Ek loof die kerke vir hul deursigtigheid oor hul getallesituasie, maar is ongemaklik met die eensydige fokus in die artikel. Sekularisasie is ’n werklikheid en dit is algemene kennis dat Suid-Afrika ’n toenemende mate van apatie toon ten opsigte van tradisionele en denominasionele kerklike strukture. Dit beteken egter nie dat mense (spesifiek Afrikaanssprekendes) minder gelowig of geestelik word nie. Waar het jy in die geskiedenis gehoor van 350 000 manne (hoofsaaklik Afrikaanssprekend) wat vir ’n naweek in die boendoes saamtrek met ’n geestelike honger en radikaal veranderd terugkom? Watter ander trekpleister sal so iets vermag?

Dit is myns insiens ’n eensydige perspektief om te beweer dat die vinnigste groeiende groep diegene is wat aan geen kerk of geloof behoort nie – terwyl hierdie syfer op slegs 6% staan. As dit so ’n dramatiese groei verteenwoordig, waarvandaan het dit gegroei? 2% of 3%?

Dat iemand nie aan ’n kerk behoort nie, beteken in elk geval nie hy/sy is ongelowig nie. Daar is talle mense wat nie meer aan geïnstitusionaliseerde kerke behoort nie, maar steeds toegewyde gelowiges is en miskien in ’n huiskerk aanbid. Ook opmerklik is die toenemende aantal bekendes wat onbeskaamd hul geloof in Jesus Christus bely.

Net 6% is ’n klein deeltjie van die geheel. ’n Veel meer veelseggende syfer in die artikel is die 28% wat as Pinkster of charismaties beskryf word. Hierdie groei is dramaties en in lyn met globale tendense, en verdien veel meer prominensie.

Die tekens van ’n geestelike herlewing is sterker as die tekens van verval. En die Here weet – ons het dit dringend nodig!