Tweedens moet alle teks altyd binne die omliggende konteks geïnterpreteer word. Geen doktrine kan geformuleerde of aannames gemaak word rondom alleenstaande teks gedeeltes nie.

Derdens kan daar geen simboliek aan enige Skrif gedeelte gekoppel word tensy dit deur die teks self as simbolies voorgehou word nie In so ʼn geval verduidelik die Skrif altyd self die betekenis van die simboliek. Die volgende is ʼn voorbeeld: ((Job 38:7  Toe die môresterre saam gejubel en al die seuns van God gejuig het? Rev 1:20  die verborgenheid van die sewe sterre wat jy in my regterhand gesien het, en die sewe goue kandelaars: die sewe sterre is die engele van die sewe gemeentes, en die sewe kandelaars wat jy gesien het, is die sewe gemeentes.) Hier sien ons dat sterre gebruik word as simbole vir engele en dat die Skrif dit self vir ons uitlê. Volgens die Midrash interpretasie metode word simbole in die Bybel baie maal gebruik om verdere lig te werp op doktrine, maar dit mag NOOIT gebruik word om doktrine op te baseer nie. Die oomblik wanneer ons simboliek koppel aan iets wat skriftuurlik nie simbolies is nie, of ʼn dieper mistiese of “enigmatiese” betekenis koppel aan simboliek in die Skrif, dan is die interpretasie gnosties.

So laat ons begin:

Eerstens is die 1839 King James vertaling nie ʼn baie akkurate vertaling van die skrif nie, die beste en mees akkurate vertaling van die Bybel volgens, nie myself nie, maar baie prominente teoloë en taalkundiges is die American Standard Version, maar dit is nie iets wat ek nou hier gaan debiteer nie. Ek dog net ek noem dit.

Tweedens kyk ons na die eerste verwysing van die skrywer, naamlik die bome. Later in sy argument word daar sekere simboliek gekoppel aan die boom van Kennis van Goed en Kwaad in dat dit nie werklik ʼn boom was nie en dat die eet van die vrug eerder seksueel van aard was. Die boom van die lewe word weinig verder na verwys. Kom ons kyk nou na wat die Skrif se: (Gen 2:9  En die HERE God het allerhande bome uit die grond laat uitspruit, begeerlik om te sien en goed om van te eet; ook die boom van die lewe in die middel van die tuin, en die boom van die kennis van goed en kwaad.)

Kom ons analiseer nou die voorafgaande vers. Eerstens sien ons dat God allerhande bome uit die grond laat uitspruit het, let wel uit die grond uit, en so ook die boom van die lewe en die boom van kennis van goed en kwaad. So as al hierdie bome uit die grond gespruit het, kan ons dus aanneem dat hier van letterlike bome gepraat word, insluitende die boom van die lewe en die boom van kennis van goed en kwaad. As ons nou gaan kyk na waar die slang Eva verlei het; (Gen 3:6  Toe sien die vrou ja, ‘n boom wat ‘n mens kan begeer om verstand te verkry; en sy neem van sy vrugte en eet en gee ook aan haar man by haar, en hy het geëet. ) dan sien ons dat die skrywer weereens ʼn seksuele konnotasie heg aan die feit “dat die boom goed was om van te eet en “dat hy ‘n lus was vir die oë,”) asof dit die enigste boom was wat hierdie emosionele reaksie uit gelok het, maar as ons terug gaan na vers 2:9 dan sien ons dat daar niks ongewoon was daaraan dat die boom van kennis van goed en kwaad ʼn lus was vir die oë nie want volgens vers 2:9 was daar “allerhande bome uit die grond laat uitspruit, begeerlik om te sien en goed om van te eet;”. Wat dalk hier verwarring kan veroorsaak is die woord hy wat gebruik word in: “dat hy ‘n lus was vir die oë”. Eerstens is daar baie weinig vertalings wat die woord hy in hierdie vers gebruik, meeste gebruik die woord dit, maar wat is dit, is dit hy of dit, die meerderheid is nie noodwendig altyd reg nie. Kom ons gaan kyk na wat Strong se vertaling van die oorspronklike woord se. (H1931 – a primitive word, the third person pronoun singular, he (she or it) only expressed when emphatic or without a verb.) Ons kan dus hier sien dat daar geen gronde is om enige iets seksueel te Koppel aan die begeerte wat Eva vir die vrugte van die boom gehad het nie. Begeerte is nie noodwendig seksueel nie, hierdie prinsiep word al jare lank in bemarking en advertensie gebruik, ʼn stuk vark rib van die Spur word op televisie of ander media “begeerlik” voorgestel om mense te kry om hulle geld daarop te kom spandeer.

Die skrywer slaan nie veel ag op die boom van die lewe nie, maar aangesien hierdie twee bome saam genoem word, is dit belangrik om ook na die boom van die lewe te kyk, want as daar wel enige iets unieks is aan die een boom moet dit op ʼn soortgelyke manier ook geld vir die ander boom. Van die boom van die lewe word daar op drie plekke in die Bybel van gepraat, soos ons reeds gesien het, is die eerste keer in Genesis, die tweede keer is in die boek van Esegiël en dan weer in Openbaring. Daar is geen twyfel dat hierdie twee bome spesiale bome is nie, maar soos ons reeds gesien het, is dit nie simboliese bome nie maar fisiese bome “wat uit die grond uit gespruit het”, waarvan die vrugte geëet kan word, soos in die geval van Adam en Eva. In al die verwysings na die boom van die lewe word daar ook genoem dat die vrugte geëet kan word en in die laaste twee voorbeelde word daar genoem dat die blare gebruik kan word vir genesing. ʼn Verdere feit aangaande die bome is dat hulle saam met al die ander bome geskape is en voor Adam en Eva, maar lank na die engele geskape is (sien studie van Engele, Satan en Demone tans op die kerk se web tuiste). Die boom en die vrug wat geëet is, kan dus nie ʼn simbool wees van ʼn seksuele daad tussen Eva en ʼn engel nie aangesien engele nie op die selfde tyd as die bome geskape is nie maar lank voor die tyd.

Wat was dan die doel van die bome? As ons nou weer na Genesis 2:9 kyk sien ons dat daar twee vereistes was vir enige bome om in die tuin van Eden te wees. Die boom moes; “begeerlik om te sien en goed om van te eet” wees, so slegs bome wat begeerlik was om na te kyk en goed om van tee et kon in die tuin gevind word. Dan gaan die Skrif verder en praat van die twee spesifieke en baie spesiale bome. Die eerste is die boom van die lewe in die middel van die tuin. Om die boom van die lewe in die middel van die tuin te plaas was ʼn manier om die lewe te bewaar en te bevorder in ʼn salige omgewing. Uiteindelik sou die mens kon eet van die boom van die lewe waarna hy verewig bevestig sou word in fisiese lewe. Deur van die boom te eet sou dit fisiese dood onmoontlik maak. Die tweede spesiale boom in die tuin was die boom van kennis van goed en kwaad wat slegs hier en in vers 17 genoem word. Die Hebreeuse woord wat hier vir kennis gebruik word, is “ervaringsgebaseerde kennis”. Die frase kennis van goed en kwaad is ʼn merisme, ʼn antonimiese paar vir eenheid, volkomenheid en totaliteit. n Frase vir dinge wat lewe beskerm, en dinge wat lewe vernietig. Ander voorbeelde hiervan vind ons in (Gen 24:50  Toe antwoord Laban en Bétuel en sê: Van die HERE kom die saak; ons kan jou daar geen kwaad of goed van spreek nie. 2Sa 14:17  Verder het u dienares gedink: Mag tog die woord van my heer die koning tot gerusstelling wees. Want soos ‘n engel van God, so is my heer die koning om goed en kwaad te verstaan. En mag die HERE u God met u wees!) In hierdie vers kom David voor as ʼn engel met kennis van goed en kwaad. Hierdie merisme veronderstel ook die mag om vir ʼn mens self te besluit wat is, of wat nie, in jou eie bes wil is nie. (Deu 1:39  En julle kindertjies van wie julle gesê het: Hulle sal ‘n buit word! en julle kinders wat vandag van geen goed of kwaad weet nie—húlle sal daar inkom en aan hulle sal Ek dit gee, en húlle sal dit in besit neem.) Jonges oud genoeg om verantwoordelike besluite te neem en (1Ki 3:9  Gee dus aan u kneg ‘n opmerksame hart om reg te spreek oor u volk, om tussen goed en kwaad te onderskei, want wie sou hierdie talryke volk van U kan regeer?) Jonges! Hierdie is die essensie van die boom) weereens word dit gebruik omtrent die maak van verantwoordelike besluite. Dit is die essensie van die boom. Dit sou mense die mag gee om vir hulle self te besluit wat in hulle beste belang is of wat nie, en sodoende soos God te wees.

Niemand weet watter soort vrug dit was nie en dit is nie van belang nie, maar wat dit ook al was, deur daarvan te eet sou jou ondervindings kennis van goed en kwaad gee, maar dit het die mens nie die krag gegee om die goed te aanvaar en die kwaad te verwerp nie.

