Terwyl dit waar is dat die woord baptizo wel gebruik kan word in ʼn sekondêre sin, is die probleem met hierdie siening dat die Skrif nie elders so interpreteer word nie. Interpretasie moet eerstens gebaseer wees op die primêre betekenis van ʼn woord. n Mens wend jouself nooit tot die sekondêre betekenis van ʼn woord as die primêre betekenis daarvan duidelik is nie. As die primêre betekenis nie sin maak nie, slegs dan wend ʼn mens jou tot die sekondêre betekenis. In geen een van die Skrifgedeeltes waar die woord baptizo gebruik word, is dit nodig om die sekondêre betekenis te gebruik nie. Ook in hierdie geval is die sekondêre betekenis afgelei van die daad en nie van die betekenis van die woord nie. Die uitdrukking “om onder die invloed te bring van” is nie ʼn sekondêre betekenis van die woord baptizo nie. Dit is liewer ʼn sekondêre betekenis van die daad van doop self. Die primêre betekenis van die woord is altyd om te onderdompel (“to immerse”).
Die tweed argument wat gebruik word om nie-onderdompeling te ondersteun, is dat die doop sogenaamd die neerdaal of uitstorting van die Heilige Gees op ʼn persoon voorstel en die uitgooi van water oor die persoon is die beste manier om dit te doen. Die antwoord hierop is dat water doop en die doop met die Heilige Gees nie op hierdie manier met mekaar in die Skrif verband hou nie. Om die waarheid te sê die doop van die Heilige Gees plaas die gelowige totaal en al binne die liggaam van Christus en onderdompeling sou dan sodoende ʼn baie beter voorstelling van die doop van die Heilige Gees wees.
Die derde argument ten gunste van nie-onderdompeling beweer dat onderdompeling onmoontlik was in gevalle soos Handelinge 2: 41 (Act 2:41 Die wat toe sy woord met blydskap aangeneem het, is gedoop; en daar is op dié dag omtrent drie duisend siele toegebring.) want daar was te veel mense en Handelinge 8:38 (Act 8:38 En hy het beveel dat die wa moes stilhou; en hulle het altwee in die water afgeklim, Filippus en die hofdienaar; en hy het hom gedoop.) want daar sou te min water wees en Handelinge 10:47 en 16:33 (Act 10:47 Niemand kan tog die water weer, dat hierdie mense, wat net soos ons die Heilige Gees ontvang het, nie gedoop word nie? Act 16:33 En in dieselfde uur van die nag het hy hulle geneem en hulle wonde gewas, en hy is onmiddellik gedoop, hy en al sy mense.) want daar sou nie genoeg water in die huis wees nie. As ons mooi kyk na hierdie verse, is onderdompeling werklik onmoontlik of is dit nie? In verband met Handelinge 2:41, een van die dinge wat argeologie ontdek het is dat daar menige poele en baddens dwarsoor die hele Jerusalem was wat gebruik is vir beide rituele en nie rituele onderdompeling/reinigings doeleindes, genoeg om al 3000 mense te kon doop/onderdompel wat op Pinkster dag, toe die kerk ontstaan het, tot bekering gekom het. In die geval van Handelinge 8:38, is die presiese plek waar die doop plaas gevind het nie bekend nie, maar daar was poele versprei oor die hele gebied groot en diep genoeg vir onderdompeling. In Handelinge 10:47 en 16:33 sien ons dat die doop plaasgevind het in ʼn Romein se huis. Die Romeine se huise was toegerus met poele en baddens en net soos vandag se huise, het Romeinse huise ʼn konstante toevoer van water gehad wat meer as genoeg water verskaf het om onderdompeling moontlik te maak.
