Ons het reeds die punt bereik dat niemand skuldig hoef te voel wat nie betrokke is nie; niemand hoef uit dwang of plig sy of haar deel te doen nie; oor geld wil ons glad nie met mekaar praat nie; niemand het ‘n belangriker verantwoordelikheid as ‘n ander nie; die speelveld in God se koninkryk is gelyk. Ek en jy het elkeen ons plekkie in God se span, en elkeen is ewe nodig en belangrik.

Ons verskil van mekaar ten opsigte van persoonlikhede, talente, gawes van die Gees, spiritualiteit, omstandighede, en nog baie meer. Ons hoef ook nie van mekaar te hou nie, bedoelende ons kom van nature nie ewe goed met almal oor die weg nie. Daar is as gevolg verskillende redes, uiteenlopende standpunte oor dieselfde sake. Ons voel nie altyd ewe tuis in almal se geselskap nie. Daar is ‘n verstaanbare én onverklaarbare diversiteit tussen Jesus-mense.

Om by Paulus se beeldspraak aan te sluit, daar is verskillende liggaamdele in die menslike liggaam wat radikaal van mekaar verskil, maar tog het elke liggaamsdeel die ander liggaamsdeel krities nodig. Een liggaamsdeel kan nie en hoef nie alle liggaamsfunksies te hanteer nie. Maar een liggaamsdeel wat nie sy of haar funksie verrig nie, het ‘n direkte en drastiese effek op ‘n spesifieke gedeelte of op die hele liggaam. Sekere liggaamsdele is onvervangbaar, maar nie onafhanklik van die minder belangrike liggaamsdele nie.

Binne die liefdesband van Jesus-mense in elke geloofsgemeenskap of gemeente of kerk, geld hierdie onderskeiding en tegelyk spesialisering van funksies en take. Elke Jesus-mens se plek in God se werk is onvervangbaar en in baie opsigte interafhanklik. Eenvoudig gesê: God het ons verskillende gawes en persoonlikhede nodig om ‘n gesonde geheel te vorm. Tog is niemand vir Hom onmisbaar nie, Hy kan sonder my en jou regkom deur net ‘n ander plan te maak.

Kom ons maak dit persoonlik: wat is jou spesifieke funksie in die opbou en uitbou van die kerk? Sit jy en wag om bedien te word, of is jy Gees-gedrewe diensbaar? Kan jy met eerlikheid sê dat jy vrywilliglik ‘n vertoonvenster van Jesus-liefde in elke moontlike situasie elke dag is? Die Gees van God wil só graag sy liefde deur jóú ten toon stel!

Bron: http://doomcharl.blogspot.com/

Skrifgesag nog belangrik vir lidmate
Met die titel wil Jean Oosthuizen voorgee dat die NGK se konserwatiewe beleid die kerk se ondergang veroorsaak. Volgens hom is die verdeeldheid in die NGK oor Belhar slegs die oortjies van die seekoei. Hy sê: “Die teenkanting wat die NG Kerk nou van sy eie lidmate kry, is grootliks die gevolg van die politieke en teologiese hongerdieet wat die kerk sy lidmate self oor dekades heen gevoer het.” Met “teologiese hongerdieet” verwys Jean na die feit dat die kerk so sukkel om lidmate te laat afsien van hulle konserwatiewe idees, om lidmate te oortuig dat evolusie waar is, dat daar nie ‘n sondeval was nie, en dat saamwoon nie sonde is nie, dat ons nie met sekerheid kan sê dat die Christene die enigstes is wat reg is nie, ens. 
Met Jean se sogenaamde teologiese hongerdieet het ek ‘n baie groot probleem. Die NGK was deur baie jare heen skriftuurlik korrek. Die pro-bleme het egter ontstaan toe die NG Kerk die gesag van die Skrif begin bevraagteken het en van die waarheid begin afwyk het. Dit is hoekom daar soveel verdeeldheid in die NG Kerk is. Jare lank probeer verskillende kerkleiers dwaalleringe by die kerk insleep. Lidmate volg egter nie meer ons kerkleiers slaafs na nie. Hulle lees ook wat in die Bybel staan en kan vir hulleself dink. As daar verdeeldheid in die NG Kerk is, is dit omdat Skrifgesag nog vir lidmate belangrik is.

