Geen verwagtinge nie
In die stilte leer ons dat dit nie altyd vir God nodig is om met ons te praat, of Homself aan ons te openbaar, of in drome en visioene aan ons te verskyn, tekens en wonders te doen en ons gebede te beantwoord voordat ons in Hom sal glo nie.
Ons lees van die derde- en vierde- eeuse Egiptiese woestynvaders wat nie ’n verwagting gehad het dat God Hom aan hulle moes openbaar nie. Hulle het hulleself nie waardig geag dat God Hom aan hulle moet openbaar nie, want per slot van rekening was hulle net eenvoudige, sondige monnike wat deur genade gered is. Tog het hulle God ‘gesien’ en Sy krag aanskou.
Hulle het dit egter nie gevra of geëis nie. By geleentheid het ’n duiwel hom as ’n engel voorgedoen en na een van die monnike gekom en gesê: “God het my na jou toe gestuur.” Die monnik het geantwoord: “Kyk of daar nie iewers ’n fout is nie. Jy is sekerlik na iemand anders toe gestuur. Ek het niks gedoen dat God ’n engel na my toe sal stuur nie.” Daarmee het die duiwel moed opgegee en weggegaan.
Net ek en God
Ons het stilte nodig sodat die stilte ons eiesinnigheid uitwis, alle aktiwiteite en ‘doen’ tot stilstand kom, waar daar geen planne meer is nie, geen ambisie, drome of verwagtings nie – totdat net ek en God oorbly.
Stilte openbaar en konfronteer
Stilte kan vreesaanjaend wees. Dit is in die stilte dat ek skielik kan besef dat ek en God alleen is. In die stilte word ek dikwels met my eie leegheid, niksheid en sterflikheid gekonfronteer. Stilte vernietig hoogmoed, reageer nie op al ons woorde, prestasies, aktiwiteite, geleerdheid, titels en aanstellings nie.
Ons kan stilte nie beïndruk nie. Stilte stroop ons van onsself en openbaar al ons pretensie, voorgee en valse verwagtings. Dit plaas al ons ‘groot’ werke in perspektief.
Stilte genees en gee perspektief
Stilte openbaar ons eie onsekerheid, onvermoë en dwing ons om eerlik met onsself te wees. Dit help ons om te sien wie of wat ons werklik dryf om die dinge te doen wat ons doen. Stilte genees en bring perspektief. In stilte is prestasie nie nodig nie, hoef ek myself nie te verduidelik, te vergelyk of voor te gee nie.
God is in die stilte
God is in die stilte. God is altyd daar. Ons kan kies om God in die stilte te ignoreer. In sulke gevalle is die eindresultaat van stilte dikwels eensaamheid, verwarring en ontnugtering.
Min ander dinge konfronteer ons diepste motiewe soos stilte. In sy rou, onbeskermde en onverbloemde, naakte vorm, is die ‘self’ afstootlik en ’n verskrikking. Daarom bedek ons onsself met mooi klere, filosofieë, mooi motors, etiket en baie geraas.
Min woorde
Stilte leer ons weer die waarde van woorde. Min woorde en die regte woorde het groot krag. Stilte bring antwoorde op baie vrae.
Bron: juig.co.za NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.