Die oom oordryf dalk ’n bietjie, maar hy het ’n ook punt beet. Nou die dag by binnelandse sake kon ek duidelik ruik iets brand, nie seker wat nie – by die onderwysdepartement weet ons ten minste dit is skoolboeke wat brand. Al is die hele plek duidelik nie aan die afbrand nie, is daar ’n klomp vure aan die broei wat neig om hand-uit te ruk – soos die wegholbrand by Lonmin se Marikana-myn.

Vure van armoede, bitterheid, gesinsverbrokkeling, misdaad en werkloosheid voorspel niks goeds nie en is besig om te versprei na ander, onskuldiger plekke in ons land. 

Goed, so die land brand. Wat nou? 
Daar is gewoonlik drie soorte mense betrokke wanneer ’n plek besig is om af te brand:
Eerstens is daar die brandstigters. Die ekstreme linkses en regses – mense soos die ANC-jeugliga en die AWB, dan is daar misdadigers, korrupte politici, lui regeringsamptenare, rassistiese godsdienstiges, geldgierige sakemanne, kwaadstokers en moeilikheidmakers. 

Die tweede groep is die toeskouers, skynbaar baie onskuldig, want hulle kyk mos net. Mense wat wegbeweeg en die veilige en gemaklike plekke opsoek, met ’n goeie uitsig op die chaos. Hulle het sterk menings oor wat gedoen en nie gedoen moet word nie. Hulle wéét wat aangaan, want hulle lees koerant en kyk elke aand nuus. Dié groep is die grootste groep in ons land. Te veel van hulle is kerkmense.

Daar is ’n spreekwoord wat sê: “Evil conquers when good men do nothing.”

En dan kry jy die werklik vreemde mense. Die tipe ou wat by ’n brand opdaag en dadelik vra waarmee hy kan help. Wanneer almal veilige plekke opsoek ver van die krisis af, stap hy in die vlamme in en soek na die plekke waar die nood die grootste is om juis daar te help. Ons noem hulle brandweer“manne”, maar baie is natuur- lik vroue.

Die kerk kan ’n groot rol speel in ’n land wat brand, want evangelie het ’n manier om van ’n toeskouer of brand- stigter ’n brandweerman te maak. 

Nou die dag vertel Justice Tsungu my weer sy aangrypende verhaal. “My hele lewe het verander, destyds toe ek by een van God se mense gesteel het,” begin hy en vertel dan hoe hy as straatkind by ’n vrugtestalletjie gesteel het, die vrou wie se stalletjie dit was en haar man, die dorp se skoolhoof, het hom ná die diefstal in hul huis in-geneem en hom die geleentheid gegee om skool te gaan. Later word hy toe self ’n skoolhoof en bekende radio- en TV-persoonlikheid – en ’n vredemaker, ’n “brandweerman”!

Temba Maluleke, wat pas aangewys is as Suid-Afrika se jong ontwikkelaar van die jaar vir 2012, vertel verlede week ’n soortgelyke storie op e.tv. 

Die Bybel is natuurlik vol hiervan. Dink maar net aan Paulus se verhaal. 

Die mees positiewe mense wat ek raakloop in ons land is mense wat kies om baie naby aan die nood – waaroor almal so kla – te leef en werk. Gaan gesels maar met die mense van PEN in die middestad van Pretoria, of die Mes-aksie wat in die hartjie van Hillbrow werk. Die ander kant is natuurlik ook waar: Die negatiefste mense is die toeskouers wat dinge net op die nuus volg, mense wat baie praat, maar nooit hul voete in ’n plakkerskamp sit nie. 

Vra jy ’n brandweerman wat soek hy alewig op plekke wat brand, sal hy antwoord om brande te blus is sy werk, dis waar sy lewe die meeste sin maak. 

Sou hulle ons as volgelinge van Jesus vra wat soek ons op die donker en gevaarlike plekke in Suid Afrika, moet ons kan antwoord: “Maar dit is mos juis in die donker waar ’n lig die meeste sin maak!” Vredemakers is mos nodig waar daar onvrede is? 
’n Ou wat die beginsel verstaan, sê nou die dag met oë vol hoop hy is nou so besig hy weet nie waar hy tyd gaan kry vir ’n midlife-krisis nie!

Hoe maak ’n mens as ’n land brand? Jy sanik hom nie reg nie, jy gooi hom nie met petrol nie, jy stap nader en help blus en terwyl jy dit doen, daag jy die massa toeskouers uit om besig te raak met dit waarvoor hulle op aarde is, want moeilikheid is ons besigheid!

– Ds. Strydom is direkteur van die Echo Jeugontwikkeling in Pretoria en deeltydse predikant in die NG gemeente Villieria.

Bron:  beeld.co.za