7 Ek het slawe en slavinne aangeskaf, en hulle het kinders gekry wat ook my slawe was. Ek het baie beeste en kleinvee gehad, meer as almal voor my in Jerusalem. 8 Ek het vir my silwer en goud opgegaar wat ek gekry het van konings en provinsies. Ek het vir my sangers en sangeresse gewerf, talle mooi meisies met wie ek die lewe kon geniet. 9 Ek was magtiger en ryker as almal voor my in Jerusalem. My wysheid het my goed te pas gekom. 10 Alles wat ek begeer het, het ek my veroorloof; ek het my geen plesier ontsê nie. Alles waarmee ek my besig gehou het, het my plesier verskaf. Dit was my beloning vir al my inspanning. 11 Maar toe ek goed nadink oor alles wat ek gedoen het en oor alles waarmee ek my met soveel sorg besig gehou het, het ek gesien dat alles niks was, ‘n gejaag na wind. In hierdie wêreld bevredig niks nie.
Ek dink ek sien so iets van hierdie rotresies reeds by die Prediker. Soveel so dat hy sê in Pred 1 : 9 -11 “Wat was, sal weer wees, wat gebeur het, sal weer gebeur. Daar is niks nuuts in hierdie wêreld nie. Kan jy van iets sê dit is nuut? Nee, dit was lankal daar, lank voor ons tyd. Wat verby is, word vergeet, en ook wat later kom, sal vergeet word deur die wat daarna kom”. Baie interessant dat Prediker ‘n paar duisend jaar gelede presies hierdie tendens beskryf waarmee ons vandag sukkel. Niks van hierdie rotresies is nuut nie, dit was nog altyd en sal altyd met ons wees. Die begin van ‘n nuwe jaar lê al amper weer voor ons en ons almal het seker een of ander verwagting vir ‘n nuwe jaar, en ek dink dis goed om bietjie te besin oor wat voorlê.
Ek het gesê ons is maar almal slagoffers van hierdie probleem, en as ek vandag sou beweer dat ek ‘n klinkklare oplossing het, dan kan jy maar ophou lees, want dan is ek ‘n leuenaar. Die doel van hierdie onderwerp is egter om net te probeer om ‘n bietjie balans hierin te soek.
Wat is die rotresies? Ek wil net sê, moet nou asseblief nie dink ek sê enigiemand is rotte nie, dis net ‘n vergelyking. Waar begin ons? Die rotresies is ‘n vreeslike ding. Dis ‘n klomp rotte wat verwoed teen mekaar wedywer in ‘n sekere rigting, waar elkeen voor die ander een wil wees. Almal hardloop, bots teen mekaar, byt mekaar en probeer naarstigtelik om voor te kom. Almal dink hulle het ‘n misie, maar niemand besef hulle is maar net pionne van mnr Hoofrot nie (wat of wie hy/sy ookal mag wees). Daar is egter ‘n paar probleme met hierdie ding.
Eerstens, almal hardloop en dink hulle hardloop vorentoe, maar intussen is daar nie ‘n vorentoe nie. Daar is ook nie ‘n wenstreep nie, en verseker ook nie wenners nie. Dis ‘n gejaag na wind. Wat die arme rot nie weet nie, is dat hy in mnr Hoofrot se span hardloop en nie vir homself hardloop nie. Hy hardloop tot voordeel van iemand anders, maar word wysgemaak dat dit vir homself is. Die arme rot verstaan ook nie dat sy stamina opraak nie en hy homself naderhand in ‘n hartaanval of beroerte inhardloop nie. Die arme drommel geniet dit ook nie, inteendeel, hy haat elke oomblik daarvan. Weet jy hoekom? Uit vrees, blote wrede vrees. Want ons almal word gedryf deur òf vrees, òf begeerte (“greed”), en soms ‘n kombinasie van die twee. Jy sien, mnr Hoofrot het soveel mag oor die rot, deurdat hy bang is hy word uit die span geskop. Mnr Hoofrot se wapen is bloot om te dreig dat as jy nie hard hardloop nie, word jy deur ‘n jonger, fikser rot vervang, wat baie vinniger en goedkoper hardloop. Die arme dierasie het uitendelik niks meer van die lewe oor nie, en hardloop maar net tot hy dood neerslaan.
Pred 2 : 17 – 19 Ek het die lewe gehaat, want alles wat in hierdie wêreld gebeur het, het vir my sleg afgeloop. Alles kom tot niks, dit is ‘n gejaag na wind. 18 Ek het alles gehaat waarmee ek my in hierdie wêreld met soveel sorg besig gehou het, want ek moet dit nalaat aan dié een wat ná my kom, 19 en wie weet of hy ‘n wyse of ‘n dwase mens sal wees? Dit kom dus ook tot niks.
