Ek het my kinders so ’n rukkie gelede gevat om te gaan ysskaats vir ontspanning en pret. Maar het my mond oopgehang! Nie net oor al die toertjies en vernuf van sommige kinders nie, maar ook oor die oop-en-bloot vryery van tieners, die kaal kleredrag en die groot hoeveelheid klein kindertjies wat heeldag daar rondhang sonder enige volwasse toesig.

My mamma-hart het gehuil, my dogter-van-God-hart het gevra: “Here, hoekom lyk ons kinders so?” Is dit groepsdruk? Die media wat ons kinders ryp druk? Of dalk óns wat ons kinders versaak, bederf en hulle swygend oor God se plan grootmaak? 

Groepsdruk of nalatige ouers?

Natuurlik speel die maats en media ’n rol, maar is dit noodwendig die enigste rede waarom kinders so soekend en rebels is? Soekend na liefde, aanvaarding, erkenning en ’n wete dat hulle iewers behoort? Wat veroorsaak dat jong meisies só aan seuns hang? Hoe is dit moontlik dat sulke jong kinders so uitdagend kan wees? Is groepsdruk die groot sondebok waarom kinders rebels is en sommige so argeloos op ’n skaatsbaan kan rondhang met geen teken van karakter en eie-waarde nie? Of is dit ’n simptoom van ons nalatigheid en onverskilligheid as ouers?

Die kuier by die skaatsbaan het my laat terugdink aan my eie opvoeding en tot introspeksie gedwing. Ek het weer besef dat ons kinders soms maar net die produk is van alles wat ons hulle geleer, of nié geleer het nie; wys of nié wys nie; dít wat ons toelaat of nie. 

Gebrekkige erkenning, belangstelling en tyd

As ons nie ons kinders onvoorwaardelik aanvaar nie, in hulle belangstel en woorde van erkenning gee nie, word daardie behoefte deur die maats en die wêreld daarbuite gevul. In ons gejaagdheid en eie soeke na vrede en rus, ons beheptheid met ons selfoon, beroep en eie sosiale kuiertjies met vriende, gee ons dikwels nie aandag nie, ons luister net half, kyk ons dinge mis. Min gesinne eet nog saam aan tafel – kuier nog minder saam met hul kinders teen nagsê-tyd – veral as die kinders tieners is. Terselfderyd kweek ons kinders wat desperaat is vir erkenning en aandag, om gehoor en raakgesien te word…al kry hulle dit by verkeerde maats en in ongesonde verhoudinge. 

Te min verantwoordelikheid

Kinders wat grootword in huise waar hulle ouers altyd vir hulle die kastaiings uit die vuur krap wanneer hulle in ’n gemors beland, waar hulle meer regte as pligte het en waar die teleurgestelde gesig van ‘n ouer die ergste straf is wat hulle ooit ontvang, besef selde dat die lewe volgens die goue reël van oorsaak en gevolg verloop. 

Om jou kind ouderdomsgepaste verantwoordelikhede te gee, maak hom sterk. Dit laat hom besef dat die lewe nie net ’n gemaklike reis is nie – dit verg harde werk en het soms oomblikke wat minder lekker is, maar waar ons deurdruk omdat dit die regte ding is om te doen. Om verantwoording van jou kind te eis, maak jou kind eerbaar. Dit leer hom die wonderlike les dat ons vry is om te kies, maar nie vry van die gevolge van ons keuse nie. 

Mag die Here vir ons as ouers genoeg wysheid gee om hierdie karaktereienskap reeds vroeg in ons kinders te plant sodat hulle eendag die wonderlike vrug hiervan sal dra. 

Gehoorsame ouers

Dit is altyd moeilik om “nee” te sê as jou kind regtig graag iets wil hê, terwyl jy dalk weet dat dit nie goed, of nie die regte tyd, vir jou kind is nie. Jou hart krimp ineen as daardie gesiggie hang en die lippie bewe omdat die antwoord “nee” is. Kinders wat altyd “ja” vir ’n antwoord kry, of wie se ouers altyd ingee as hulle aanhou neul, kweek kinders wat nie besef dat party goed in die lewe geld kos, tyd neem en soms net nie moontlik is nie. 