“Gen 2:16  En die HERE God het aan die mens bevel gegee en gesê:” Die Hebreeuse woord vir bevel kom vir die eerste keer hier voor en dit is dan ook die eerste keer dat God ʼn direkte bevel gee. Die bevel begin deur te sê: “Van al die bome van die tuin mag jy vry eet.” Die mens was vegetaries en hy kon van al die bome se vrugte eet, maar daar was een verbod: “Gen 2:17  maar van die boom van die kennis van goed en kwaad, daarvan mag jy nie eet nie;” Die doel van hierdie verbod was die toets van die erkenning van en die onderwerping aan die wil van God. Die mens kon nie net aanvaar dat omdat hy beheer gegee is oor die aarde, dat hy nou onafhanklik is van God en vrygestel is van God se wet nie. Die vraag wat deur hierdie verbod ontstaan het, was: sou die mens net soos Satan, God se reg om te regeer verwerp en homself onafhanklik van God verklaar? Hierdie toets was, net soos met die engele, slegs vir ʼn proef tydperk. Die mens was volmaak en heilig geskape, maar op daardie stadium was sy heiligheid nog nie getoets nie. Teologies beteken dit dat die mens geskape is in ʼn staat van onbevestigde kreatuurlike heiligheid en hy is die vermoë van teenstrydige keuse gegee, betekende dat hy die vermoë gegee is om keuses of besluite te maak wat teenstrydig is met sy natuur, in dat hy volmaak en heilig geskape is, maar die vermoë het om ʼn onvolmaakte en onheilige keuse te maak. Die mens op sy eie, moes die keuse maak om God lief te hê en hom te gehoorsaam. Hierdie toets was van ʼn tydelike aard, as die mens die toets sou deurstaan, sou hy in sy heiligheid bevestig gewees het en sou dus nie verder die vermoë gehad het om te sondig nie, net soos dit die geval is met die opgestane liggaam. By die tyd van opstanding sal die gelowige bevestig word in sy of haar heiligheid en nie verder kan sondig nie. Indien Adam hierdie toets kon slaag, sou hy in sy heiligheid bevestig gewees het en nie meer kon sondig nie en dit is presies wat op daardie stadium reeds met die engele gebeur het, ʼn derde van hulle het saam met Satan geval en twee derdes is in hulle heiligheid bevestig. Dit is waarom ons nie in die Bybel lees van verdere engele wat val nie. Dit was ʼn eenmalige toets/gebeurtenis. Indien Adam en Eva die toets deurstaan het sou hulle kinders nie in sonde gebore gewees het nie. Op hierdie stadium kan ons dus sien dat die tipe vrug wat geëet is of daad wat verrig is, irrelevant is aangesien dit hier gaan oor ʼn toets van gehoorsaamheid en liefde, die keuse om God lief te hê en te gehoorsaam en nie oor ʼn spesifieke daad wat verrig is nie.

Wie Dra die Verantwoordelikheid vir die Val? (Deel 1)

ʼn Vraag ontstaan nou, alhoewel dit Eva was wat eerste die vrug geëet het, waarom vind ons deur die hele Bybel dat hierdie sonde aan Adam toegeskryf word. Eerstens, alhoewel Adam en Eva gelyk geskape is, was Adam van voor die val reeds die hoof in die huweliks- verhouding. Om hierdie stelling te kwalifiseer, moet ons weer gaan kyk van waar die mens geskape is. (Gen 2:18  Ook het die HERE God gesê: Dit is nie goed dat die mens alleen is nie. Ek sal vir hom ‘n hulp maak wat by hom pas.) Die Hebreeuse woord vir hulp hier is “eizer” wat beteken “ʼn helper” en dit is nie ʼn vernederende terme nie, want God self word met hierdie term beskryf in (Exod. 18:4; Deut. 33:7, 26, 29; I Sam. 7:12; Ps. 20:2, 33:20,46:1, 70:5, 115:9, 115:10, 115:11, 124:8, 146:5). Die vers gaan aan deur te sê; “wat by hom pas”, vier Afrikaanse woorde beskryf hier ʼn enkele Hebreeuse woord “kenegdo”, dit is ʼn woord wat slegs hier en in vers 2:20 en nêrens anders in die Bybel voorkom nie. Letterlik beteken dit “ʼn helper soos in voor hom”, en so beklemtoon dit wat ooglopend is, dit wat in volle sig is voor hom. As ons die twee woorde “eizer” en “kenegdo” by mekaar sit kry ons ʼn basiese lys van betekenisse soos volg: “ʼn helper soos hy”, “ʼn helper gepas vir hom”, “ʼn helper waardig aan hom”, “ʼn helper ooreenstemmend aan hom”, “ʼn helper stygend/rykend tot sy teenoorgestelde”, “ʼn helper as sy eweknie”. Sy is een wat hom volmaak komplimenteer, een wat hom volmaak voltooi, sonder haar is hy onvolledig. Maar voor God Eva geskape het, bring Hy al die diere voor Adam en daar is twee redes hiervoor, eerstens om vir Adam te wys dat hy ʼn maat nodig het en dat niks in die diereryk hom van pas is nie en tweedens om vir hulle name te gee. Die feit dat hy die diere name gee, bevestig sy heerskappy oor die diereryk wat God hom gegee het.

Genesis 2:21-22 gee vir ons ʼn beskrywing van die skepping van die vrou. (terloops dit is ook die heel eerste operasie wat op die mens uitgevoer is) Meeste vertalings lees hier dat Eva uit Adam se rib gemaak is, maar die Hebreeuse woord “tzeila” beteken slegs “sy”, soos in Adam se sy. Dit gee geen beskrywing van enige orgaan nie maar se wel in vers 23 dat sy uit vlees en been gemaak is. (Gen 2:23 Toe sê die mens: Dit is nou eindelik been van my gebeente en vlees van my vlees. Sy sal mannin genoem word, want sy is uit die man geneem.) So die vrou is gemaak uit die man, die vrou is gemaak vir die man, die vrou is gegee aan die man en net soos met die diere gee Adam nou vir Eva haar naam en bevestig hy sy leierskap posisie in die verhouding (Later gee hy weer vir haar ʼn naam). En dit is die rede waarom Adam die blaam dra vir die val, want dit was sy verantwoordelikheid as die hoof in die verhouding, om Eva tereg te wys toe sy verkeer gegaan het. En wat meer is, Adam was nie besig om vis te vang of golf te speel toe die slang vir Eva verlei het nie, nee hy het reg langs haar gestaan. (Gen 3:6  Toe sien die vrou dat die boom goed was om van te eet en dat hy ‘n lus was vir die oë, ja, ‘n boom wat ‘n mens kan begeer om verstand te verkry; en sy neem van sy vrugte en eet en gee ook aan haar man by haar, en hy het geëet.) Hierdie verhouding tussen die man en die vrou word deur Paulus bevestig in 1 Korintiërs 11:2-16 en nee, wat Paulus hier sê het niks te doen met die kultuur van die dag nie, maar wel met wat in Genesis 2:18-23 geskryf staan. Dit word verder bevestig in 1 Timoteus 2:8-15.

Die skrywer beweer dat beide Adam en Eva nog maagde was tot en met die val. En dit bring ons nou by Genesis 2:24 en die beginsel van die huwelik. (Gen 2:24  Daarom sal die man sy vader en moeder verlaat en sy vrou aankleef. En hulle sal een vlees wees.) Die woord “daarom”, is die Hebreeuse frase “al kein”, wat gebaseer is op iets wat voorafgaan en die voorafgaande gebeure, spesifiek die van verse 22-23 voorsien die fondasie van die huwelik naamlik: die man moet sy ouers verlaat, sy vrou aankleef (Die Hebreeus “echad” letterlik kleef soos gom, ʼn saamgestelde eenheid. Hierdie woord word ook gebruik om te dui op die handhawing van ʼn verbond (Deut. 4:4; 10:20; 11:22; 13:4; 30:20) en toon vir ons die verbonds aard van die huwelik) en die vers eindig met “En hulle sal een vlees word. Die skepping van die mens het nou sy eind doel bereik binne die komplimenterende vernootskap tussen man en vrou. Adam was nou met Eva verbind binne die huweliks verbond, “hulle het een vlees geword”, wat geïnisieer is deur die eerste ooit seksuele eenheid (1Co 6:16  Of weet julle nie dat hy wat ‘n hoer aanhang, met haar een liggaam is nie? Want die twee, sê Hy, sal een vlees wees. ) Adam en Eva was man en vrou (een vlees) en geen huwelik in die Bybel is geldig sonder seksuele eenheid nie, dus kon die val, al sou dit ʼn seks daad wees, nie die eerste keer wees wat dit gebeur het nie. Adam en Eva kon dus nie maagde wees tot en met die val nie. Terloops, Adam en Eva was volmaak geskape en as sulkes uiters intelligent, hulle het nie ʼn engel nodig gehad om vir hulle van seks te verduidelik nie, hulle kon maar net na die diere kyk. God begin die geskiedenis van die mens met ʼn huwelik tussen Adam en Eva, Jesus begin sy aardse bediening met ʼn huwelik, by Kanaän en God begin die ewigheid met ʼn huwelik, die bruilof van die Lam.

Die Kwessie van Naaktheid

Laastens sluit hierdie gedeelte in Genesis 2:25 af met ʼn verklaring van onskuld. Dit leer vir ons die beginsel van intiemheid in dat hulle soos man en vrou na mekaar kon kyk, sonder om skaam te wees, sonder begeerte, maar uit liefde met niks om te verberg nie. (Heb 4:13  En daar is geen skepsel onsigbaar voor Hom nie, maar alles is oop en bloot voor die oë van Hom met wie ons te doen het.) Hulle was naak voor God en naak voor mekaar, daar was geen skaamte nie, want hulle het niks verkeerd gedoen nie. Hierdie is die enigste plek in die Bybel waar die woord vir naaktheid “arumim” in ʼn positiewe lig gesien word. Ooral anders word dit negatief gebruik as ʼn teken van skaamte en skuld en as ʼn verwysing na geboorte. Job 1:21  en gesê: Naak het ek uit my moeder se skoot gekom, en naak sal ek daarheen terugkeer. Die HERE het gegee, en die HERE het geneem: die Naam van die HERE sy geloofd! Ecc 5:15  (5:14) Soos hy uit die skoot van sy moeder uitgegaan het, gaan hy naak weer heen soos hy gekom het; en hy sal vir sy moeitevolle arbeid niks wegdra wat hy met hom kan saamneem nie.) As ons gaan kyk na wat na die val gebeur het sien ons dat God vir hulle klere van diervelle maak om hulle naaktheid te bedek en weereens het hierdie naaktheid absoluut niks met seks of begeerte of iets dergeliks te doen nie, maar alles met verlossing. Die antwoord is baie eenvoudig, die Hebreeuse woord wat vir hierdie klere gebruik word, is dieselfde woord wat gebruik word vir die “klere van verlossing”, “garments of salvation” en om hierdie klere te kon maak moes God ʼn dier doodmaak en sy bloed stort net soos Jesus Sy bloed later vir ons moes stort aan die kruis toe Hy vir ons sondes gesterf het.