As ‘n mens na Jean (en andere) se teologie kyk, beteken dit niks anders as om meer wêrelds te word nie. Dit is teenstrydig met Romeine 12:2: “Julle moenie aan hierdie sondige wêreld gelyk word nie, maar laat God julle verander deur julle denke te vernuwe. Dan sal julle ook kan onderskei wat die wil van God is, wat vir Hom goed en aanneemlik en volmaak is.”
Daar is net een rede hoekom die NGK irrelevant sal word en dit is wanneer die kerk aan “hierdie sondige wêreld gelyk word”.  –Daniel Louw

Aanpas of sterf
“Die NG Kerk moet aanpas of sterf” het ‘n geykte term by sekere mense geword. Daar is net een sinvolle aanpassing vir die kerk: Terug na God en Sy Woord! Verkondig die Evangelie vreesloos. Pas die Bybelse tug toe op dwaalleraars. Hou op om herhaaldelik  te ‘ondersoek’ hoe die Bybel geplooi kan word om by die wêreld se sieninge aan te pas. Eers dan kan die kerk hoop om nuwe lewe te kry en geloofwaardigheid te herwin.

Die gejaag na strukturele een-heid (wat nêrens in die Bybel bepleit word nie) beduiwel geloofs-eenheid. Vat mekaar se hande oor watter ‘grense’ ook al heen, sonder om mekaar se vasgelegde verskille in aanbiddingsbehoeftes, kultuur, taal en/of volkseie te probeer ophef. Ondersteun mekaar se leringe, projekte en pogings om die Evangelie suiwer te verkondig en uit te leef. Strukturele eenheid impliseer dat enigiemand wat ‘n lidmaat wil word van sodanige “verenigde” kerkverband, sy gemelde “eie goedere” moet prysgee. 
Ja, die NG Kerk sal inderdaad moet aanpas, maar dan in ‘n totaal ander rigting as wat Jean Oosthuizen, Nelus Niemandt, e.a. bedoel. Hulle bedoel dat die NG Kerk eintlik sy pogings om soos die wêreld te lyk, moet versnel. En dan sal die kerk rêrig sterwe. –Gideon Aggenbag

Watter koers sal aanneemlik wees?
Jean Oosthuizen sing dieselfde deuntjie as wat hy ‘n paar jaar gelede vir Charles Leonard gesing het.  Dit het aanleiding gegee tot ‘n artikel in die Mail and Guardian, ‘The slow and steady death of the Dutch Reformed Church’, met die woorde “The DR Church’s last gasps” op die voorblad. “Dit kan selfs nuwe lewe tot gevolg hê as hy openlik erken hy was verkeerd oor bepaalde sake en ’n nuwe koers inslaan,” skryf Oosthuizen. 
Dit klink asof “aanpassing/koersverandering” een van die sleutelkwessies vir hom is.  ‘n Mens wonder watter koers aanneemlik gaan wees, want Oosthuizen maak geen geheim daarvan dat hy Adam en Eva en die sondeval verwerp nie en spottend verwys na die “pratende slang”.  Hy praat graag minagtend van kreasioniste.  By een geleentheid het hy geskryf: “…’n soektog na die oorblyfsels van Noag se ark is so goed soos  om na Hansie en Grietjie se hok te gaan soek.” 
Gewone lidmate het duidelik laat blyk hoe hulle voel deur briewe aan die pers, op sosiale media en op een vergadering na die ander, maar die leiers wat die Belharkwessie wou deurdruk, het hulle doof gehou. Die kerkleiers wat die hele Belharproses aan die gang gesit het, het hul hande oorspeel en was duidelik uit voeling met gewone lidmate.
‘n Mens hoop dat hulle tot besinning gebring is deur die uitslae tot dusver, maar tussen die reëls gelees, lyk dit asof die hui-dige leierskap vasbeslote is om Belhar deurgevoer te kry al bars die bottel en al buig die fles. –Dr. Henrietta Klaasing