Ons kinders moet leer om te wag, leer om “nee” te aanvaar. Dit is immers ’n Woord-beginsel. God verg geduld en gehoorsaamheid van ons. En die Woord is deurspek met voorbeelde waar God “nee” gesê het, of waar mense nie dadelik gekry het waarvoor hulle gevra het nie.

Onvoorwaardelike gehoorsaamheid

Ons kinders beskou ons maklik as onbillik en onregverdig wanneer ons reëls neerlê waarvan hulle verskil of nie van hou nie. Onthou: God vra dikwels dinge van ons wat ons nie verstaan nie. Sy reëls is nie altyd aangenaam of noodwendig, volgens ons, regverdig nie. As jou kind nét dié dinge hoef te volg wat hy verstaan, of as jy dinge oorsien omdat hy nog te klein is om te verstaan, gaan jy dalk lank sukkel om jou kind te oortuig wanneer hulle op daardie ouderdom is waar hulle oor alles wil onderhandel en redeneer, dalk selfs oor sake soos seks voor die huwelik, drank-gebruik voor die ouderdom van 18, of beperkings rondom sy selfoon. Ons reëls mag nooit die vlees van ons kinders beskerm en bevredig, ten koste van hulle gees en karakter nie. Maak jou kind God-gereed! Eis soms dat ‘n onverstaanbare reël gevolg moet word!

Vandag se saad is môre se oes. Kom ons keer terug na die Woord wat leer dat ons nie alleen ons kinders moet grootmaak in Sy weë, hulle nie van tug moet weerhou en beskerm nie, maar ook dat ons die absolute voorbeeld sal wees van ouers wat luister, omgee, belangstel en hulle sal liefhê – omdat hulle by hul naam geroep is en gebore is vir hierdie tyd waarin ons leef.

Bron:juig.co.za

Helene Smith

‘n Kollega van my het op Goeie Vrydag ‘n klomp paaseiers by ‘n ouetehuis gaan aflewer. Sy wou dit net by ontvangs aflaai. Die matrone het egter vir haar en haar dogtertjie gevra om liewer self die paaseiers te gaan uitdeel, aangesien daar so baie eensame mense is.

Sy sê hulle was toe vir ‘n lang ruk daar en dat hierdie ondervinding vir haar dogtertjie baie meer beteken het as ‘n preek.

Ek glo dat dit die wil van God is dat gesinne Sy hande en voete hier op aarde moet wees. Kinders moet in hulle ouerhuise leer dat ons die kerk van Christus is. Ouers moet dit daarom ook aan hulle kinders modelleer. As ouers wys dat hulle omgee vir ander mense, sien die kinders dit en doen dit ook. Dit gaan nie so goed met ons land op politieke, sosio-ekonomies en godsdienstige gebied nie. Ek glo dat gesinne wat met Jesus se liefde omgee vir ander, ons hele land kan verander. Gesinne wat omgee, kan myns insiens lei tot ‘n herlewing.

Wat keer dat ons na ander uitreik? Die lewe is gejaagd en mense is selfgesentreerd. Mense het verkeerde prioriteite. Ouers is dikwels so besig met hulle beroepe en hulle kinders se aktiwiteite, dat hulle nie tyd het om uit te reik na ander nie. Party mense gee bloot nie om nie, omdat hulle nog nie hulle lewens vir die Here gegee en Sy brandende liefde vir mense in nood nog nie ervaar het nie.

‘n Gesin wat omgee vir ander, se harte, huis en beursie is oop vir ander mense. So ‘n gesin huiwer nie om iemand wat verblyf nodig het in hulle huis te neem en terwyl die persoon daar tuisgaan, hom/haar met Jesus se liefde te bedien nie. So ‘n gesin sal op materiële gebied bydra om ander mense se lewe te vergemaklik, met geld, kos, klere en ander benodigdhede. ‘n Omgee-gesin sal nie net geken word aan die hulp wat hulle verleen aan mense in nood nie, maar ook die deernis, respek en liefde wat hulle aan ander betoon.