Die Rol van die Slang

Kom ons kyk vir ʼn oomblik na die slang. Verskye kere as gevolg van wat in Genesis 3 gebeur het word die duiwel vereenselwig met die slang. In die tuin het die Satan besit geneem van die slang en sodoende met Eva gekommunikeer om haar te verlei. Die algemene Hebreeuse woord vir slang is “nachash”, die Hebreeuse woord vir brons is “nechoshet”(die metaal brons in die Bybel het te doen met oordeel). So daar is ʼn taalkundige verband tussen die Hebreeuse woord vir slang en die Hebreeuse woord vir brons, hulle het beide die selfde oorsprong. Byvoorbeeld in Numeri 21:9 maak Moses ʼn brons slang; in Hebreeus nachash nechoshet. Later in 11 Konings 18:4 word hierdie brons slang bekend as nechushtan, wat van die selfde oorsprong kom. Hierdie verbintenis tussen die slang en brons dui aan dat die slang verskyn het as ʼn blink of helder een. Hierdie oorgedra tot die Nuwe Testament, sien ons Satan verskyn as ʼn engel van die lig. (2Co 11:14  En geen wonder nie! Want die Satan self verander hom in ‘n engel van die lig.) Die woordstam of oorspronklike woord vir slang verskyn ook as ʼn werkwoord en as ʼn werk woord beteken dit om waarsêery te beoefen of om astrologiese tekens te bestudeer. (Gen 30:27  Daarop antwoord Laban hom: As ek nou guns in jou oë gevind het—ek het waargeneem dat die HERE my om jou ontwil geseën het. Gen 44:5  Is dit nie die ding waaruit my heer drink en waarmee hy altyd waarneem nie? Julle het verkeerd gehandel met wat julle gedoen het. Gen 44:15  Daarop sê Josef vir hulle: Wat is dit nou wat julle gedoen het? Weet julle nie dat ‘n man soos ek dit ongetwyfeld moet waarneem nie? Lev 19:26  Julle mag niks met bloed en al eet nie. Julle mag nie met verklaring van voortekens of goëlery omgaan nie. Deu 18:10  Daar mag niemand by jou gevind word wat sy seun of sy dogter deur die vuur laat deurgaan—wat met waarsêery, goëlery of met verklaring van voortekens of towery omgaan nie,) Die woord word ook gebruik as ʼn selfstandige naamwoord en as sulkes beteken dit waarsêery. (Num 23:23  Want daar is geen towery teen Jakob of waarsêery teen Israel nie. Nou sal van Jakob en van Israel gesê word wat God gedoen het. Num 24:1 Toe Bíleam sien dat dit goed was in die oë van die HERE om Israel te seën, het hy hom nie soos die vorige kere tot towery gewend nie, maar sy gesig na die woestyn gedraai.) In die antieke Nabye Ooste het waarsêery baie maal die gebruik van ʼn slang ingesluit. Die slang word verder beskryf as dat hy meer subtiel was as enige ander dier van die veld. Die Hebreeuse woord vir subtiel is “arum”, wat ʼn woord speling is op Genesis 2:25. Adam en Eva was “arumim”, maar Satan was “arum”. Die eerste vorm van die woord is die meervoud van die tweede vorm. Wat met integriteit beskou is in Genesis 2:25, die integriteit van die mens het nou die teiken geword van Satan se aanval. Hulle naaktheid beteken dat hulle onbewus was van die bose en het nie geweet waar die strikke lê nie, maar die Satan het geweet. Daarbenewens, word die selfde woord gebruik vir Satan se slinksheid, want hy gebruik dit om voordeel te trek uit hulle integriteit. Die slinksheid wat hier na verwys word, is nie boos op sig self nie. Die woord is neutraal, maar kan gebruik word vir goed of kwaad. Satan het dit vir kwaad gebruik. Omdat die slang meer subtiel of dan slinks was as al die ander diere, het Satan hom gekies om te gebruik. So die slang, die letterlike dier, wat subtiel en slinks was op ʼn neutrale manier, was deur Satan gebruik vir kwaad.

Elders word dieselfde woord gebruik in ʼn goeie sin (Prov. 1:4, 12:16, 12:23, 13:16, 14:8, 14:15, 14:18, 22:3, 27:12 Pro 1:4  om aan die eenvoudiges skranderheid te gee, aan die jongeling kennis en oorleg;) Satan se doel met die verleiding van Eva is om weer die gesag oor die aarde te bekom wat hy verloor het met sy eie val. Die vers gaan aan deur te sê dat die slang nie net subtiel was nie maar dat God dit geskape het, wat vir ons wys dat dit ʼn letterlike slang was. Wat ons dus hieruit kan sien is dat God die slang geskape het met neutrale eienskappe van subtiliteit en slinksheid wat deur die Satan gebruik is vir sondige doeleindes. Baie mense beskou hierdie as ʼn mitologiese storie, maar wat die Nuwe Testament aan betref, word dit erken as ʼn ware historiese gebeurtenis. (Joh 8:44  Julle het die duiwel as vader, en die begeertes van julle vader wil julle doen. Hy was ‘n mensemoordenaar van die begin af en staan nie in die waarheid nie, omdat daar in hom geen waarheid is nie. Wanneer hy leuentaal praat, praat hy uit sy eie, omdat hy ‘n leuenaar is en die vader daarvan. Rom 5:12  Daarom, soos deur een mens die sonde in die wêreld ingekom het en deur die sonde die dood, en so die dood tot alle mense deurgedring het, omdat almal gesondig het Rom 16:20  En die God van vrede sal die Satan spoedig onder julle voete verbrysel. Die genade van onse Here Jesus Christus sy met julle! Amen. 1Co 15:21  Want aangesien die dood deur ‘n mens is, is die opstanding van die dode ook deur ‘n mens. 2Co 11:3  Maar ek vrees dat, net soos die slang Eva deur sy listigheid bedrieg het, julle sinne so miskien bedorwe kan raak, vervreemd van die opregtheid teenoor Christus. 2Co 11:4  Want as iemand kom en ‘n ander Jesus verkondig as wat ons verkondig het, of as julle ‘n ander gees ontvang as wat julle ontvang het, of ‘n ander evangelie as wat julle aangeneem het, laat julle jul dit goed geval. 1Ti 2:14  En Adam is nie verlei nie, maar die vrou het haar laat verlei en het in oortreding gekom.)

Satan se Srategie

Wat volg is ʼn analise van wat tussen Eva en die slang gebeur het en die strategie van Satan om die val te bewerkstellig. Sodoende sal ons sien dat dit hier oor baie meer gaan as oor ʼn spesifieke daad. Om die waarheid te sê, die daad op sigself is eintlik irrelevant want dit gaan nie hier oor ʼn spesifieke daad nie maar oor die keuse wat deur Adam en Eva gemaak is om aan God ongehoorsaam te wees. Dit was die toets en hulle het dit gedop.

Satan loots twee aanvalle op die vrou: Satan praat deur die slang en stel die vraag? (Gen 3:1b En hy sê vir die vrou: Is dit ook so dat God gesê het: Julle mag nie eet van al die bome van die tuin nie?) Hierdie is die eerste vraag in die Bybel en dit was ʼn vraag daarop gemik om twyfel te laat ontstaan by Eva. Satan se aanvanklike aanval was om die realiteit van God se bevel te bevraagteken. “Het God werklik gesê dat julle nie van al die bome in die tuin mag eet nie?” Wat God werklik gesê het, was baie duidelik, maar Satan, die liberale teoloog, maak dit onduidelik sodat dit ʼn onderwerp vir debat word. In werklikheid het God hulle net verbied om van een boom te eet en nie al die bome nie. En so begin die eerste debat. Eva se reaksie in Genesis 3:2-3 is om sê wat geëet mag word en wat nie, en hier in is ʼn erkenning van Goddelike vryheid, maar sy erken ook dat daar ʼn Goddelike beperking was op die vryheid wat gegee is in vers 2. Met ander woorde Eva het baie goed verstaan wat die bevel was wat God aanvanklik aan Adam gegee het. Baie kommentators beweer dat Eva haar eie woorde bygevoeg het deur te sê dat hulle nie aan die boom mag raak nie en derhalwe gesondig het nog voor sy van die vrug geëet het, maar die Bybel self maak die eet van die vrug die eerste sonde, so al wat dit beteken is dat deur hierdie uitspraak toon dit vir ons die erns waarmee Eva hierdie bevel beskou het. Die daaropvolgende Skrif toon ook vir ons dat sy ten volle bewus was van die straf en erns van hierdie oortreding. Toe sê Satan; (Gen 3:4  Toe sê die slang vir die vrou: Julle sal gewis nie sterwe nie;) Genesis 3:4-5 gee vir ons Satan se tweede aanval, waar hy beweeg van om God se bevel te bevraagteken na blatante ontkenning van wat God gesê het en hier vind ons die eerste leun in die Skrif. Die eerste leuen is deur Satan vertel en dit is waarom Jesus hom die vader van leuens noem. (Joh 8:44  Julle het die duiwel as vader, en die begeertes van julle vader wil julle doen. Hy was ‘n mensemoordenaar van die begin af en staan nie in die waarheid nie, omdat daar in hom geen waarheid is nie. Wanneer hy leuentaal praat, praat hy uit sy eie, omdat hy ‘n leuenaar is en die vader daarvan. Satan beweeg van ʼn verdraaide vraag na ʼn blatante ontkenning en in vers 5 van ʼn ontkenning van die straf na n aanval op God se integriteit.

