Onverskillig teenoor onsedelikheid
Natuurlik word daar nooit erkenning gegee aan die feit dat die verdraagsaamste konteks nog altyd die Christelike Weste is nie. Godsdiensvryheid, vryheid van spraak, en die vryheid om te leef volgens jou eie oortuiging was nog altyd kenmerkend van plekke soos Amerika en Brittanje, maar daardie definisie van verdraagsaamheid is onlangs ‘verbeter’.
Die nuwe verdraagsaamheid beteken nie bloot dat jy ruimte vir die verskille tussen mense of samelewings moet laat sonder kastyding of vervolging nie, daar word nou van ons vereis om alle leefwyses, gebruike en afwykings (sedelik of nie) positief te ondersteun, tot die punt toe van swartsmeerdery van die meerderheidskultuur.

Die nuwe verdraagsaamheid
Ons moet inderdaad verdraagsaam teenoor verskille wees; ons moet ’n vreemdeling altyd gasvry behandel en ruimte laat vir godsdienstige verskille. Ons moet dankbaar wees dat daar vryheid van spraak en denke is – ideale van die vroeëre Christen-kultuur wat nog te vinde is.
Maar die nuwe verdraagsaamheid strek verder en is in werklikheid taamlik wreed. ’n Voorbeeld hiervan is die moderne [gelatenheid teenoor en aanvaarding] van Islam. Die aanhangers van ’n kultuur met ’n inherente gebrek, word nie daardeur bevoordeel wanneer hierdie kultuur in so ’n mate verdra word dat dit as ’n voorbeeld van ’n ‘godsdiens van vrede’ voorgehou word nie. [Ons sien hoe die Amerikaanse regering dit dikwels sedert die 9/11-aanval in 2001 toegepas het.]

Regstelling, nie komplimente nie
Moslems moet dringend gekonfronteer word met die ernstige gebreke van hulle vals godsdiens. Die terreurdaad van 9/11 was ’n ideale geleentheid daarvoor, maar die nuwe verdraagsaamheid het ’n stokkie daarvoor gesteek. Ek is daarvan oortuig dat hierdie nie-veroordelende verdraagsaamheid wreed is omdat dit vals en neerhalend is.
Moslems het, ten spyte van die [onver-draagsame, gewelddadige] leringe van Mohammed, ’n gewete en weet dat wat op 9/11 gebeur het, ’n barbaarse kriminele daad was. Nie een van hulle sou wou hê dat dít [of enige ander boosaardige terreurdade soos die London-bomaanvalle of bloedbad by die Kenia-inkopiesentrum] met hulle, of iemand wat hulle ken, moet gebeur nie. Die nuwe verdraagsaamheid meng egter in met enige selfondersoek.

Ontneem van verantwoordelikheid
Die haas om Islam te regverdig, en om die ‘seergemaakte gevoelens’ van [gematigde] Moslems in Amerika en elders te paai, strek Moslems eintlik tot nadeel, want dit ontneem hulle hulle volle verantwoordelikheid as sedelike wesens. Islam en sy aanhangers het sedert 9/11 meer as 16 000 terreurdade gepleeg, maar met die nuwe verdraagsaamheid, moet diesulkes deur ons bejammer word.
[Dit is nie beperk tot godsdiens nie. Daar is ’n agenda wat kulturele verdraagsaamheid, van waardes en norme, wat teenstrydig met die Bybel is, bevorder.]

Dodelike aanvaarding
Ek sien die verwoesting van hierdie wrede nuwe verdraagsaamheid ook in homoseksualiteit. Diegene wat poog om daarop te wys dat homoseksualiteit [sondig en vernie-tigend volgens ons Skepper en soewereine God is,] word gemuilband deur die nuwe verdraagsaamheid wat hulle uitkryt as mense wat homoseksueles ‘haat’.
Wie is dit egter wat werklik die homoseksueles ‘haat’ en wie is dit wat hulle werklik ‘liefhet’? Diegene wat die nuwe verdraagsaamheid uitleef, haat in werklikheid die homoseksueles deur hulle tot hierdie ‘leefwyse’ te verdoem; deur hulle in dít wat [aardse genot, maar ewige lyding mag bring] te onderskraag.
Diegene wat die homoseksueles werklik liefhet, is dié wat in die Naam van die Here verklaar dat dit wat God skenk baie beter is; dat ons verantwoording sal moet doen as ons God se instelling van die huwelik verdraai en dat verandering moontlik is en so ook vergifnis.
Hierdie nuwe verdraagsaamheid het selfs die Christelike Kerk binnegedring. Daar is diegene wat verleë is oor Jesus, die apostels en die profete se Bybelse lering oor sodomie. Hulle sal liefs goedkeuring by die wêreld kry vir hulle ‘deernis’ as om een van daardie ‘veroordelende godsdienstige hui-gelaars’ te wees wat in liefde waag om die waarheid aan hierdie generasie te verkondig.

Korreksie en waarheid
Dit is hoe Christene mekaar en hulle Heer voortdurend verraai, deur hulleself as die ‘verdraagsame liefdevolle Christene’ voor te doen, eerder as om getroue getuies van waarheid te wees.
Ons moet hierdie dwaalleer meedoënloos noem wat dit is, ’n verdraaiing van die Bybelse lering van liefde wat op die waarheid en die openbaring van die heilige God gegrond is. Ware liefde is nie humanistiese ‘verdraagsaamheid’ nie; dit is heilig en staan die Waarheid van God voor. Liefde haat die bose en verheug dit in die Waarheid.
Die skynheiligheid van die nuwe verdraagsaamheid is dat dit eensydig is. Wees verseker dat diegene wat voorheen vir ‘verdraagsaamheid’ teenoor homoseksueles, Islam, ateïste, aborsie en pornografie gepleit het, in die nabye toekoms so onverdraag-saam teenoor Christene sal wees dat hulle ons sonder enige genade sal vervolg.

Bestem vir wanhoop
Ek sluit af met ’n aanhaling van Dorothy Sayers: ““In die wêreld word dit verdraagsaamheid genoem, maar in die hel word dit wanhoop genoem – die sonde wat in niks glo nie, vir niks omgee nie, niks wil weet nie, met niks inmeng nie, niks geniet nie, niks haat nie, geen doel vind nie, vir niks leef nie en wat lewend bly, want daar is niks waarvoor dit sal sterf nie.”

BILL RANDLES is ’n pastoor van ’n Pinksterkerk. Vir meer inligting besoek: www.believersingrace.com

Bron: juig.co.za NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.