Telkens word dit bewys dat kinders baie baat by ervaringsleer. Vriende van ons het een jaar saam besluit dat hulle nie Kersgeskenke sou kry nie, maar elke kind sou vir ‘n maatjie in ‘n plakkerskamp ‘n geskenk koop. Nadat die seun reeds vir ‘n maatjie ‘n geskenk gekoop het, vra hy vir sy pa of hy nog geld kan kry. By navraag blyk dit toe dat die seun ‘n pop wou koop! Waarom? Die seuntjie vir wie hy ‘n geskenk gekoop het, se sussie het nog nooit in haar lewe ‘n pop gehad nie.

Bron:ekerk.org

Willem Botha

In 1948 het ‘n boek uitgekom met die titel “1984”, geskryf deur George Orwell. Hierdie boek het gehandel oor ‘n tyd wat sal kom waar die mens nie meer privaatheid sal hê nie. Alles van jou sal iewers op rekord wees. Alles wat jy doen, alles wat jy besit, alles oor jou verlede, al jou bewegings, jou finansiële status, jou kontak met ander, jou gewoontes … al hierdie inligting sal gedokumenteer word, en sal soms téén jou gebruik word. Sjoe, dit klink erg, of hoe? En dit klink bekend, of hoe?

Inderdaad, dit is toe so: in meer as een opsig word ek en jy fyn dopgehou. Kameratjies hou jou in jou huis dop, mikrofoontjies is oral … in die meeste huise. Alles wat jy doen, oral waar jy gaan, alles wat jy sê, elke beweging, word waargeneem, gedokumenteer en teen jou gebruik. Dit word gestoor, oorgedra, ge-“copy”, aangestuur vir ander. Klink erg!

George Orwell gebruik die uitdrukking in sy boek: “He who controls the past, controls the future”. Wat gesien is, is gesien, wat gesê is, is gesê, wat waargeneem is kan nie uitgevee word nie…. “big brother is watching you”.

Die waarheid is: ons as Christene word dopgehou. Die wêreld soek fout in ons mondering, daar word fyn gekyk na ons bewegings, fyn geluister na ons taalgebruik – en dit word deur verskillende partye gedoen:

1. Ons kinders:
   Spreuke 4:20-27: My seun, hoor wat ek vir jou sê, luister goed na my woorde! Moet dit nie vergeet nie, hou dit altyd in gedagte, want dit beteken lewe vir dié wat daarna luister, ‘n volle lewe vir hom wat dit besit. Wees veral versigtig met wat in jou hart omgaan, want dit bepaal jou hele lewe. Weerhou jou van leuens, moenie mense mislei nie Weerhou jou van leuens, moenie mense mislei nie. Hou jou oë op die pad vorentoe, kyk reg voor jou uit. Baken jou koers af, dan sal jy seker wees van elke tree. Moenie links of regs wegdraai nie, weerhou jou van die verkeerde koers.

Hier leer Salomo ons om ons kinders te leer, om hulle te onderrig in die lewe. Ons vertel hulle elke dag wat reg en verkeerd is. Ons raas, ons skree, vertel, slaan … alles om ‘n goeie opvoeding te probeer verseker. En dan .. kom die kameratjies uit (die oë), en die mikrofoontjies (die ore), en elke beweging wat ons maak, elke woord wat ons sê word opgeneem en op ‘n harde skyf gestoor … in hulle breine, van kleins af. Hulle hou ons dop: hulle hoor hoe ons praat in die motor, en op die telefoon, daar tussen ons vriende. Hulle sien waarna ons kyk op die TV, sien hoe ons op ons selfoon praat terwyl ons bestuur, sien as ons nie by die stopstraat stop nie – hulle neem alles waar, en die volgende word dalk waar: “He who controls the past, controls the future”. En weg is ons magsbasis; die kinders sê: “Maar Pa, jy doen dit dan”… die inligting wat hulle oor jou bymekaar gemaak het word teen jou gebruik, en jy het jou opvoeding met ‘n plank geslaan! If jou don’t walk the talk, watch out, little Jannie’s watching you”. Hy ken jou verlede, hy kan jou toekoms beheer.