Satan wou in Eva die begeerte opwek om soos God te wees en dit is presies dieselfde begeerte wat hom tot ʼn val gebring het. Jesaja 14:12-14 beskrywe die val van Satan waar hy die uitspraak van die vyf “ek wils” gemaak het. Die vyfde “ek wil” was, ek wil “my gelykstel aan die Allerhoogste”. Hierdie selfde begeerte om soos God te wees veroorsaak die val van die mens. Volgens Satan is dit die kennis van goed en kwaad wat ʼn mens soos God maak. In vers 5 ontken Satan die goedheid van God, want hy beskuldig God van selfsugtigheid en jaloesie. Dus, die goeie God wat vir hulle goeie dinge gegee het word nou daarvan beskuldig dat Hy die groter goed van hulle weerhou. Die implikasie van Satan se strategie is tweeledig; eerstens, volgens hom was die mens in staat om goed en kwaad net so goed soos God te kan ken en sodoende kon die mens dus soos God wees. Tweedens insinueer hy dat God jaloers is oor die kennis van goed en kwaad wat Hy het in die sin dat Hy dit nie wou deel nie.

Satan se metodiek was drievoudig; eerstens veroorsaak hy twyfel oor die wysheid, geregtigheid en liefde van God, tweedens weerspreek hy die Woord van God en derdens beweer hy dat ongehoorsaamheid aan God sal lei tot groter goedheid, maar in realiteit kom Adam en Eva slegs tot die kennis van goed en kwaad vanuit die oogpunt van ʼn sondaar. Romeine 7:19 leer vir ons dat Paulus die goed geken het maar nie in staat was om dit te doen nie. Hy het ook die kwaad geken en was nie in staat om dit te weerstaan nie en die selfde het met Adam en Eva gebeur.

Gen 3:6  Toe sien die vrou dat die boom goed was om van te eet en dat hy ‘n lus was vir die oë, ja, ‘n boom wat ‘n mens kan begeer om verstand te verkry; en sy neem van sy vrugte en eet en gee ook aan haar man by haar, en hy het geëet.

Wie Dra die Verantwoordelikheid vir die Val? (Deel 2)

In die Genesis weergawe van die val moet daar op vyf dinge gelet word. Eerstens was Eva op drie maniere verlei (1Jn 2:16  Want alles wat in die wêreld is—die begeerlikheid van die vlees en die begeerlikheid van die oë en die grootsheid van die lewe—is nie uit die Vader nie, maar is uit die wêreld.), die lus van die oë, die lus van die vlees en die hoogmoed van die lewe. In terme van die lus van die vlees, toe Eva sien dat die boom goed was om van te eet, beklemtoon dit die fisiese, die vrugte was fisies aantreklik, Betreffende die lus van die oë, was dit mooi om na te kyk. (Die menslike geslagsdele sou mens nou nie eintlik kon beskou as mooi om na te kyk nie, miskien begeerlik, maar definitief nie mooi nie) Dit was die estetiese, die boom en vrugte was esteties mooi om na te kyk. Aangaande die hoogmoed van die lewe, was die boom begeerlik omdat dit jou wys maak. Hier het ons te doen met die geestelike en verstandelike aspekte, want dit sou jou verstandelik transformeer. Die Hebreeuse woord wat hier gebruik word, is “nechmad” wat beteken om te begeer, in Engels “to covet” in ander woorde nie ʼn seksuele begeerte nie maar ʼn begeerte om iets te wil hê wat jy nie het nou het nie. En deur die vrug te eet het Eva gedink dat sy iets kan kry wat sy nie het nie.

Tweedens, nadat Eva verlei is, het sy gesondig. Die aanraak van die vrug het nie die geestelike dood veroorsaak nie maar wel die eet van die vrug. Deur die vrug te eet het sy versuim om haar onderdanige rol te vervul en neem toe die inisiatief. Sy het nie die mag of die outoriteit gehad om die inisiatief in hierdie aangeleentheid te neem nie. So haar sonde was die sonde van irisering.

Derdens kom die val van Adam “en sy neem van sy vrugte en eet en gee ook aan haar man by haar, en hy het geëet.” Eva word nou vir Adam wat die Satan vir haar was. Die teks sê vir ons dat Adam by haar was, in ander woorde hy het presies geweet wat aangaan en hy het niks gedoen om haar te stop nie. Sy sonde was die versuim om sy hoofskap uit te oefen en toe hy die vrug eet doen hy die sonde van gelatenheid.

Vierdens toon die Bybel vir ons dat daar ʼn duidelike onderskeid is tussen die val van Eva en die val van Adam. Twee keer word daar gesê dat Eva verlei is. (1Ti 2:13  Want Adam is eerste gemaak, daarna Eva. 1Ti 2:14  En Adam is nie verlei nie, maar die vrou het haar laat verlei en het in oortreding gekom. 2Co 11:3  Maar ek vrees dat, net soos die slang Eva deur sy listigheid bedrieg het, julle sinne so miskien bedorwe kan raak, vervreemd van die opregtheid teenoor Christus.) Hierdie Timoteus gedeelte wys vir ons dat Adam gesondig het met volle kennis. Vir hom was dit dus ʼn daad van rebellie teen God. Verder plaas die Bybel die verantwoordelikheid vir die kondisie van die mens op Adam as die verteenwoordigende hoof van die mensdom soos gesien kan word in Romeine 5:12-21 en 1Korintiers 15:21-22. (Rom 5:12  Daarom, soos deur een mens die sonde in die wêreld ingekom het en deur die sonde die dood, en so die dood tot alle mense deurgedring het, omdat almal gesondig het Rom 5:13  want vóór die wet was daar al sonde in die wêreld; maar sonde word nie toegereken as daar geen wet is nie. Rom 5:14  Tog het die dood geheers van Adam af tot op Moses, ook oor hulle wat nie gesondig het in die gelykheid van die oortreding van Adam nie, wat ‘n voorbeeld is van Hom wat sou kom. 1Co 15:21  Want aangesien die dood deur ‘n mens is, is die opstanding van die dode ook deur ‘n mens. 1Co 15:22  Want soos hulle almal in Adam sterwe, so sal hulle ook almal in Christus lewend gemaak word;)Vyfdens bevestig dit ook die breek van die Eden verbond. (Hos 6:7  Maar hulle het soos Adam die verbond oortree, daar het hulle troueloos teen My gehandel.)

Die Geestelike Dood

(Gen 3:7  Toe gaan al twee se oë oop, en hulle word gewaar dat hulle naak is; en hulle het vyeblare aanmekaargewerk en vir hulle skorte gemaak.) Die hoof resultaat van die val was geestelike dood met vers 7 wat fokus op die eintlike resultaat wat vier aspekte bevat. Hulle oë is geopen wat beteken hulle het tot ʼn sekere kennis gekom, maar dit was nie wat die slang hulle laat glo het gaan gebeur nie. Tweedens het hulle agter gekom dat hulle naak is. Hulle het nou die kennis van kwaad gehad, ondervindings kennis van die kwaad. Ewe skielik was daar ʼn erkenning van ʼn nuwe verhouding tussen hulle. Met eens het hulle naaktheid ʼn sekere selfbewustheid veroorsaak. In plaas daarvan dat hulle goed en kwaad op ʼn positiewe manier ken, was hulle nou bewus van hul naaktheid. Wat ʼn teken van ʼn gesonde verhouding was soos gesien in Genesis 2:25 het nou ʼn teken van skaamte geword. In Genesis 2:25 is die woord “arumim”, maar in Genesis 3:7 is die woord “eirumim”. Dit beteken die selfde ding, maar dit word verskillend geskryf en beklemtoon ʼn verskillende verhouding. Onskuld is vernietig en begeerte (lust) word gebore. Die kennis wat hulle verkry het, was oorweldiggend.

Die Reaksie van Adam en Eva

Aanmekaargewerk is ʼn Hebreeuse woord wat slegs drie keer in die Hebreeuse Bybel gebruik word. (Job 16:15  ‘n Roukleed het ek oor my vel vasgewerk en my horing in die stof gesteek. Ecc 3:7  ‘n tyd om te skeur en ‘n tyd om aanmekaar te werk, ‘n tyd om te swyg en ‘n tyd om te spreek, Eze 13:18  en sê: So spreek die Here HERE: Wee die vroue wat bande vaswerk aan al die gewrigte van die hande en sluiers maak oor die hoof van allerhande mense, groot en klein, om siele te vang. Wil julle siele vang van my volk en siele vir julle voordeel in die lewe hou?) Die basiese betekenis is om een of ander kledingstuk oor jou vel te dra. Wat hulle probeer het om aanmekaar te werk of te dra/aan te trek was vye blare, wat sin maak aangesien dit die grootste blaar was in die Midde Ooste en sodoende die meeste bedekking kon verskaf. Dit is as gevolg hiervan dat een van die Rabbiniese sienings van die verbode vrug die vy is. Die Talmud se: “Wherewith they had sinned, they also made amendment.” Vierdens het hulle vir hulle voorskote gemaak. Die Hebreeuse woord beteken basies “gordels of skorte” en dit word gebruik vir ʼn deel van ʼn vrou se rok in Jesaja 3:24 (Isa 3:24  Dan sal daar in plaas van balsemgeur mufheid wees, en in plaas van ‘n gordel ‘n tou, en in plaas van gevlegte hare kaalheid, en in plaas van ‘n pronkgewaad ‘n roukleed, brandmerk in plaas van skoonheid.), maar dit word ook vir die gordel van ʼn krygsman. (2Sa 18:11  En Joab sê vir die man wat hom die berig gebring het: En as jy dit gesien het, waarom het jy hom dan nie daar teen die grond neergeslaan nie? Dan moes ek jou tien silwerstukke en een gord gegee het. 1Ki 2:5  En jy weet ook self wat Joab, die seun van Serúja, my aangedoen het; wat hy die twee leërowerstes van Israel, Abner, die seun van Ner, en Amása, die seun van Jeter, aangedoen het; hoe hy hulle vermoor en oorlogsbloed in vredestyd vergiet het, sodat hy die gord wat om sy heupe en die skoene wat aan sy voete was, met oorlogsbloed bevlek het.) Hulle het probeer om hulle naaktheid, hulle geslagsdele te bedek. Daar was nou ʼn bewustheid dat die oorsprong van menslike lewe deur sonde besoedel is. Die manier waardeur die sonde natuur oorgedra sou word, sou deur geslags gemeenskap wees, want dit is hoe kinders in sonde ontvang en gebore word. (Psa 51:5  (51:7) Kyk, in ongeregtigheid is ek gebore, en in sonde het my moeder my ontvang.)

