’n Politieke en militêre oorlog…
Toe die president van die Palestynse Nasiona-le Gesag onlangs by die Verenigde Nasies opgestaan en Israel van oorlogsmisdade beskuldig het, het dit geblyk dat die konflik, wat 60 dae lank geduur het, beslis nie op ’n politieke vlak verby was nie. Maar, soos te wagte kan wees, het bedrewe redenaar en eersteminister van Israel, Benjamin Netanyahu, ’n uitstekende weerlegging gelewer waarmee hy die noodsaaklikheid gestaaf het dat die wêreld hierdie konflik versigtig moet evalueer en benader wanneer hulle onomwonde mora-listiese uitsprake maak.

Netanyahu se volledige toespraak
“Geagte afgevaardigdes, ek het van Jerusalem hierheen gekom om namens my volk te praat; die volk van Israel. Ek het gekom om oor die gevare te praat wat ons in die gesig staar, en oor die geleenthede wat ons graag wil benut. Ek het hierheen gekom om die onbeskaamde leuens teen my land en die dapper soldate wat dit beskerm, en wat van hierdie einste podium af verkondig word, aan die kaak te stel.
“Dames en here, die volk van Israel bid vir vrede, maar ons verwagtinge vir vrede, sowel as dié van die wêreld, word bedreig omdat mi-litante Islam aan die opruk is waar ’n mens ook al kyk. Dit is nie militantes of Islam nie – dit is militante Islam. En tipies is hulle eerste slagoffers ander Moslems, maar ontsien niemand nie: Christene, Jode, Yazidi’s en Koerde. Geen geloof of etniese groep word oorgesien nie. En dit is besig om baie vinnig na elke uithoek van die wêreld te versprei.

Wêreldoorheersing
“Ken julle die befaamde Amerikaanse gesegde: ‘Alle politiek is plaaslik’? Vir die militante Isla-miste is alle politiek globaal, want hulle uiteindelike doelwit is wêreldoorheersing. Daardie bedreiging mag vir sommige vergesog klink omdat dit so ’n klein begin het, soortgelyk aan ’n kanker wat ’n spesifieke deel van die liggaam aanval. As daar egter niks aan gedoen word nie, groei die kanker en versprei oor ’n al groter wordende area. Om wêreldvrede en -sekuriteit te bewaar moet ons hierdie kanker verwyder voordat dit te laat is.
“[Onlangs] het baie van die lande hier verteenwoordig, president Obama toegejuig vir sy leiding in die poging om ISIS die hoof te bied, en tog is Israel kort tevore deur sommige van dieselfde lande teengestaan vir sy poging om Hamas die hoof te bied. Hulle verstaan nie dat ISIS en Hamas takke van dieselfde giftige boom is nie.
“ISIS en Hamas deel ’n fanatiese geloofs-oortuiging wat hulle baie verder as die gebied onder hulle beheer wil afdwing. Luister na wat ISIS se selfverklaarde kalief, Abu Bakr al-Baghdadi, ’n paar maande gelede gesê het: ‘ ’n Dag sal binnekort aanbreek wanneer die Moslem oral sal oorheers. Die Moslems sal die wêreld laat hoor en verstaan wat terrorisme beteken – en sal die afgod van demokrasie vernietig.’ Khaled Mashal, die leier van Hamas, het ’n soortgelyke visie vir die toekoms verkondig: ‘Ons sê vir die Weste: by Allah, julle sal verslaan word. Môre sal ons nasie op die troon van die wêreld sit.’

Hamas en ISIS deel hulle ideale
“Soos Hamas se handves dit so duidelik stel, hulle onmiddellike doelwit is om Israel te ver-nietig, maar Hamas het ’n groter oogmerk. Hulle wil ook ’n kalifaat stig [’n Islamitiese staat wat deur ’n oppergodsdienstige en -politieke leier, bekend as ’n kalief – d.w.s. ‘opvolger’ tot Mohammed- gelei word].
“Hamas deel die globale ambisies van sy medemilitante Islamiste en dit is hoekom aanhangers van Islam uitbundig in die strate van Gaza gejubel het toe duisende Amerikaners in die 9/11-aanval vermoor is; dit is waarom Islamitiese leiers Amerika veroordeel het vir die aanslag op Osama bin Laden se lewe, wat deur Islamiste as ’n ‘heilige soldaat’ geloof is.
“As dit dus kom by hulle uiteindelike doelwitte, is Hamas ISIS en is ISIS Hamas – en wat hulle in gemeen het, het alle militante Islamiste in gemeen. Groepe soos Boko Haram in Nigerië; al-Shabab in Somalië; Hisbolla in Libanon; al-Nusra in Sirië; die Mahdi-weermag in Irak en die Al-Kaïda takke in Jemen, Libië, die Filippyne, Indië en elders, werk almal saam vir wêreldoorheersing.

Gedeelde fanatiese ideologie
“Sommige is radikale Soenni’s, ander radikale Sjiïete, sommige wil ’n pre-Middeleeuse kalifaat van die sewende eeu herstel en ander wil die apokaliptiese terugkeer van ’n imam van die negende eeu inlui.
“Hulle is in verskillende lande werksaam, hulle teiken verskillende slagoffers en vermoor mekaar selfs in hulle stryd om die oppergesag, maar hulle almal deel ’n fanatiese ideologie.
“Hulle almal streef daarna om steeds groei-ende enklawes (grondgebied) van militante Islam te skep waar daar geen vryheid en geen verdraagsaamheid is nie, waar vroue as besittings behandel word, Christene uitgeroei word en minderhede onderwerp word en soms voor die ongenaakbare keuse gestel word om tot Islam te bekeer of te sterf. Vir die Islamiste is enigiemand ’n ‘infidel’, insluitend ander Moslems.

Die geskiedenis herhaal homself
“Militante Islam se ambisie om die wêreld te oorheers, lyk waansinnig, maar só het die globale ambisie gelyk van ’n ander fanatiese ideologie wat agt dekades gelede die mag in die hande geneem het. Die Nazi’s het in ’n ‘meesterras’ geglo. Die militante Islamiste glo in ’n ‘meestergeloof’. Hulle verskil net onder mekaar oor wie die ‘meester’ van die ‘meestergeloof’ sal wees. Dit is waaroor hulle werklik verskil. En daarom is die vraag of militante Islam die mag sal hê om sy bandelose ambisie ’n werklikheid te maak.
Iran se strewe na ’n wêreldwye missie
“Daar is een plek waar dit binnekort bewaarheid kan word; die Islamitiese Staat van Iran. Vir 35 jaar lank het Iran meedoënloos die wêreldwye missie nagestreef wat deur sy stigterleier, Ajatolla Khomeini, uiteengesit is met hierdie woorde: ‘Ons sal ons rewolusie na die hele wêreld uitbrei, totdat die kreet: ‘Daar is geen god behalwe Allah nie!’ deur die hele wêreld weergalm.’
“Sedertdien het Iran se ‘Rewolusionêre Wagte’ wat die regime se wette brutale afdwing, presies dít gedoen. Hulle huidige bevelvoerder, generaal Mohammad Ali Jafari, het sy doelwit duidelik gestel: ‘Ons imam het nie die Islamitiese rewolusie beperk tot net hierdie land nie, ons plig is om die weg vir ’n Islamitiese wêreld-regering voor te berei.’

Israel veg almal se stryd
“Dames en here, die stryd teen militante Islam is ondeelbaar. Wanneer militante Islam êrens sukses behaal, moedig dit Islamiste oral aan. Wanneer dit êrens ’n swaar slag ly, word dit oral vir hulle ’n teenslag. Dit is hoekom Israel se stryd teen Hamas nie net ons stryd is nie, dit is ook julle stryd. Israel beveg vandag die fanatisme, wat julle land dalk noodgedwonge môre sal moet beveg.
“Hierdie afgelope somer het Hamas vir 50 dae lank duisende vuurpyle op Israel afgevuur, baie van hulle voorsien deur Iran. En tog moes Israel ook nog ’n uitdaging die hoof bied – ’n propaganda-oorlog.

Hamas gebruik mense as skanse
“In ’n poging om die wêreld se simpatie te wen, het Hamas Palestynse burgerlikes as menslike skanse gebruik. Dit het vuurpyle in VN-skole, privaatwonings, moskees en selfs hospitale gestoor en vandaar na Israel afgevuur. Toe Israel met akkurate aanvalle op die vuurpylrigters en die tonnels geloods het, is Palestynse burgerlikes tragies, maar onopsetlik, gedood.

’n Pynlike tragedie
“Daar is hartverskeurende beelde van ongevalle wat versprei is, wat lasterlike aantygings aangevuur het dat Israel opsetlik burgerlikes geteiken het. Ons het nie. Ons betreur elke burgerlike ongeval ten diepste.
“En die waarheid is: Israel het alles gedoen om Palestynse burgerlike ongevalle tot ’n minimum te beperk. Hamas het alles in sy vermoë gedoen sodat daar die grootste moontlike aantal Israelse burgerlike ongevalle sowel as Palestynse burgerlike ongevalle sal wees.
“Israel het pamflette versprei, het telefoonoproepe gemaak, het teksboodskappe gestuur en waarskuwings op Palestynse televisie in Arabies uitgesaai; alles om Palestynse burgerlikes die geleentheid te bied om die geteikende gebiede te ontruim. Geen ander land en geen ander weermag in die ge-skiedenis het groter moeite gedoen om ongevalle onder die burgerlike bevolking van hulle vyande te probeer vermy nie.

Nuwe geleenthede
Dames en here, daar is ’n nuwe Midde-Ooste. Dit bring nuwe gevare mee – maar ook nuwe geleenthede. Israel is bereid om met Arabiese vennote en die internasionale gemeenskap saam te werk om daardie gevare die hoof te bied en om daardie geleenthede aan te gryp.
“Saam moet ons die volgende erken: die wêreldwye bedreiging van militante Islam; die uiterste be-lang daarvan om Iran se kernwapenvermoëns onskadelik te stel, en die onontbeerlike rol van die Arabiese state in die bevordering van vrede met die Palestyne.

