Dan weet ons ook dat die gewone lewenswinde mos ’n manier het om aan ons te skuur en ons oor tyd te verinneweer. Veral na ’n rowwe tyd in ons lewe of so teen die einde van die jaar voel dit of ons nogal genoeg “hanteer” het en of die lagie verf op ons maar dun raak. En as die die pleister en verf dan kol–kol begin afdop, lyk ons lewens allesbehalwe mooi. Afgesien van die pleistergate wat ons ware kleur wys, is dit dan so al asof die vensters van ons siele ook sommer uitval. In gewone taal: wil en kan ons dan nie meer nice wees nie. Dan skarnier ons woorde soos deure wat lanklaas geolie is en ons menswees–huis sê eenvoudig net nie meer: “Welkom” nie.
As jy so ’n verinneweer–tyd beleef omdat omstandighede, werksdruk of mense jou gehawend gemaak het, is dit tyd om baie dringend ’n afspraak met jou Bouer te maak. Hy — jou SkepperGod — wat jou steen vir steen deur die jare gebou het en jou nog altyd in stand hou, staan gereed om die nodige herstelwerk te doen. Hy weet mos in elk geval reeds waardeur jy gaan, wat jou situasie is, hoe jy voel en hoe dit jou verhoudingslewe beïnvloed. Dus kan jy Hom maar toelaat om jou te help om ’n behoorlike bestekopname van jou lewe te maak sodat Hy weer al die nodige restourasiewerk aan jou siel kan doen:
Word sommer nou stil en laat toe dat die Gees soos ’n vars bries deur jou waai. Vra Hom om elke stukkie geestelike verval weer nuut te maak, oor te maak … mooi te maak. Hy wil en sal jou weer silwerskoon suiwer en jou van hoek tot kant met sy skoonheid vul.
Bid dat die vergewensgesinde liefde van Christus opnuut vir jou werklikheid sal wees. Vra dat daardie liefde weer die ou en stukkende dele in jou sal ophef en elke deel van jou menswees sal herstel.
Vra dan dat jou Skepper–bouer al die moeë opdopverf van jou lewensmure sal afskraap, elke kraak sal héél pleister en met sy geesvervulde kleure sal oorverf. Bid dat Hy jou só sal verander dat jy menswees weer sal sê: “Kom bly by my, menslief. My hart nooi jou met verwagting in.”
Driemaal heilige God, maak my asseblief vandag van fondament tot dak splinternuut!
Uit: Siel van ’n Vrou, CUM