Die vierde argument ten gunste van nie-onderdompeling is gebaseer op Hebreërs 9:10 (Heb 9:10 omdat dit net bestaan het in spys en drank en verskillende wassinge en vleeslike verordeninge wat opgelê is tot op die tyd van herstelling.) waar die woord baptizo gebruik word om Ou Testament rituele van “besprinkeling” in te sluit, maar die woord hier soos julle kan sien is nie “besprinkeling” nie, maar “wassinge”. Die wassinge van die Ou Testament Wet het vereis dat instrumente wat in die Tempel gebruik is onder die water gedompel word. Die Tempel gereedskap is nie skoongemaak deur dit te besprinkel nie, maar deur dit te was in water. Enige persoon wat al skottelgoed gewas het weet dat skottelgoed nie skoon sal kom deur dit met water te besprinkel nie. Verder moet daar op gewys word dat dwars deur die rituele van die Ou Testament Wet, was dit bloed wat gesprinkel is en nie water nie. Die Griekse taal het ʼn woord vir doop soos in; “to dip”, en dit is bapto, maar die Bybel gebruik nie hierdie woord in verband met die ritueel van die doop nie. Dit gebruik ʼn baie sterker en die meer intense woord baptizo, wat die punt nog beter bewys. Bapto beteken doop soos in; “to dip”, maar baptizo beteken onderdompel soos in; “to totally immerse”.
Die vyfde argument behels die betekenis van die doop soos gesien deur die wat nie-onderdompeling onderskryf. Sommige van hulle beweer die doop verteenwoordig die dood van Christus aan die kruis. Hulle volhou dat die doop nie Christus se begrafnis verteenwoordig nie, want verlossing is aan die kruis volbring en dat die doop ook nie die opstanding verteenwoordig nie, want die opstanding lewer geen bydrae tot ons verlossing nie en daarom is onderdompeling nie nodig nie. Die antwoord op hierdie argument is die feit dat die doop nooit geassosieer word met die wyse van Christus se dood nie, maar met die daad van Sy dood, begrafnis en opstanding volgens Romeine 6:3-5 (Rom 6:3 Of weet julle nie dat ons almal wat in Christus Jesus gedoop is, in sy dood gedoop is nie? Rom 6:4 Ons is dus saam met Hom begrawe deur die doop in die dood, sodat net soos Christus uit die dode opgewek is deur die heerlikheid van die Vader, ons ook so in ‘n nuwe lewe kan wandel. Rom 6:5 Want as ons met Hom saamgegroei het deur die gelykvormigheid aan sy dood, sal ons dit tog ook wees deur dié aan sy opstanding;) en Kolossense 2:11-12 (Col 2:11 in wie julle ook besny is met ‘n besnydenis wat nie met hande verrig word nie, deur die liggaam van die sondige vlees af te lê in die besnydenis van Christus, Col 2:12 omdat julle saam met Hom begrawe is in die doop, waarin julle ook saam opgewek is deur die geloof in die werking van God wat Hom uit die dode opgewek het.) In hierdie twee verse word die klem van die doop duidelik op die begrafnis aspek en nie slegs die verlossings aspek wat die doop voorstel gelê nie, maar al die aspekte, Sy dood, Sy begrafnis en Sy opstanding wat Christus moes deurgaan om verlossing te bewerkstellig. Verder sê Romeine 6:3-8 (Rom 6:3 Of weet julle nie dat ons almal wat in Christus Jesus gedoop is, in sy dood gedoop is nie? Rom 6:4 Ons is dus saam met Hom begrawe deur die doop in die dood, sodat net soos Christus uit die dode opgewek is deur die heerlikheid van die Vader, ons ook so in ‘n nuwe lewe kan wandel. Rom 6:5 Want as ons met Hom saamgegroei het deur die gelykvormigheid aan sy dood, sal ons dit tog ook wees deur dié aan sy opstanding; Rom 6:6 aangesien ons dit weet dat ons oue mens saam gekruisig is, sodat die liggaam van die sonde tot niet gemaak sou word en ons nie meer die sonde sou dien nie. Rom 6:7 Want hy wat gesterf het, is geregverdig van die sonde. Rom 6:8 As ons dan saam met Christus gesterf het, glo ons dat ons ook saam met Hom sal lewe,) want sonder die opstanding is daar geen verlossing nie, want die opstanding is belangrik vir regverdigmaking. So deur te sê dat die begrafnis en opstanding nie deel vorm van verlossing nie en daarom is onderdompeling nie nodig nie, maak nie logies sin nie en is nie Bybels nie.