Spreek die waarheid vir Sion
“Dit mag alles indruis teen die konvensionele beskouing, maar dit is die waarheid en daar moet altyd die waarheid gepraat word, veral hier by die Verenigde Nasies. Jesaja, ons vernaamste profeet van vrede, het bykans 3 000 jaar gelede in Jerusalem gesê: “ Ter wille van Sion sal ek nie swyg nie, ter wille van Jerusalem sal ek nie stilbly nie totdat daar vir hom redding deurgebreek het soos ’n nuwe dag, soos die lig van ’n brandende fakkel.” Jesaja 62:1.
Dames en here, laat ons ’n fakkel van waarheid en geregtigheid aansteek om ons gemeenskaplike toekoms te beveilig. Ek dank u.
Gelewer by die VN, 29 September 2014

Verdryf die mite van morele gelykheid in ’n eenvoudige formaat deur ’n paar ooglopende teenstellings uit te lig:
• Israel probeer bloot voortbestaan, en om homself te beskerm teen nasies (sowel as Hamas in Gaza) wat die land omring en die nasie die see wil injaag. Die Hamas Handves noem byvoorbeeld spesifiek dat Israel vernietig moet word
• Sedert sy ontstaan in 1948 is Israel gewillig om noemenswaardige kompromieë met sy bure aan te gaan, terwyl vyandige Arabiese leiers eis dat die Jode uit die land gesit moet word
• Israel het telkemale grondgebied vir vrede verruil, maar gewoonlik tevergeefs
• Israel sou verdwyn as hy sy wapens moes neerlê, maar as die vyandige Islamitiese state hulle wapens moes neerlê, sou daar vrede in die Midde-Ooste heers.
• Israel is die laaste skans teen Islamitiese imperialisme in die gebied.
• Israel het ongeveer een miljoen Arabiese inwoners binne sy landsgrense, terwyl Gaza geen Joodse inwoners het nie
• Israel gebruik wapens om sy kinders te beskerm, terwyl Hamas kinders gebruik om sy wapens te beskerm
• Israel wend beduidende en merkwaardige pogings aan om onskuldige burgerlikes in Gaza sowel as Israel te beskerm, terwyl Hamas doelbewus onskuldige burgerlikes in Gaza en Israel teiken. Dit is standaardpraktyk vir Hamas om bevelsposte en beheersentrums in of naby hospitale, skole en moskees op te rig
• Israel het tonne kos, water, mediese en humanitêre voorrade na Gaza verskeep en het selfs gewonde Hamasvegters behandel; Hamas het verskeie van sy eie Palestynse burgerlikes tereggestel, wat daarvan beskuldig is dat hulle met Israel saamwerk
• Israel het elke skietstilstand eerbiedig totdat Hamas dit verbreek het – en Hamas het elke wapenstilstand van hierdie konflik tot op hede verbreek
• Israel is die enigste ware vrye, demokratiese, pluralistiese nasie in die gebied

Bron:juig.co.za

Om enigsins iets wys te word van ons liefde vir mekaar of die gebrek daaraan, kan ons kyk na die voorkoms van diskriminasie in ons samelewing. Wat beteken die term “diskriminasie”? In die Oxford Verklarende Woordeboek word “diskriminasie” beskryf as “om iemand anders as ander te behandel” of “om iemand anders in diskrediet te bring”.

16 Gronde van diskriminasie insluitende ras, geslag, ouderdom, taal, godsdiens, gewete en geloof word in Suid-Afrika gereguleer deur Die Wet op Gelyke Indiensneming, Die Wet op Bevordering van Gelykheid en die Voorkoming van Onbillike Diskriminasie, die Wet op Arbeidsverhoudinge en Artikel 9 van die Grondwet. ’n Mens sou dink dat hierdie omvangryke anti-diskriminasie wetgewing ’n afskrikmiddel sou wees om teen ’n ander persoon te diskrimineer en dit tot ’n dramatiese afname in die voorkoms van diskriminasie in ons samelewing sou gelei het. Ons moet egter in skaamte erken dat ons houding jeens mekaar steeds gekenmerk word deur ernstige voorkoms van diskriminasie.

Elkeen van ons moet ernstig tot die Here bid om ons die sonde van diskriminasie te vergewe, in besonder rassediskriminasie waaraan ons in hierdie land skuldig is. In ons binnekamers en om ons braaivleisvure noem ons mekaar beledigende en afbrekende name soos dierename of name wat aandui dat mense van ander bevolkingsgroepe vuil en sleg en dom is. Ons verdra mekaar maar vind dit moeilik om mekaar te vergewe vir onreg mekaar aangedoen en min van ons stel ander se belange voor ons eie.

Wat leer ons uit die Skrif oor God se wil hoe ons as volkere moet saamleef in ons land?

Jakobus beklemtoon in Jak. 2:1-9 dat ons nie mense volgens hulle uiterlike moet beoordeel nie want dan doen ons sonde en veroordeel die wet van God ons as oortreders en in Jak. 4:11 dat ons nie van mekaar moet kwaad praat nie.

Johannes sê in 1 Joh. 2:9-11 “As iemand beweer dat hy in die lig is, maar hy haat sy broer, is hy nog steeds in die duisternis. Wie sy broer liefhet, bly in die lig, en daar is niks wat hom laat struikel nie. Maar wie sy broer haat, is in die duisternis en lewe in die duisternis en weet nie waar hy gaan uitkom nie, omdat die duisternis hom blind gemaak het.”

Volgens Mat 15:21-28 het Jesus by verskillende geleenthede hom uitgespreek teen rassistiese gewoontes van sy tyd. Matteus beskryf die gebeure toe Jesus genader is deur ’n Kanaänitiese vrou wat Jesus gesmeek het om haar dogter, wat deur die duiwel besete was, gesond te maak. Ten spyte van Jesus se aanvanklike reaksie dat Hy eintlik gekom het om mense van die Joodse volk tot God te bekeer, het sy bly glo dat haar kind van die duiwel verlos sal word en was Jesus se reaksie:“Mevrou, jou geloof is groot. Jou wens word vervul.”

Nog ’n voorbeeld van die gaping wat bestaan het tussen Jode en ander bevolkingsgroepe word gevind in Jesus se ontmoeting met die Samaritaanse vrou by die fontein van Jakob en Hy haar vra vir ’n bietjie water om te drink. “Die Samaritaanse vrou sê toe vir Hom: “Hoe vra jy wat ’n Jood is, vir my, ’n Samaritaanse vrou, water om te drink?” Die Jode en die Samaritane gaan immers nie met mekaar om nie” (Joh.4:9). Jesus het twee dae by die Samaritane gebly en die evangelie aan hulle verkondig en baie van hulle in daardie dorp het tot geloof in Jesus gekom. Hy het deur Sy optrede getoon dat alle mense gelyk voor God is — ongeag hulle ras of geslag.

Hierdie optrede van Jesus het ooreengekom met Petrus se woorde aan Kornelius en ’n groot groep mense wat kom hoor het van Petrus se ervaring toe hy in geesvervoering geraak het en hy gesien het ’n doek met al die wêreld se diere en voëls uit die hemel neergelaat is: “Julle weet dat ’n Jood nie met iemand van ’n ander volk mag omgaan of by Hom in die huis mag kom nie, maar God het vir my gewys dat ek geen mens as onheilig of onrein mag beskou nie” (Hand.10:28).

In Gal. 3:28 verklaar Paulus in geen onduidelike taal dat alle mense één in Christus is: “Dit maak nie saak of iemand Jood of Griek, slaaf of vry, man of vrou is nie: in Christus Jesus is julle almal één.” In 1 Kor. 12:13 beskryf Paulus die eenheid van die Gees op soortgelyke wyse: “Omdat ons almal een liggaam geword het, is ons almal met die een Gees gedoop, of ons nou Jood of Griek is, slaaf of vry. Ons is almal van die een Gees deurdrenk.” In sy brief aan die Efesiërs (Efes. 2:14) wys Paulus daarop dat Jesus die middelmuur van skeiding tussen Jood en nie-Jood afgebreek het deur Sy liggaam te gee by die kruis en hulle tot ’n nuwe mensheid verenig het.

Dit is duidelik uit die skrifgedeeltes hierbo dat harmonie tussen verskillende bevolkingsgroepe in ons land slegs bereik kan word, wanneer elke inwoner ander se belange bo syne/hare sal stel en almal vir mekaar lief sal hê omdat Jesus met Sy kruisdood almal gelyk gemaak het voor God.

Bron:  ekerk.org
NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Verkies of aangestel
Die Soennie-tak van Islam bepaal dat die kalief deur Moslems, of deur hulle verteenwoordigers, verkies moet word. Die Sjiïtiese Moslems glo egter dat die kalief ’n imam moet wees, uitverkies deur Allah en nie verantwoordbaar aan enige kiesers nie.

Abu-Bakr
Die eerste kalief (opvolger van Mohammed) was Abu-Bakr (632 -634 n.C.). Abu-Bakr was ook Mohammed se skoonpa; hy het sy dogter, Aisha, aan Mohammed as sy derde vrou geskenk toe sy net ses jaar oud was.

Sluipmoorde
Nie een van die kaliefs het lank staande gebly nie. Die kalief, Omar (634-644 n.C.), is deur ’n sluipmoordenaar om die lewe gebring terwyl hy besig was om te bid. Die derde kalief, Oethman (644-656 n. C.), het beveel dat alle Korandokumente wêreldwyd versamel en vernietig moes word – om die eenheid van die teks te bewaar. Hy is vermoor. Die kalief, Ali, neef en aangenome seun van Mohammed, het met Mohammed se dogter, Fatima, getrou. Ook hy is vermoor.

’n Spoor van skrikbewinde
Die kalifate is altyd deur geweld, opstande, burgeroorloë en monumentale omwentelings gekenmerk. Die Rashidoen-kalifaat is summier omvergegooi en deur die Oemaijaad-kalifaat (661-759 n.C.) vervang wat die hele Noord-Afri-ka, die Midde-Ooste, Persië en dele van Indië verower het. Die emiraat (756- 929 n.C.) en kalifaat (929-1031 n.C.) van Cordoba – die Iberiese Skiereiland waar Portugal en Spanje vandag geleë is, is verdring deur die Abbasid-kalifaat (750 n.C. -1258) wat dikwels as die ‘goue era van Islam’ beskou word. Die Abbasid-kalifaat het vanuit Bagdad regeer. Kaïro was vanaf 969 n.C. die hoofstad van die Fatimied-kalifaat 
(909 n.C. – 1171). Die Ottoman-kalifaat het in die tydperk 1453-1924 regeer met Konstanti-nopel (nou Istanboel) as hoofstad. Daar was talle ander pogings om ’n kalifaat te vestig, insluitend die Sokoto-kalifaat (1804-1903) wat deur die Fulani-djihaad in Nigerië gevestig is.

Die Mahdi
Volgens Islamitiese eskatologie, glo Moslems dat die Mahdi, ’n militêre verlosser, alle volke met geweld onder Shariawet sal onderwerp. As jy Charlton Heston se uitbeelding van generaal Charles Gordon in die epiese rolprent, ‘Khartoum’, gesien het, sal jy bewus wees van een van die aanspraakmakers op die titel Mahdi: Mohammed Ahmed Bin Abd Allah (1844-1885).

Die stryd om Khartoem
Mohammed Ahmed, bekend as die Mahdi, het uit die Soefi-sekte, wat in Soedan die meerderheid was, te voorskyn gekom en het ’n brutale veldtog gelei wat op 26 Januarie 1885 ’n hoogtepunt bereik het met die bestorming van die hoofstad Khartoem. Sy 60 000 derwisje (Mohammedaanse bedelmonnike) het oor die skanse geswerm en die verswakte linie uitgehongerde soldate oorweldig. Die Mahdiste het soldate sowel as burgerlikes voor die voet uitgemoor; hulle het die hele bevolking van Khartoem om die lewe gebring. Die feit dat die meeste inwoners van Khartoem Moslems was, het nie hulle lewens gespaar nie. Die Mahdi het hulle almal uitgemoor om sy kalifaat te vestig.

Rampspoed en nederlaag
Die Mahdi is ses maande ná die val van Khartoem oorlede en ’n reeks slegte oeste, epidemies en stamoorloë het Soedan in ellende gedompel. Tydens ’n poging om Egipte in 1891 binne te val, is die Mahdiste deeglik verslaan. Die kalifaat van die Mahdi is finaal in 1898 deur generaal Kitchener by die Slag van Omdoerman verslaan.

