As Petrus in 1 Petr. 1:2 verwys na die wat uitverkore is tot besprenkeling met die bloed van Jesus Christus kan hy tog daarmee nie bedoel dat daardie gelowiges soveel jare na die kruis letterlik met Jesus se bloed daar aan die kruis besprinkel was nie! Na watter paslikker sim-bool kan hy inderwaarheid verwys as die doop deur besprinkeling! Al die besprinkelings-handelinge in die Ou Testament wys tog primêr heen na die volkome offer op Golgóta!
Waarom sou Johannes met ‘n totaal nuwe doophandeling begin wat geen aansluiting by die Ou Testament vind nie?
Let ook daarop dat nêrens in die Bybel staan dat iemand IN water gedoop is nie, máár konsekwent dat hulle MET water gedoop is (ek praat met gesag as deel van die Bybelver-talingspan van die Nuwe Afrikaanse Bybel). Water dien bloot as simbool van die wassing. Al die water in die see kan nie doen wat een druppel van Christus se bloed vir elke gelowige gedoen het nie!
2. Waarom moet ek gedoop word?
Om in die verband sondermeer ‘n verband te lê met die baie spesiale betekenis van onse Here Jesus se doop (of beter: salwing) getuig van groot onkunde van die Skrif. As ons dit letterlik moes navolg sou elkeen hom/haarself eers op dertigjarige ouderdom kon laat doop. Jesus was immers 30 jaar oud voor Hy Hom laat doop/salf het (kyk Lk. 3:23).
Daarby is dit opmerklik dat Johannes die doper nie vir Jesus wou doop nie, omdat hy tot op daardie stadium onder die indruk was dat hy met die bekeringsdoop doop (kyk Mt. 3:14). Eers nadat Jesus hom oortuig het dat hulle volgens die eis van God (se woord) moes handel, het Johannes ingestem. Wat is hierdie eis om alle geregtigheid te vervul (Mt. 3:15)? Juis hier kom deeglike Skrifkennis ter sprake. ‘n Priester kon nie met sy dienswerk begin voor hy nie dertig jaar oud was nie (let op die refrein deur die hele Núm. 4). En dan – op dertigjarige ouderdom – moes die priester deur besprinkeling – LW! nie deur onderdompeling nie! – ingehuldig word (Kyk Núm. 8:7).
Verder is opmerklik dat salwing/begieting deur die hele Bybel verbind word aan die gawe van God se Gees uit die hoogte. Daardeur het God sy keuse van iemand tot besondere diens-werk openlik laat bekragtig. So het byvoorbeeld selfs oor Saul na sy salwing, die Gees van die HERE vaardig geword (kyk 1 Sam. 10:1 en 6) asook baie duidelik oor ondermeer Dawid (kyk 1 Sam. 16:13).
Dit spreek dus vanself dat die Heilige Gees op Jesus sou neerdaal tesame met die aankon-diging uit die hemel: Dit is my geliefde Seun in Wie Ek ‘n welbehae het.
Selfs Johannes (as die Elia wat sou kom (vgl. Mal.3:1 en 4:5, waarmee die Ou Testament afsluit, met Lk. 1:17 en Mt. 11:14) besef dat Hy Jesus om presies daardie rede moes doop as die Christus/Gesalfde/Messias (al drie woorde is sinonieme) van God (kyk Joh. 1:31-34).
Die tweede rede wat daar aangevoer word oor waarom jy jou sogenaamd moet laat doop berus eweneens op totale onkunde van die oorspronklike taal! Geen kronologiese volgorde woord in Mk. 16:16 veronderstel nie. In die Grieks is beide die woorde vir doop en glo Aoristus participia (deelwoorde wat ‘n eenmalige en nie ‘n tydshandeling nie maar wel ‘n sogenaamde Aktionsart (handelswyse wat nie op ‘n bepaalde tyd of tydsopeenvolging dui nie!) veronderstel. Die mees letterlike vertaling daarvan sou wees: gelowige gedooptes sal gered word). Dit is inderdaad tereg ook so vertaal in die 1983 vertaling van die Bybel in Afrikaans en sal in die nuutste vertaling ook so weergegee word. Ek veronderstel dus die skrywer van die artikel is nie ‘n teoloog of minstens ‘n kenner van die grondtale nie!