Die laaste argument ten gunste van nie-onderdompeling is om te sê dat driekwart van die sigbare kerk dit nie onderdompel nie en aangesien ʼn driekwart nie onderdompel nie, hoe kan hulle verkeerd wees? Gelukkig word die waarheid nie deur die meerderheid bepaal nie, maar deur die Woord van God. Om die waarheid te sê dwarsdeur die eeue was God se oorblyfsel, “remnant”, altyd maar net ʼn handjie vol mense. Geen kerk het die reg om weg te doen met die bevele van Christus ons Messias nie, of om Sy bevele aan te pas en te verander nie, want dit stel die kerk bo Christus.
2. Onderdompeling
Wat is die grondslag van die leer dat onderdompeling die regte manier van doop is? Daar is tien argument wat onderdompeling as die enigste, ware en Skriftuurlike manier van doop ondersteun.
Eerstens die primêre betekenis van die woord baptizo is onderdompel “to immerse” en dit moet dalk uitgewys word dat die woord “baptism” nie ʼn ware Engelse woord is nie, maar slegs ʼn transliterasie is van die Griekse woord. Die korrekte vertaling na Engels sou wees “immersion”, of in Afrikaans onderdompeling. Ons sien dus dat die woord “baptism”, kom van die Griekse woord baptismos en die vertaling van hierdie vorm van die woord moet wees “immersion” of onderdompeling en as die Engelse vertalers eerlik en opreg was in hulle vertaling elke keer as hulle die woord baptismos sien, sou hulle dit vertaal het as “immersion” of onderdompeling. Ongelukkig teen die tyd dat die Engelse weergawe van die Bybel vertaal is, was besprinkeling reeds algemeen beoefen en baie van die vertalers was self besprinkelaars, so eerder as om die woord te vertaal, het hulle die woord getranslitereer na baptize en baptism. So, alhoewel die ware betekenis van die woord onderdompel beteken, beoefen ʼn groot gedeelte van die Christendom vandag verkeerdelik besprinkeling.
Tweedens is onderdompeling die beste manier/woord om die normale betekenis van die woorde in, “into” en uit, “out of” in die konteks van die doop te verduidelik. Wanneer die Bybel praat van ʼn persoon wat gedoop word, praat dit van in die water in gaan en om op te kom uit die water uit, wat duidelik onderdompeling impliseer. (Mat 3:11 Ek doop julle wel met water tot bekering; maar Hy wat ná my kom, is sterker as ek, wie se skoene ek nie waardig is om aan te trek nie. Hy sal julle doop met die Heilige Gees en met vuur.) die Engelse weergawe lees soos volg: (Mat 3:11 I indeed baptize you in water unto repentance: but he that cometh after me is mightier than I, whose shoes I am not worthy to bear: he shall baptize you in the Holy Spirit and in fire:) verdere verse (Mat 3:16 En nadat Jesus gedoop was, het Hy dadelik uit die water opgeklim, en meteens gaan die hemele vir Hom oop, en Hy sien die Gees van God soos ‘n duif neerdaal en op Hom kom. Mar 1:5 En die hele Joodse land en die inwoners van Jerusalem het uitgegaan na hom toe, en almal is deur hom gedoop in die Jordaanrivier met belydenis van hulle sondes. Mar 1:8 I baptized you in water; But he shall baptize you in the Holy Spirit. Mar 1:8 Ek het julle wel met water gedoop, maar Hy sal julle doop met die Heilige Gees. Mar 1:9 En in daardie dae het Jesus van Násaret in Galiléa gekom en is deur Johannes in die Jordaan gedoop. Mar 1:10 En dadelik toe Hy opklim uit die water, sien Hy die hemele skeur en die Gees soos ‘n duif op Hom neerdaal. Act 8:38 En hy het beveel dat die wa moes stilhou; en hulle het altwee in die water afgeklim, Filippus en die hofdienaar; en hy het hom gedoop. Act 8:39 En toe hulle uit die water opklim, het die Gees van die Here Filippus skielik weggevoer, en die hofdienaar het hom nie meer gesien nie, want hy het sy weg met blydskap gereis.)
