Die Christelike geloof is histories ingebed in ‘n bepaalde kulturele konteks met sy eie denkraamwerk. Alleen na mens se dood kan die impak van jou lewe en betekenis waarlik gesien word. Na aanleiding van mense se ervaring van die lewe, dood en opstanding van Jesus, is bepaalde reeds bestaande kategorieë op hom geprojekteer. Dink maar aan Thomas wat eers ná die opstanding van Jesus vir die eerste keer besef wie Jesus is en luidkeels verklaar dat Jesus Here (Kurios) en God (Theos) is. Eers na die opstanding het die dissipels die aardse optrede van Jesus geherinterpreteer en na waarde geskat (kyk Joh 2:21-22).
Omdat alle betekenisvorming binne ‘n bepaalde historiese konteks ontstaan, en altyd vanuit en binne die denkraamwerk en kategorieë van die tyd, kon dit nie anders dat Jesus se betekenis uitgedruk geword het binne daardie raamwerk nie. Indien dit nie gebeur het nie, sou sy optrede geen betekenis vir die antieke mense ingehou het nie. So was daar byvoorbeeld vir eeue voor Jesus se geboorte reeds verwagtings dat die troon en heerskappy van Dawid herstel gaan word en dat ‘n sterk politieke verlosser (Messias) op die toneel sal verskyn. Die lewe, kruisdood en opstanding sou hierdie reeds bestaande politieke verwagting totaal omkeer en die gedagte van God se Geestelike Messias en Geestelike koninkryk vestig.
Ten slotte: ons moet dus besef dat die betekenis van Jesus en die taal wat gebruik word om dit te beskryf, en selfs die name wat aan hom toegeken word, ‘n produk is van ‘n bepaalde historiese en kulturele konteks. Vandag kan ons steeds binne daardie kategorieë van Jesus praat indien ons die antieke wêreldbeeld verstaan, die betekenis daarvan begryp en dit binne die kerk as interpreterende gemeenskap so interpreteer.
Vir meer inligting, bestudeer gerus die boek: Edward Schillebeeckx oor Jesus. Hy het n kort opsomming gegee van sy perspektiewe nav van sy twee groot Jesus boeke in die boekie Tussentijds verhaal over twee Jezus boeken, Bloemendaal Richard Burridge, Four Gospels, one Jesus
Bron: bybelkennis.co.za