Umma in Soedan
Die agterkleinseun van Mohammed Ahmed, Sadiq al-Mahdi, het die Umma-party in 1966 geloods in ’n poging om ’n Mahdiste kalifaat in Soedan te hervestig. Dit is uiteindelik in 1989 deur ’n militêre staatsgreep omvergegooi.

Antichris
Die hervormer, dr. Martin Luther, het onderrig dat Islam die antichris is. Sy uiteensetting was gegrond op Daniël 9: “Teen die einde van hulle heerskappy, wanneer die sonde sy hoogtepunt bereik het, sal ’n hardvogtige en slinkse koning op die toneel verskyn. Hy sal baie sterk word, maar nie deur eie krag nie. Hy sal ongelooflike verwoesting aanrig…Deur sy vindingrykheid sal hy slaag met sy sluwe optrede. In sy verwaandheid sal hy baie mense goedsmoeds om die lewe bring. Hy sal selfs die hoogste Regeerder uitdaag, maar sal vernietig word sonder die toedoen van ’n mens.” Daniël 8:23-25. Martin Luther het opgemerk dat ons Here Jesus Christus gewaarsku het oor vals profete wat uit die woestyn sal kom (Mat 24:24-26) en dit sluit Mohammed sekerlik in.

Apollion
Johannes Calvyn het verkondig dat Mohammed ‘Apollion’ is (dit is Grieks vir die Hebreeuse woord, ‘Abaddon’ wat ‘verwoester’ beteken) en dat die leër van sprinkane en skerpioene, wat in Openbaring 9:1-11 beskryf word, die Arabiese en Saraseense leërs is wat ’n heilige oorlog (djihad) in die naam van Mohammed gevoer het. Johannes Calvyn het volgehou dat Islam een van die twee horings van die antichris is.

Verlossing van die wrede Turkse onderdrukking
Die 1643-‘Westminster Assembly’s Larger Catechism’ doen ’n beroep op Christene om “ te bid dat die koninkryk van sonde en satan vernietig mag word, dat die Evangelie deur die hele wêreld bevorder sal word…” Die ‘Directory for Public Worship of God’ gee gemeentes opdrag om: “te bid vir die verspreiding van die Evangelie en die koninkryk van God aan alle nasies…die val van die antichris en vir die verlossing van die lydende kerke oorsee van die tirannie van die anti-Christelike faksie en van die wrede verdrukking en godslastering van die Turk.”

Duiwelse drome
Johannes Calvyn het tydens sy preek oor 2 Timoteus 1:3 die volgende oor die Turke gesê: “Mohammed het hulle die beker van sy duiwelse drome gegee om van te drink en hulle het daarvan dronk geword. Dit is ongeveer ’n duisend jaar sedert daardie vervloekte helhonde van hulle dwaashede dronk geword het…”

Waarheidsoorwinnaars
Johannes Calvyn het verkondig dat die antichristelike magte van Islam deur die Woord van God verslaan sal word: “Christus sal die duisternis, waarin die antichris sal regeer, verstrooi deur die strale wat Hy voor Sy wederkoms sal uitstraal – net soos die son voordat dit vir ons sigbaar word, die duisternis van die nag met sy helder lig verdryf. Hierdie oorwinning van die Woord sal dus in die wêreld gesien word. Die ‘asem van Sy lippe’, soos in Jesaja 11:4, beteken eenvoudig Sy Woord…Suiwer leerstelling is…te alle tye bestem om oor al die planne van satan te seëvier…”

PETER HAMMOND is ’n sendeling, Bybelleraar en outeur. Vir meer inligting, skakel: 021 689 4480; www.frontline.org.za; mission@frontline.org.za

Nota van JUIG! Tydskrif
Wanneer ons sien wat in die wêreld om ons aangaan, is dit maklik om bang te word, maar die Bybel vermaan ons om nie in vrees te lewe nie, want God het ons nie ’n gees van vreesagtigheid gegee nie (2 Tim 1:7). Ons magtigste wapen is gebed. Ons moedig jou aan om ’n gebedsgroep te begin en voorbidding te doen. Ons vertrou en weet dat God se soewereiniteit sal seëvier. —Red.

Bron: juig.co.za

NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Taalkwessie knaag
Dat daar ’n kwessie rondom Afrikaans is, is ’n feit. Die histories Afrikaanse universiteite moet ruimte maak vir Afrikaans- sowel as Engelssprekende studente binne die veeltalige konteks van ons land (niks daarmee fout nie). Die Engelsmedium-universiteite word egter hiervan uitgesluit. Hulle hoef nie Afrikaanse studente te akkommodeer nie; inteendeel, in ’n universiteit soos Unisa wat tweetalig was en vakke en studiegidse in Afrikaans en Engels aangebied het, word vakke toenemend uitsluitlik in Engels aangebied. Volgens prof. Wannie Carstens is die boodskap dus dat dit aanvaarbaar is as jy Engels praat, maar nie Afrikaans nie (Rapport 8 Junie 2014). 

“Bitterbekke wat kla”
Prof. Hans du Plessis meen weer in die tydskrif, ‘Karring’ “die bitterbekke wat so kla dat dit deesdae kwansuis sleg met Afrikaans gaan, het die ding aan die stert beet. Dit gaan in die nuwe bedeling inderdaad goed met die taal Afrikaans.” Hy noem dat tradisioneel swart universiteite soos dié van Zoeloeland en die Noorde, meer as ’n duisend studente in die vak Afrikaans het, teenoor die drastiese afname (in sommige gevalle meer as 50%) in die vak Afrikaans by gevestigde Afrikaanse universiteite.

Christelike gesindheid
Daar is duidelik uiteenlopende menings en soms loop emosies hoog. Te oordeel aan die aggressiewe e-posse, briewe in koerante en facebook-opmerkings wat ek al teëgekom het, voel sommige mense dat ’n Christelike gesindheid en optrede nie vir gesprekke oor taalkwessies geld nie. Christenskap is soos ’n manteltjie wat vir eers uitgetrek kan word sodat daar ordentlik baklei kan word. Daarteenoor het ek onlangs ’n lesersbrief ontvang waarin die skrywer haar sterk uitlaat oor Afrikaans wat verafgod word: “Ek was tot so tien jaar gelede fanaties oor Afrikaans totdat die Here my ‘n ‘uitklophou’ gegee het met Filippense 3.” Volgens haar is al wat van belang is om die wenpaal vir Christus te behaal. 

Ter wille van Hom
Val taal onder dié dinge waarna Paulus in Filippense verwys  wat as “verwerplik” beskou moet word? “Maar wat eers vir my ’n bate was, beskou ek nou as waardeloos ter wille van Christus, ja, nog meer: ek beskou alles as waardeloos, want om Christus Jesus, my Here te ken, oortref alles in waarde. Ter wille van Hom het ek alles prysgegee en beskou ek dit as verwerplik sodat ek Christus as enigste bate kan verkry…” Filippense 3:7,8.

“Taal is nie vervangbaar nie”
Niemand leef in ’n kulturele lugleegte nie, elkeen word in ’n bepaalde kultuur groot en het ’n moedertaal. Marianne Mithun, ’n professor in linguistiek aan die universiteit van Kalifornië, stel dit so: “[Languages] are not interchangeable, precisely because they represent the distillation of the thoughts and communication of people over their entire history.”

Diversiteit God se idee
Hierdie diversiteit was God se idee. Verskillende tale was Sy breinkind: “Kom laat Ons afgaan en verwarring bring in hulle taal, sodat die een nie die ander verstaan nie…Daarom het hulle die stad Babel genoem, want daar het die Here in die taal van die aarde verwarring gebring, en van daar af het Hy die mense oor die hele aarde verstrooi.” Genesis 11:7,9. God put vreugde uit die diversiteit van Sy skepping. In Openbaring 7:9 en 5:9 word verwys na “elke nasie, stam, volk en taal” wat voor Hom sal verskyn en wat deur die bloed van Jesus losgekoop is. 

Taal sekondêr tot Christenskap

Die diversiteit word problematies wanneer mý variëteit van daardie diversiteit my god word. Wanneer dít wat my van ander onderskei, aanbid word, eerder as die Een wat die diversiteit geskape het. Vir God is eenheid van belang: “Lê julle daarop toe om die eenheid wat die Gees tussen julle gesmee het, te handhaaf deur in vrede met mekaar te lewe.” Ef 4:3. Ons is eerstens kinders van God. Ons moet bereid wees om diversiteit ter wille van eenheid opsy te skuif. Ons verskille staan altyd sekondêr tot ons Christenskap.Hiermee sê ek nie dat jou taal nie van belang is nie en stem ek saam met Waldimar Pelser dat inklusiwiteit nie ’n verlies aan diversiteit is nie. Ek staan my taal voor waar ek kan (soos ek hoop elke ander moedertaalspreker in hierdie land sou doen), ek praat dit, lees dit, studeer  daarin en bid daarin. Weier ek om Engels te praat? Nee. Neem ek deel aan gesprekke oor taalkwessies en Afrikaans? Ja. Sal ek in argumente en rusies oor Afrikaans betrokke raak? Nee! “’n Dienaar van die Here moenie rusie maak nie. Inteendeel, hy moet vriendelik wees teenoor almal…met vriendelikheid moet hy teenstanders teregwys.” 2 Tim 2:23-24.

Praat met iemand se hart
Nelson Mandela word aangehaal: “As jy met ‘n man praat in ‘n taal wat hy verstaan, praat jy met sy verstand. As jy in sy moedertaal praat, praat jy met sy hart.” As taal nie van belang was nie, sou sendelinge nie die moeite gedoen het om die taal van die mense wat hulle wil bereik, aan te leer nie; kon Bybelvertalers hulleself baie moeite gespaar het en bloot tyd bestee  het om onbereiktes die hooftale (Chinees, Engels en Spaans) aan te leer sodat mense die Bybel daarin kan lees. Dit is egter juis in hierdie handeling van die sendelinge wat eie kultuur en taal opsy geskuif het, waar die antwoord lê – gedring deur die liefde vir Jesus, lê ons alles vir God en ons medemens neer, veral as dit beteken dat ek iemand vir Christus kan wen.My taal en kultuur is ’n kanaal waarbinne ek myself maklik uitdruk, waarin ek liefhet en leer, en in die samelewing funksioneer. Daar is druk op Afrikaans, maar ook op die ander inheemse tale (weliswaar het hulle nie ’n politieke apie op die skouer nie) en elke Afrikaanssprekende Suid-Afrikaner sal moet besluit hoe belangrik moedertaalonderrig en hulle moedertaal vir hulle is. Hoewel ek lief vir Afrikaans is en dit sal ondersteun waar ek kan, is my doelwit altyd ten eerste om soos Jesus te wees. Rom 8:29.

Bron:  juig.co.za

NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Geïnstitusionaliseerde idees
Hierdie gedagtes word dan deel van ’n samelewing se wette, politiek, sosiale en ekonomiese strukture voordat dit uitbrei na die breë kultuur en die lewenswyse van die gewone burger beïnvloed. Ons lewe in ’n wêreld vol beroeringe. Die twintigste eeu word as die donkerste eeu in menslike heugenis bestempel. Dit het van die donkerste karakters in die menslike geskiedenis opgelewer, insluitend Mao, Pol Pot, Hitler en Stalin. Meer mense is in die laaste eeu vermoor of tereggestel as in enige vorige eeu in die geskiedenis.Daar is ’n uitvloeisel na die geskiedenis omdat idees van een generasie na die volgende oorgedra word. Hierdie bose leiers is produkte van die idees van die mens. Nietzsche, die beroemde Duitse filosoof, het voorspel dat die kennis van God in die hart van mans en vroue sal sterf en hy het die uitdrukking geskep: “Wanneer jy in die bodemlose afgrond afstaar, sal die donker dieptes na jou toe terugstaar.” Hierdie man het op die ou end kranksinnig geword.