Hulle mag dit wel reg gekry het om hulle naaktheid vir mekaar te verberg, maar hulle kon hul self nie vir God verberg nie. So nou het naaktheid voor iemand anders as jou maat (man en vrou) ʼn ding van skaamte geword. (Gen 9:23  Toe neem Sem en Jafet die bo-kleed en hou dit op hulle skouers terwyl hulle agteruitloop, en hulle het die naaktheid van hulle vader bedek: hulle gesig was agtertoe gedraai, sodat hulle die naaktheid van hulle vader nie gesien het nie. Exo 20:26  Jy mag ook nie met trappe na my altaar opklim nie, dat jou skaamte nie daarop ontbloot word nie. Rev 3:18  Ek raai jou aan om van My te koop goud wat deur vuur gelouter is, sodat jy kan ryk word; en wit klere, dat jy jou kan aantrek en die skande van jou naaktheid nie openbaar word nie; en salf om jou oë te salf, sodat jy kan sien.)

Genesis 3:8 gaan voort deur hulle vervreemding van God te beskryf en wys op twee maniere hoe hulle geestelik gesterf het. Eerstens kom die stem van God wat hulle hoor, net soos God voorheen op gereelde basis in die tuin gestap het en met die mens gekommunikeer het. So hulle het ʼn sigbare verhouding met God gehad, maar hierdie keer kruip hulle weg vir God want die verhouding wat hulle met God gehad het, was nou nie meer moontlik nie. Daar was nou ʼn duidelike erkenning van ʼn nuwe verhouding wat nie meer positief was nie. Daar is nou skuld en die vrees van straf. Adam se vrees was nou gebaseer op die feit dat hy naak was, al was hy voorheen naak voor God, maar hierdie keer is hy bewus van sy naaktheid want hy het geweet dat hy gesondig het. Adam se naaktheid is ontbloot en nou staan hy in naakte skaamte voor God. Hier is dit belangrik om daarop te let dat Adam hier nie die skuld vir Eva gee nie, maar self die skuld erken. In hierdie verse sien omdat God eerste met Adam praat aangesien hy die verantwoordelike party is, hy is die hoof van die verhouding tussen hom en Eva (Gen 3:9  Toe roep die HERE God na die mens en sê vir hom: Waar is jy? Gen 3:10  En hy antwoord: Ek het u geruis gehoor in die tuin en gevrees, want ek is naak; daarom het ek my verberg.) Die woord verberg hier is die Hebreeuse woord “chava” en word net in vers 8 en 10 gebruik. Die normale woord vir verberg of wegkruip is “satar”.(Gen 3:11  En Hy sê: Wie het jou te kenne gegee dat jy naak is? Het jy geëet van die boom waarvan Ek jou beveel het om nie te eet nie?) Hier sien ons dat God ʼn vraag aan Adam stel en daardeur kan ons aflei dat God hom nie veroordeel nie, maar wil hê dat hy bely. Hierna begin hy om God indirek te beskuldig deur Eva die skuld te gee. Dit wys vir ons hoe vinnig die sonde die mens korrup gemaak het. Die rasionalisasie was dat die krimineel nou die slagoffer word. Eva doen die selfde deur die slang te blameer.

God se Reaksie op die Gebeure in die Tuin

Die volgende gedeelte handel oor die verbond wat God met Adam gesluit het en die verskillende bepalings van die verbond. Hierdie bepalings kan in vier kategorieë verdeel word, die slang, Satan, die vrou en Adam.

Die Slang: (Gen 3:14  Toe sê die HERE God aan die slang: Omdat jy dit gedoen het, is jy vervloek onder al die vee en al die diere van die veld. Op jou buik moet jy seil, en stof moet jy eet al die dae van jou lewe.) Die eerste uitspraak word gerig tot die letterlike slang en dit begin deur die uitspraak, “omdat jy dit gedoen het” wat vir ons sê waarom die slang ook vervloek is. Die slang het homself toegelaat om deur die Satan gebruik te word. Normaalweg is ʼn dier nie moreel verantwoordelik vir sy dade nie, maar wanneer dit die mens skade aandoen moet dit die gevolge dra. (Gen 9:5  Maar wat julle eie bloed betref, dit sal Ek eis: van al die diere sal Ek dit eis. Ook van die mens, van die een teenoor die ander, sal Ek die siel van die mens eis. Exo 21:28  En as ‘n bees ‘n man of ‘n vrou stoot, sodat hy sterwe, moet die bees sekerlik gestenig word; en sy vleis mag nie geëet word nie, maar die baas van die bees sal ongestraf bly.) Diere is geskape tot voordeel van die mens, maar wanneer hierdie verhouding geskend word, volg God se oordeel.

ʼn Totaal van drie bepalings word genoem aangaande die slang. Die slang is “vervloek onder al die vee en al die diere van die veld”. Die hele diereryk is vervloek maar die slang is vervloek bo almal van hulle. Hierdie is die eerste bepaling/uitspraak. Die tweede is; “Op jou buik moet jy seil,” Dit beteken nie noodwendig dat die slang bene gehad het nie en is irrelevant. Wat wel afgelei kan word, is dat die slang in ʼn regop posisie rond beweeg het voor die val. Die derde uitspraak is; “stof moet jy eet al die dae van jou lewe.” Hierdie uitspraak is nie ʼn bevel wat uitgevoer moet word nie, maar ʼn verklaring oor hoe die slang se lewe sou wees van toe af aan. Hierdie uitspraak word telkemale deur kritici gebruik om die Bybel verkeerd te probeer bewys, aangesien slange nie stof eet nie en die mense van die ou tyd het dit ook geweet. Die “eet van stof” is wyse van spraak om te illustreer dat die slang meer as al die ander diere vervloek is. (Wanneer iemand van sy fiets af val word daar baie maal gesê “ek het grond geëet”). Hierdie is ook duidelik in ʼn voorbeeld uit Jesaja. (Isa 65:25  Die wolf en die lam sal saam wei, en die leeu sal strooi eet soos ‘n bees, en stof sal die voedsel van die slang wees; hulle sal geen kwaad doen of verderf aanrig op my hele heilige berg nie, sê die HERE.) waar die slang self gedurende die Messiaanse Koninkryk steeds die vloek sal dra. Die selfde beeldspraak word ook gebruik in Miga; (Mic 7:17  Hulle sal stof lek soos die slang, hulle sal soos grondkruipers bewende uit hulle vestings te voorskyn kom, hulle sal sidderende kom na die HERE onse God, en hulle sal vir U vrees.) Stof eet was ook beeldspraak vir verslane vyande. (Psa 72:9  Die bewoners van dor plekke sal voor hom kniel, en sy vyande sal die stof lek. Isa 49:23  en konings sal jou oppassers wees, hulle vorstinne jou pleegmoeders; hulle sal voor jou neerbuig met die aangesig na die aarde toe en die stof van jou voete lek; en jy sal weet dat Ek die HERE is, dat hulle nie beskaamd staan wat My verwag nie.) So ons sien dus God gebruik die eet van stof as beeldspraak vir die wat vervloek en verslaan is.

Die Satan: (Gen 3:15  En Ek sal vyandskap stel tussen jou en die vrou, en tussen jou saad en haar saad. Hy sal jou die kop vermorsel, en jy sal hom in die hakskeen byt.) ʼn Tweede kategorie van vier bepalings was gerig tot Satan homself. Eerstens; “Ek sal vyandskap stel tussen jou en die vrou”. Daar sou van toe af ʼn spesiale vyandskap tussen Satan en vrouwees en vroue in die algemeen wees. Die rede vir hierdie voortdurende vyandskap is as gevolg van die vrou se verlossings rol wat later in die vers meer duidelik word. Wanneer God se “Ek sal vyandskap stel” beteken dit die vyandskap sal deur God daar gestel word of dat God die vyandskap gaan veroorsaak. Die tweede bepaling sê dat die vyandskap voordurend sal wees, “tussen jou saad en haar saad”. Die vyandskap van die eerste bepaling in Gen 3:15 sal vooruitwerkend gegenereer word deur die twee sade, die saad van die vrou en die saad van Satan. Hierdie is nie ʼn uitspraak met seksuele konitasies nie, maar die eerste en seker die mees belangrike Messiaanse profesie in die Bybel, want die saad van die vrou is die Messias Homself. Deur die Messias, die Saad van die vrou te noem is teenstrydig met Bybelse norme, aangesien in die Skrif, die saad altyd die manlike lyn volg. Die geslagsregisters dwarsdeur die Bybel en selfs die in Genesis gee altyd die manlike lyn, maar met die Messias is dit verskillend. Moses verduidelik nie waarom dit verskillend is nie en eers honderde jare later, in Jesaja 7:14 word dit duidelik gemaak dat die Messias gebore sou word uit die baarmoeder van ʼn maagd. En so, reg van die begin af impliseer die saad van die vrou ʼn bonatuurlike geboorte. Die Messias sou nie ʼn menslike vader hê nie, so Sy bloedlyn kan slegs deur die van Sy moeder bepaal word. Hierdie feit lei dan daartoe dat Satan probeer om die saad van die vrou te besmet in Genesis 6:1-4 (Gen 6:1 Toe die mense op die aarde begin vermeerder en daar vir hulle dogters gebore is, Gen 6:2  sien die seuns van God dat die dogters van die mense mooi was, en hulle het vir hulle as vroue geneem almal wat hulle verkies het. Gen 6:3  Toe sê die HERE: My Gees sal nie vir ewig in die mens heers nie, omdat hy ook vlees is; maar sy dae sal wees honderd en twintig jaar. Gen 6:4  In dié dae was die reuse op die aarde, en ook daarna, toe die seuns van God by die dogters van die mense ingegaan en dié vir hulle kinders gebaar het. Dit is die geweldiges uit die ou tyd, die manne van naam.)