2. Die wêreld:
   Die volgende party wat jou dophou is die wêreld. Om een of ander rede is die ongelowige wêreld vreeslik begaan oor jou heiligheid. Daardie skewe woord of onsmaaklike grappie of wit leuentjie word op ‘n harde skyf opgeneem. ‘n Christen wat in sy swakheid gefaal of gefouteer het, word nie maklik deur die wêreld vergewe nie. Verklaar vandag dat jy tot bekering gekom het, en more is die kameratjies en mikrofoontjies uit en jy word dopgehou, krakies gesoek. Ons swakhede word die wêreld se verskoning om nie vir Jesus na te volg nie. Daarom moet ek en jy BAIE versigtig wees hoe ons lewe.

Spr 14:12: “Daar is ‘n lewenswyse wat vir ‘n mens reg kan lyk, maar die uiteinde daarvan is die dood.” Daarom gee die Here vir ons riglyne wat onfeilbaar is:
Gal 5:19-24: Die praktyke van die sondige natuur is algemeen bekend: onsedelikheid, onreinheid, losbandigheid, afgodsdiens, towery, vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid, skeuring, afguns, dronkenskap, uitspattigheid en al dergelike dinge. Ek waarsku julle soos ek julle al vroeër gewaarsku het: Wie hom aan sulke dinge skuldig maak, sal nie die koninkryk van God as erfenis verkry nie. Die vrug van die Gees, daarteenoor, is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing. Teen sulke dinge het die wet niks nie. Dié wat aan Christus Jesus behoort, het hulle sondige natuur met al sy hartstogte en begeertes gekruisig.

As ons nie só leef nie, neem die wêreld kennis en dan word hierdie waar: “He who controls the past, controls the future”

3. Satan
   Die verleier, die engel van die lig, die aanklaer – hy hou jou ook fyn dop. Hy is mal oor Christene se swakhede. Hy herinner jou aanhoudend aan jou verlede .. die foute van laas jaar, laas week, gister, netnou. Hy probeer sy tande inslaan in jou onvolmaaktheid, en hy probeer die volgende waar maak: “he who controls the past, controls the future” . Hoe kry hy dit reg? Dit is ek en jy wat dit toelaat. Dit gebeur wanneer ons nie Jesus se vergifnis verstaan en aanvaar nie. Die punt is egter, ons kan nie maak wat ons wil as ons gered is nie. My onvolmaaktheid kan nie as verskoning gebruik word wanneer ons ‘n slegte voorbeeld by die huis is nie; en by die werk moet ons die vrug dra wat by bekering pas. Berou oor foute beteken dat ek daarna streef om dit te laat staan. Heiligmaking is om meer en meer soos Jesus te leef.
   Ef 4:27: “Moenie die duiwel vatkans gee nie”

Wat is die oplossing dan? Wel, dis maklik. As ons ons hele lewe en lewenswandel vir Jesus gee, gebeur ‘n wonderlike ding! Toe Jesus aan die kruis gesê het: “Tetelestai”, het Hy die hele verlede uitgewis, alles wat ek en jy ooit verkeerd gedoen het, is met “Tetelestai” uitgevee, die harde skyf is ge-“format”. Jesus kyk nie terug nie, onthou nie die verlede nie …. Hy kyk vorentoe. Hy verander Orwell se uitdrukking na “He who controls the future, forgets the past”. Hy het reeds met die verlede klaargemaak, dit aan die kruis afgehandel … “dit is volbring”. Niemand kan jou oor jou verlede by Hom aankla nie.

Maar nou: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing – teen sulke dinge het Jesus niks nie.

Bron:heuning.co.za

Stephan Joubert

Die probleem met ons is dat ons grootword. Nog erger, ons word volwasse (dalk eerder vol-wasse!). Dan bly ons groot met al daardie “wasse” waarvan ons so vol is! G’n wonder nie dat Dr Seuss sê: “Adults are obsolete children!” Grootmense is anders as kinders. Grootmense het min vrae, maar baie antwoorde. Ons het die lewe uitgesorteer. Kinders, daarenteen, het baie geleenthede én baie vrae. Hulle is leergierig. Hulle wil alles weet.