Fundamentele waarhede
Baie mense is onbewus daarvan dat ons hele kultuur, beskawing en die vryheid wat ons geniet op Christelike ideale en beginsels gegrond is. Die hoeksteen van die Westerse beskawing was trouens die Bybelse Wet. Daardie grondslag word tans onder ons voete uitgeruk en mense is oningelig oor die bron van hulle beska-wing en burgerlike vryheid – die einste Rots waaruit hulle gebeitel is. Ons kan nie verbaas wees dat daar soveel egskeidings en tienerselfmoorde is nie; dat pedofilie, dwelmverslawing en aborsie aan die toeneem is – ons moet egter welis-
waar besorgd wees hieroor. Ek besit die boek, ‘The Great Documents of Western Civilisation’ deur Milton Viorst. Dit bevat die oorspronklike dokumente, verdrae, verordeninge en ooreenkomste wat deur manne en vroue met die verloop van die geskiedenis onderteken is. Dit is vol Christelike idees van die mensdom en die samelewing. Die outeur is nie ’n Christen nie, maar hy skryf in die eerste hoofstuk van die boek: “The Christian religion is the thread that winds through the divers communities of the West. For every trait in common, for every value shared, they probably have ten in which they differ – but all spring from the Christian tradition of the East, modified and transmitted to them by the Church. Christianity is the mother of Western civilisation.”

Beskawing in krisis gedompel
Vir enige beskawing of kultuur om te bestaan, moet dit deur ’n aantal absolute en suiwer waardes bymekaar gehou word. Dit is die Bybelse absolute waarheid, wat in die Wette van God en Waarheid van God gegrond is, wat die Westerse beskawing staande gehou het. Omdat mense van God en die waarheid van die Bybel afstand gedoen het, en in hulle denke ateïste geword het, is die beskawing en die samelewing vinnig besig om uitgekalwe te word. Tensy ons ’n Bybelse hervorming in die Weste beleef, sal die beskawing, soos ons dit tans ken, ineenstort. ’n Paar generasies van nou af, sal ons samelewing heeltemal heidens word omdat die verandering eers binne die hart plaasvind en daarna ’n uitwerking op alle uiterlike dinge het.
Die stryd wat ek en jy voer, begin in die denke van mans en vroue. Idees en opvattings het gevolge. Die Woord het vir ons raad in 2 Korintiërs 10:4: “Die wapens van ons stryd is nie die wapens van die mens nie, maar die kragtige wapens van God wat vesting kan vernietig. Daarmee vernietig ons die redenasies en elke hooghartige aanval wat teen die kennis van God gerig word. Ons neem elke gedagte gevange om dit aan Christus gehoorsaam te maak.” Ons moet ons denke vernuwe volgens God se waarhede omdat dit die bron van alle vryheid is. Die Bybel sê: “Waar die Gees van die Here is, daar is vryheid.”

Die bron van vryheid
Amerikaanse presidente maak dikwels dié stelling: “This is a government of the people, for the people, by the people”. Baie min mense weet waar daardie stelling vandaan kom. Dit is in die voorwoord van John Wycliffe se Engelse vertaling van die Bybel. Hy is die ‘Oggendster van die Reformasie’ genoem. Die Bybel was toe nog in Latyn en die breë publiek kon nie die Woord van God self lees nie. Dit was net vir die geestelikes (‘clergy’) toeganklik. Wycliffe het geweet as die man op straat die Bybel in die hande kon kry, dit die wêreld sou verander. Konings en diktators sou nie meer die bevolking kon verdruk nie en daarom het hy gesê: “Ek vertaal hierdie Bybel in Engels vir die regering van die volk, vir die volk en deur die volk.” Hy het geweet dat wanneer die Woord van God die harte en denke van mense binnedring dit tot burgerlike vryheid sal lei. Omgekeerd, het hy ook geweet dat wanneer die Woord van God nie meer in die harte en denke van mense is nie, die burgerlike vryhede wat hulle so geniet ook daarmee saam verdwyn.

Ondergrawing van die fondasie
Die idee van menseregte kom uit die Skrif. Dit mag mense nogal verras. Die hele konsep van grondwette was ’n Christelike idee wat uit die tyd van Moses kom, toe God die volk van Israel die Tien Gebooie gegee het. As die Kerk, moet ons weer eens die idees vasvang waaruit ons beskawing ontstaan het. Ons moet veg vir hierdie idees omdat hulle vinnig besig is om ondergrawe te word. Die duiwel is besig om konstitusiona-lisme om te keer. Die einste instelling wat God gebruik het om ons mee te seën, gebruik die duiwel nou om die Westerse beskawing mee te verwoes. Paulus het gesê: “Pas op dat niemand julle van Hom af wegvoer deur teorieë en argumente wat misleidend is nie. Dit is dinge wat berus op die oorlewering van mense, volgens die eerste beginsels van die wêreld en nie volgens Christus nie.” Kol 2:8. Die Christelike fondasie word tans ondergrawe deur vals vooronderstellings, New Age-oortuigings en kosmiese humanisme. Die meeste Christene kan nie meer verder as hulle eie ontbyt dink nie.

Ons moet leer om te dink
Ons het daarin misluk om die Here met ons hele verstand lief te hê. Die Bybel sê dat die belangrikste opdrag is om die Here jou God met jou hele hart en verstand lief te hê. Ons moet weer leer om te dink. Ons moet onsself onderrig in die Woord van God sodat ons na die stryd van begrippe en opvattings kan terugkeer en vir die Waarheid van Jesus Christus kan betoog lewer. Omdat ons geabdikeer het en die samelewing aan sy eie doen en late oorgelaat het, word ons beskawing van ons gesteel.
Elkeen het ’n wêreldbeskouing. Selfs diegene wat nooit skoolgegaan het nie, het ’n wêreldbeskouing. Die opvattings wat jy oor God huldig; Wie Hy is, die aard van die kosmos en die geestelike ryk, hoe jy jou medemens en die samelewing en sy instellings beskou, vorm alles deel van jou wêreldbeskouing. Baie min mense het doelbewus hulle wêreldbeskouing gekies – die meeste mense bekom hulle wêreldbeskouing doodgewoon deur hulle kultuur, hulle opvoeding, opleiding en ge-sinne. Die vraag is: Is die wêreldbeskouing wat jy huldig, ’n Bybelse wêreldbeskouing?

Ontwikkel ’n Bybelse wêreldbeskouing
Tensy jy die Bybel bestudeer, sal jou denke en gedagtes nooit volgens ’n Bybelse wêreldbeskouing wees nie; jy sal nie die vryheid kan geniet wat God vir jou bestem het nie. Die stryd begin in jou denke. Jou wêreldbeskouing bestaan uit die antwoorde op vier belangrike vrae:

Oorsprong – waar kom ek vandaan?
As Christene weet ons dat God die oorsprong is van alles wat bestaan; dat God oneindig is; dat Hy ’n persoonlike Skepper is wat die wêreld om ons geskape het. Persoonlikheid is in die skepping ingeskryf omdat God ’n persoonlikheid het. Hy is apart en verhewe bo Sy skepping.
Die intellektuele gemeenskap bevind homself egter in ’n ernstige dilemma. Hierdie gemeenskap het van die bestaan van God afgesien en is nou soekend na ’n ander oorsprong van alles wat bestaan. Tot nou toe het hulle nog geen antwoorde gevind nie – wat tot sinisme, skeptisisme en wanhoop lei. Francis Schaeffer het gesê: “Die wortel van die duisternis is die ontkenning van die geskapenheid van alle dinge.” Wanneer die mens ontken dat hy geskape is; as hy glo hy is net ‘toevalsklei’, weet hy nie waar hy vandaan kom en waarheen hy op pad is nie. Geen wonder dat die hedendaagse jongmense op grootskaal selfmoord pleeg nie.
Die Bybel leer ons dat ons waardevol en kosbaar is, geskep na die beeld van God. Dit gee ons waardigheid. Die insig  dat jou medemens na die beeld van God geskape is, sal jou hele wêreldbeskouing van daardie persoon heeltemal verander! Die manier waarop jy ander mense hanteer, verander heeltemal. Sonder hierdie waarheid funksioneer die mens net
volgens die oorlewing-van-die-sterkste-beginsel. Mense is kosbaar. Enige rassistiese regering is ’n gruwel voor God omdat alle mense na die beeld van God geskape is en voor die Wet ’n reg tot gelykheid het.

Eindbestemming – waarheen gaan ek?
Wie of wat beheer ons lot? Is dit toeval of die ‘geluksgodin’? Is dit die natuur, of is dit onsself? Die intellektuele gemeenskap het God weer eens verlaat en is op soek na ’n moet-nog-ontdek-word bron van ons lotsbestemming. Ná eeue is dit steeds nog nie ontdek nie. Hulle weet nie waar hulle vandaan gekom het of waarheen hulle op pad is nie. Die verlede en die toekoms is onseker. Die Bybel openbaar die Waarheid – ’n liefdevolle, soewereine God is in beheer van ons lot; die lot van die heelal is in Sy hande. Hy laat alles ten goede meewerk vir diegene wat Hom liefhet. Die groot beloning van die Hemel is God self – geen trane en lyding meer nie, maar volmaakte liefde en vreugde in die teenwoordigheid van die Ewige God. God is nou aan die werk in die sake van die mens. Hy beheer die lotsbestemming van die nasies van die wêreld. Dit maak nie saak hoe die mens sy vuis in God se gesig rondswaai nie, Hy bly steeds God. Diegene onder ons wat Hom ken, kan Hom sonder voorbehoud met ons eie toekoms en dié van ons kinders vertrou. Ons kan met God saamwerk om ’n seën op die komende geslagte oor te dra. Op hoërskool het ons Grey se,  ‘Elegy Written in a Country Churchyard’, bestudeer. Dit is een van die mees bekende en bestudeerde gedigte van die Engelssprekende wêreld. Die agtergrond tot die gedig is dat Grey, die digter, die begrafnis van ’n beroemde persoon in Londen bygewoon het. Dit was glo by Westminster Abbey. Konings en koninginne is daar begrawe, beroemde komponiste, digters en wetenskaplikes is daar begrawe – met beelde of borsbeelde van hulle en wonderlike woorde wat hulle in herinnering roep. Die digter het al die lof vir hierdie beroemde man aangehoor. ’n Paar dae later sit hy in ’n plattelandse kerkhof en kyk na die eenvoudige graf van ’n kleinboer en merk op dat die beroemde man en die eenvoudig boer al twee in die graf lê. Toe ek dit as ’n jong ongeredde student gelees het, my kop vol planne om ’n tienslaapkamerhuis en ’n luukse motor te besit, is ek deur sy woorde geruk. Die sinloosheid van die lewe, met almal wat uiteindelik in die graf opeindig, het my frustreer. Jy kan die frustrasie ook in die hart van die digter hoor wanneer hy die pragtige orrel-klanke tydens die begrafnisdiens beskryf – en tog lê die man in die graf. Hy bepeins die feit dat die wonderlike lofprysings nie die man se gees na sy liggaam kan terugroep nie. Dan kom sy slotwoorde: “All that wealth and all that beauty ever gave, await alike the inevitable hour. Paths of glory lead but to the grave.” Hoe meer ek as ’n student daaroor nagedink het, hoe meer het die opvatting, dat ek net ’n produk van ewolusie is, gedisintegreer. Ek het geweet dat iets my aan die anderkant van die graf ingewag het, en dit was ’n skrikwekkende gedagte. Ek het geweet dat ek teen God gesondig het, maar ek het agter my hoogmoed geskuil en myself gevlei dat ek darem nie so sleg is nie; maar die waarheid is, ek het die Bloed van Jesus nodig gehad.