Die tweede saad wat genoem word, is die saad van Satan en hierdie gaan die anti-Messias of anti-Chris wees. Die term saad word twee maal in dieselfde vers gebruik en moet op dieselfde manier verstaan word. Net soos die saad van die vrou ʼn bonatuurlike geboorte impliseer, impliseer die saad van Satan ʼn bonatuurlike geboorte. Hierdie bevat die implikasie van ʼn bonatuurlike geboorte aan die kant van Satan wat die Antichris gaan produseer. Net soos die Messias gaan die Antichris ook nie ʼn natuurlike menslike vader hê nie. Die Antichris gaan deur Satan gegenereer word. In Daniel 9:26-27 sien ons dat die vrou wat hy gaan gebruik, ʼn heidense vrou van Romeinse oorsprong wees. Die derde bepaling van die vloek in Genesis 3:15  is; “Hy sal jou die kop vermorsel”. In ander woorde, die saad van die vrou sal die kop van Satan vermorsel. Aanvanklik het dit gebeur met die dood en opstanding van die Messias. (Heb 2:14  Aangesien die kinders dan vlees en bloed deelagtig is, het Hy dit ook op dieselfde manier deelagtig geword, sodat Hy deur die dood hom tot niet kon maak wat mag oor die dood het—dit is die duiwel— Heb 2:15  en almal kon bevry wat hulle hele lewe lank uit vrees vir die dood aan slawerny onderworpe was. Heb 2:16  Want waarlik, Hy bekommer Hom nie oor die engele nie, maar oor die geslag van Abraham bekommer Hy Hom. Heb 2:17  Daarom moes Hy in alle opsigte aan sy broeders gelyk word, sodat Hy ‘n barmhartige en getroue hoëpriester kon wees in die dinge wat in betrekking tot God staan, om die sondes van die volk te versoen. Heb 2:18  Want deurdat Hy self onder versoeking gely het, kan Hy dié help wat versoek word.) Maar in Romeine 16:20 lees ons dat vermorselling van Satan se kop toekomstig is, so die finale kop skoot, as ek dit so mag stel gaan eers kom wanneer Satan vir ewig in die poel van vuur gegooi word. (Rev 20:10  En die duiwel wat hulle verlei het, is in die poel van vuur en swawel gewerp waar die dier en die valse profeet is; en hulle sal dag en nag gepynig word tot in alle ewigheid). Die vermorselling van ʼn slang se kop is fataal vir die slang. Die vierde bepaling in Genesis 3:15 is; “jy sal hom in die hakskeen byt”. Satan gaan die Saad van die vrou aan die hakskeen byt en dit het plaasgevind by die kruisiging. Die byt aan die hakskeen is pynlik, maar nie fataal nie. Die Hebreeuse woord vir byt of beter vertaal, kneus of seermaak word slegs in Genesis 3:15 en in Job 9:17 en Psalm 139:11 gebruik.

Genesis 3:15 bevat die “proto-evangelium”, betekende die eerste evangelie, want dit is die eerste Messiaanse profesie van die eerste koms. Genesis hoofstuk 3 is die logiese plek om hierdie profesie te vind, want hierdie hoofstuk bevat die oorsprong van die sonde van die mens en die doel van die Messias se koms is om die probleem van menslike sonde te hanteer.

Die vrou: (Gen 3:16  Aan die vrou het Hy gesê: Ek sal grootliks vermeerder jou moeite en jou swangerskap; met smart sal jy kinders baar; en na jou man sal jou begeerte wees, en hy sal oor jou heers.) Die eerste bepaling van Genesis 3:16 is; “Ek sal grootliks vermeerder jou moeite en jou swangerskap”. Uit die oorspronklik taal sien ons daar is ʼn vermeerdering van menstruele pyn, die vrou sal maandelikse maanstonde ondergaan, iets wat nie voor die val op so ʼn gereelde basis plaas gevind het nie. Daar is ook ʼn vermeerdering van swangerskap (Ek sal grootliks vermeerder jou moeite en jou swangerskap) Voor die val was die vrou in staat om swanger te word, maar nou word daardie vermoë grootliks vermeerder aangesien die vrou nou die vermoё het om eenmaal per maand swanger te word. Hierdie was nou nodig om die aarde te vul as gevolg van fisiese dood wat die menslike bevolking beperk. Voor die val was die vrou nie in staat om so gereeld swanger te word nie aangesien die aarde op ʼn stadiger pas natuurlik deur geboorte gevul sou word want die dood was nie daar nie. Hier sien ons dus weereens dat daar geen seksuele konnotasie geheg kan word aan die bepalings oor die vroue se menstruele siklus en swangerskap nie, maar dat hierdie bepalings van die vloek noodsaaklik was vir die voortbestaan van die mens omdat die dood nou deel geword het van die menslike bestaan. Die tweede bepaling is; “met smart (pyn) sal jy kinders baar”. Geboorte gaan nou gepaard met smart of pyn. Voor die val was geboorte pynloos. In Johannes 16:21 sien ons; (Joh 16:21  ‘n Vrou het droefheid wanneer sy baar, omdat haar uur gekom het; maar wanneer die kindjie gebore is, dink sy nie meer aan haar benoudheid nie, om die blydskap dat ‘n mens in die wêreld gebore is.) Alhoewel daar pyn is by geboorte is daarna ook vreugde. In Timoteus lees ons dat die vrou gered word deur geboorte. ( 1Ti 2:15  Maar sy sal gered word deur kinders te baar, as hulle bly in geloof en liefde en heiligmaking, met ingetoënheid.) Die punt hier is nie dat sy geestelik gered word deur geboorte nie, want dit maak dit verlossing deur werke, maar dat sy verlos word van haar minderwaardige status deur die geboorte van kinders, want voortdurende menslike bestaan word bepaal deur die vrou se vermoё om kinders te baar. (Die verwysing hier na die minderwaardige status van die vrou verwys na die feit dat sy nie ʼn leierskap rol in die kerk kan beklee nie en ook nie skrif kan uitlê aan mans nie) Die derde bepaling is; “na jou man sal jou begeerte wees”. Die woord vir begeerte is “teshukah”, ʼn woord wat net twee ander plekke in die Hebreeuse Bybel gevind word en een van die plekke is: (Gen 4:7  Is daar nie verheffing as jy goed doen nie? En as jy nie goed doen nie—die sonde lê en loer voor die deur, en sy begeerte is na jou; maar jy moet daaroor heers.) Hier kan ons sien dat die woord verwys na begeerte om te heers. Ons sien ook in beide van hierdie verse Genesis 3:16 en 4:7 word die woord begeerte gekoppel aan die woord heers. Daarom is die vrou geplaas in ʼn posisie van onderdanigheid en die punt van vers 16 is dat die vrou ʼn begeerte sal hê om oor haar man wat die hoof van die huis is te heers. Sy sal streef om heerskappy oor die man te kry net soos die sonde begeer het om oor Kain te heers. Die vierde bepaling is; “hy sal oor jou heers”. Hierdie beklemtoon die vrou se onderdanigheid aan die man. Die man sal oor sy vrou heers. Die Hebreeuse woord heers is “marshal” in Engels en beteken meer as net ʼn liefderike leierskap, die woord het die betekenis van dominansie. Daarom Adam sou nou oor haar heers soos Kain oor die sonde moes heers. Sy het haar man na sonde gelei en nou sal sy deur hom oorheers word. Dit beteken nie dat die verhouding voor die val op ʼn gelyke vlak was nie, want selfs voor die val was daar ʼn ondergeskiktheid van die vrou aan die man net soos daar was tussen die Vader en die Seun. Die nuwe element is onderdanigheid met die man wat dominansie uitoefen oor die vrou, met haar begeerte om daar teen te rebelleer. Weereens sien ons hier geen verwysing hier na ʼn seksuele begeerte nie, maar na n begeerte om te oorheers.