Van vrae gepraat, die Engelse koerant, The Telegraph, vertel ’n ruk gelede van ’n nuwe studie wat bevind dat die gemiddelde Engelse ma meer as 300 vrae per dag moet beantwoord in die geval van vierjarige dogtertjies. Hulle is die mees aktiewe vraestellers van almal. Teen ouderdom nege het seuntjies se vrae darem al verminder na so 144 per dag. Grootmense is meer beskeie – of geïnhibeerd – as dit by vrae kom. Ons vra so ongeveer 6 vrae per dag. Grootmens-wees kos ’n prys, ook in wat ons geloof betref. “Volwasse” Christene doen dinge graag veilig en voorspelbaar. Alles in ons geloofslewe moet beheerbaar en gereguleerd wees. Daarom sê Jesus ’n paar keer ons moet weer kinders word. Ons moet agteruit grootword.

Met name sê Jesus in Matteus 18 dat as ons nie verander en weer kinders word nie, sal ons nooit die koninkryk van God sien nie. Egte groei vir Jesus se volgelinge gebeur agterstevoor. Groei maak ons kleiner. Dit maak dat ons opnuut in onbelangrike dinge vreugde ontdek. Dit maak ons sorgvry. Dit maak dat ons nie meer ons groot ego’s in stand hoef te hou wat “gevoer” moet word deur vleitaal, aandag, komplimente, posisies en besittings nie. Wanneer ons naby Jesus loop, groei ons kleiner en ander mense rondom ons groter. Dan word Paulus se woorde in Filippense 2:5 waar: dat ons begin opkyk na medegelowiges. Dan sien ons God se handewerke in ander mense raak. Dan is dit nie meer so moeilik om ander te dien nie, want ons sien hulle deur twee nuwe oë.

Bron:ekerk.org

Nou ja, ek het verseker ook nie die antwoord nie!! Maar ek dink tog dat kinders geweldig baie spanning by hulle ouers erf, en iewers het dit ‘n negatiewe impak. Daarom wil ek vandag vra: wat kan ons doen om stress by ons kinders te verminder? Of dalk uit ‘n ander hoek: wat doen ons as ouers om by te dra tot die feit dat ons kinders in hierdie mislike ding genaamd stress verval? Wat is ons bydrae? Hoeveel van hierdie goed wat kinders aanvang kon dalk voorkom gewees het? Ek sê verseker nie alles is die ouers se skuld nie, maar kan ons as ouers dalk iets hiermee te doen hê? Dis nou maar eenmaal so dat ons ons eie probleme op ons kinders projekteer. En dan natuurlik, is daar ouers wat eenvoudig roekeloos is in hulle optrede.

Bid jou dit aan: ‘n pa reël 3 ontkleedansers vir sy seun se 16de verjaardagpartytjie! Wat verwag hy? Waar gaan sy kind land? Het die anders kinders wat daar was se ouers geweet hoe dit daar lyk en wat sou gebeur? Dan is daar natuurlik ook die sogenaamde “ratrace”. Ons hardloop self soos afkophoenders rond, en verwag dat die kinders ‘n stil en besadigde lewe lei. Wel, net soveel as wat dié rondhardlopery stress by ons veroorsaak, sal dit stress by ons kinders veroorsaak. En nog meer … want hulle ly onder óns stress, EN hulle eie stress. Onthou jy die ou dae toe ons nog bus gery het? Jy was gewoond daaraan om te wag. Wag vir die bus, wag vir iemand om jou te kom haal .. wag, wag, wag …. Tyd was in ‘n ander lig gesien as vandag. Dit was niks om iewers vir ‘n uur te wag nie. Vandag is ons lewens egter in sulke klein tydsinkremente ingedeel, dat jy woedend raak as jou rekenaar ‘n dokument stadig oopmaak … Tyd word al tot op die sekonde beheer.