Manipulering van statistieke
Die opskrif van ‘n  Netwerk 24-berig, “Wes- en Suid-Kaap se gemeentes sê ‘ja’ vir ’n Belharwysiging” is nie feitelik korrek nie. Hoewel 56% van die gemeentes “ja” gestem het, vereis die kerkordelike bepalinge dat daar ’n twee derde-meerderheid moet wees om as ’n “ja”-stem te kwalifiseer.
Die gemeentes van Wes-en Suid-Kaap het dus in werklikheid “nee” vir Belhar gestem. Daarbenewens was die stempersentasie slegs 15%, wat beteken dat 85% van die lidmate in die sinodale gebied nie sterk genoeg oor Belhar gevoel het om aan die stemming deel te neem nie. In die moderator, dr. Braam Hanekom, se gemeente het slegs 603 van die gemeente se 4 181 lidmate gestem. Sy interpretasie, dat net 5% van die lidmate in die Wes-en Suid-Kaap “nee” gestem het, is dus onbegryplik.
Sy opmerkings oor die uitslag is ’n doelbewuste poging om aan die stemming ’n positiewe interpretasie te gee om die verleentheid van die uitslag te verbloem. Hy redeneer dat die Wes- en Suid-Kaap 25% van alle lidmate van die NG Kerk verteenwoordig. Daarmee word blykbaar voorgegee dat die grootste deel van die lidmate eintlik “ja” gestem het.
So naïef is die lidmate van die kerk nie om sulke manipulering van statistieke te glo nie. –Prof. Johan Janse van Rensburg

WIE IS GOD – GOD, OF EK?
Dit is tragies as die mens homself tot die middelpunt van die heelal  verhef – en dit onder die dekmantel  van godsdiens. 
• Enige denominasie, sóós die NG Kerk, is nie die Kerk nie! Die Kerk is mense, God se mense – die Ekklesia
• Daar is één ware Evangelie, en dit is die Evangelie van Jesus Christus: Bekeer julle, want die koninkryk van die Hemele het naby gekom
• ‘n ryk, ‘n Koning, onderdane volgens die wil van die Koning
Niemand kan dit ingaan, tensy hy van Bo geestelik verwek is nie, want dit is ‘n geestelike koninkryk. God openbaar Hom deur die Bybel. Maar die Bybel moet deur mense geïnterpreteer word. ’n Veranderende wêreld bepaal egter nie Wie God is nie.  Wat God gespreek het, was; en wat Hy gebied het, staan. Ons praat nie oor hoede dra, of sit of staan of  Sondagsport nie. Die vraag is: Wie is god – God, of ek? Die mens het gerebelleer en ónafhanklik geword.  Sonde is  die simptoom van die sondaar. Sonde is daardie ingesteldheid wat sê: Dit is my reg. Ek sal die reg op myself nie prysgee nie! Ek is god. 
“Onse Vader wat in die hemele is, laat U Naam geheilig word; laat U koninkryk kom; laat U wil geskied, soos in die Hemel net  so ook op die aarde.” Wanneer God se wil hier op aarde geskied, kom Sy koninkryk  hier op aarde, en Sy koninkryk is  binne-in Sy ekklesia – in hulle wat geesvervuld lewe. –Hendrik de Bruto

Die tyd het aangebreek vir die Kerk om in eenheid vir die Waarheid standpunt in te neem.