3. Wat moet ek doen voordat ek gedoop word?
Dit spreek vanself dat iemand wat nie in die VERBOND grootgeword het, hom/haarself moet laat doop waneer hy/sy by die genadeverbond ingelyf word. Sodanige verpligting word egter nie deur ‘n mens geïnisiëer nie, maar deur God self (wedergeboorte) anders sal dit van niks minder afhanklik wees as ‘n mens se eie bedrieglike emosies nie!
4. Wat nou van die kinderdoop?
Om te sê dat babas nie besmet is met sondes nie, is ‘n totale miskenning van die erfsmet waarmee alle mense sedert Adam besmet is (kyk Rom. 5:12 en Ps. 51:7) en maak die kruisiging van onse Here Jesus vir babatjies oorbodig!
5. Onder watter gesag word ek gedoop?
Volgens die eeue-oue waarheid in art. 29 van die Nederlandse Geloofsbelydenis word die ware Kerk ondermeer uitgeken aan: die suiwere bediening van die sakramente… soos Christus dit ingestel het… Chritus het die doop in die Naam van die Drie-Eenheid eers ingestel ná sy opstanding! Die eerste mense wat dus só gedoop kon wees, was die gelowiges op Pinksterdag. Éérs toe kon die dissipels apostels (uitgestuurdes wat met die Gees toegerus en gevolmagtig is) word. Voor daardie dag moes hulle nog wag op die uitstorting van die Heilige Gees (kyk Lk. 24:49 en Hand. 1:4-5).
Tog is opmerklik dat tydens die doping op Pinksterdag die gelowiges verseker is: Want die belofte kom julle toe EN JULLE KINDERS….. Één en dieselfde belofte is ook aan die besnydenis in die Ou Testament verbind (kyk Gén. 17:7-10). Let op die teenstelling in die 2de gebod: …Ek reken kinders die sondes van hulle vaders toe, selfs tot in die derde en vierde geslag van dié wat My haat, MAAR Ek betoon my liefde tot aan die duisendste geslag van dié wat My liefhet en my gebooie gehoorsaam (Ex. 20:5-6 1983 vertaling). Om dieselfde rede sê Paulus dat indien selfs net een van ‘n kindjie se ouers ‘n Christen sou wees, hulle kinders nie heidene is nie, maar aan God behoort (kyk 1 Kor. 7:14, 1983 vertaling).
Daarom verduidelik Paulus ook dat die doop gekom het in die plek van die besnydenis (kyk Kol. 2:11-12) en noem hy mense wat nog steeds die besnydenis propageer honde, slegte arbeiders, versnipperaars (Filip. 3:2) en spreek hy die wens uit dat diegene wat steeds ander daaroor in die war wil bring hulle tog maar self heeltemal (wil) ontman (Gal. 5:12, 1983 vertaling).
Dit is duidelik dat selfs die kragtige prediker, Apollos, oor die doop onder ‘n misverstand verkeer het (kyk Hand. 18:25-26). Toe hy deur medegelowiges daaroor reggehelp is, was hy so kleinserig daaroor dat hy nie weer wou terugkeer na Korinte nie (kyk 1 Kor. 16:12).
Ten slotte blyk ook uit Hand. 19:1-6 dat daar ‘n hemelsbreë verskil is tussen die Christelike doop (wat Jesus eers kort voor sy hemelvaart ingstel het (kyk Mt. 28:19) en die bekerings-doop. Die bekeringsdoop is dus baie beslis nie ‘n sakrament of gebruik wat deur Chtristus ingestel is nie, maar wat ‘n beperkte doel gedien het wat saamgehang het met die besondere plek en doel van Johannes die doper en sy rol wat hy moes vervul om die Messias bekend te stel en so die taak van die profete te kom volbring (kyk Mt. 11:12-14).