Met baie stress wat daardeur veroorsaak word. En ons leer dit vir ons kinders ook. Ons laai hulle 5 oor op by die een plek en 20 oor af by die volgende plek vir die volgende aktiwiteit. Kinders bly nie by nie. Selfs etenstyd word in so ‘n klein tydgleuf ingedruk dat jy nie eens jou kos kan fyn kou nie. Kinders word onder soveel druk geplaas dat daar geen tyd is om die lewe te geniet en lekker dinge te doen nie. Miskien klink dit vir jou absurd, maar ons leer ons kinders dat hulle lekker goed móét doen. Prestasie kom in ons huis nie eerste nie. Om die lekker van die lewe te ervaar, kom eerste. Wat laat ons alles in ons huise en lewens toe? Iemand sê anderdag ‘n skokkende, waar ding: dis ongelooflik hoe die mens genot vind in geweld. Klink dit vreemd? Weet jy dat by verre die meeste rekenaarspeletjies nét oor geweld gaan? Sommer klein-klein laat ons ons kinders toe om aan hierdie geweld deel te neem (en genot te vind daarin).

Onthou jy “Pacman”? Dit vreet ander karakters op! Hoe vinniger en hoe meer hy vreet, hoe beter is hy! In boks, wat ons ‘n sport noem, slaan die ouens mekaar pap, en dis aanvaarbaar…. Hoe harder jy slaan, hoe beter. Is jy ook verstom om te besef hoeveel plesier mense kry uit geweld? Meneer, maak jou rekenaar skoon. Verwyder daardie speletjies …. Jy maak jou kind groot met die idee dat geweld pret is. Maleagi 3:15-16 15 Die Here het man en vrou een gemaak, een in liggaam en gees. En waarom een? Omdat Hy wil hê dat daar ‘n nageslag moet wees, wat Hom eer. Beheers julle, moenie ontrou wees aan die vrou met wie jy van jou jeug af getroud is nie. 16 Die Here die God van Israel sê Hy haat egskeiding. Egskeiding is niks anders as geweld nie, sê die Here die Almagtige. Beheers julle, moenie ontrou wees nie. Stem jy saam dat egskeiding geweld is? Stem jy saam dat egskeiding totaal aanvaarbaar is in ons samelewing? …. Dit bring stress vir ons kinders. Dan is daar nog vele ander dinge wat ons toelaat, wat ons vir ons kinders koop, dinge wat ons self beoefen ….

Dan wonder ons hoekom ons kinders se deksels afspring. Gaan dink bietjie: hoeveel van hierdie stress-oplaaiers is in jou lewe en in jou huis teenwoordig? Breek die spanning vir jou kinders. Ek het ‘n waardevolle dokument op die internet raakgeloop met praktiese punte, geskryf deur ene Tienie Holtzhausen.

Ek haal so ‘n paar punte vir jou aan:
1) Werk daaraan om ‘n bron van vreugde, eerder as ‘n ongenaakbare klakous te wees.
2) Om altyd perfekte en foutlose gedrag van jou kinders te verwag kweek maklik ‘n gespanne en liefdelose atmosfeer.
3) ‘n Fanatiese strewe om jou huishouding soos ‘n geoliede masjien te laat werk, skep spanning. Het jy geweet dat dit 100% normaal is dat ‘n regterbrein dominante kind se kamer altyd deurmekaar sal wees? Dit skep vir hom ‘n “normale” atmosfeer.
4) Jou kind is net ‘n mens. Laat hom toe om uiting aan sy emosies te gee.
5) Laat jou kind toe om verantwoordelik dinge te ondersoek, om foute te maak in die leerproses; leer hom dat probeer nodig is vir sukses.
6) Laat jou kind toe om iemand anders as jy te word.
7) Vergewe hulle, soos jy van Jesus verwag om jou te vergewe.
8) Skep ‘n huislike atmosfeer, en nie ‘n oorlogsveld nie. Niks is meer spannend as ‘n huis waar ‘n kind nie WIL wees nie, en waarheen hy nie sy vriende kan bring nie.
9) Lag baie, skep elemente van pret, doen dinge saam.
10) Laat jou kind weet dat jy altyd, maar altyd daar is vir hom.
11) Jy mag “nee” sê vir jou kind – dit skep grense, en gee sekuriteit.
12) Sê elke dag vir jou kind dat jy hom liefhet.

Niks, maar niks, neem spanning en stress meer effektief van jou kind af weg nie. Breek die stress, skep ‘n gelukkige kind.