Bron:  juig.co.za

Nog baie langer gelede, in die eerste gemeentes waarvan ons in Handelinge lees, was daar uitdagings en geleenthede dat die werk in gemeentes tussen almal verdeel word. Die eerste dissipels kom agter dat hulle roeping om vir soveel as moontlik mense van Jesus te vertel skade ly, omdat daar ook van hulle verwag word om mense wat swaarkry, te help. So word die eerste diakens in die kerk gekies om te help met spesifieke take in die gemeente. Nêrens is daar sprake daarvan dat die een se werk in die gemeente belangriker as ‘n ander se werk is nie. Saam neem almal gelyke verantwoordelikheid vir die gemeente.

Vandag is dit steeds ons uitdaging dat almal gelyke verantwoordelikheid neem in die gemeente. Niemand is belangriker as ‘n ander nie. Selfs die aanspreekvorm en titel “dominee” skep ‘n probleem omdat dit eintlik “domineer, baasspeel, oorheers” beteken. Soos Janson skrywe: “… die predikant al man is wat van die dinge genoeg weet en word hy as vanselfsprekend op die verhoog bokant die ander geplaas. Die begaafdheid van die predikant gee in die gemeente deurslag: is hy inskiklik en welsprekend en gaaf en geliefd genoeg, en het hy oral organisatoriese vermoë, dan slaag hy daarin om die mense te paai en bymekaar te hou.”
Ware kerk-wees en deel wees van enige geloofsgemeenskap, sal dus beteken dat almal op gelyke voet met mekaar is. Waar hierdie Bybelse beginsel geld, neem Jesus-mense verantwoordelikheid vir elke geleentheid vir Koninkrykswerk volgens elkeen se spesifieke gawes. Kritiek oor mekaar se werk, word baie versigtig en liefdevol hanteer. Elkeen wat opreg en selfloos betrokke is, word raakgesien en erken – tog word niemand bo ander verhef nie. Die fokus en doel is goeie en gesonde verhoudings waarin die liefde van Jesus in ons, sigbaar en eerlik geleef word.
Die vraag vir jou vandag: wat is jou spesiale plekkie in God se werk?

Bron:  http://doomcharl.blogspot.com/

Kerkwees is wêreldwyd onder druk. Op 16 Januarie vanjaar het De Telegraaf, ’n groot Nederlandse koerant, ook berig dat ateïste vir die eerste keer gelowiges verbygroei het. 25% van die Nederlandse bevolking beskou hulleself nou as ateïste, terwyl net 17% nog in die bestaan van God glo. Dieselfde gevare wink vir ons, soos wat ’n studie van Gallup in 2012 oor krimpende godsdienstige betrokkenheid in Suid Afrika aantoon.

Dit sal nie help om krimpende kerke te probeer aanspreek met dieselfde soort preke, verslae, en vingerwysings na nie-kerklikes nie. Ons moet dringend ons aandag verskuif vanaf die kerk na die koninkryk van God. Jesus se eerste fokus was nie kerkwees nie, maar ’n lewe in die koninkryk van God. (Sal dit jou verbaas dat die woord kerk net 3 keer in die evangelies voorkom en die woord koninkryk meer as 100 keer?) Ook moet ons ons aandag verplaas vanaf na binne-gekeerde beheptheid met geestelike foute na impak, wat ons buitentoe laat leef sodat ons die Here se hande en voete in sy stukkende wêreld kan wees. Ons kan ons in dieselfde asem ophou vra: “Hoe kry ons mense weer terug in die kerk?” en eerder vra: “Hoe kry ons kerkmense terug in die wêreld?” Dis juis daar waar die Here sy kerk as goeie sout en helder lig wil ontplooi.