Kom ons kyk vir ʼn oomblik wat Strong se vertaling van die woord sê: G907 Baptizo to make whelmed (that is; full wet). Used only of ceremonial ablution, especially of the ordinance of Christian baptizm.
Die derde argument ten gunste van onderdompeling as die enigste en korrekte manier van doop, is omdat dit die manier is waarop Jesus gedoop is, Jesus is immers ons voorbeeld. (Mat 3:16 En nadat Jesus gedoop was, het Hy dadelik uit die water opgeklim, en meteens gaan die hemele vir Hom oop, en Hy sien die Gees van God soos ‘n duif neerdaal en op Hom kom. Mar 1:9 En in daardie dae het Jesus van Násaret in Galiléa gekom en is deur Johannes in die Jordaan gedoop. Mar 1:10 En dadelik toe Hy opklim uit die water, sien Hy die hemele skeur en die Gees soos ‘n duif op Hom neerdaal.)
Die vierde argument ten gunste van onderdompeling is omdat Johannes die Doper van hierdie metode gebruik gemaak het. In Johannes 3:23 sien ons; (Joh 3:23 En Johannes was ook besig om te doop in Enon naby Salim, omdat daar baie water was. En die mense het daar gekom en is gedoop.)Volgens hierdie vers doop Johannes mense in Enon omdat daar baie water is. As besprinkeling die metode van doop was wat Johannes gebruik het, waarom sou hy baie water nodig hê?
Vyfdens laat elke Nuwe Testament beoefening van die doop toe vir onderdompeling. Teenstrydig met wat sommige kritisie beweer, was daar nie een enkele geval van doop in die Nuwe Testament waar onderdompeling onwaarskynlik of onmoontlik was nie. Om die waarheid te sê, in elke enkele geval waar die doop in die Nuwe Testament bedien is, was dit voor die hand liggend dat onderdompeling moontlik was.
Die sesde argument ten gunste van onderdompeling is die feit dat die Griekse taal woorde het vir water wat oor iemand uit gegooi word en vir besprinkeling, maar nie een van hierdie terme word ooit vir die doop gebruik nie. In die geval van, om water uit te gooi, is die woord “epicheo” en ʼn ander vorm van die woord is “katecheo” en terwyl hierdie woord wel in die Nuwe Testament gebruik word, word dit nooit in verband met die doop gebruik nie. Die Griekse taal het ook ʼn woord vir besprinkeling “rantizo” en terwyl hierdie woord ook in die Nuwe Testament voorkom, word dit ook nooit in verband met die doop gebruik nie. Wanneer die Bybel praat van die doop gebruik dit altyd die woord wat onderdompeling in water beteken. Kom ons vergeet vir ʼn oomblik van die Bybel en rituele, wanneer ʼn Griek wil sê; ek wil my mes in die water sit om dit te was, gebruik hy die woord baptizo en dit is die selfde woord wat altyd gebruik word in verband met die ritueel van die doop.
