Ontmoeting met die Here
Terwyl ek eenkeer met vakansie was, het ek alleen kerk toe gegaan en in die tweede laaste ry gesit. Dit was nie ’n lewendige, vriendelike soort kerk nie, maar ek het gehoop dat God my sou aanraak. Die gemeentesang was effentjies en die pastoor se boodskap onverstaanbaar. Net toe ek dink dat dit alles ’n mors van tyd is, het ’n ouerige swart Amerikaanse vrou agter die afgeleefde kerkorrel ingeskuif en begin sing: “It’s me, it’s me, O Lord, standing in the need of prayer.” Sy het so opreg gesing; die Gees het gefluister: “Bill, jy het ’n bietjie gebed nodig. Hoekom gee jy nie daardie las wat jy die hele week al dra vir My nie?” Ek het my kop laat sak en my las aan God oorhandig. Ná die diens het ek ’n veranderde mens daar uitgestap.

Wees bewus van jou houding
Deur die jare heen het ek dit ’n gewoonte gemaak om die verantwoordelikheid op myself te plaas wanneer ek ’n kerk besoek en nie op die leraar nie. As ek bloot terugsit, my arms vou en sê: “Doen jou ding, dominee, jy het ongeveer 18 minute daarvoor; ek het ’n ander afspraak,” ry ek gewoonlik met ’n kritiese gees en ’n onaangeraakte hart daar weg. As ek God egter vra om my aan te raak, antwoord Hy daardie gebed gereeld.
Jou hart benodig weekliks die insig, inspirasie en die uitdaging van ’n begaafde le-raar se preek uit God se Woord. Wees nederig en vra die Here om die leraar te seën en jou te help om ontvanklik te wees.

God werk deur Sy Kerk
Wees versigtig om leraars goedsmoeds te beoordeel of te gradeer – ’n tydverdryf vir sekere Christene. Mense sal soms ná ’n diens sê: “Ek verdra dit nie as dié ou preek nie!” As die leraar hard probeer het om nuwe insigte te bring en die Woord te verhelder, stel ek voor dat jy minder tyd daaraan bestee om hom te kritiseer en meer daaraan om die le-ring ter harte te neem! Hoe meer volwasse jy word, hoe meer behoort jy in staat te wees om van enige leraar te kan ontvang. Jy stel jou fokus inderwaarheid meer op die inhoudelike in as op die persoon wat die boodskap bring. Soms raak God ons deur ’n gesprek vóór of ná die diens aan. Baie jare gelede het ’n boodskap by ’n konferensie my diep geroer. Ek het geweet dat die Here nog nie klaar was met my nie, al het die byeenkoms tot ’n einde gekom. Ek het met ’n geboë hoof gesit en bid. ’n Man het aangebied om saam met my te bid as ek dit nodig het. Daarna het ons saam gaan koffiedrink en ons vriendskap duur nou al langer as twintig jaar. God het hom al talle kere in my lewe gebruik en dit het alles begin met sy vriendelikheid en ’n eenvoudige gesprek ná afloop van ’n diens.

Kyk ons uit na diegene in pyn?
Ek wil van ’n minder positiewe voorval vertel wat ’n goeie vriend ’n paar maande gelede beleef het. Sy vyfjarige kleindogter is aan ’n breingewas oorlede en hy moes kort daarna Hong Kong toe gaan om leiers op te lei. Hy het my vertel dat hy daar tydens ’n kerkdiens onverwags deur smart oorweldig is en hy so eensaam gevoel het soos in geen jare nie.
Een of twee kerkgangers het styf ge-glimlag en hom op die rug geklop terwyl die trane oor sy wange stroom – maar dit was al. Niemand het aangebied om vir hom te bid of hom te troos nie. “Dit behoort nie in enige kerk te gebeur nie,” het ek hom verseker en hom namens hulle om verskoning gevra. Die gesprek het my só ontstem dat ek daardie aand min geslaap het. Diegene met gebroke harte kan selfs te midde van ’n skare mense alleen voel. As hulle nie bevoorreg is om in ’n selgroepie te wees met innige onderlinge verhoudings nie, is die Sondagdiens die enigste plek waar daar vir hulle ’n geleentheid is om ware sorg en liefde te ervaar.

Ons moet ons prioriteite reg instel
Gelowiges met die gawes van bemoedi-ging, herderskap, genade en gasvryheid het dit vir hierdie doel ontvang, maar as mense wat hartseer en gebroke is, week na week opdaag sonder dat iemand hulle laste help dra, is daar iets fout in die gemeente. Ons moet ons weer eens daartoe te verbind om saam met ander gelowiges byeen te kom wanneer die kerk vergader; om nederig te wees en God te vra om ons tydens die diens aan te raak en tot ons te spreek, ongeag van wie die boodskap bring. Die tyd het aangebreek dat ons ons vrees om na vreemdelinge uit te reik oorkom.
“Julle is die uitverkore volk van God wat Hy baie lief het. Daarom moet julle meelewend, goedgesind, nederig, sagmoedig en verdraag-saam wees.” Kol 3:12. God wil mense se le-wens meer aanraak as wat ons wil hê hy moet.

BILL HYBELS is die pastoor van Willow Creek Community Church in Amerika en die voorsitter van Willow Creek Association. Vir meer inligting: www.billhybels.org

Bron: juig.co.za