Kennis – hoe kan ek seker wees dat wat ek weet, die waarheid is?
Jy weet dat jy soms gedagtes in jou hart en verstand koester wat nie reg is nie; hulle is onvriendelik en liefdeloos. Hoe kan die mens op sy eie, met onrein denke en hart, binne sy eie denke redeneer en so by die kennis van waarheid uitkom? Dit sal altyd verdorwe en verdraai wees, met die een of ander element van sedeloosheid daarin. Die New Age-beweging is gewild omdat dit deur middel van intuïsie by kennis uitkom. Hulle glo daar is geen rasionele rede of absolute waarheid nie; dus kan twee uiteenlopende menings wat twee verskillende mense as waar beskou, geldig wees. Dit is ’n geval van ’n blinde wat ’n ander blinde begelei. God se wil is dat die mens tot die kennis van Waarheid kom deur die Woord van God wat sê: “U woord is die lamp wat my die weg wys, die lig op my pad.” Die waarheid oor die kosmos en die heelal en ons medemens is in die Bybel vervat, so ook die waarheid oor die wet, vryheid en geregtigheid. Al die ander godsdiensleiers was so anders as Jesus. Hulle het hulle lerings voorop gehou en daaragter geskuil. Mohammed het gesê: “Die waarheid is aan my openbaar gemaak.” Jesus was die Woord wat vlees geword het, Hy sê: “Ek is die waarheid.” Hy is die enigste Een wat Homself voor sy lering gestel het.
Die wêreld is dieselfde as Pontius Pilatus, wat vra wat die waarheid is terwyl dit die Waarheid in die oë staar. Die enigste ding wat die intellektuele gemeenskap blykbaar vir seker weet, is dat niks seker is nie. Dit lei tot wanhoop. Ons is egter nie die blindes wat die blindes lei nie. Ons kan die Waarheid ken.

Waardes – hoe weet ons wat is waardevol in die lewe?
Wat is van die uiterste waarde? Is dit die mens, is dit God, of die natuur? Mense is so verward. Hulle weet nie of dit pelsrobbe of hulle eie siel is wat meer waardevol is nie. Mense bestee deesdae meer aan hondekos as aan wêreldsending. Want, die intellektuele gemeenskap het God verlaat, dit maak die aanname dat die mens of die natuur van uiterste waarde is.
Omdat hulle hulle verbintenis met ’n volmaakte, regverdige, liefdevolle, ewige God verloor het, besef hulle nie dat Hy van die uiterste waarde is nie. Wesenlik is dit wat God waardevol ag, waardevol. Omdat ons na Sy beeld geskape is, het die mens waarde. God het gesê dat die skepping goed was, maar Hy het die mens vir Homself geskape. Ons moet stry vir die Waarheid waarop ons lewens tans staan, voordat dit vir ewig verlore gaan! Judas 1:3 waarsku ons: “…stry vir die geloof wat een maal oorgelewer is aan dié wat God vir Hom afgesonder het.”

PAUL DANIEL stigter en hoofpastoor van Gateway Christian Family Church. Durbanville. candice@gatewaycfc.co.za

Bron: juig.co.za

Deur God regeer
’n Basiese verskil tussen antieke Israel en Suid-Afrika is dat die Israel van die Ou Verbond/Testament as geheel ‘Volk van die Here’ was. Hulle was ’n teokrasie (deur God regeer) en hulle geestelike leiers was vir ’n lang tydperk ook die politieke leiers – soos vandag in sommige Moslemlande. Daar was dus nie ’n onderskeid tussen die ‘kerk’ en die ‘staat’ nie. Die sosiale struktuur en kultuur van daardie era het ook meegebring dat dit geestelik met die volk goed gegaan het wanneer daar ’n goeie Godvresende koning was – en andersom. Daarom was dit moontlik en redelik maklik om ’n oordeel oor die ‘geestelike toestand van die nasie’ te fel.

Konflik tussen kerk en staat
Suid-Afrika bied ’n totaal ander scenario. Ons het ’n humanisties-sekulêre grondwet, die kerk en staat is twee aparte entiteite. Terwyl ons grondwet aan die een kant godsdiensvryheid vir almal belowe, bestaan die moontlikheid egter wel dat daar konflik tussen kerk en staat kan ontstaan, omdat ’n sekulêr-humanistiese grondwet soos ons s’n nie die Bybel as die hoogste maatstaf en riglyn van wat reg en verkeerd is, beskou nie. 

Meerderheid nominale Christene
Ten spyte van die feit dat die oorgrote meerderheid van ons landsburgers nominale Christene is, is alle ander godsdiensgroepe gelykberegtig. Daarbenewens is daar ook ’n groeiende groep agnostici, ateïste asook talle ’nie-geaffilieerdes’ – mense wat hulle nie meer as lid van enige spesifieke godsdiensgroep beskou nie, alhoewel hulle hulleself steeds as ‘spiritueel’ en nie as ateïsties beskou nie. In ’n sekere mate sou mens hulle as New Age- mense kon beskou.

Diagnose nie goed nie
Wanneer ’n mens dan van die ‘geestelike toestand van ons nasie’ praat, moet jy duidelik onderskei tussen ’nasie/land’, (dus alle Suid-Afrikaners) en die Kerk. Alhoewel ons land ’n sterk Christelike tradisie het en daar eweneens ’n sterk Christelike teenwoordigheid is, is die diagnose van die geestelike (en ‘morele’) stand van ons nasie nie goed nie. 
Terwyl baie ander lande ’n geringer Christelike teenwoordigheid as Suid-Afrika het, is feitlik elke denkbare sosiale euwel by ons in ’n oortreffende trap aanwesig – dink maar aan kwessies soos korrupsie, verslawing, moord, geweldsmisdaad, verkragting, ens. Dit is een van die grootste verleenthede en aantygings teen die Kerk, gegewe dat meer as driekwart Suid-Afrika-ners ’n Christelike affiliasie bely.

Beskaafd nie noodwendig Christelik nie
’n Mens sou verwag dat ’n land (en kontinent) met so ’n sterk Christelike inslag en teenwoordigheid meer ‘beskaafd’ sal wees. Alhoewel ek graag ‘beskaafdheid’ en ‘Christelikheid’ in direkte verband met mekaar sou wou bring, blyk dit nie noodwendig die geval te wees nie. Dink byvoorbeeld aan Japan wat ’n baie klein persentasie Christene het en tog hoogs beskaafd is en waar sosiale euwels soos hier by ons, kwalik voorkom.
Ek besef dat daar ook ander faktore ter sprake is, maar die feit is egter dat ons land, met soveel natuurlike skoonheid en so ryk bedeeld met natuurlike rykdomme en mense-potensiaal, nie vertoon soos een waar die lig van die Evangelie helder deurgedring het en die ‘sout’ van ons le-wens en getuienis die gewenste uitwerking het nie.

Ernstig siek in siel en wese
Ek wil daarteen waak om nie deur die baie negatiewe aspekte in ons land meegevoer te word nie. Natuurlik is daar wonderlike mense en wonderlike inisiatiewe en geleenthede. Ek kan egter nie anders as om te voel dat ons land, ons nasie, in sy siel en wese ernstig siek is nie. Materialisme, korrupsie, immoraliteit, wanfunksionerende gesinne, noem maar op, het weinig Suid-Afrikaners verbygegaan. Ja, Suid-Afrika is in vele opsigte ’n ‘siek’ land.

Waar is die lig?
Wanneer daar egter oor die geestelike toestand van ons nasie gevra word, is dit be-langriker om by die Kerk uit te kom. Die Kerk is immers die liggaam van Christus, God se instrument, om die wêreld te seën en te beïnvloed met die boodskap van Sy koninkryk, om ‘siek’ mense en ‘siek’ gemeenskappe aan te raak en te genees. Daar is al gesê dat donkerte slegs gedefinieer kan word as ‘die afwesigheid van lig’. As dit dan ‘donker’ in ons samelewing is, kan daar met reg vrae aan die Kerk gevra word, aan ons as Christengelowiges – die lig van die wêreld.
Jesus se woorde aan Sy volgelinge was nog nooit meer van toepassing nie: “Julle is die sout vir die aarde… Julle is die lig vir die wêreld…”(Matt 5:13-14). Is God se probleem met Suid-Afrika regtig die ongelowige, geestelik-dooie menigtes, of is dit die vele Christene wat nie ’n ware Jesus-gelykvormige, Heilige Gees-beheerde koninkrykslewe lei nie? 

Beskaafd maar ongered
Wanneer ons praat van die ‘Kerk’, moet ons natuurlik onthou dat ’n groot deel van diegene wat hulleself in ’n sensus as ‘Christene’ sal identifiseer, nog nooit tot bekering gekom het nie en dus eintlik net in naam ’n Christen is. Sulke mense is nog geestelik ‘dood’ (Kol 2:13) en daar kan beswaarlik iets meer oor hulle geestelike toestand gesê word. Sulke mense mag (soos totale ongelowige buitestanders en selfs godloënaars) goeie mense wees, beskaafd, met selfs hoë morele waardes, maar om ’n goeie mens te wees, beteken nog nie jy is ’n kind van God nie. 

Waarlike kinders van God
Indien ongelowiges, asook ongeredde, nominale Christene se geestelike toestand eintlik net as ‘dood’ beskryf kan word, skuif die fokus dus na diegene wat waarlik gelowiges, kinders van die Here is. Dit is hulle waarvan Joh 1:12 praat: “Maar almal wat Hom aangeneem het, aan hulle het Hy mag gegee om kinders van God te word, aan hulle wat in sy Naam glo.” Dit is mense wat Jesus as hulle Verlosser aanvaar het en glo dat Hy alles reeds aan die Kruis volbring het sodat ons hier vir Hom kan lewe en hierna vir altyd by Hom kan wees. 
Hierdie ‘ware’ Kerk van die Here is versprei oor alle denominasies wat Jesus as die verrese Seun van God bely. En nie net in denominasies nie – een van die interessante verskynsels van ons tyd is die talle onverbonde gemeentes (groot en klein) wat in groot getalle oral in ons land ontstaan. Hieronder tel ek ook die groot getal huisgemeentes. 

Kommerwekkende tendense
Ek dink egter dit is haas onmoontlik om ’n enkele geldende uitspraak oor die geestelike toestand van die Kerk in die algemeen te maak. Ja, daar is sekerlik tendense wat kommerwekkend is. ’n Mens verwag byvoorbeeld dat ware kinders van die Here goeie en beskaafde mense met hoë morele waardes sal wees, maar dit is ongelukkig nie altyd die geval nie.
Die wêreldgesindheid waarteen Jak 4:4 waarsku, het beslis ook baie gelowiges se oorgawe en toewyding aan die Here geaffekteer. Paulus sê immers dat mense in die laaste dae ‘meer liefhebbers van genot as liefhebbers van God’ sal wees (2 Tim 3:4). Wêreldgesindheid was nog altyd ’n groter vyand van die Kerk as vervolging. So onaangenaam en onwelkom as wat vervolging van die Kerk nog altyd was, het dit as ’n reël ’n heilsame en heiligende effek tot gevolg gehad.

