Die boek, Hier staan ek, is ’n bloemlesing van mense se verhale oor hoe hulle van die kerklike verstaan van God en Christelikheid afskeid geneem het.
En hoewel daar essays is deur mense soos prof. Sakkie Spangenberg en die digter Lina Spies, wat al voorheen in die media vertel het dat hul geestelikheid nie meer met tradisionele kerkdogma rym nie, is daar ook getuienisse deur vyf predikante wat bieg in hul harte glo hulle ook nie meer alles wat hul werk se posbeskrywing van hulle vereis nie.
“Ek kan nie meer bid nie. Ek voel soos ’n leuenaar in die gemeente. Ek lees nie meer Bybel nie. Huisgodsdiens het vir my ’n ondraaglike las geword, iets wat ek so vinnig moontlik wil verby kry sodat ek met my eie worsteling kan aangaan,” skryf een van die predikante, wat nes die ander vier onder skuilname skryf.
Benewens enkele biografiese besonderhede, verklap hulle bloot dat hulle nog in die bediening is en in hoofstroom-kerke (die
indruk word geskep dit is deel van die Gereformeerde susterskerke) werk.
Hulle skryf ook dit is vir hulle swaar om een ding in hul binnekamer te glo, maar ’n ander ding van die preekstoel af te bely.
“Eensaam. Eensaam en alleen. Verneuk. Verneuk en beangs. Dit is waarskynlik die woorde wat my gevoel tans die beste uitdruk,” skryf een, wat vertel dat hy kort ná sy eerste aanstelling deur die geloofsvrae van ’n gemeentelid op ’n twyfelpad gelei is.
Deesdae glo hy nie meer in Jesus se maagdelike geboorte, opstanding uit die dood of lewe in ’n hiernamaals nie.
’n Tweede een, ’n “dominee in my middel-dertigs”, vertel hy is as student al in sy geloof ontnugter, maar het desondanks predikant geword.
Hy kon hom egter wel in ’n mate met die Christenskap versoen danksy die aanklank wat hy toenemend by die kontemplatiewe spiritualiteit van die Katolieke mistici vind.
’n Derde, wat 38 jaar ervaring in die bediening het, vertel hy het allerlei vertwyfelings wat hy nie durf uitspreek nie, want hy “het geweet ek sou geëtiketteer en waarskynlik verwerp word … My loopbaan kon ook in gedrang kom.” Tans beskou hy Jesus eerder as “navolgenswaardige leermeester” en die Bybel as wegwyser.
’n Vierde predikant vertel hy is ontnugter deur die wrede verhale in die Ou Testament en die onvermoë van teoloë om sy kritiese vrae te beantwoord.
Die vyfde skryf die Christelike kerk behandel godsdiens soos ’n dieretuin waar God “in ’n hok” aangehou word en dat hy eerder in die “wildtuin van sienings” wil beweeg waar panteïsme, panenteïsme, agnostisisme, post-teïsme en ander lewensbeskouings ook welkom is.
In die voorwoord van die boek, wat deur Griffel Media uitgegee word, skryf die samestellers hulle wil met dié stories twyfelaars gerusstel dat hulle nie alleen is nie.
Die stories in die boek kan volgens hulle “’n aanduiding wees van die soort probleme waarmee nie net leke nie, maar selfs ook teologies geskooldes worstel”.
Bron: http://www.rapport.co.za/Suid-Afrika/Nuus/Predikante-bieg-oor-twyfel-20111022