Kyk na die voëls!
Die meeste trekvoëls beskik oor ’n ingeboude navigasiesisteem wat hulle in staat stel om, ongeag weersomstan-dighede, dag of nag, ’n voorafbepaal-
de eindpunt met groot akkuraatheid te bereik. Daar is byvoorbeeld ’n voëlspesie wat jaarliks vanaf Alaska na Hawaii vlieg om te oorwinter.
Die mens is klein in vergelyking…
Sommige mikroskopies-klein bakterieë het ingeboude elektriese motore, aangedryf deur protone, wat hulle vorentoe en agtertoe kan laat beweeg. Binne die ongelooflike klein spasie van ’n ses-miljardste kubieke millimeter beskik ’n enkele coli-organisme oor ses sulke motore plus ’n eie ‘generator’ vir kragopwekking, ’n rekenaarstelsel en ’n hele aantal ‘chemiese fabrieke’.
In die DNS-molekules van lewende selle vind ons, sover bekend, die digste konsentrasie inligting. Om ’n mens ’n idee daarvan te gee: ’n Speldekop bestaande uit DNS sou die inligting kon stoor wat in sowat 5 biljoen (5 x 1012) tipiese skoolhandboeke vervat is. Hierdie aantal boeke, opmekaar gestapel, sou ongeveer 200 miljoen km hoog wees, oftewel, meer as 500 maal die afstand tussen die aarde en die maan (= 384 000 km).
Wanneer ons net na hierdie paar (van talle ander) voorbeelde kyk, begin die denkende mens homself afvra: Vanwaar al hierdie merkwaardige geniale konsepte? Die evolusieleer, waarna baie mense gryp as ’n moontlike verklaring, bied egter geen bruikbare antwoord nie aangesien dit uitsluitlik die materiële wêreld as uitgangs-punt het – selfs vir die siel (emosies) en die ‘bewussyn’ (gees) van die mens, asook vir die enorme hoeveelheid gestoorde inligting wat selle bevat. Kortliks, die hele Skepping getuig van ’n bonatuurlike intelligensie en wysheid wat nie ontken kan word nie. ’n Mens kan kwalik anders as om tot die slotsom te kom dat die Skepping op die werk van ’n buitengewoon kreatiewe en intelligente skepper berus. Nou ontstaan die vraag:
Waar vind ’n mens ’n betroubare antwoord?
Binne die raamwerk van die natuurwetenskappe is dit alleenlik moontlik om die waarneembare wêreld rondom ons (ruimte, tyd, materie en energie) na te vors en te meet, weliswaar met al hoe meer gesofistikeerde toerusting en metodes. Nogtans is dit steeds net die ‘hoe?’ van die Skepping, en nie die ‘waarom?’ daarvan nie, wat by al hierdie pogings beantwoord kan word. ’n Betroubare antwoord op die tweede vraag lê buite die vermoë van die mens en kan eintlik net deur die Skepper self gegee word. Maar hoe en waar het Hy Hom aan ons bekend gemaak – in die Bybel, in die Koran, of dalk in ’n ander ‘heilige’ boek? Gelukkig is daar ’n belang-rike maatstaf waarvolgens die waarheid op die proef gestel kan word, naamlik deur vas te stel waar voorspellings heelwat later konsekwent bewaarheid is. In talle ander opsigte is die Bybel uniek in vergelyking met enige ander geskrif op hierdie aarde. Daarom is die Bybel vir my God se Woord aan ons mense. Reeds in die heel eerste vers van die Bybel word die vraag omtrent die Skepper beantwoord: “In die begin het God die hemel en die aarde geskape.” Gen 1:1. En daarmee word ook voldoen aan die reeds genoemde vereiste vir ’n intelligente oorsprong.
Hoedanig is hierdie Skepper?
Voordat daar ruimte, tyd of materie was, was God dié een wat van altyd af daar was en gehandel het. Weliswaar skep die eers-te vers in die Bybel die indruk dat God, as die Vader van alles, alleen die Skepper was. Daar is egter ’n belangrike aanduiding in die skeppingsberig dat Hy nie alleen betrokke was nie: “Laat ons mense maak”, lui dit in Gen 1:26. Ook die Heilige Gees was betrokke, want ons lees in die tweede vers van die Bybel: “…en die Gees van God het gesweef op die waters.” Gewoonlik gee die Bybel nie alle inligting gelyktydig nie, maar doen dit stap-vir-stap. In die Nuwe Testament word nog meer lig op die betrokkenes by die Skepping gewerp. In 1 Kor 8:6, byvoorbeeld, word Jesus Christus duidelik by die skeppingswerk betrek: “…tog is daar vir ons maar een God, die Vader uit wie alles is, en ons tot Hom, en een Here Jesus Christus deur wie alles is, en ons deur Hom.”
Die Hebreeuse woord ‘Elohim’ in Gen 1:1 is ’n meervoudsvorm van die Skeppergod. Kom ons probeer die skeppings-handeling aan die hand van ’n alledaagse voorbeeld verduidelik: ’n Gesin ry saam per motor om vriende te besoek. Toe dit tyd word vir die terugreis, sê die vader van die gesin: “Kom, dis tyd dat ons huis toe ry.” Hoewel die meervoudsvorm, ‘ons’, gebruik word, beteken dit nog steeds dat net een persoon aan die stuur sit en die motor beheer. Die res van die gesin sit wel ook in die voertuig – ‘ry’ inderdaad ook – alhoewel net die bestuurder daarvan aktief die kontroles [stuur, brandstof- en rempedaal, ens.] beheer.