Groei van gemeentes
’n Tendens wat in die meer Westers-georiënteerde segment van die kerk voorkom, is dat die groei van sommige gemeentes grotendeels nie deur nuwe bekerings geskied nie, maar wel uit die migrasie van lidmate. Die meeste groeiende gemeentes sal erken dat hulle groei nie soseer koninkryksgroei is nie, maar ten koste van ander gemeentes. Hierdie groei is gewoonlik aan persoonlikhede gekoppel, iets wat nie altyd op die lange duur volhoubaar is nie.

Ware dissipelskap ’n behoefte
In ons arm, agtergeblewe gemeenskappe, vind ons vrugbare grond vir die Evangelie. Groot getalle mense reageer op die uitnodigings van evangeliste. Daar is egter twee groot struikelblokke. Die een is die sterk houvas van die animisties-kulturele agtergrond waaruit hierdie mense kom. Heelwat van die groot onafhanklike kerke wat in hulle geledere ontstaan het, het ook ’n sterk sinkretistiese geloof [vermenging van verskillende godsdienstige en sektariese opvattings] en praktyk. Geloof in die rol van voorvadergeeste asook ander praktyke wat daarmee verband hou, is dikwels aanwesig.
’n Algemene tekortkoming wat hier, en eintlik ook in die breë Kerk voorkom, is ware dissipelskap. Soos dikwels die geval is tydens evangelisasie-veldtogte oral in Afrika, kom mense herhaaldelik tot bekering, maar groei nie tot geestelike volwassenheid nie. Daarom is daar so ’n vatbaarheid vir vreemde en onBybelse leringe en praktyke. 

Ons benodig Sy Gees
Te midde van alles moet ons egter nie die wonderlike tekens miskyk dat die lig van Sy koninkryk telkens deurbreek nie. Voorbeelde is legio. Terwyl die vuur van God in die Kerk in Suid-Afrika ver van geblus is, het ons onteenseglik behoefte, nee, ’n nood daaraan, dat die wind van God se Gees soewerein en eg oor ons waai. Sy vlam moet warmer en hoër brand!

Dr. Isak BURGER: President van die AGS van SA. Kontak hom afmgs@mweb.co.za of besoek www.afm-ags.org

Bron:  juig.co.za

NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Ongetwyfeld vind selfverliefdheid op doelbewuste en subtiele maniere uitdrukking op Facebook of Twitter. Facebook word veels te maklik ’n sosiale spieël waar selfies en ander selfverheerlikende fotos en stories bydra tot sekere mense se beeld-poets oefeninge. Twitter weer kan maklik ’n sosiale megafoon verander waar eie standpunte gedurig gepromoveer word. Hoe meer volgelinge sekere Twitter persona’s het, hoe groter word party mense se internet ego’s. Hulle gebruik selfs kunsmatige soek-enjins en allerlei trefwoorde om volgelinge te “werf.”

Waar laat hierdie selfie-sugtigheid op verskillende sosiale media platforms ons? Wel, dit is nie wys om die baba en die badwater saam uit te gooi nie. Ons skuld onsself en ander ’n beter digitale teenwoordigheid. Dit beteken onder andere:

• Ons plaas nie slegs fotos of verhale oor al ons suksesse nie. Daar is ook wel ruimte hiervoor, maar ons wil nie net aan al ons uiterlike en meetbare prestasies geken word nie. Mense moet ons ook ken aan ons humor, vrae, worstelinge en alledaagse vreugdes.

• Ons skep nie ’n digitale persona wat nie getrou is aan wie ons regtig is nie.

• Ons skinder nie in ander se afwesigheid op Twitter of Facebook oor wat hulle elders in die lewe sou gesê of gedoen het nie.

• Ons misbruik nie ander se Facebook of Twitter platforms deur ongenooid ons eie stories daar af te pak nie. As ons nie iets konstruktief of relevant kan bydra tot wat iemand gepost of getweet het nie, dan hoef ons dit nie te sê nie. As iemand iets konstruktief gesê of gedeel het, waardeer ons dit net (“Like” op Facebook en “Favorite” op Twitter). Dis meer as genoeg.

• Ons hoef nie ’n opinie oor alles en te hê wat mense “post” of “tweet” nie.

• Ons hoef nie elke slag ’n vroom preek af te steek of “diep geestelik” te probeer wees om ’n keurige getuie vir die Here te wees in digitale ruimtes nie.

Bron:  ekerk.org NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

In Galasiërs 3:28 lees ons byvoorbeeld: “Dit maak nie saak of iemand Jood of Griek, slaaf of vry, man of vrou is nie: In Christus Jesus is julle almal een.”

In Johannes 13:34 sê Jesus: “Ek gee julle ’n nuwe gebod: Julle moet mekaar liefhê. Soos ek julle liefhet moet julle mekaar ook liefhê.”

Voorts lees ons in Mattheus 7:12: ­“Alles wat julle wil hê dat die mense aan julle moet doen, moet julle ook aan hulle doen.”

Wit Suid-Afrikaners moet nooit passief reageer teenoor rassistiese aanmerkings of geweld wat teen hulle gerig word nie.

Die rekord van my eie organisasie, die Suid-Afrikaanse Instituut vir Rasseverhoudinge, toon self ’n geskiedenis van beginselvaste teenkanting teen ­alle rassistiese beleidsrigtings.

Ons het inderdaad verlede jaar ’n ­verslag uitgereik waarin ons sê dat wetgewing oor swart ekonomiese bemagtiging (SEB) geskrap moet word.

Ons standpunt oor SEB veroorsaak dat ons dikwels as ’n uiters konserwatiewe dinkskrum bestempel word in terme van ons ekonomiese beleid, maar ek het geen probleem daarmee nie.

Die punt is daar is ’n groot verskil tussen standpunte ten gunste van konserwatiewe ekonomiese beleid en neerhalende stellings en idees oor swart mense.

Die betekenis van my oorspronklike skrywe verlede jaar word weerspieël in Mattheus 7:3-5: “Waarom sien jy die splinter raak wat in jou broer se oog is, maar die balk in jou eie oog merk jy nie op nie?”

Dus, as wit Suid-Afrikaners swart rassisme (wat erger word) wil beveg, moet die wit gemeenskap verseker dat hy nie aktief of passief toelaat dat regses in sy midde dieselfde soort rassistiese uitsprake verkondig nie.

Dit is goed dié rubriek verskyn op ’n Sondag, want dit is die regte dag om oor my finale punt te dink: Wit rassiste impliseer met hul neerhalende aanmerkings en idees dat God ’n fout gemaak het toe hy swart mense geskape het.

Hulle sinspeel daarop God is verkeerd en hulle reg.

Ek raai hulle aan om vandag eerder stil te word en na te dink oor 1 Johannes 2:9, wat lui: “As iemand beweer dat hy in die lig is, maar hy haat sy broer, is hy nog steeds in die duisternis.”

Bron: rapport.co.za NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Oosterse wortels
Die slawe uit Hollandse kolonies in die Verre-Ooste, soos Batavia (tans Java), het uit verskillende linguistiese agtergronde gekom, maar almal kon tot ’n meerder of mindere mate Maleis-Portugees (wat self uit ’n soort Pidgin-Portugees onstaan het) praat.  Dit was omdat Portugees meestal deur handelaars, soldate en matrose gepraat kon word. 
In die Kaap het die slawe nou ook Hollands begin praat. Omdat die slawe hierdie tipe Hollands by mekaar leer praat het (by nie-moedertaalsprekers), was dit ’n vereenvoudigde Hollands wat deur Maleis-Portugees en ander slawetale beïnvloed is. Dit was die begin van die Kaapse Afrikaans. 
Oorblyfsels van Maleis-Portugees is steeds in moderne Afrikaans te vind in woorde soos: baie, koejawel, makou, blatjang, bobotie, sosatie en piesang.

Suid-Afrikaanse wortels
Die inheemse Khoi-bevolking het ook ’n invloed op Afrikaans gehad. Die boere en Khoi moes handel dryf en hierdie ruilhandel het tot die ontstaan van ’n tipe Pidgin-Hollands tussen die vryburgers en die Khoi gelei. 
Die Khoi se sosiale stelsel is vernietig en ná die pokke-epidemie het baie van die Khoi na die gebied naby die Oranjerivier uitgewyk. Die tipe Hollands wat hulle gepraat het, was bekend as Oranjerivier-Afrikaans.  Oorblyfsels van die Khoi-tale kan in mo-derne Afrikaans gevind word in woorde soos: abba, boegoe, dagga, kanna, karos en kierie, koedoe, kwagga, geitjie, kango, kamma, aitsa, arrie en eina. 

Vader van Afrikaans
Ná die Britse oorname in 1806 het die Kaap verengels weens ’n verengelsingsbeleid om Nederlands en Afrikaans te probeer verdring. Arnoldus Pannevis word as die vader van Afrikaans beskou. Hy was ’n taalkundige en onderwyser by De Gimnasium, ’n privaat skool vir Hollandssprekende kinders. Hy het besef dat die Kaaps-Hollands nie meer as ’n dialek van Hollands beskou kan word nie, maar inderwaarheid ’n nuwe taal is. Hy was die eerste persoon wat die taal, Afrikaans genoem het.

Genootskap van ‘regte’ Afrikaners
As diep godsdienstige wou Pannevis hê dat die Bybel in Afrikaans vertaal word, maar alvorens dit kon gebeur, moes Afrikaans erkenning as skryftaal kry. Die jong predikant, S.J. du Toit wat deur Pannevis by die Bybelgenootskap vir hierdie taak benoem is, het ’n vergadering byeengeroep om die vertaling en erkenning van Afrikaans as skryftaal te bespreek. Tydens die vergadering is besluit om die Genootskap van Regte Afrikaners (GRA) te stig om Afrikaans, wat toe reeds die spreektaal van duisende mense was, tot skryftaal te verhef en as landstaal erken te kry.

Lojale Afrikaanse harte
Die rede vir die benaming ‘regte’ Afrikaners was omdat daar volgens die GRA drie soorte Afrikaners in Suid-Afrika was: Afrikaners met Hollandse harte lojaal aan hul Hollandse verlede; Afrikaners met Engelse harte wat die taal en kultuur van die Engelse regering as hul eie beskou het; Regte Afrikaners met Afrikaanse harte lojaal aan die taal en kultuur van Suid-Afrika. Die GRA wou die Britse kul-tuurinvloed teenstaan. 

Interessante feit
Van die vroegste Afrikaanse geskrifte is deur Imams van die Oosterse slawe in Arabies geskryf. Lees die volgende getranskribeerde voorbeeld hardop: “Oewhans wiet die riegtie wieg.” Dit beteken: “Ons weet die regte weg.”* 
*Transkribering en verklarings uit «Abu Bakr se ‹Uiteensetting van die Godsdiens›» deur A. van Selms, 1979, North-Holland Publishing Company, Amsterdam/Oxford/New York

Wat is ’n dialek?
’n Dialek is ’n streeks- of ’n sosiale variëteit van ’n taal wat van die standaard literêre taal verskil. Dit mag verskil in uitspraak, grammatika of woordeskat.  Cockney is byvoorbeeld ’n dialek van Engels, of Griekwa-Afrikaans ’n dialek van Afrikaans.

