Dit is egter ‘n feit dat die Ou-Testamentiese apokriewe geweldig baie gesaghebbende inligting bevat wat ons help om die Bybel, en veral die gebeure in die Nuwe Testament, baie beter te begryp.

Watter waarde het die apokriewe boeke vir ons?
 

• ‘n Mens moet dit liewer glad nie lees as jy dit blindelings en onoordeelkundig gebruik om daarmee die Bybel se feite en waarhede as “onjuis” te bewys nie. Ons kan dit wat ons op grond van die Bybel glo, NOOIT op grond van wat in die apokriewe staan, verander of verwerp nie, want dan sal ons op dwaalweë beland. Calvyn het, nes Luther, gemeen dat die Ou-Testamentiese apokriewe wel gelees moet word, maar nooit gebruik mag word om enige leer van die kerk teen te staan nie.
•  Felix Mijnhardt is van mening dat die Ou-Testamentiese apokriewe uiters leersame boeke is wat die Bybelleser en -student kan prikkel om die Skrif noukeuriger te bestudeer en ook om vir ons lig te werp op die omstandighede gedurende die donker na-ballingskapsperiode (die tydperk tussen die Ou- en Nuwe Testament) waaroor die Bybel swyg.
•  Adrio König noem daarby dat, omdat ons as Protestante nie die ruimer Ou Testament, (die Joodse kanon plus die Ou-Testamentiese apokriewe) wat die Jode en Jesus self gebruik het, ken nie, ons baie min agtergrond het van die apokaliptiese wêreldbeeld wat juis in die 400 jaar tussen die Ou- en Nuwe Testament ontwikkel het. Dit is juis dié wêreldbeeld waarby Jesus self direk aangesluit het. In ons Ou Testament het ons bv. net een enkele duidelike verwysing na die opstanding (Dan. 12:2), maar tog was dit die algemene oortuiging van die man op straat dat daar ‘n opstanding en ook ‘n lewe na die dood is. In die apokriewe boeke sien ons duidelik hoedat hierdie oortuiging in die tyd voor Jesus se koms ontwikkel het tot ‘n wesenlike deel van die geloof van groot dele van die Jodendom en die latere Christendom.
•  Van der Watt en Tolmie noem ook ‘n baie belangrike ander feit: Beide die kanonieke en apokriewe boeke vorm deel van die biblioteek van boeke wat die heel eerste Christene in die eerste paar eeue na Jesus se hemelvaart gelees het. Dit was boeke wat die Christendom deur al die eeue gevorm het. Daarom het Christene deur die eeue gesê dat, as jy die Christendom wil verstaan, moet jy nie net die Bybel lees nie, maar ook die boeke van die mense wat in dieselfde tyd as die Bybelskrywers geleef het. Daardie boeke sluit ook die geskrifte in van die vroeë kerkvaders, veral die apostoliese vaders wat die apostels nog geken het. Hulle het die ou apostels verstaan en so kom ons deur hulle oë agter die bedoeling van die Bybel.
•  As ons die apokriewe boeke dus met ‘n kundige en oop gemoed bestudeer omdat ons ons kennis van die Bybelwêreld en ons insig in die Bybelwaarhede daarmee wil verruim, dan sal daar ‘n wêreld vir ons oopgaan waarvoor ons tot dusver “blind” was. Ons sal met nuwe oë na al die “ou” Bybelfeite kyk. Reg gebruik, kan dit ons geloof oneindig versterk en vir ons nuwe perspektiewe op veral die gebeure in die Nuwe Testament gee.