Hierdie eenvoudige beeld kan ons help om die Bybelse weergawe van Wie by die skeppingsdaad betrokke was, beter te verstaan. Deur Jesus Christus het God die wêreld gemaak, aldus Heb 1:2. Net so berig die Evangelie reg aan die begin volgens Johannes dat alles wat bestaan hulle oorsprong aan Jesus Christus te danke het: “Alle dinge het deur Hom [oftewel, deur die Woord, m.a.w. deur Jesus Christus] ontstaan, en sonder Hom het nie een ding ontstaan wat ontstaan het nie” Joh 1:3.
Die skeppingswerk van Jesus Christus in die Ou Testament
In Spr 8:22-24 & 30 lees ons: “Die HERE het my berei as eersteling van sy weg, voor sy werke, van ouds af. Van ewigheid af is ek geformeer, van die begin af, van die voortyd van die aarde af, toe daar nog geen wêreldvloede was nie, is ek gebore;…toe was ek ’n kunstenaar naas Hom…” Die woord ‘kunstenaar’ wys weereens op die aktiewe betrokkenheid van Jesus Christus by die Skepping. Psalm 102:26 word in die Nuwe Testament aangehaal (Hebreërs 1:10) met verwysing na Jesus Christus: “U, o Here, het in die begin die aarde gegrondves en die hemele is die werke van u hande.”
Hoe het die Skepper te werk gegaan?
Sou ons wou weet hoe die Skepping
tot stand gekom het, openbaar die Bybel die volgende omtrent die Skepper se werkwyse:
• deur God se Woord: Psalm 33:6; Johannes 1:1-4;
• sonder voorafbestaande materiaal: Hebreërs 11:3;
• deur die krag van God: Jeremia 10:12;
• deur die wysheid van God: Psalm 104:24; Kolossense 2:3;
• na die Wil van God: Génesis 1:26; Openbaring 4:11;
• deur die Seun van God: Johannes 1:1-4 & 10;Kolossense 1:15-17;
• ooreenkomstig die wesenskenmerke van Jesus Christus: Matthéüs 11:29; Johannes 10:11.
Hierdie faktore was werksaam tydens die ses skeppingsdae waarvan Gen 1 berig. Voorts kon hierdie skeppingsgebeure self nie onderworpe wees aan die natuurwette wat daardeur gevestig is nie en kan daarom net deur die geloof aanvaar word, soos Heb 11:3 ook duidelik sê. Prosesse in die wêreld waarmee ons vandag vertroud is, verloop volgens sekere natuurwette – hulle is nie die oorsaak van die Skepping nie, maar wel die resultaat daarvan.
Wat is vir ons in Jesus Christus gegee?
Hy is die fondament waarop ons ons lewe kan bou. Daar was ’n finansiële instelling wat geld aan huiseienaars geleen het met die slagspreuk: “Op ons kan jy bou”. Soveel te meer kan ons van Jesus Christus sê: “Op hierdie fondament kan jy bou”.
Christus is die ewig vaste Rots (1 Kor 10:4). Wanneer God sê: “Ek sal die wysheid van die wyse mense vernietig…”
(1 Kor 1:19),is dit teen die toets-steen ‘Jesus Christus’ waaraan elke mensgemaakte ideologie en filosofie ten gronde sal gaan.
Waarom evolusionisme so gevaarlik is
Evolusionisme is meer as maar net ’n alternatiewe wêreldbeskouing. Dit het ’n doellose bestaan sonder enige hoop tot gevolg, soos treffend beskryf deur Jean Paul: ‘Daar is geen God nie…net ’n leë, stomme Niks! Onafwendbare en gevoellose noodlot! Waansinnige toeval…! Hoe alleen is elkeen in die oneindige ‘begraafplaas’ genaamd die Heelal!‘
Evolusionisme beweer dat die wêreld sonder ’n skepper verklaar kan word en gevolglik gaan dit hand-aan-hand met die ateïsme. Die resultaat is ’n uiteinde in die verderf volgens Jesus se eie woorde in Mar 16:16: “… hy wat nie glo nie, sal veroordeel word.” Daar is mense wat probeer om die evolusieleer as God se werkmetode te propageer. Sou God wel volgens die evolusieleer te werk gegaan het, dan
• word die bestaan van ’n eerste geskape man en vrou verloën;
• sou die begrip ‘sonde’ sy betekenis verloor, aangesien ‘aggressie die beginsel is waarvolgens evolusie gedryf word‘ (Joachim Illies);
• het God ‘dood’ as ’n werktuig in sy skepping gebruik;
• sou ’n grondbeginsel van die verlossing deur Jesus Christus verloën word, naamlik dat Hy, as ‘laaste Adam’ in teenstelling met die ‘eerste Adam’ (1 Kor 15:45), plaasvervangend vir ons kon sterf.
’n Asemrowende gedagte
Ons het Jesus Christus as die Skepper van alle dinge leer ken. Hy is dié Een wat van ewigheid af was en die Koning van die hele Hemelryk is. Aan Hom is alle mag in die Hemel en op aarde gegee (Mat 28:18). In sy onbegryplike liefde vir ons laat Hy toe, sonder om Homself te verweer, dat Hy gekruisig word, sodat die toegang na die Hemel vir ons bewerkstellig kan word. Wie hierdie grootse reddingsdaad verwerp, verloor alles: “Hoe sal ons ontvlug as ons so ’n groot saligheid verontagsaam…?” Heb 2:3. Wie Jesus egter as sy Redder aanneem, wen alles: “Wie My Woord hoor en Hom glo wat My gestuur het, het die Ewige Lewe en kom nie in die oordeel nie, maar het oorgegaan uit die dood in die lewe” Joh 5:24.
-deur Prof Werner Gitt
skakel 021 979 0107 of e-pos: krugerjo@mweb.co.za
Bron: juig.co.za