Wat is ’n pidgin?
Dit is ’n vereenvoudigde taal wat gebruik word in ’n situasie waar tydelike kontak tussen mense is wat nie dieselfde taal praat nie, soos in die konteks van handelaars, matrose en jagters wat met inheemse bevolkingsgroepe moet kommunikeer. Dit is ’n embriotaal met al die elemente van ’n taal, maar ’n beperkte woordeskat en vereenvoudigde grammatika. Die oorsprong van die naam kom glo van die Chinese Pidgin-Engels waar die woorde ‘talk business’ ‘tok pidgin’ geword het.

Betekenisverskil van Hollands
Teen die einde van die 19de eeu het die Hollands aan die Kaap al baie van standaard Hollands verskil. Die tabel dui aan hoe Afrikaans vandag van Hollands verskil:

WOORD           HOLLANDSE BETEKENIS                        AFRIKAANSE BETEKENIS
Kombers          growwe kombersstof op skepe gebruik           sagte kombers
Kombuis          skeepskombuis (‘galley’)              kookplek in ’n huis 
Vlei             ’n plek tussen twee berge (vallei)          moerasagtige grond tussen
hoogliggende gebiede

’n Koerant en ’n skool
Die GRA het dit gedoen deur ’n eie Afrikaanse koerant, Die Afrikaanse Patriot, te publiseer en deur die eerste Afrikaanse skool, die Gedenkschool der Hugenoten, te stig. Die eerste uitgawe van Die Afrikaanse Patriot het op 15 Januarie 1876 verskyn. D.F. du Toit (oom Lokomotief) was een van die eerste redakteurs van die koerant.
In 1914 is Afrikaans as amptelike skooltaal erken en in 1925 het dit saam met Engels een van twee amptelike landstale geword. Die eerste amptelike Afrikaanse Bybelvertaling het in 1933 verskyn. Ná 1994 het Afrikaans een van elf amptelike landstale geword. 

Taalmonument
Die Afrikaanse Taalmonument in die Paarl vier die ontstaan en voortbestaan van Afrikaans. Almal behoort hierdie unieke monument te besoek. Die ge-
dagte om ’n monument vir die Afrikaanse taal op te rig, het in 1942 posgevat. 
’n Afrikaanse Taalmonument-komi-tee is gestig en daar is begin om fondse in te samel. Bouwerk het in 1972 begin en die monument is in 1975, ’n honderd jaar na die stigting van die GRA, ingewy. 
Hierdie taalmonument  is nie die enigste een in die land nie. Die oudste een staan op Burgersdorp en is eintlik opgerig vir die erkenning van Hollands. Die dorpe Kroonstad en Welkom het albei in 1959 monumente vir die Afrikaanse taal opgerig. 
Daar is ook monumente op Lichtenburg, Ventersburg, Touwsrivier, Worcester, Louis Trichardt, Belfast, Ermelo, Ohrigstad, Delareyville, Petrus Steyn, Reddersburg, Reitz, Johannesburg, Ladismith, Riebeek-Kasteel, Aberdeen en Oos-Londen opgerig tydens die Taalfeesjaar in 1975. 

Taalmuseum
Die Taalmuseum is in die hartjie van die Paarl, in die voormalige huis van Gideon Malherbe, een van die stigterslede van die Genootskap van Regte Afrikaners (GRA) en waar die GRA inderdaad gestig is. Die museums is gestig om die lede van die GRA te vereer en is in 1971 deur die Taalmonument-komitee gekoop en deur argitek, Gabriel Fagan gerestoureer. Dit is in 1975 amptelik geopen. Die museum se uitstallings handel oor die geskiedenis en diversiteit van Afrikaans. 

Afrikaans in die nuwe bedeling
Tydens die 2011-Sensus het dit aan die lig gekom dat Afrikaans die derde grootste taalgroep in Suid-Afrika is met meer as ses miljoen moedertaalsprekers (Zulu en Xhosa die twee ander taalgroepe) en met bykans net soveel mense wat dit as tweede of derde taal praat. Tog is daar ’n opvatting dat Afrikaans aan die kwyn is en nie deur baie mense gepraat word nie. Volgens die Sensus is die opvallendste taalverandering dat daar ’n toename in huistaalsprekers van Engels is, met ’n afname in Afrikatale en ’n geringe toename in Afrikaans. Dit is ’n geval van taalverskuiwing.

Taalverskuiwing
Taalverskuiwing geskied wanneer mense van ’n taalgroep daardie taal met ’n ander taal vervang. Soms is dit net gedeeltelike verskuiwing – wanneer die verskuiwing net binne ’n sekere konteks plaasvind, bv. Afrikaanssprekendes wat by restaurante en tydens inkopies Engels praat, maar by die huis Afrikaans praat. 
Wanneer mense egter die ander taal die heeltyd gebruik en die oorspronklike taal afskeep, word dit totale taalverskuiwing. Die afsterf van die taal is die finale fase van taalverskuiwing. Dit geskied gewoonlik oor ’n lang tydperk en in verskillende fases. Tweetaligheid wat oorgaan in vervangende tweetaligheid, waar die spreker hulle eie taal met die dominante taal begin vervang, is een van hierdie fases. Dit lei tot sprekers wat sy moedertaal nie meer ordentlik kan praat nie en uiteindelike eentalig word.

Simboliek van die Taalmonument
Die simboliek van die monument sluit die bydrae van al die tale in wat tot Afrikaans se ontstaan gelei het: 
• Drie suile = Wes-Europese tale, onder meer Hollands, Frans, Duits en Portugees. 
• Muur = Maleise taal. 
• Podium met rondings = Khoi-, Nguni- en Sothotale. 
• Brug = ver-smelting van Afrika en Europese tale. 
• Hoofsuil = Afrikaans. 
• Suil = Suid-Afrika

Dominante status van Engels
Weens Engels se dominante status word dit in verhouding met die ander tale meer gebruik (al is dit nie die moedertaal van die oorgrote meerderheid Suid-Afrikaners nie). Mense kies bloot om dit meer as ander tale te praat omdat hulle dit as die taal van ekonomiese, politiese en sosiale mag beskou.

Ongelykheid in toedeling van beurse
In sy artikel haal Flip Smit aan dat net 2% wit studente en 4% bruin studente tans beurse van die National Student Financial Aid Scheme (NSFAS) ontvang. Dit veroorsaak dat minder as 20% na universiteite kan gaan. Volgens Langner van Solidariteit Helpende Hand is dit te min om selfs een Afrikaanstalige universiteit te regverdig, tensy daar stappe gedoen word om die benadeling van wit en bruin studente – deur die disproporsionele toedeling van beurse – reg te stel.

Afrikaans as onderrigtaal
Daar is ’n toenemende daling in die gebruik van Afrikaans as onderrigtaal in beide skole en universiteite. Volgens statistieke het Afrikaans-enkelmedium skole in ’n provinsie soos Mpumalanga van 1993 tot 2003 met 96% gedaal (van 90 skole tot slegs 3 in 2003). Vyf Suid-Afrikaanse universiteite was in 1980 Afrikaans-medium en 15 Engels; in 1994 was 18 Engels, 5 tweetalig en géén universiteit wat Afrikaans as enigste onderrigmedium gebruik nie. 
Sedert 1995 het Tukkiesstudente wat kies om Afrikaans as onderrigtaal te gebruik, van bykans 70% tot 34,8% gedaal en die studente wat Engels verkies, van 29,2% na 65,2% gestyg.
Afrikaanse ouers plaas toenemend hulle kinders in Engelse skole. Afrikaanse skole veg om voortbestaan en Afrikaanssprekendes in die gemeenskap dien self die doodslag toe! Die gesindheid is dat kinders met ’n Afrikaanse opvoeding ’n agterstand teenoor Engelse in die sakewêreld sal hê. Dit is ’n groot mistasting. Suksesvolle Afrikaanse sakelui, soos die Ruperts en Christo Wiese, staan glad nie terug in die sakewêreld nie. 
Die wêreld is hedendaags ’n globale stad met multinasionale beroepslui in elke hoekie van die aardbol. Ingenieurs van Duitsland (eentalige nasie), het nie ’n agterstand teenoor En-gelse ampsgenote nie, om nie te praat van die 800 000 Afrikaners wat geëmigreer het en werk kon kry ‘ten spyte van’ hulle moedertaalonderrig nie. Waarom die wanpersepsie? Dalk weens uitlatings soos dié van professor Jansen.   

Engels as taal van versoening?
Prof Jansen, rektor van die Universiteit van die Vrystaat, het onlangs die stelling gemaak dat Engels, eerder as Afrikaans, die taal van versoening in hierdie land sal moet wees. “Dit verbaas my steeds hoe ‘n versigtige argument oor taalinklusiwiteit ernstig verdraai kan word vir die maksimum mediabohaai,” het hy in reaksie op die ontstoke debatvoering wat daarop gevolg het, getwiet. 
Wat hy taalinklusiwititeit noem, sal noodwendig tot eentaligheid lei. Ons behoort eerder meertaligheid na te streef. Slegs diegene wat reeds eentalig Engels is, sal by Jansen se voorstel baat en ander sprekers sal hulle tale daarvoor inboet, soos wat reeds aan die gebeur is met die Afrikatale.

Skyn van veeltaligheid
Volgens die skrywers van ’n navorsingsverslag, ‘Taalkeuses en -opinies van Afrikaanssprekende studente aan Unisa’, word die oorheersing van Engels onder die skyn van veeltaligheid aangeblaas. By UNISA neem die aantal vakke wat slegs in Engels aangebied word al hoe meer toe en verloor Afrikaans sy voorheen gelyke status met Engels.
Volgens Flip Smit, voormalige rektor van UP, is dubbelmediumonderrig (Afri-kaans en Engels die swakste wyse van onderrig en gewoonlik net ’n tussenstadium vir Engelstalige onderrig. ’n Kosteberaming by een universiteit dui aan dat dié wyse van onderrig vir alle kursusse onbekostigbaar is, maar dat tolkdienste goed werk en bekostigbaar is. 
By die NWU word die tolkmodus gebruik om hierdie  probleem op te los. Dit is die pad wat uiteindelik ook vir US en UP voorlê. Daar moet seker gemaak word dat Afrikaans aan minstens twee universiteite status as universiteitstaal behou.

Professor Wannie Carstens, professor aan Noordwes-Universiteit en voorsitter van die Raad van die Afrikaanse Taalmuseum en -monument (ATM) het in sy lesing sy droom vir Afrikaans in 2033 uitgespreek. Hy het gesê dat hy droom dat Afrikaans oor 20 jaar steeds as volwaardige taal in skole, universiteite, howe, ens., gebruik sal word. Hy twyfel nie aan Afrikaans se potensiaal nie. Dit is ’n beduidende taal (een van die 120 grootste tale uit 7 105 tale). Min mense weet byvoorbeeld dat Afrikaanse taalverwerwing en Geskiedenis van Afrikaans as vakke geneem kan word by die Adam Mickiewicz-Universiteit (UAM) in Pole.  Daar word selfs tans aan die eerste Pools-Afrikaanse woordeboek gewerk.

