Die waardes van die lewe

Ek is ‘n radioamateur en het my ontvangstoestel ingeskakel op die telefoniese band om na die Saterdagoggend gesprekke te luister. Met die luister na die gesprekke kom ek af op ‘n man wat ouerig klink, met ‘n sterk sein en ‘n goue stem. Jy weet ‘n stem wat klink of hy in die uitsaaiwese hoort. Hy was besig om te vertel, wie ookal wou luister van ‘n ding met ‘n duisend albasters. Ek was skielik geinteresseerd en besluit om te luister na wat hy te sê  het.

Wel Tom, dit klink sekerlik dat jy baie besig is in jou werk.
Ek is seker dat hulle jou goed betaal, maar dit is hartseer dat jy soveel weg is van die huis en jou gesin. Dit is moeilik om te glo dat ‘n jong man sestig tot sewentig uur ‘n week moet werk om deur te kom. Dit is hartseer dat jy jou dogter se dansopvoering gemis het. Maar laat ek jou iets vertel wat my gehelp het om my prioriteite reg te hou.’

Dit is toe wat die man sy teorie van ‘n duisend albasters
verduidelik.
Jy sien, ek het eendag gesit en ‘n bietjie somme gemaak. Die
gemiddelde persoon leef 75 jaar. Ek weet, sommige leef meer en sommige minder, maar gemiddeld, leef mense ongeveer 75 jaar.

Wat ek toe doen is om 75 te vermenigvuldig met 52 en ek het die getal 3900 gekry – dit is die aantal Saterdae wat die gemiddelde mens in sy hele leeftyd het. Hou nou net ‘n bietjie uit Tom, ek kom nou by die belangrike deel. Ek het eers op die ouderdom van 55 jaar begin dink aan hierdie detail, en by daardie tyd het ek reeds deur meer as 2800 Saterdae geleef. Ek had nog ongeveer ‘n duisend Saterdae oor om te geniet. So het ek na die speelgoedwinkel gegaan en al die albasters in die winkel gekoop.
Uiteindelik moes ek by nog twee speelgoedwinkels ingaan om by ‘n 1000 albasters uit te kom. Ek het die albasters huis toe geneem en hulle in ‘n groot, helder deursigtige plastiese fles geplaas – alles hier in my stoorkamer langs al my goed.

‘Van daardie dag af het ek elke Saterdagoggend een albaster
uitgehaal en weggegooi. Ek het agtergekom soos ek die albasters sien minder raak, ek al meer gefokus het op die regtige belangrike dinge in die lewe.

‘Daar is niks soos om te sien hoe jou tyd op die aarde besig is om uit te hardloop, om jou te help om jou prioriteite reg te kry nie.

‘Wel, laat ek jou vertel voordat ek van die lug afgaan om my
lieflike vrou vir ete uit te neem. Vanoggend het ek die laaste albaster uit die fles gehaal. Ek reken indien ek dit volgende Saterdag maak, is ek ‘n klein bietjie ekstra tyd gegun. En die een ding wat ons almal kan gebruik is’n klein bietjie ekstra tyd.

‘Dit was lekker om met jou te kon gesels, Tom, ek hoop jy spandeer meer tyd met jou gesin, en ek hoop ons ontmoet weer hier op die lug. Dit is ‘n 75-jarige ou man, K9NZQ wat groet, oor en uit.’

Jy kon ‘n speld op die lug hoor val toe die man van die lug
afgaan.. Ek reken hy het vir ons almal iets gegee om oor na te dink.
Ekself het beplan om die oggend te werk aan die antenna van my radio, en daarna was ek van plan om met ‘n paar van die ander radioamateurs saam te werk aan ons klub se nuusbrief.

Ek het egter – instede daarvan om dit te doen – die trappe opgeklim na ons slaapkamer en my vrou met ‘n soen wakker gemaak. ‘Komaan my vroutjie, ek neem vir jou en die kinders vir ontbyt. Sy het regop gesit met ‘n glimlag: ‘Wat het gemaak om dit mee te bring?’ Ek het na haar gekyk en gedink hoe gelukkig ek is. ‘Ag wat, niks besonders nie, dit is slegs ‘n lang tyd gelede dat ons ‘n Saterdagoggend saam met mekaar en met die kinders
spandeer het. En terwyl ons nou uitgaan, kan ons stop by die
speelgoedwinkel? Ek het nodig om albasters te koop.’

NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.