En toe verskyn die gewone eerste tinte van sonsopkoms en ‘n bietjie later kom die son, soos elke dag, op.
’n Groot gejuig gaan op – uitroepe van vreugde: “Loof die Here, o, my siel!” Hoekom die groot blydskap? Dit is dan maar net dieselfde sonsopkoms, wat hulle almal al honderde kere gesien het, maar nooit op gelet het nie. Henry Porter skryf: “The very constancy of God’s blessings sometimes seems to kill our gratitude. Whereas the wonderful thing about the mercies of God is that they are fresh every morning and new every evening – but we don’t notice it and we seldom praise God for it.
Ons maak soos kinders wat in ’n goedversorgde huis opgroei – neem die goeie dinge as vanselfsprekend aan – sonder om selfs dankie te sê. Hoe waardeer ons dit nie as iemand, veral ’n kind, kom dankie sê vir die normale goeie dinge, wat ons vir hulle doen nie. God het ook ’n behae in ’n dankbare hart en positiewe danksegging. “Luister, my volk… ek wil geen jong bul of bokke uit jou krale hê nie…Lof is die offer wat jy aan God moet bring…Die mens wat My eer, is die een wat lof as ’n offer bring…” (Ps.50:7,9,14,23).
Kom ons bedink (Porter sê: take notice of) al die goeie dinge wat God sonder onderbreking gedurig vir ons gee, en ook deur die jaar wat verbygegaan het, ononderbroke vir ons gegee het, en waaraan ons so gewoond geraak het as allerdaags, dat ons dit nie eens meer raak nie. Dan kniel ons en ons dank Hom vir al die goeie dinge. “…dit is ’n genot om die loflied te sing wat Hom toekom.” (Ps.147:1).
“Here, vandag dank ek U vir baie goeie dinge in my lewe.”
Bron: Kragvirvandag.co.za