Ek dink terug aan daardie dae toe ons almal Sondae na te veel eet, gesels het, saam gedroom het oor waarheen ons gaan vlieg die volgende jaar as ons met vakansie gaan. Dit, terwyl ons almal voor-die-voet geweet het dat ons weer in die Strand sal gaan kamp vir die hoeveelste keer. Met die 1972 Citroen Pallas, ‘n matras of 2 op die dak en vier kinders wat almal langs die venster wil sit, kon dit nie altyd maklik gewees het nie. Hoe daai matrasse nooit natgerëen het nie, besef ek nou was maar net genade, alhoewel die feit dat die kampterein nie eers 40km van ons huis af was nie, seker ook gehelp het.
My pa se operasie plaas egter ook dinge in perspektief. Eweskielik maak onbenullige verskille met vriende, familie of wie okal nie meer saak nie. Oral sien ons die Here se hand en dis al wat saakmaak.
Die ding wat my egter die meeste opval is seker my Pa. Kyk, in alle eerlikheid gesê, kon hy nogals ‘n grompot wees op sy dag. Die man wat ek vandag sien, is defnitief nie, en daarvoor loof en prys ek die Here. Sy swak gesondheid die afgelope paar jare, was miskien die beste ding wat ooit met hom gebeur het. Dit laat my dink aan Paulus wat drie keer vir God gevra het om die doring in sy vlees weg te neem, waarop die Here geantwoord het: “My genade is vir jou genoeg. My krag kom juis tot volle werking wanneer jy swak is.” (11 Kor.12:9)