Kerkwees is ’n werkwoord. Dis ’n volg-woord. Jesus se roepstem is net twee woorde lank: “VOLG MY!” Net dit. Nee, Jesus roep ons nie eerstens om iets vir Hom te gaan doen nie, maar om sy navolgers te wees. Hy roep ons tot dissipelskap. En dit gebeur voltyds. Nie slegs dominees is “voltyds in diens” van die Here nie. (Dit sou beteken die res van ons werk net skofte vir die Here!) Elkeen wat deur Jesus geroep word, is voltyds in Sy diens. Sy roeping vir alle gelowiges is presies dieselfde: VOLG MY! Of jy nou ’n huisvrou, pensionaris skolier, dominee, of werklose is, jou roeping is om permanent in die voetspore van Jesus te loop. Kerkwees wat reg gebeur is om so naby aan Christus te loop dat die stof van sy voete gedurig op jou ook spat!

Bron:  ekerk.org

Hoe meer die kerk teen dinge is wat die publieke oog vang, hoe groter aandag kry dit. Dit het die media lankal agtergekom; kerkmense nog nie. Daarom dat rockgroepe en sangers wat pervers is of na die duiwel in hulle musiek verwys soveel gratis blootstelling kry onder miljoene mense wat andersins nie ’n oog sou knip hieroor nie. Net dalk gebeur dit weer in hierdie dae. Sekere flieks en politici se manewales trek orals aandag. Op facebook; in preke, op die radio vaar Christene verwoed uit hierteen.

Moet ons stilbly as dinge verkeerd loop? Nee, maar om bloot net teen die top tien sondes van die dag te wees en daarteen te praat en preek help nie. Deur al die eeue het die kerk dit gedoen, en niks gegroei waar dit gebeur het nie. Dit wys navorsing oor en oor aan ons. Trouens, soos wat ons hierbo gesien het, sodanige protes aksies van die kant van godsdienstiges pas juis die media.

Die roete? Wel, net dalk moet ons ophou om bloot net “op te staan” vir die Here deur teen alles en almal te wees en te doen wat 1 Petrus 2:15 sê. En dit is om goed te doen in God se Naam en so ’n einde te bring aan die dwaashede wat mense doen en kwytraak. So sê die Here. Nee, nie protesoptogte en boikot aksies nie, maar goeddoen en regdoen. Bekers koue water en omgee – dit maak die kerk magneties.

Ook moet ons mense se aandag verskuif. Om heeltyd net op sondes of probleme te fokus, soos een of ander ongewensde fliek of optrede, hou daardie einste dinge in die voorgrond. Ons word geroep om ons gedagtes op Christus te hou, soos wat Kolossense 3:2 ons leer. Ons word geroep om mense se aandag te verskuif; nie om dit nogmaals op die probleme van die dag te hou en net daarteen te wees as ons enigste alternatief nie.

Bron:   ekerk.org

Ontmoeting met die Here
Terwyl ek eenkeer met vakansie was, het ek alleen kerk toe gegaan en in die tweede laaste ry gesit. Dit was nie ’n lewendige, vriendelike soort kerk nie, maar ek het gehoop dat God my sou aanraak. Die gemeentesang was effentjies en die pastoor se boodskap onverstaanbaar. Net toe ek dink dat dit alles ’n mors van tyd is, het ’n ouerige swart Amerikaanse vrou agter die afgeleefde kerkorrel ingeskuif en begin sing: “It’s me, it’s me, O Lord, standing in the need of prayer.” Sy het so opreg gesing; die Gees het gefluister: “Bill, jy het ’n bietjie gebed nodig. Hoekom gee jy nie daardie las wat jy die hele week al dra vir My nie?” Ek het my kop laat sak en my las aan God oorhandig. Ná die diens het ek ’n veranderde mens daar uitgestap.

Wees bewus van jou houding
Deur die jare heen het ek dit ’n gewoonte gemaak om die verantwoordelikheid op myself te plaas wanneer ek ’n kerk besoek en nie op die leraar nie. As ek bloot terugsit, my arms vou en sê: “Doen jou ding, dominee, jy het ongeveer 18 minute daarvoor; ek het ’n ander afspraak,” ry ek gewoonlik met ’n kritiese gees en ’n onaangeraakte hart daar weg. As ek God egter vra om my aan te raak, antwoord Hy daardie gebed gereeld.
Jou hart benodig weekliks die insig, inspirasie en die uitdaging van ’n begaafde le-raar se preek uit God se Woord. Wees nederig en vra die Here om die leraar te seën en jou te help om ontvanklik te wees.

