Maar genadiglik het ek aanhou soek na antwoorde, ek wou al hoe beter verstaan wat dit is om ‘n kind van die Here te wees, ek wil God beter ken en dan ook beter dien. In my soeke het ek wyd gelees, met baie gepraat en verskriklik baie gedink (of eerder geworstel). En groot was my verbasing: ek het al hoe meer ontdek dat die vrae is meer as die antwoorde; ek sal altyd in myself en in ander as kinders van die Here teleurgesteld wees; God sal ek nooit volledig kan ken nie; en Hy is nie afhanklik daarvan dat ek Hom beter dien nie!

En baie geleidelik het my fokus begin verskuif: al hoe weg van myself en al hoe meer gerig op Hom; minder van die dinge wat ek kan en meer van die dinge wat Hy kan; minder skuldig voel oor al my tekortkominge en al hoe meer beïndruk deur sy volmaaktheid; al hoe minder pogings om Hom te beïndruk en al hoe meer oorgawe dat Hy beheer neem; al hoe minder vasgevang in die materiële en al hoe meer oorgeneem deur die Gees; ens. ens.

Hoe gebeur dit? Net Hy kán dit laat gebeur. Net Hy kán my laat glo. Net Hy kán die eie-ek in my kruisig. Net Hy kán besluit om beheer te neem in my lewe. Net Hy kán van my sy kind maak. Net Hy kán my ‘n beter kind van Hom maak. Net Hy kán vir my ‘n doen-lysie laat doen om in Hom te groei. Net Hy kán my aan Hom gehoorsaam maak. Ens. Ens.

Net Hy kán …

Bron:  http://doomcharl.blogspot.com/