Die man: (Gen 3:17  En aan die mens het Hy gesê: Omdat jy geluister het na die stem van jou vrou en van die boom geëet het waarvan Ek jou beveel het om nie te eet nie—vervloek is die aarde om jou ontwil; met moeite sal jy daarvan eet al die dae van jou lewe. Gen 3:18  Ook sal dit vir jou dorings en distels voortbring; en jy sal die plante van die veld eet. Gen 3:19  In die sweet van jou aangesig sal jy brood eet totdat jy terugkeer na die aarde, want daaruit is jy geneem. Want stof is jy, en tot stof sal jy terugkeer. Die vierde kategorie het betrekking op die man en die rede vir die vloek vind ons in vers 17a; “En aan die mens het Hy gesê: Omdat jy geluister het na die stem van jou vrou (want Adam het versuim om sy verantwoordelikheid as leier uit te oefen) en van die boom geëet het (wat die eintlike sonde was) waarvan Ek jou beveel het om nie te eet nie”. Die verbond was gesluit tussen God en Adam, en weereens staan Adam as die verteenwoordigende hoof van die mensdom. Daarom wat aan Adam gesê word in die Adam Verbond geld dan ook vir sy nageslag. Die oordeel of vloek oor Adam word dan die oordeel of vloek oor die mensdom en Adam is dus verantwoordelik vir huidige kondisie van die mens. God gaan dan voort en gee vier spesifieke bepalinge. Die eerste bepaling in Genesis 3:17b-18a is die vloek oor die aarde; “vervloek is die aarde om jou ontwil”. Dit wat onder die beheer van die mens was, is nou vervloek. Hierdie verteenwoordig ʼn algemene Bybelse beginsel. Wanneer God ʼn persoon in outoriteit oordeel, oordeel Hy ook dit wat onder daardie persoon se beheer is. Die gevolg van die vloek is; “met moeite sal jy daarvan eet al die dae van jou lewe”. Arbeid was deel van die menslike bestel voor die val, maar nou, na die val, is daar ʼn element van swaarkry toegevoeg tot arbeid. Voorheen was werk ʼn plesier, maar nou is dit ʼn las. Die mens, Adam, het pyn in die lewe ingebring en nou sal werk pynlik wees. Die vers gaan aan deur te sê; “Ook sal dit vir jou dorings en distels voortbring”. Die vloek wat oor die aarde gekom het word gesimboliseer deur dorings en distels. Onder die vorige verbond, die Eden Verbond, het die aarde geredelik plante en vrugte voort gebring, maar onder die nuwe verbond of Adam Verbond sal die aarde dorings, distels en onkruit voortbring. Die mens het gesondig deur te eet, nou sal die mens met moeite eet. Net soos wanneer Satan geoordeel is, het God ook dit geoordeel wat onder sy beheer is, net so word Adam geoordeel en dit wat onder sy beheer is. In Romeine lees ons: (Rom 8:20  Want die skepping is aan die nietigheid onderworpe nie gewillig nie, maar ter wille van hom wat dit onderwerp het Rom 8:21  in die hoop dat ook die skepping self vrygemaak sal word van die slawerny van die verganklikheid tot die vryheid van die heerlikheid van die kinders van God. Rom 8:22  Want ons weet dat die hele skepping tesame sug en tesame in barensnood is tot nou toe. Rom 8:23  En nie alleen dit nie, maar ons self ook wat die eerstelinge van die Gees het, ons sug ook in onsself in afwagting van die aanneming tot kinders, naamlik die verlossing van ons liggaam.) Hier sien ons dat selfs die aarde kreun na die verlossing van die Messias. Hierdie is die oorsprong van die tweede wet van termodinamika, die wet van wanorde, die wet van die dood, die wet waarvan daar gepraat word in Hebreërs 1:10-12 en 1 Petrus 1:21. (Heb 1:10  en: U, o Here, het in die begin die aarde gegrondves en die hemele is werke van u hande. Heb 1:11  Hulle sal vergaan, maar U bly; en hulle sal almal soos ‘n kleed verslyt, Heb 1:12  en soos ‘n mantel sal U hulle toerol, en hulle sal verander word, maar U is dieselfde, en u jare het geen einde nie. 1Pe 1:21  julle wat deur Hom glo in God wat Hom uit die dode opgewek en Hom heerlikheid gegee het, sodat julle geloof en hoop op God kan wees.) Die tweede bepaling is die menslike dieet, in Genesis 3:18b “en jy sal die plante van die veld eet.” In ander woorde, onder die Adam verbond was die mens vegetaries. Die derde bepaling was die van harde werk en dit lees ons in Genesis 3:19a, “In die sweet van jou aangesig sal jy brood eet”. Waar werk voorheen ʼn plesier was, moes die mens nou hard werk om voort te bestaan. Die vierde bepaling in Genesis 3:19b is fisiese dood, “totdat jy terugkeer na die aarde, want daaruit is jy geneem. Want stof is jy, en tot stof sal jy terugkeer.” Dieselfde vind ons in Job 34:15, Psalm 104:29 en Prediker 12:7. (Job 34:15  dan sou alle vlees tesame die asem uitblaas en die mens sou tot stof terugkeer. Psa 104:29  U verberg u aangesig, hulle word verskrik; U neem hulle asem weg, hulle sterwe en keer terug tot hul stof. Ecc 12:7  en die stof na die aarde terugkeer soos dit gewees het, en die gees na God terugkeer wat dit gegee het.) Die Nuwe Testament leer vir ons dat fisiese dood begin het by Adam. Romeine 5:12-21 stel dit so; deur een mens het sonde in die wêreld gekom en die dood deur die sonde. 1 Korintiërs 15:20-22 se vir ons; soos in Adam sterf almal.

Die Gevolge van die Val (Genesis 3:20-24)

(Gen 3:20  En die mens het sy vrou Eva genoem, omdat sy moeder geword het van alles wat lewe. Gen 3:21  En die HERE God het vir die mens en sy vrou rokke van vel gemaak en hulle dit aangetrek. Gen 3:22  Toe sê die HERE God: Nou het die mens geword soos een van Ons deur goed en kwaad te ken. As hy nou maar nie sy hand uitsteek en ook van die boom van die lewe neem en eet en lewe in ewigheid nie! Gen 3:23  Toe stuur die HERE God hom weg uit die tuin van Eden om die grond te bewerk waaruit hy geneem is. Gen 3:24  So het Hy dan die mens weggedrywe en gérubs aan die oostekant van die tuin van Eden laat woon, met die swaard wat vlam en flikker, om die toegang tot die boom van die lewe te bewaak.) Verse 20-24 beskryf vir ons drie gevolge van die val. Die eerste gevolg in vers 20 was die benaming van Eva. Die man het sy vrou Eva genoem, in Hebreeus Chavah. Voor die val was sy bloot “vrou” (Genesis 2:23 isha of mannin) genoem, maar nou word sy Chavah genoem wat lewe beteken. Hierdie was die eerste daad van heerskappy oor die vrou na die val aangesien hy die mag of outoriteit gehad het om vir haar ʼn naam te gee. Die feit dat Adam haar “lewe” genoem het, was nie omdat sy nou verwagtent was met die kind van ʼn engel nie, soos die skrywer beweer nie, maar as gevolg van sy geloof in die belofte van die “Saad van die vrou” soos ons dit vind in vers 15. Hy het haar Chavah of Eva genoem, want sy was die moeder van almal wat lewe. So al het die dood nou in die wêreld ingekom het God ook die lewe of voortbestaan van die mens verseker.

Die tweede gevolg van die val in Genesis 3:21 was; (Gen 3:21  En die HERE God het vir die mens en sy vrou rokke van vel gemaak en hulle dit aangetrek.) Hier is dit interessant en ook baie belangrik om te noem dat die woord vir rokke van vel ʼn baie dieper betekenis het, as blote kledingstukke, want dit is dieselfde woord wat gebruik ook word vir die klere van verlossing. Maar dit is nie waar dit stop nie want, God het nie vir hulle klere geweef nie, maar klere gemaak van die velle van diere wat beteken dat bloed moes vloei (ʼn offer gemaak moes word) om hulle te klee (verlossing te bewerkstellig). So hier sien ons die begin van die offerhande wat sou lei tot die uiteindelike en finale offerhande, Jesus self. So hier het ons ʼn Goddelike voorsiening. Hierdie was ook die eerste waarneming of gewaarwording van Adam en Eva oor wat fisiese dood beteken. Soos hulle gesien het hoe die diere dood gemaak moes word, het hulle tot die besef gekom dat dit ook eendag met hulle gaan gebeur. Dit was ook die eerste bloed offer, ʼn voorbeeld van genade in die konteks van oordeel. Die kleding van diere velle, wat die stort van bloed vereis om vir hulle versoening te bring, vervang die kleding met vye blare (ʼn metafoor vir goeie werke of menslike pogings om homself te regverdig). Die vers gaan voort deur te sê dat God hulle fisies geklee het, maar geestelik het God ook hulle sonde bedek deur vir hulle versoening te bring. Die les wat hieruit geleer kan word, is soos volg. Eerstens om in die teenwoordigheid van God te kom moet ʼn mens ʼn aanvaarbare bedekking aan hê. Tweedens was die menslike bedekking of kleding nie aanvaarbaar nie. Derdens, net God self kan die aanvaarbare bedekking verskaf, Christus. Vierdens, die aanvaarbare bedekking vereis die stort van bloed. Vyfdens, God se genade het vir hulle voorsien, want die bedekking was aan hulle verskaf voor dat hulle uit die tuin verban is.

Die derde gevolg kry ons in Genesis 3:22-24, die verbanning uit die tuin. Die mens het nou die kennis van goed en kwaad gehad, maar het nie die krag gehad om die goeie te kies om die kwaad mee te oorwin nie. Die mens het eens net die goedheid van God geken, maar nou het die mens ook die kwaad geken inherent aan die verwerping van die Woord van God. Daarom, hulle begeerte om soos God te wees, het gelei tot iets ver minder as godheid. Die gevaar daaraan verbonde om die mens toelating te gee tot die boom van die lewe vind ons in vers 22b, “As hy nou maar nie sy hand uitsteek en ook van die boom van die lewe neem en eet en lewe in ewigheid nie!” Wat beteken die mens sou fisies vir ewig lewe in hulle sondige toestand en daarom was dit nodig dat hulle uit die tuin verban moes word. Hierdie was beide ʼn fisiese en geestelike verbanning, fisies uit die tuin en geestelik vanuit die teenwoordigheid van God (die Shechina Glory). Dit is interessant om te noem dat die ingang na die tuin aan die ooste kant was net soos die ingang na die Tabernakel (wat n beeld van Christus is, want net deur Christus kan ons terugkeer na die paradys) ook aan die ooste kant was.