Die sewende argument is dat onderdompeling die doop van die Heilige Gees die beste voorstel. Romeine 6:3-5 praat byvoorbeeld van die doop van die Heilige Gees en nie water doop nie. (Rom 6:3 Of weet julle nie dat ons almal wat in Christus Jesus gedoop is, in sy dood gedoop is nie? Rom 6:4 Ons is dus saam met Hom begrawe deur die doop in die dood, sodat net soos Christus uit die dode opgewek is deur die heerlikheid van die Vader, ons ook so in ‘n nuwe lewe kan wandel. Rom 6:5 Want as ons met Hom saamgegroei het deur die gelykvormigheid aan sy dood, sal ons dit tog ook wees deur dié aan sy opstanding;) Wanneer iemand in Christus Jesus gedoop word, word hy of sy deur die Gees in die liggaam van Christus in gedoop en die gelowige word dan geïdentifiseer met die dood, begrafnis en opstanding van die Messias en onderdompeling gee vir ons die beste beeld hiervan. Eerstens word die gelowige heeltemal in en onder die water gesit net soos hy of sy totaal en al deur die Gees in die liggaam van Christus geplaas word om sodoende deel te kan word van die liggaam van Christus. Net so is die doop ʼn beeld van die dood, begrafnis en opstanding van Christus; deur in die water in te gaan skep dit ʼn beeld van die dood en begrafnis van Jesus en deur weer uit die water uit te kom sien ons ʼn beeld van die opstanding van Christus.
Die agste argument ten gunste van onderdompeling is die feit dat die Joodse beoefening van die doop altyd onderdompeling behels het. Byvoorbeeld, Joodse proseliet doop was deur middel van onderdompeling en dit wys weer na die doop van Johannes en die doop van ʼn gelowige aangesien die selfde praktyk gevolg is. Die doop het nie begin by die heidense kerk nie, maar liewer by die eerste gelowiges wat Jode was. Die Joodse gelowiges het hierdie praktyk voortgesit, maar het dit ʼn ander betekenis en formaat gegee. Joodse doop was altyd deur middel van onderdompeling en Joodse gelowiges het net onderdompeling beoefen as die behoorlike vorm van doop. So van ʼn suiwer Joodse perspektief, sou geen Joodse gelowige met ʼn Joodse agtergrond ooit ten gunste wees van enige ander vorm van doop as onderdompeling nie.
Die negende argument ten gunste van onderdompeling is die feit dat dit deur die vroeë kerk beoefen is, beide die Joodse en nie-Joodse gedeeltes van die kerk. In die eerste eeu van die kerk se bestaan was dit die enigste metode van doop wat beoefen is deur alle gelowiges. Die praktyk van uitgooi van water “pouring” het begin in die tweede eeu van die kerk se bestaan. Selfs hier waar dit genoem word in ʼn tweede eeu se dokument verwys dit na ʼn gelowige wat te siek was of op sy sterf bed gelê het en nie onderdompel kon word nie. Dit het voorgestel dat in so ʼn geval, en alleenlik in so ʼn geval, was dit geoorloof om water oor die gelowige se liggaam uit te gooi en dit het nog steeds beteken dat die gelowige se hele liggaam met water nat gegooi is. Aangesien hierdie tweede eeu se dokument geen Bybelse geldigheid het nie, word diegene wat die praktyk beoefen daarop gewys dat die selfde dokument ook beklemtoon dat dit ʼn uitsondering op die reël is en dat dit nie as algemene praktyk aanvaar moet word nie. In die geval van besprinkeling, dit het eers in die twaalfde eeu ontstaan.
Die tiende en laaste argument ten gunste van onderdompeling is om daar op wys dat die Griekse Ortodokse Kerk, en hierdie kerk het baie ooreenkomste met die Rooms Katolieke Kerk, Grieks gebruik as hulle taal en nie Latyn nie. Aangesien hulle Grieks dus baie goed ken, weet hulle ook wat die woord “baptismos” beteken en derhalwe doop die Grieks Ortodokse Kerk tot van dag toe slegs deur middel van onderdompeling. Die enigste gevolgtrekking is dus dat enige ander vorm van die doop geen Bybelse gronde het nie en dat diegene wat slegs besprinkel is of met water nat gegooi is nog nie die ware Bybelse doop ondergaan het nie.