God werk deur Sy Kerk
Wees versigtig om leraars goedsmoeds te beoordeel of te gradeer – ’n tydverdryf vir sekere Christene. Mense sal soms ná ’n diens sê: “Ek verdra dit nie as dié ou preek nie!” As die leraar hard probeer het om nuwe insigte te bring en die Woord te verhelder, stel ek voor dat jy minder tyd daaraan bestee om hom te kritiseer en meer daaraan om die le-ring ter harte te neem! Hoe meer volwasse jy word, hoe meer behoort jy in staat te wees om van enige leraar te kan ontvang. Jy stel jou fokus inderwaarheid meer op die inhoudelike in as op die persoon wat die boodskap bring. Soms raak God ons deur ’n gesprek vóór of ná die diens aan. Baie jare gelede het ’n boodskap by ’n konferensie my diep geroer. Ek het geweet dat die Here nog nie klaar was met my nie, al het die byeenkoms tot ’n einde gekom. Ek het met ’n geboë hoof gesit en bid. ’n Man het aangebied om saam met my te bid as ek dit nodig het. Daarna het ons saam gaan koffiedrink en ons vriendskap duur nou al langer as twintig jaar. God het hom al talle kere in my lewe gebruik en dit het alles begin met sy vriendelikheid en ’n eenvoudige gesprek ná afloop van ’n diens.

Kyk ons uit na diegene in pyn?
Ek wil van ’n minder positiewe voorval vertel wat ’n goeie vriend ’n paar maande gelede beleef het. Sy vyfjarige kleindogter is aan ’n breingewas oorlede en hy moes kort daarna Hong Kong toe gaan om leiers op te lei. Hy het my vertel dat hy daar tydens ’n kerkdiens onverwags deur smart oorweldig is en hy so eensaam gevoel het soos in geen jare nie.
Een of twee kerkgangers het styf ge-glimlag en hom op die rug geklop terwyl die trane oor sy wange stroom – maar dit was al. Niemand het aangebied om vir hom te bid of hom te troos nie. “Dit behoort nie in enige kerk te gebeur nie,” het ek hom verseker en hom namens hulle om verskoning gevra. Die gesprek het my só ontstem dat ek daardie aand min geslaap het. Diegene met gebroke harte kan selfs te midde van ’n skare mense alleen voel. As hulle nie bevoorreg is om in ’n selgroepie te wees met innige onderlinge verhoudings nie, is die Sondagdiens die enigste plek waar daar vir hulle ’n geleentheid is om ware sorg en liefde te ervaar.

Ons moet ons prioriteite reg instel
Gelowiges met die gawes van bemoedi-ging, herderskap, genade en gasvryheid het dit vir hierdie doel ontvang, maar as mense wat hartseer en gebroke is, week na week opdaag sonder dat iemand hulle laste help dra, is daar iets fout in die gemeente. Ons moet ons weer eens daartoe te verbind om saam met ander gelowiges byeen te kom wanneer die kerk vergader; om nederig te wees en God te vra om ons tydens die diens aan te raak en tot ons te spreek, ongeag van wie die boodskap bring. Die tyd het aangebreek dat ons ons vrees om na vreemdelinge uit te reik oorkom.
“Julle is die uitverkore volk van God wat Hy baie lief het. Daarom moet julle meelewend, goedgesind, nederig, sagmoedig en verdraag-saam wees.” Kol 3:12. God wil mense se le-wens meer aanraak as wat ons wil hê hy moet.

BILL HYBELS is die pastoor van Willow Creek Community Church in Amerika en die voorsitter van Willow Creek Association. Vir meer inligting: www.billhybels.org

Bron: juig.co.za