Kain en Abel (Genesis 4:1-26) – Die Moord van Abel

Vers 1 begin met die geboorte van Kain. (Gen 4:1 En die mens het sy vrou Eva beken, en sy het swanger geword en Kain gebaar en gesê: Ek het ‘n man verkry met die hulp van die HERE.) Teenstrydig met wat die skrywer beweer sien ons hier en uit die oorspronklike geskrifte dat Adam gemeenskap gehad het met Eva en sy het swanger geword en Kain gebaar, ʼn vervulling van Genesis 3:16. Nou kom ons by ʼn baie interessante en belangrike stuk, ʼn gedeelte wat nie in een enkele Bybel vertaling korrek vertaal word nie (al hierdie vertalings gebruik die Septuagint weergawe “dia ton Theou”, betekende “deur God”): “Ek het ‘n man verkry met die hulp van die HERE”. Die oorspronklike Hebreeus lees hier, “ek het ʼn man gebaar; YHVH (Jehovah)” en dit wys vir ons dat Eva presies geweet het wat God bedoel het in Sy belofte van die Saad wat ons vind in Genesis 3:15. (Die oorspronklike vertaling word verder ondersteun deur die Jerusalem Targum, die Aramese vertaling van die Hebreeuse teks, die Targum Pseudo-Jonathan en die Targum Onkelos) Dat die Verlosser wat sou kom deur die Saad van die vrou ʼn God-Man sou wees. Eva het gedink haar eerste kind was die vervulling van hierdie belofte. Natuurlik was Kain nie die God-Man nie, maar die geboorte van Kain was die aanvanklike hoop op ʼn verlosser. In Genesis 4:2a sien ons die beskrywing van die geboorte van Abel en die oorspronklike Hebreeus lees letterlik, “sy het geboorte geskenk aan sy (Kain se) broer Abel. Hiervan kan ons aflei dat Kain nie ʼn ander vader as Adam kon gehad het nie anders sou Kain en Abel nie ten volle broers wees nie. Die Hebreeuse woord vir Abel is “hevel” of nietigheid wat letterlik “ʼn asem” beteken” en dit beklemtoon die kortstondigheid van die menslike lewe. Hierdie woord word op dieselfde manier gebruik in Job 7:16 en in Psalm 144:4. Dit sê verder vir ons dat teen die tyd dat Abel gebore is, die vloek van die sonde val reeds effek begin toon het in die lewens van Adam en Eva. Die geboorte van Abel het gekom gedurende ʼn tyd waar daar ʼn gevoel van nietigheid was en die hoop van Kain gefaal het. Die res van die storie ken ons en wat ons nou na moet kyk is waarom die bloed lyn van Set gevolg word en nie die van Kain nie.

Die Geslagsregister van Jesus

Hier beweer die skrywer dat daar nie na Kain en Abel verwys word in die geslagsregister van Jesus nie omdat hulle nie Adam se kinders was nie. Dit is ʼn ongegronde aanname, ons het reeds uit die woord bewys dat: (Gen 4:1a En die mens het sy vrou Eva beken, en sy het swanger geword en Kain gebaar.) Verder is dit logies dat Kain nie in die geslagsregister van Jesus kon wees nie aangesien, in sy geval die Saad van die vrou besoedel is deur die sonde wat hy gepleeg het en die feit dat hy nie n volgeling van Jahweh was nie. In die geval van Abel is dit so eenvoudig soos dat hy gesterf het en dus nie ʼn geslagsregister het nie, daarom moes Set gebore word om die bloedlyn van die Saad van die vrou voort te sit. Betreffende die kwessie van die status van die oudste seun was dit wel die geval in die ou tyd en selfs vandag nog dat die oudste seun ʼn spesifieke status het, maar dit is glad nie ʼn “cast in stone” tradisie nie aangesien daar menige voorbeelde in die skrif is oor jonger seuns wat tot hierdie status verhef is as gevolg van hulle getrouheid aan God en nie as gevolg van hulle geboortereg nie. Dink maar net aan Jakob, Juda, Josef, David en vele ander. Dit bring my tot ʼn baie interessante verskynsel in die Bybel wanneer ons nou kyk na die geslagsregister van Adam en die name op die geslagsregister vertaal: (Hier moet ek in Engels skryf want dit is baie moeilik om in Afrikaans te vertaal)

Adam              man (is)

Seth                Appointed

Enos                Mortal

Cainan                        Sorrow (but)

Mahalaleel     The blessed God

Jared              Shall come down

Enoch             Presching (that)

Methuselah    His death shall bring

Lamech          The despairing

Noah               Rest

Die Engele uit die Oertyd

Ons moet baie duidelik verstaan dat na die profesie van die Saad van die vrou, die duiwel alles in sy vermoë gedoen het om te voorkom dat hierdie profesie volbring word en een van die maniere was om die Saad van die vrou te besoedel. (die verwysings na Hydes en Tartarus sal ek op ʼn later geleentheid aanspreek in n reeks oor die dood en die hiernamaals) (Gen 6:1 Toe die mense op die aarde begin vermeerder en daar vir hulle dogters gebore is, Gen 6:2  sien die seuns van God dat die dogters van die mense mooi was, en hulle het vir hulle as vroue geneem almal wat hulle verkies het. Gen 6:3  Toe sê die HERE: My Gees sal nie vir ewig in die mens heers nie, omdat hy ook vlees is; maar sy dae sal wees honderd en twintig jaar. Gen 6:4  In dié dae was die reuse op die aarde, en ook daarna, toe die seuns van God by die dogters van die mense ingegaan en dié vir hulle kinders gebaar het. Dit is die geweldiges uit die ou tyd, die manne van naam. Gen 6:5  Toe die HERE sien dat die boosheid van die mens op die aarde groot was en al die versinsels wat hy in sy hart bedink, altyddeur net sleg was, Gen 6:6  het dit die HERE berou dat Hy die mens op die aarde gemaak het, en daar was smart in Sy hart. Gen 6:7  En die HERE sê: Ek sal die mens wat Ek geskape het, van die aarde verdelg, die mens sowel as die vee en die kruipende diere en die voëls van die hemel; want dit berou My dat Ek hulle gemaak het. Gen 6:8  Maar Noag het genade gevind in die oë van die HERE.) Uit die voorafgaande Skrifgedeeltes is dit duidelik dat Adam en Eva beide seuns en dogters in die wêreld gebring het en die gene poel was op daardie stadium van so ʼn aard dat daar nie die gevaar van inteling bestaan het nie, so die mens kon introu onder familie lede en sodoende God se opdrag uitvoer om te vermeerder en die aarde te vul. Inteling het eers later ʼn probleem begin word. Nou sien ons verder dat die seuns van God of engele, “bnei ha-Elohim”, (in hierdie geval, gevalle engele), met die dogters van die mens ondertrou het. In hierdie gedeelte sien ons wel dat daar verwys word na ʼn seksuele verhouding tussen die seuns van God en die dogters van die mens. (Gen 6:2  sien die seuns van God dat die dogters van die mense mooi was, en hulle het vir hulle as vroue geneem almal wat hulle verkies het.) Ons sien ook dat dit ʼn eensydige verbintenis is aangesien daar niks genoem word van die dogters van die mens wat vir hulle mans geneem het onder die seuns van God nie. Hierdie eensydige verbintenis toon ook vir ons dat dit nie geheel en al in die sfeer van die mens was nie, met ander woorde dit was ʼn onnatuurlike verbintenis. ʼn

n Verdere opmerking omtrent Genesis 6:1-4 is dat in die konteks van die daaropvolgende Skrifgedeelte, dit die oorsaak was vir die vloed, want so ʼn wêreld wye katastrofe het ʼn ongewone oorsaak geverg, die ondertrouing van menslike dogters met hemelse wesens en die sonde wat daaruit voortgespruit het. (terloops as ons kyk na die reeks artikels op die webblad oor Engele, Satan en Demone, sal ons sien dat engele manlike is) Soos reeds genoem, Satan was ten volle bewus van die profesie van die Saad van die vrou wat hom eendag sou vernietig en het alles in sy vermoë gedoen om hierdie Saad te vernietig (byvoorbeeld Abel) of te besoedel, en hy het begin deur Kain te beïnvloed om sy broer te vermoor en daarna verder gegaan deur sy engele met die dogters van die mens te laat ondertrou. Hy het dit tot so ʼn mate reggekry dat God verplig was om die mensdom deur die vloed te vernietig. Hier sien ons dan ook ʼn parallel tussen Genesis 3:6 en 6:2 (Gen 3:6  Toe sien die vrou dat die boom goed was om van te eet en dat hy ‘n lus was vir die oë Gen 6:2  sien die seuns van God dat die dogters van die mense mooi was). Hier sien ons in beide gevalle drie aksies. Daar is gesien, dit was goed of mooi en dit is geneem of gevat. In die eerste geval met Eva is die gevolg dat die skeiding tussen mens en God geskend is en in die geval van Genesis 6:2 is die skeiding tussen mens en engele geskend. As gevolg van hierdie gebeure spreek God dan weer ʼn oordeel uit. Terloops die woord “Nephilim” beteken “gevallenes” en dit verwys nie na letterlike reuse nie maar na wesens met bonatuurlike vermoëns. Die woord vir reuse kom van die Septuagint en is so vertaal vanaf die Griekse woord “gigentes”, wat op sy beurt afgelei is van die Latynse woord “titans” wat god-mens beteken. Deur af te sluit, en dit is my eie opinie, is dat God hierdie gevalle engele dadelik in Tartarus opgesluit het om van hulle ʼn voorbeeld te maak sodat die ander gevalle engele nie in die toekoms weer dieselfde sal probeer nie. Ons sien dus hier dat daar geen gronde bestaan vir enige seksuele konotasies wat aan die gebeure in die tuin geheg kan word nie.

 (Verdere kommentaar deur ds. Kobus van Zyl by:  Kommentaar op artikel (SONDEVAL; KAIN, ABEL EN SET)

NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.