Maaltye het in die eerste eeu van die Christelike era mense se status duidelik afgebaken. Vrae soos wie die ereplekke by maaltye kry, watter gesprekspunte ter tafel is en wie saam met wie eet, was aan die orde van die dag. Maaltye was immers een van die belangrikste sigbare uitdrukkings van groepverbondenheid, broederskap en lojaliteit.
Jesus se etes is direkte vensters op God se koninkryk. Hier aan tafel het Hy God se gratis goedheid uitgedeel, bestaande godsdienstige stereotipes oorboord gegooi, aangrypende God-stories vertel en skynheilighede ontmasker.
Jesus se leringe aangaande die koninkryk van God word prakties sigbaar tydens sy etes. By ’n maaltyd aan huis van ’n godsdienstige leier laat Hy byvoorbeeld toe dat ’n straatvrou sy voete met haar hare afdroog (Luk. 7:36-50). Die nuwe bevoorregtes in God se koninkryk kry skielik hier name en gesigte as Jesus saam met die sondaarsvriende van Levi aan tafel kuier (Luk. 5:29-37), as Hy by Saggeus tuisgaan (19:1-10) of as Hy met twee twyfelaars in Emmaus brood breek direk ná sy opstanding uit die dood (24:28-35).
Vir Joodse godsdienstiges was kultiese reinheid lewensbelangrik, veral tydens etes. Trouens, die teoloog Jerome Murphy-O’Connor bereken dat 67% van alle Fariseïese wette voor 70 n.C. met kos reëls te make gehad het. Hierdie wette het bepaal dat hulle in geen omstandighede saam met onrein mense, soos tollenaars, siekes en sondaars, kon eet nie. Daarom was hulle woedend as Jesus in sondaars soos Levi of Saggeus se huise ingegaan en saam met hulle geëet het. Nog erger was sy uitdeel van vergifnis aan sondaars tydens etes; dit was in hul oë godslastering, en die dood werd. Geen wonder nie dat Jesus vroeg reeds uitgekryt is vir ’n vraat en ’n wynsuiper, ’n vriend van tollenaars en sondaars (Luk. 7:34). (Terloops, dis vreemd dat kerkmense nooit meer só beledig word nie. Ons is veels te fatsoenlik hiervoor!)
Jesus se maaltye is skokkende fees geleenthede. Omdat Hy geen kunsmatige skeiding geken het tussen heilig en profaan, tussen “ons” (godsdienstiges) en “hulle” (sondaars) nie, was vreemde gesigte altyd welkom aan sy tafel. Selfs die armes het gehoor dat daar plek vir hulle is. Jesus sê juis in Luk. 14 vir sy gasheer om die volgende slag eerder ’n feesmaal aan te bied vir die armes, verlamdes, kreupeles en blindes.
Omdat God se koninkryk volstoom gebeur by etes waar Jesus aanwesig is, is dit ons roeping om saam met sy beste vriende te gaan feesvier op straat, in koffiewinkels, huise en waar ook al. Kuier-kuier word die poorte na God se ryk vandag steeds oopgehou. Maar dan moet ons tyd afstaan om Jesus se vriende beter te leer ken. Dan hoef ons nie meer kuns matige kerklike uitreike te hou of die wêreld te “probeer bereik” nie. Nee, dan is ons sommer uit die staanspoor op die regte plekke en tussen die regte mense!
Die kortste pad na God se koninkryk is gewoonlik tafellangs, nie preeklangs nie. Nooi Jesus uit as die Eregas na ’n volgende feesmaal saam met sy gunsteling-mense en staan uit die pad. Dan sien jy wat ek bedoel.
Bron: ekerk.co.za