Die probleem is die besnydenis, wat die teken is van God se verbond met Israel, en nou moet Moses as leier van die verbondsvolk gaan optree. Voordat hy Egipte ingaan moet die saak eers reggemaak word. Daarom stop die Here hom in sy spore om ook die uiterlike teken van die verbond in sy gesin reg te maak.
Nadat Israel, wat almal voor die uittog uit Egipte besny is, vir 40 jaar in die woestyn rondgeswerf het, omdat hulle nie wou luister en Kanaän binnegaan toe die Here so gesê het nie, moes al hulle kinders ook almal eers met klipmesse besny word voordat hulle Kanaän ingetrek het (Josua 5:2,3), soos Sippora met haar seun gemaak het.
Dat sy die voete van Moses aangeraak het met die seun se afgesnyde voorhuid is dan die bewys aan die sterwende Moses dat dit wel gedoen is (voete word soms gebruik as eufemisme vir die geslagsdeel).
Sy noem hom haar bloedbruidegom. Hy word in die lewe gehou, maar slegs deur bloedstorting.
Toe God sy verbond met Israel by Sinai gemaak het, is die helfte van die bloed van die offerdier
gesprinkel op die altaar, wat die Here verteenwoordig, en die ander helfte is op die volk gesprinkel, as teken die verbond, van hulle verbintenis aan die Here en sy gebooie (Eks 24:3-8).
In die nuwe verbond word Jesus met ‘n ‘bruidegom’ vergelyk (Mat.9:15; Mark. 2:19; 5:34; Joh.3:29). Met sy bloed sluit God sy nuwe genade-verbond met ons (Hebr. 10:19; 13:12; Efes. 1:7; Kol.1:20; 1 Petr.1:2,19; 1 Joh 1:7) By die nagmaal bely ons dat ons deel geword het van Jesus se kruisdood vir ons sonde, terwyl die brood ons herinner aan sy liggaam wat vir ons gebreek is, en die wyn ons herinner aan sy bloed waarmee God se nuwe verhouding met ons bevestig is, naamlik dat Hy ons aangeneem het as sy kinders, omdat ons aan sy Seun verbind is deur die geloof wat die Heilige Gees in ons harte bewerk het (Mat. 26:26-28; 1 Kor 11:25; Rom 8:9-17)
Bron: bybelkennis.co.za