Bron: heuning.co.za

Mal 2:16
Die Here die God van Israel sê Hy haat egskeiding. Egskeiding is niks anders as geweld nie, sê die Here die Almagtige. Beheers julle, moenie ontrou wees nie.
 

Matt 19:13-15
Die mense het kindertjies na Hom toe gebring dat Hy hulle die hande moet oplê en vir hulle moet bid. Sy dissipels het met hulle daaroor geraas. Maar Jesus het gesê: “Laat staan die kindertjies en moet hulle nie verhinder om na My toe te kom nie, want die koninkryk van die hemel is juis vir mense soos hulle.” Nadat Hy hulle die hande opgelê het, het Hy daarvandaan weggegaan.

As ‘n kind net kon praat. Natuurlik kan ‘n kind praat – van kleins af al. Maar wat help dit ‘n kind kan praat, maar niemand luister nie? Is ‘n kind (of liewer jóú kind) se stem en mening iets werd? Luister ons as ons kinders praat? Ons gee hulle mos “kwaliteit-tyd”, of hoe? Sulke 5 minute sarsies net voor hulle bed toe gaan.

As ‘n kind maar net kon praat EN gehoor word, sou hierdie wêreld ‘n baie beter plek gewees het! Kom ek verduidelik ….
 

Matt 2:16
Toe Herodes agterkom dat die sterrekykers hom in die steek gelaat het, het hy woedend geword. Hy stuur toe soldate en laat in Betlehem en die hele omgewing al die seuntjies van twee jaar en jonger doodmaak, ooreenkomstig die tyd wat hy noukeurig by die sterrekykers uitgevra het.
 

Wreed, of hoe? Wat sou hierdie kindertjies gesê het as hulle kon? “Oom, asseblief, ek is onskuldig, moet my asseblief nie doodmaak nie” – vreeslik, of hoe? Nou vra ek jou, as ‘n fetus kon praat wanneer ‘n aborsie uitgevoer word, wat sou hy sê? “Dokter, asseblief, jy wat lewe moet beskerm en bewaar, moet asseblief nie daardie instrumente naby my bring en my liggaampie uitmekaar skeur nie. Ek verdien ‘n kans. As my ma my nie wil hê nie, wil iemand anders dalk. Asseblief … ek verdien dit nie!” Aborsie is brutale, wrede moord op die mees ondenkbare manier moontlik, en dan word dit deur ‘n siek samelewing gewettig, beoefen en goedgepraat. Hulle noem dit nogal “pro-choice”. Wie se “choice”? Wat sou gebeur as ‘n kind maar net kon praat?
 

Hierdie volgende stelling is nogal sensitief, maar ek wil dit nogtans sê: nie alle Mamma’s hoef te werk nie. Enkel-ma’s moet werk, verseker. Maar … baie Mamma’s sou nie alleen-mamma’s gewees het as ‘n kind net kon praat en gehoor word nie. Vergewe my as jy dink dat ek veralgemeen – maar ek dink nie ek doen dit nie.  As ‘n kind sy huislike omstandighede kon kies, sou die meeste huishoudings anders gelyk het. Die Here bou ‘n sin vir volmaaktheid, vreugde, vrede, liefde, geluk outomaties in ‘n kind in. Ek het nog nooit gehoor van ‘n kind wat onbedaarlik begin lag as Ma en Pa soos barbare met mekaar aangaan nie. En ek het nog nooit gehoor van ‘n kind wat onbedaarlik begin huil omdat Ma en Pa saamlag en speel nie. Ek het gisteraand vir Raymond Dye (‘n berader) gevra hoeveel mense in sy spreekkamer beland a.g.v. probleme uit hulle kinderjare. Sonder om twee keer te dink het hy geantwoord: “95%”. As ‘n kind kon kies sou hy iets anders gekies het as wat hy mee opgesaal word. Party Mamma’s sê: “ek is nou maar eenmaal ‘n beroepsmens”. Izzit … en is jy trots daarop? Het jy gehoor van die “beroepsmens”-mamma wat onlangs op Oprah se program was? Sy moes haar slapende kind iewers gaan aflaai oppad werk toe. Toe vergeet sy van die kind, en los haar vir 8 ure in die motor.

