Jesus bars egter vinnig sy mede-gaste se borrel. Hy vertel dat hulle nooit moet laat loop vir die kollig nie. Die lewe gaan nie oor self-bevordering, self-verbetering of ’n opwaartse reis teen die sosiale leer nie. Ons lewe nie om meer openbare erkenning, eer of mag te behaal nie. Inteendeel, lewe in die teenwoordigheid van God gaan oor nederigheid. Dit gaan oor onderbeklemtoning en om op die agterste plek te sit. Dit is om terug te hou, tweede viool te speel en om jou volle vertroue heelhartig in God se hande te plaas om sy eer aan jou te skenk as en wanneer dit Hom pas. Eer is nooit ’n openbare aanspraak op eiewaarde onder volgelinge van Jesus nie. Nóg streef jy om erkenning te bereik ten koste van ander. Eer is ’n geskenk van God. Hy skenk dit wanneer en waar Hy goeddink.

Om meer status of roem te bekom deur ander te klop of uit te oorlê is om die ware spel van die lewe te verloor in die oë van Jesus. Dit is om skandelik op te tree. Dit maak ’n bespotting van God se genade. En dit is ook waarom Jesus altyd ander met respek behandel het. Hy het altyd opgekyk na diegene in nood. Hy het voete gewas, aan melaatses geraak en die onreines genees. Hy het omgegee. Hy het die laagste sitplek ingeneem. Hy was nie afhanklik van openbare erkenning nie. Hy het nie ’n persoonlike agenda gehad om op te beweeg op die heersende sosiale skaal nie. Hy was afwaarts mobiel, nie andersom nie. Jesus het gekom om te dien, lief te hê en God se mense terug te bring na Hom. Hy het gekom om gemeenskap en eenheid te herstel. In hierdie proses Hy het gewys dat nederigheid, eerder as self-bevordering, die enigste pad na grootheid in God se oë is.

Bron: ekerk.org NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.