Die Woord het ’n woord wat ook hier geld: Dra mekaar se laste, en gee op hierdie manier uitvoering aan die wet van Christus (Gal.?6:2). En, dink aan die gevangenes asof julle self ook gevangenes is (Hebr.?13:3).

Jy neem nie ’n ander se las by hom oor nie, maar gaan staan langs hom en help dra; jy gee ondersteuning; jy deel in sy pyn en spanning. En so gee jy inderdaad uitvoering aan – letterlik, vervul jy – die wet van Christus: Jy moet jou naaste liefhê soos jouself.

Empatie – net soos simpatie – los wel nie die probleem op nie, maar maak die pyn soveel draagliker en werk saam aan die verwerking én die oplossing van die probleem.

Simon van Sirene was gedwing om Jesus se las/kruis te dra – ’n ongevraagde voorreg! Jesus se liefde dwing Sy volgelinge om mekaar se las te dra en só Sy hulp en liefde ’n konkrete werklikheid te maak. Sover julle dit aan een (van die geringstes) van my broeders gedoen het, het julle dit aan My gedoen (Matt.?25:40)

Bron:  http://www.volksblad.com/Opinie/Hoofartikels/As-kinders-spoor-byster-raak-20120224