Ons sien hoedat blare van bome se takke afval, hoe bladwisselende struike verdor en grasvelde vaal word. Ons liggame voel instinktief aan dat ons energie moet opgaar en stoor vir die koue winterdae wat voorlê en die oorwinteringsproses. Dis asof ons natuur en ons geloof in ‘n stryd gewikkel geraak het: terwyl ons ‘n laaste bietjie wou opgaar, het ons geloofstradisie gesê ons moet vas en ‘in rat kom’. Hierdie onbewustelike ‘worsteling’ tussen ons natuur en ons geloof(sinhoude) is waarskynlik een van die redes waarom sommige mense sukkel om sin en betekenis in godsdiens te vind en waarom ander dit vergeestelik.
Wanneer ons nié ons geloof vergeestelik en na een van die dimensies van ons menswees toe verban nie, maar dit as ‘n manier van lewe en ‘n benadering tot die werklikheid beskou, hélp ons geloof ons om ánders as ‘natuurlik’ of ‘godsdienstig’ te leef. Dis heel natuurlik – en godsdienstig! – om te bid dat God vir ons sal gee, ons sal beskerm en tot óns voordeel sal werk. Vra jouself gou af of jy meer gereeld bid dat God jou sal seën sodat jy genoeg het om “die wintermaande te oorleef” of vra jy dat die Here jou soos ‘n pottebakker sal vorm (Jer 18) of soos ‘n boer sal snoei (Joh 15)? Ons wil “in vorm” wees, maar ons wil nie gedruk en gebrei en gevorm word nie. Ons wil geseën word, nie gesnoei nie. Ons wil eerder verkry, opgaar en reserwes tot ons beskikking hê as wat ons léwe en vrug deur ons na ander wil laat vloei. Ons wíl Christus se oorwinning met Hom deel, maar die pad wat ons daarheen wil stap (of is dit eerder ‘ry’) moet nie soos syne met vernedering en verwerping gepaard of verby ‘n kruis en ‘n graf gaan nie. Ons wil die ‘Hosanna’s’ in ons lofprysing en aanbidding hoor, maar ons sal enigiets doen om sweepslae, ‘n gespoeg en ‘n gespot vry te spring. Ons sal eerder verloën as wat ons opstaan en in verset kom wanneer die stroom ons elders heen meesleur.
Die soeke na God – leer omtrent elke handboek oor spiritualiteit ons – lê dikwels in die omkeer van dit wat ons as ‘normaal’ beskou (1 Kor 2:12). In die soeke na God verander God ons en leer ons ánders dink (Rom 12:2): ons draai ons rug op bekende gewoontes wat ons in ‘n gemaksone sou laat en gee mee sodat ons in God rus vind en as ‘t ware in sy genade dryf (Ps 131). God seën dikwels wanneer ons dink Hy snoei. Mag jy ‘n eenheid in jou alledaagse menswees en jou geloof ontdek en beleef. Mag jy ‘n ritme ontwikkel wat jou tot rus bring en na ‘n ander lewensrat laat oorskakel. En mag jy dikwels deur God se nabyheid verras word.
Bron: ekerk