Nog baie langer gelede, in die eerste gemeentes waarvan ons in Handelinge lees, was daar uitdagings en geleenthede dat die werk in gemeentes tussen almal verdeel word. Die eerste dissipels kom agter dat hulle roeping om vir soveel as moontlik mense van Jesus te vertel skade ly, omdat daar ook van hulle verwag word om mense wat swaarkry, te help. So word die eerste diakens in die kerk gekies om te help met spesifieke take in die gemeente. Nêrens is daar sprake daarvan dat die een se werk in die gemeente belangriker as ‘n ander se werk is nie. Saam neem almal gelyke verantwoordelikheid vir die gemeente.

Vandag is dit steeds ons uitdaging dat almal gelyke verantwoordelikheid neem in die gemeente. Niemand is belangriker as ‘n ander nie. Selfs die aanspreekvorm en titel “dominee” skep ‘n probleem omdat dit eintlik “domineer, baasspeel, oorheers” beteken. Soos Janson skrywe: “… die predikant al man is wat van die dinge genoeg weet en word hy as vanselfsprekend op die verhoog bokant die ander geplaas. Die begaafdheid van die predikant gee in die gemeente deurslag: is hy inskiklik en welsprekend en gaaf en geliefd genoeg, en het hy oral organisatoriese vermoë, dan slaag hy daarin om die mense te paai en bymekaar te hou.”
Ware kerk-wees en deel wees van enige geloofsgemeenskap, sal dus beteken dat almal op gelyke voet met mekaar is. Waar hierdie Bybelse beginsel geld, neem Jesus-mense verantwoordelikheid vir elke geleentheid vir Koninkrykswerk volgens elkeen se spesifieke gawes. Kritiek oor mekaar se werk, word baie versigtig en liefdevol hanteer. Elkeen wat opreg en selfloos betrokke is, word raakgesien en erken – tog word niemand bo ander verhef nie. Die fokus en doel is goeie en gesonde verhoudings waarin die liefde van Jesus in ons, sigbaar en eerlik geleef word.
Die vraag vir jou vandag: wat is jou spesiale plekkie in God se werk?

Bron:  http://doomcharl.blogspot.com/