Niemand weet wat “ewig” beteken nie, want geen mens (of rekenaar wat ons kan skep) sal ooit ’n konsep wat gebaseer is op “geen begin en geen einde” kan begryp nie. Net God weet wie of wat God is. 

Sommige wetenskaplikes beweer dat die oerknal “toevallig” ontstaan het om te probeer ontsnap aan ’n aanvaarding dat daar ’n God is wat dit beplan het. 

En diegene wat glo dat God dit beplan het, loop hulle weer vas in die tergende vraag: “Hoe het God ontstaan?” 

Ons sal eindeloos hieroor stry, want ons weet nie wat “eindeloos” beteken nie. Quo vadis? Ons moet berus in ons onvermoë om ’n antwoord te vind. 

God is nie net ’n onoortreflike wiskundige nie. Kunstenaars en komponiste streef al eeue lank om met verf, beitel en musiekmeesterstukke te skep wat nie onderhewig moet wees aan ons kort menslike bestaanstyd nie. Kunstenaars geniet waardering van hul skeppings. 

Soms wonder ek of ons Groot Meester nie dalk ’n behoefte gehad het om wesens tot stand te bring om sy meesterwerke te geniet nie. 

En om die kroon te span: Christus word bemagtig om vir die mens aan te wys hoe om sy pad te vind na voortbestaan ná sy aardse bestaan in welke vorm ook al en met watter doel ook al. 

Die menslike gewete het die instinkmatigheid van die dier vervang. Christus sê vir ons hoe om gewetensvryheid te bekom en uit te leef. Dit is ons grootste uitdaging, maar ons verkies om eerder die uitdagings van ons aardse bestaan aan te durf. 

Ons is vasgekeer in politieke, maatskaplike en ekonomiese konflikte. Ons aardse bestaan word erg bedreig deur aardverhitting. 

Ons verseg om stappe te doen om dit te stuit. Ons word oorheers deur die tirannie van die onmiddellike. 

Ons hou dus aan om Christus te kruisig en ons vier sy geboorte met ’n gekommersialiseerde Kersdag. Quo vadis? 

“Wees my, sondaar, genadig!”

Bron:  beeld.com