♦ Aleksandrië het baie gou die middelpunt van geleerdheid, die handel en Griekse kultuur geword. Sewentig nuwe Griekse stede en baie handelsposte het ontspring oral waar hy ‘n gebied verower het en dan het hy die Griekse taal en kultuur daar gevestig. Hy het ook ‘n muntstel ingevoer. Spoedig het die Griekse taal en beskawing die hele destydse wêreld verower en dit het die tydperk van die Hellenisme ingelei. So het Grieks die algemene gebruikstaal van die destyds bekende wêreld geword en kon die apostels Grieks gebruik om die nasies van die wêreld te bereik.

♦ Hy het ‘n uitgebreide paaie-netwerk aangelê waarop die Romeine later kon voortbou. Dit het nasies verbind en reis vergemaklik.

♦ Die hawe van Alexandrië het spoedig die groot hawe van handel tussen Oos- en Wes geword. So het die seevaart opgebloei en kon die apostels later maklik oorland en oor see by ander lande uitkom om die evangelie te verkondig.

♦ Die stad het ook die middelpunt van geleerdheid geword, want daar het ‘n beroemde biblioteek ontstaan waarvan Griek, Jood Romein en Egiptenaar vryelik gebruik gemaak het. So het hulle meer van mekaar se kulture en godsdienste geleer. Die wyse manne van wie Matteus 2 ons vertel, het waarskynlik uit die Septuagint van die Joodse Messias gehoor.

♦ Die baie belangrike Septuagint (die Griekse vertaling van die Ou Testament, afgekort as die LXX = sewentig in Latyn) het binne die kring van Jode in Alexandrië ontstaan. Die rede vir hierdie vreemde naam vir ‘n Bybelvertaling is, volgens ‘n legende, dat 72 Joodse geleerdes die hele Hebreeuse Ou Testament in net 70 dae in Grieks vertaal het. Geleerdes is van mening dat dit nie waar is nie, maar die naam het tog voortbestaan en word vandag nog gebruik.

♦ Waarom is die Septuagint (LXX) so belangrik? Omdat so baie diaspora-Jode in Jesus se tyd nie meer die Hebreeus van die Joodse Bybel of Aramees (destyds die omgangstaal van die Jode in Palestina en ook Jesus se “moedertaal”) kon verstaan nie, het hulle al hoe meer van die Septuagint gebruik gemaak. Hebreeus is in Jesus se tyd slegs in die tempel en sinagoges as godsdienstaal gebruik wanneer daar uit die Skrif voorgelees is. Dan het ‘n tolk of rabbi dit wat voorgelees is, vir die Jode vertaal en geïnterpreteer. (Kyk Nehemia 8:8-9) Hierdie Griekse Bybel het nie net die kanonieke boeke van die Ou Testament (die Hebreeuse teks) bevat nie maar ook heelwat ekstra boeke wat glad nie eers in Hebreeus geskryf was nie, maar direk in Grieks. Die LXX is nie net deur die Jode gebruik nie, maar was ook bekend aan ander Griekssprekende volke. So kon die apostels oral op hulle sendingreise die LXX gebruik wanneer hulle die Evangelie aan Jood en heiden in die vreemde verkondig het. Lees bv. Hand. 8:26 e.v.

♦ Omdat Grieks die “wêreldtaal” was, is die hele Nuwe Testament ook in Grieks geskryf, gevolglik het die vroeë Christene van heel vroeg af die hele Bybel in ‘n verstaanbare taal tot hulle beskikiking gehad. Veral die Griekse Septuagint, wat die Ou-Testamentiese apokriewe insluit, was die Bybel wat die vroeë Christene gebruik het, die boeke wat die Christendom gevorm het.

Alexander die Grote het sy eie doel met die Hellenisme gehad. God het dit gebruik om die wêreld voor te berei vir die koms van sy Seun. Alexander het gewik.

God het beskik!