Oop-oog dromers skuif die grense van God se koninkryk

Onlangs loop ek in ‘n oom vas wat in my kinderdae gedurig gepraat het van groot herlewings wat op pad is. Sy eerste woorde aan my was: “As ons net hard genoeg bid en gehoorsaam is, dan sal die Here binnekort groot deurbrake stuur.” Alles in my wou uitroep: “Wat het oom intussen aan hierdie praatjies gedoen?” Maar ek het nie, want ek weet daar’s ‘n verskil tussen nagdromers en dagdromers, tussen diegene wat net praat en diegene wat hulle drome uitleef.

Goddank, droomdoeners is steeds die ganse wêreld vol. Onlangs het ek juis die voorreg gehad om tyd deur te bring saam met so iemand in Nederland. Daar in Nijmegen, waar ek ‘n “research fellow” by Radboud Universiteit is en sowat ses weke per jaar deurbring, het ek ‘n nuwe vriend in Koos Jonker ontdek. Hierdie eks-Suid Afrikaner is al elf jaar leraar in die Nederlands Gereformeerde Kerk.
Agt maande gelede het Koos die beroep na ‘n gemeente in Nijmegen aanvaar, ‘n stad waar slegs 3% mense Sondae kerktoe gaan. Hierdie gemeente het gekrimp tot skaars 60 lidmate. Maar die Here het ‘n paar dagdromers in die gemeente geplaas. Ook het Hy ‘n wonderlike pad met Koos geloop. Daarom dat hy ‘n relevante en eietydse geloofsroete in Nijmegen ingeslaan het.
Koos se gemeente het oor die afgelope tyd merkwaardig aangegroei tot ongeveer 150 lidmate met sowat 120 besoekers per Sondag. Hy sê dadelik vir jou syfers is nie belangrik nie. Tog krimp baie gemeentes in hulle denominasie- sommige teen die spoed van witlig.
‘n Egte belewenis van God se teenwoordigheid was opvallend vir myself en ‘n paar van ons Suid-Afrikaanse nagraadse studente wat Sondae in hulle kerkdienste was. Ewe opvallend is die feit dat die meerderheid kerkgangers bloedjonk is.
Koos en sy gemeente verstaan die kuns hoe om met post-Christelike mense te konnekteer. Hy sê dat oppevlakkige preke, daardie soort wat tien nuwe skuldgevoelens skep en gedurig teen alles gekant is, weinig impak maak. Eietydse mense se hart en verstand moet met ‘n soliede, maar relevante Bybelse teologie aangeraak word. Morele sedelessies of kitsantwoorde is uit.
By Koos-hulle is daar baie ruimte vir andersdenkendes. Hy vertel entoesiasties van ‘n ateïs wat gereeld by hulle inskakel. Toe Koos hom vra waarom hy kom, was sy antwoord: “omdat julle my vriende geword het.” Die kultuur wat hier gevestig het, is dat navolging van Jesus ook ‘n nie-veroordelende openheid teenoor ander vra. Omdat hulle daardie “belong before believe” beginsel snap, lyk hulle nie meer soos ‘n irrelevante godsdienstige planeet nie.
Koos-hulle doen kerk informeel, met humor en ook verhoudingsmatig. Hulle het agtergekom hulle tradisionele agtergrond vat hulle volspoed na die museum vir uitgestorwe kerklike species. Daarom dat hulle voortdurend kies om te skuif na, soos wat Koos dit stel: “organies, organies, organies!” Kortom, die tirannie van formele kerklike beheer, eindelose vergaderings en slaap-aangedrewe eredienste het plek gemaak vir die skepping van mooi nuwe spasies waar lewende ontmoetings met die Here spontaan plaasvind.
Lyk my, daar’s ‘n lewensgrootte verskil tussen nagdromers en dagdomer-doeners. T. E. Lawrence sê tereg: “All people dream, but not equally. Those who dream by night, in the dusty recesses of their minds, wake in the day to find that it was vanity. But the dreamers of the day are dangerous, for they may act their dreams with open eyes to make it possible.” Dit is die Koos Jonkers en kie van ons dag wat oop-oog in die Here se Naam droom, wat vandag reeds die regte verskil maak