’n Wêreldwye politieke storm teen Israel is ook in die VN aan die opbou. Die Palestynse regering het die VN versoek om die Wesbank, Gaza en Oos-Jerusalem as deel van onafhanklike Palestina te erken, natuurlik gegrond op die grense van voor 1967. Die Algemene Vergadering word deesdae deur Arabiese en Moslem-meerderhede en hul simpatiseerders oorheers, maar ’n stem in die AV dra geen wetlike gewig tensy dit deur die Veiligheidsraad bekragtig word nie. Alhoewel Obama aangedui het dat sy administrasie hierdie besluit sal veto, hoop hy dat dit nie dié punt sal bereik nie omdat hy die Palestyne ’n staat beloof het en hy die Moslem-wêreld verseker het dat hy dit sou kon bewerkstellig. Hulle het hom geglo en gebruik nou openlik sy woorde as wapens teen hom.
Israel sal in groot gevaar wees indien die VN aan die Palestynse eise toegee. Israel sal dan op een belangrike plek slegs nege myl breed wees. Dit sal inhou dat terroriste Tel-Aviv van die heuwels van die Wesbank kan sien. Vuurpyle en missiele kan dan baie maklik op Israel afgevuur word. Israel sal verder ook die reg verloor om Samaria of Judea (Wesbank) of Oos-Jerusalem te betree om Joodse setlaars of toeriste, of enige ander toeriste by te staan, of om heilige plekke te besoek.
Hulle sal nie langer meer dié gebiede of Gaza kan betree om missiellanseerbasisse wat deur die Palestyne beman word, te vernietig nie. Dit sal dan as inval van soewereine gebied beskou word en die Palestynse bondgenote rede gee om hulle tot hulp te kom. Lindsey het ook uitgewys dat Abba Eban eens na hierdie spesifieke onverdedigbare grense as ‘Auschwitz-grense’ verwys het omdat dit so ’n groot gevaar vir Israel inhou.
Selfs Turkye, wat eens ’n vriend van Israel was, het ook teen hom gedraai. Israel se ambassadeur is uit Turkye verban en sy eie ambassadeur uit Tel Aviv teruggeroep. Turkye het ook gedreig om Turkse oorlogskepe te stuur om Israel se vlootteenwoordigheid buite die 12-myl-gebiedswaters uit te daag. Sy eerste minister, Erdogan, se uiteindelike doelwit is om Turkye te herstel tot sy status van voor die Eerste Wêreldoorlog, nl. as leier van die Islamitiese wêreld en die dominante mag in die Midde-Ooste.
Hy sien homself ook as die opkomende magspersoon van die streek – om hierdie rede is hy stadig maar seker besig om Turkye se sekulêre regering af te takel en Turkye weer as Islamitiese staat te vestig. Turkye is ook in toenemende mate besig om van die Weste te onttrek. Gesien in die lig van hierdie wêreldomstandighede, is die profesieë van die ou profete nader aan vervulling as wat die Weste wil toegee.
Bron: juig.co.za