So ook Ananias en Saffira met ‘n gekonkel en oneerlikheid:
Hand 5:1-11
1 Maar daar was ook ‘n sekere man, Ananias, en sy vrou, Saffira, wat ‘n eiendom verkoop het.
2 Met die medewete van sy vrou het hy van die verkoopprys vir hulleself agtergehou en net ‘n gedeelte daarvan gebring en vir die apostels gegee.
3 Petrus sê toe vir hom: “Ananias, hoekom het jy jou deur die Satan laat omhaal om vir die Heilige Gees te lieg en van die verkoopprys van die grond vir jouself agter te hou?
4 Die grond was mos joune, en toe dit verkoop is, kon jy met die geld gemaak het wat jy wou. Wat het jou besiel om dit te doen? Jy het nie vir mense gelieg nie maar vir God.”
5 Toe Ananias dit hoor, het hy dood neergeval; en al die ander wat dit gehoor het, het baie bang geword.
6 ‘n Paar van die jonges het nader gekom, hom toegedraai en gaan begrawe.
7 Omtrent drie uur later het sy vrou daar aangekom, onbewus van wat gebeur het.
8 Petrus vra toe vir haar: “Sê vir my, het julle die grond vir soveel verkoop?” “Ja,” sê sy, “vir soveel.”
9 Toe sê Petrus vir haar: “Waarom het julle ooreengekom om die Gees van die Here uit te tart? Die mense wat jou man begrawe het, is nou net weer by die deur, en hulle sal jou ook uitdra.”
10 Sy het onmiddellik voor Petrus dood neergeval. Die jongmanne het ingekom, gesien sy is dood, en haar by haar man gaan begrawe.
11 Die hele gemeente en al die ander mense wat hiervan gehoor het, het baie bang geword.
Hier is nou ‘n verhaal van lewensbote wat gesink het, met vreeslike gevolge. Mense wat verkeerde keuses gemaak het, wat geensins voorsiening gemaak het dat die boot kan sink nie, daar was geen plan B in plek nie, hulle het nie gedink aan: “sê nou maar” nie … en dis nogal jammer, né?
Verkeerde keuses laat bote sink. Die Titanic was ‘n puik boot, maar menslike foute het sy ondergang gekos:
1) Daar was té veel geloof in die verkeerde goed. “Even God can’t sink it”, is ‘n uitdrukking wat aan almal bekend is. Dit is egter nie ‘n feit dat die skeepsbouer dit wel gesê het nie. Die boot wás egter gebou om nie te kan sink nie. Ons maak in ons lewe ook so: ons stel té veel vertroue in aardse goed, té veel vertroue in ons eie vermoëns.
2) Die Titanic is bo sy vermoëns gedruk. Die eienaars wou ‘n rekord spoed opstel met ‘n boot wat nog nie “ingeloop” was nie. In vandag se lewe sien ons dikwels hoe mense wat onervare is in lewens rypheid op waters wil vaar waarvoor hulle nie reg is nie.
3) Die kaptein het nie ag geslaan op waarskuwings van ander bote nie. Daar was ysberge, maar hulle het dit nie ernstig opgeneem nie. Mense waarsku ons ook dikwels oor gevare … die wysheid van die grysheid. Ons moet dalk meer luister na mense wat al in diep water gevaar het.
4) Die Titanic het nie voorsiening gemaak vir die ondenkbare nie. Daar was eenvoudig net nie genoeg reddingsbote nie. Die risiko’s was nie afgedek nie. Dek ek en jy ons risiko’s af vir die storm tye? Is daar ‘n plan B? Dit is heel aanvaarbaar om met ‘n platboomskuitjie op ‘n lagoon rond te roei, maar stormwater vra vir meer. Die lewe is nie net ‘n lagoon nie.
Die Bybel praat van meer mense wat gesink het, maar waarvan die uitkoms anders was as vir Judas en Ananias en Saffira, bv.
· Dawid het gesink toe hy met Batseba deurmekaar raak – jammerlik gesink! Goeiste, die ou het “spektakulêr” gesink. En in die proses vat hy toe ‘n paar mense saam met hom die dieptes af. Hy was selfs verantwoordelik vir Uriah se dood. Maar tog, het Dawid weer “gesurface”. Want hy het vir die Here gevra om hom uit te haal; hy het geskree vir ‘n lewensboei; hy het erken hy het gesink; hy het besef hy is onder en hy het hulp nodig. Hy het besef hy kan nie swem in so ‘n woeste storm nie. Hy het nie eers probeer swem nie, nee, hy het geroep en gegryp na die Here, en op Sy genade vertrou. Dink jy nie hy het verdien om onder te gaan nie? Ek dink so! Maar God het nie so gedink nie – dis genade.
· Die ander ou wat gesink het, was Petrus. Hy verlaat sommer self die skip toe hy Jesus verraai het. Hy hardloop weg, hy duik pens en pootjies in die water in, sonder om te dink. Uit vrees vir mense neem hy ‘n ondeurdagte besluit, nes Judas. Maar … hy kom tot besinning. Hy kom terug na Jesus toe, en ook hy word gered. Hy het besef hy sal nie op sy eie kan swem nie, toe draai hy terug na die Boot toe, en die Kaptein, Jesus, tel hom terug in die boot. Vergewe en gered.
Die kaptein van die Titanic het staatgemaak op twee onervare manne om wag te hou, en uit te kyk vir ysberge. Net so vertrou ons ook dikwels op mense – mense wat self dalk nie goed kan swem nie.
Jes 2:22 Moenie op mense staatmaak nie: Hulle blaas so maklik die asem uit. Hulle is min werd.
Wat is die antwoord?
Ps 118:8 Om by die Here te skuil, is beter as om op mense te vertrou.
Wat is die les?
· Bly uit onnodige gevaarlike storms uit.
· Moenie arrogant wees en op jou kano staatmaak in ‘n storm nie.
· Oppas vir eiewaan: “Ek sal dit maak”, het al baie mense laat sink.
· Kry ‘n plan B gereed. ‘n Reddingsboot.
En as die boot omval – wat dan?
· Maak die beste van die situasie. Petrus het sommer op die water geloop. Maar toe hy vir die storm kyk, het hy gesink. Die storm is nie groter as dit wat God deur jou kan doen nie.
· Moenie alleen in die storm invaar nie. Jesus het ‘n storm stilgemaak toe die dissipels histeries raak. Hulle kon vroeër by Hom gaan hulp vra het, maar hulle het nie geweet hoeveel krag daar in sy woorde sou wees toe hy die storm stilmaak nie. Met Jesus as stuurman, kan jy die storms hanteer.
· Wanneer jy kalm waters beleef, smee jou anker, vir die tyd wanneer jy dit dalk gaan nodig kry. Berei voor, word geestelik fiks. Moenie onvoorbereid betrap word nie.
Bron: heuning.co.za