En ook vers 23 Elke dag bring vir hom pyn en elke onderneming ergernis; selfs snags kom hy nie tot rus nie. Ook dit kom tot niks.
Miskien is hierdie lawwe verhaaltjie van die rotte nie vir jou waar nie, dan is ek baie bly saam met jou. Maar ek dink almal van ons kan seker so ‘n bietjie hiermee saamstem. Kom ons toets dit.
1. Geniet jy jou werk en is jy baie gemotiveerd?
2. Hou jy van jou baas en dink jy jy verdien wat jou toekom? Salaris, voordele, vakansies?
3. Het jy ‘n lewe vir jouself en vir jou gesin?
4. Is daar tyd vir jou geestelike lewe? Tyd vir stiltetyd?
5. Voel jy soms of jy net nie meer kan nie?
6. Voel jy dat jy jouself teen ‘n plafon bevind?
7. Sê jy soos Prediker “Ek het die lewe gehaat”?
As jy so voel, kan ek maar net sê, dis hoe dit met die meeste mense gaan. Maar wat is die antwoord? Is daar ‘n klinkklare oplossing? Ek dink nie dis so eenvoudig nie. Ons gesin sit gister laatmiddag op ‘n koppie in die ooste van Pretoria en ek sien in my geestesoog die beeld van die klomp rotte (duisende) wat almal in een rigting beur in die oggend. By punt B aangekom, werk almal naarstigtelik om so bietjie kos bymekaar te maak. Laatmiddag storm almal in die teenoorgestelde rigting om maar net ‘n bietjie van die kos te eet, te rus en terug te beur more-oggend. Wat ‘n lewe? Heen en weer, dag na dag, jaar na jaar.
Hier is tog so ‘n klein ligpuntjie:
Pred 2 : 24 – 26a Dit is nie aan die mens self te danke dat hy kan eet en drink en onder al sy arbeid nog die goeie kan geniet nie. Ek het ingesien dat dit ‘n gawe uit die hand van God is. 25 Wie kan eet, wie kan geniet as Hy dit nie moontlik maak nie? 26 Vir die mens met wie se lewe God tevrede is, gee Hy wysheid, kennis en blydskap. Maar die een met wie Hy nie tevrede is nie, kry die taak om op te gaar en bymekaar te maak en dit dan te gee aan een met wie God tevrede is
Pred 3 : 12 Ek het tot die insig gekom dat daar vir ‘n mens niks beter is nie as om vrolik te wees en die goeie van die lewe te geniet.
Kom ons probeer so bietjie prakties raak. Ons almal het 24 uur in ‘n dag. Is dit nie dalk moontlik om die tyd wat jy oortyd werk te beperk nie? Jy weet, daardie tyd wat jy in elk geval nie ekstra geld voor kry nie. Dalk is ‘n bietjie beter beplanning in die dag net die oplossing. Oortyd werk word ‘n gewoonte. Hoe gereeld sê jy vir jou kinders “nee, ek moet werk”? Moet jy nie dalk soms vir die baas sê “nee, ek het kinders”, nie?
Daardie gereelde “golf-uitstappies”, vir werk, jy weet! Moet dit nie dalk eerder plek maak vir jou gesin nie? Wat van ‘n roetine, waar jy met dieselfde ywer wat jy gewoonlik jou werkdag beplan, ook aktiwiteite vir jou gesin beplan? Het jy geweet dat jy jou huwelik kan verloor, en jou verhouding met jou kinders, ter wille van jou baas? Weet jy hoe maklik hy jou kan aflê, en nie in ag neem watter pyn jou gesin dalk deurgaan nie? Dalk is dit tyd om net een keer vir jou gesin te vra wat hulle sou kies: Die nuwe 4X4, golfstel, huis teen die bult, of dalk ‘n eenvoudiger lewe met ‘n pa en ma in die huis. Of is dit dalk net goedkoop woorde?
Ons het sewe jaar gelede hierdie stap geneem en weliswaar dalk lewensstandaard prysgegee. Maar die lewenskwaliteit wat ons op die koop toe gekry het, kan nie in woorde beskryf word nie. Ons het ‘n wonderlike lewe!
Dis moontlik om die lewe te geniet, ten spyte van alles, maar dit gaan bietjie eerlikheid vra. Jaag ek dalk omdat dit my pas? Dit gaan ook besluite vra, en nuwe “commitments”, ook beloftes aan my gesin. En dan bo alles, om God te vertrou om dit moontlik te maak. Sodat jy in Sy span kan hardloop, want die beloning is uit hierdie wêreld uit. Sterkte daarmee vriend.
heuning.co.za