Die kind is dood! Beroepsmens, en nou ook nie eens meer ‘n ma nie. Wat sou die kind kies? “Mamma, ek soek jóú, en nie jou ontwerpersklere, duur motor, fancy huis en finansiële oorvloed nie”. Net miskien, sou dit anders kon wees vir jou. Hoe klink die volgende storie vir jou (uit ‘n kind se mond)? “Mamma het 21 jaar gelede ‘n geloofstap geneem om teen alle berekenings in nie weer in die formele arbeidsmark te staan nie. Haar motor is wel 19 jaar oud. Pappa het nog nooit in sy lewe ‘n nuwe motor besit nie. Ek en Sussie ken nie van trek nie, ons bly nog al die tyd in dieselfde huis. Ons dra nie “brand-name” T-hemde of broeke of skoene nie …. Maar, ons ouers KEN ons deur en deur. En ons vir hulle. Ons tuin kort bietjie werk, maar ons kan daar speel. Ons ken nie duur geskenke nie, of duur vakansies nie, maar Mamma was nog altyd dáár vir ons. Volgens Pappa het die begroting nog nooit op papier uitgewerk nie. Maar ons lééf!” Hierdie is toe nie fiksie nie – dit is die “true story” uit ons huishouding!
 

Spreuke 23:29-35
Wie is dit wat sug en steun, wat rusie maak en kla, onnodig seerkry en bloedbelope oë het? Dit is dié wat tot laat sit en drink, dié wat aanhou proe aan drank. Moenie dat die wyn jou verlei as dit so rooi is, so vonkel in die beker, so lekker smaak nie. Agterna pik hy soos ‘n slang, spoeg hy gif soos ‘n kobra. Dan sien jy vreemde dinge en praat jy verkeerde dinge; dit voel of jy op die oop see lê, of jy bo-op ‘n seilskip se touwerk lê, en jy dink: ek het dan nie seergekry toe hulle my geslaan het nie; ek het nie gevoel toe hulle my aangeval het nie! Wanneer word ek wakker? Ek wil maar weer iets gaan soek om te drink.
 

Hoeveel hartseer, pyn, swaarkry, ellende, sou die mensdom gespaar gewees het as ‘n kind oor hierdie onderwerp kon praat, en gehoor word? Kan ‘n kind in woorde noem wat dit aan hom doen as ouers hierdie verwoestende probleem van drankmisbruik het? Geen kind het sekerlik nog ooit met trots vir sy vriende vertel hoe oulik sy pa was toe hy hom aan die bottel vergryp het nie, en toe iemand anders geword met slegte taalgebruik, irrasionele optrede, skandalige gedrag … en nog verder, geweld, mishandeling (emosionele en fisiese) en seksuele misdrywe. Watter Pa (of Ma) wat in hierdie ding vasgevang is, luister as sy kind sê: “Pa, asseblief, ek wil jou hê soos wat jy destyds was toe ek nog trots op jou was. Pa, besef jy dat jy my presies só maak soos wat jy is? Al haat ek nou elke oomblik daarvan?”
 

Dan, laastens moet ek jou vra: sien ons om na ons kinders se geestelike behoeftes? Hulle smag daarna, weet jy? Elke kind het ‘n ingebore behoefte om Jesus te leer ken. Dis mos hoekom Jesus gesê het: “wees soos ‘n kind”. Sal ons vir ‘n kind luister as hy vra: “Pa en Ma, WYS my hoe dit is om soos Jesus te wees. Leer my van God se genade. Vertel my hoe mens in die hemel kan kom” Sal jy jou kind kan antwoord? Sal jy luister as jou kind sê: “Pa en Ma, moet my asseblief nie net by die Sondagskool gaan aflaai as julle self nie eens kerk toe gaan nie. Moet asseblief nie my geestelike opvoeding op iemand anders afskuif nie. Ek wil Jesus (en Sy liefde) in JULLE sien, en uit julle monde hoor.”
 

Hoekom gebruik ons so graag die frase: “Uit die mond van die suigeling”?  

…. As ‘n kind net kon praat.

En as ons net kon hoor ….

Bron:  heuning.co.za