na sekere kerke in gegoede gebiede se begroting vir welsynwerk kyk, staan jy verstom. ’n Skamele 3% is al wat opsy gesit word. 

Sekerlik moet die sinode riglyne neerlê dat ten minste 10% van die inkomste uit vaste beleggings aan welsyn geskenk word en natuurlik ook 10% uit die lopende inkomste. 

Organisasies krepeer en baie moet hul deure sluit omdat tradisionele inkomstes, ook van die staat, opgedroog het. Tog is die kerk ’n instelling vir winsbejag. 

Dalk moet die inkomste van leraars, nes in die onderwys, op nasionale vlak vasgestel word en nie volgens die finansiële state van die spesifieke kerk by wie hy of sy ’n beroep aanvaar het nie. 

Dieselfde moet die dominee in Kaapstad as die een in Pofadder geld. 

Dalk word daar dan meer gewoeker om ekstra inkomste te kry as om gretig terug te sit en te kyk hoe die beleggings jaar ná jaar met nog ’n miljoen styg.

Bron:  http://www.rapport.co.za/MyRapport/Briewe/Kerk-moet-gedwing-word-om-10-te-gee-20120324