Groei of kwyn
’n Taal se oorlewing word gemeet aan faktore soos die behoud van die taal se funksies en die status van die taal. ’n Taal moet hoë sowel as lae funksies hê. As ’n hoë funksie soos gebruik in amptelike konteks verlore gaan, het dit ’n negatiewe effek; daarom is dit van kardinale belang dat Afrikaans steeds as ’n vakkundige taal op tersiêre vlak gebruik moet word.

Verseker voortbestaan
Volgens prof. Carstens kan ons die volgende stappe doen om Afrikaans se voortbestaan te verseker:
• Maak seker dat Afrikaansmedium kinders na Afrikaansmedium skole gaan
• Behou Afrikaans as wetenskapstaal
• Behou Afrikaans as publikasietaal – publi-seer koerante, tydskrifte, boeke, weten-skapartikels
• Hou vol om Afrikaans in al sy funksies te gebruik: by die huis, by die werksplek (Afri-kaans is ’n ekonomiese bate), by die kerk, in die howe, daar waar ons ontspan. Ons durf nie toelaat dat een funksie verlore gaan nie. Onthou: as ons op onderwysvlak verloor, begin die taal te kwyn – onderwys is die skakel tussen alle funksies
• Ons moet die volle verskeidenheid van Afrikaans erken. Ons het standaard- en niestandaardvariëteite en die een is nie noodwendig beter as die ander een nie.
• Ons moet Afrikaans ondersteun waar ons kan. Kom ons koop Afrikaanse boeke, koerante en tydskrifte; luister Afrikaanse musiek; woon Afrikaanse kunstefeeste by. Kom ons gee ons geld vir Afrikaans en help ’n mark vir Afrikaans en sy produkte skep.
• Raak betrokke by Afrikaanse projekte. As jy nie tyd het nie, gee dan jou geld. Ons het baie fondse nodig om Afrikaanse kinders te laat studeer sodat hulle op hulle beurt weer die ekonomie kan stimuleer deur hulle vaardighede
• Ons moet trots wees op ons taal, maar ons moet terselfdertyd ook beleef wees teenoor die sprekers van ander tale. Watter beeld dra ons van Afrikaans en sy sprekers oor?
• Ons moet werk en geleenthede in Afrikaans skep

Inligting bekom uit prof. W. Carstens se ATM-lesing 26 September 2013; uit ‘Taalkeuses en -opinies van Afrikaanssprekende student aan Unisa’ deur E. Bornman, P.H. Potgieter en J.C. Pauw in ‘Tydskrif vir Geesteswetenskappe’ 53 (3)September 2013; statistieke soos uit die artikel van Vic Webb (2012): ‘Managing multilingualism in higher education in post-1994 South Africa, Language Matters: Studies in the Languages of Africa’, 43:2, 202-220 en ‘Language in a Changing World’: UNISA studiegids vir LIN2046, 2007:88-91.

Bron:  juig.co.za

NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.

Die Grieke
Na gelang ek die werke gelees het van die Griekse filosowe wat van ongeveer 600 tot 100 voor Christus geleef het, was ek verbaas om primitiewe ewolusionêre teo-rieë en melding van ontsaglike tydperke te ontdek, lank voor Darwin en moderne aannames. Die fragmente van Anaximander (610-546 v. C.) het geleer dat mense oorspronklik gelyk het na ’n ander tipe dier, naamlik visse.1
Daar was Demokritus (460-379 v.C.) wat onderrig het dat primitiewe mense met ‘verwarde’ en ‘onverstaanbare’ klanke begin kommunikeer het, maar ‘geleidelik woorde begin artikuleer het’. 2 Epikurus (341-270 v.C.) het onderrig dat daar geen behoefte bestaan vir ’n God of gode nie omdat die heelal ont-staan het deur die toevallige bymekaarkom van atome. 3

Onkundig oor die Skepping
Ná hulle, het die Romeinse naturalis, Plinius die Ouere (23-79 n. C.) gesê: “…ons is so onderworpe aan toeval dat Toeval die plek van God inneem; dit bewys dat God se bestaan onseker is.” 4
Aangaande die lang tydperke in die ontwikkeling van die heelal was Plato en talle Griekse filosowe van mening dat die huidige heelal miljoene jare gelede tot stand gekom het. Laktantius het in die vierde eeu n.C. geskryf: “Aangesien hulle onkundig was oor die ontstaan van alles en van daardie oertydperk waartydens die wêreld geskape is, het Plato en talle ander filosowe gesê dat duisende tydperke verbygegaan het sedert hierdie skone stand van die wêreld voltooi is…” 5 (’n tydperk verwys hier na ’n 1 000 jaar.)

Egiptenare, Babiloniërs en Hindoes
Die Grieke het sommige van hierdie idees van die Babiloniërs, Egiptenare en Hindoes geleen, wie se filosofieë eeue ver terugstrek. So byvoorbeeld lui een Hindoegeloof dat Brahma (‘die heelal’) ongeveer 4,3 biljoen jaar gelede spontaan op sy eie, soos ’n saad, ontwikkel en uitgebrei het om alles wat bestaan, te vorm.6
Hierdie Hindoes het in ’n ewige heelal geglo wat kringlope van hergeboorte, vernietiging en rustoestande, bekend as ‘kalpas’, gehad het – ietwat soos ossillerende oerknal-teorieë. Ons lees ook in die Hindoe ‘Bhagavad Gita’ dat die god, Krishna, sê: “Ek is die bron waaruit alle wesens ontwikkel het.” 7 Sommige Babiloniërs het daarop aanspraak gemaak dat hulle astronomiese inskrywings op klei-tablette wat oor 730 000 jaar strek, in hulle besit het; ander soos Berosus, het daarop aanspraak gemaak dat die inskripsies oor 490 000 jaar strek. Die Egiptenare maak daarop aanspraak dat hulle astronomie reeds vir langer as 100 000 jaar verstaan.8

Mislei deur menslike gissings
Die vroeë Christelike kerkvaders het voortdurend met die heidene oor die ouderdom van die aarde, of oor die ouderdom van die beskawing geredeneer. Die kerkvaders was eenstemmig daaroor dat God die aarde minder as 6 000 jaar gelede geskape het, voordat hulle geskrifte begin skryf het.9
So byvoorbeeld het een van die invloedrykste kerkvaders, Augustinus (354-430 n.C.) in sy beroemdste werk, ‘Stad van God’, ’n hele hoofstuk daaraan gewy: ‘Die Valsheid van Geskiedenis Wat Der Duisende Jare Aan die Wêreld Se Verlede Toeskryf’.
Daarin sê hy: “Laat ons dan die gissings van die mens weglaat wat nie weet waarvan hulle praat wanneer hulle hulle oor die aard en oorsprong van die mensdom uitlaat nie…Hulle is ook mislei deur die hoogs leuenagtige dokumente wat aanspraak maak dat hulle die geskiede-nis van der duisende jare weergee, hoewel ons, deur berekeninge aan die hand van die heilige geskrifte, vind dat nog nie 6 000 jaar verbygegaan het nie.10

Astrologiese berekeninge
Teofilus (115-181 n.C.), biskop van Antiogië, het ’n apologetiese werk geskryf wat hy aan die heidense magistraat, Autolycus, gerig het oor die probleem van die lang tydperke soos weergegee deur die heidene. Hy het verwys na Plato wat gesê het dat ’n tydperk van 200 miljoen jaar tussen die Vloed en sy eie era verloop het. Teofilus het ook verwys na Apollonius, die Egiptenaar, se aanspraak van ten minste 155 625 jaar wat verloop het sedert die skepping.11
Die antieke heidene kon hulle ontsaglike lang tydperke met behulp van astrologie bereken het omdat hulle dit as ware wetenskap beskou het. Julius Africanus (200-234 n.C.) het geskryf: “Die Egiptenare het inderdaad met grootpraterige idees van hulle eie oudheid, en aan die hand van hulle astroloë, ’n weergawe daarvan voorgehou in siklusse en ontelbare jare…”12

Moderne heidene?
Hedendaagse wetenskaplikes gebruik veel meer komplekse dateringsmetodes, byvoorbeeld radiometriese metodes om hoë ouderdomme te ‘bewys’. Soos Creation Magazine egter dikwels uitwys, is hierdie metodes nié metings van tyd nie, maar interpretasies van metings van objekte soos byvoorbeeld produkte van radioaktiewe verval. Sulke interpretasies is op foutiewe aannames gebaseer. 13
Meer onlangs het wetenskaplikes ‘nuwe’
teorieë’ uitgedink om te verduidelik hoe lewe op aarde sou kon ontstaan, gegewe die kwynende klein waarskynlikheid van spontane ewolusie wat werklik plaasgevind het. Die gewese Francis Crick, die medeontdekker van RNA se struktuur (in samewerking met James Watson en Maurice Wilkins), het geglo dat buiteaardse wesens, en nie God nie, verantwoordelik is vir lewe op aarde.14 Die heidense gode het teruggeslaan met mening!
Daar word baie gegis oor die ‘veelal’ (multi-verse) of ‘parallelle heelal’-teorie, soos ’n onlangse artikel in Scientific American, deur Max Tegmark. 15 16 Hierdie fantasie is nogal nuttig omdat enigiets nou moontlik is, soos in die Matrix-wetenskapsfiksierolprente! Nietemin is so ’n idee antiek. Augustinus het voor 430 n.C. daaroor gekla toe hy gesê het: “Daar is sommige, wat alhoewel hulle nie veronderstel dat hierdie wêreld ewig is nie, tog van mening is dat hierdie nie die enigste wêreld is nie, maar dat daar ontelbare ander wêrelde is, of andersins, dat hierdie inderdaad nie die enigste een is nie, maar dat dit sterf en met gereelde tussenposes hergebore word, en dít male sonder tal.17

Niks nuut onder die son nie
Salomo het ongeveer 3 000 jaar gelede gesê: “Wat was, sal weer wees; wat gebeur het, sal weer gebeur. Daar is niks nuuts in hierdie wêreld nie. Kan jy van iets sê dit is nuut? Nee, dit was lankal daar, lank voor ons tyd. Wat verby is, word vergeet en ook wat later kom, sal vergeet word deur dié en wat daarna kom.” Prediker 1:9-11.

Die wêreld is geskape
Ons moet ag slaan op Teofilus se woorde aan Autolycus slegs 150 jaar na Christus se opstanding: “My doel is nie net om maar net ’n onderwerp vir besprekings te verskaf nie, maar om lig te werp op die aantal jare wat sedert die grondlegging van die wêreld verloop het. Om die leë arbeid en beuselagtighede van hierdie outeurs te veroordeel omdat daar nie 20 000 keer 10 000 jaar sedert die Vloed tot die hede was, soos Plato gesê het nie; ook nie 15 keer 10 375 jaar soos ek reeds genoem het Apollonius, die Egiptenaar, voorgestel het nie.
Nóg is die wêreld ongeskape, nóg is daar ’n spontane voortbrenging van alle dinge soos Pythagoras en die res van gedroom het, maar omdat dit inderdaad geskape is, val dit onder die voorsienigheid van God wat alle dinge geskape het, en die hele verloop van tyd en jare word openbaar gemaak aan diegene wat die waarheid wil gehoorsaam.18
Van die skepping van die wêreld tot die vloed was 2 242 jaar…Al die jare vanaf die skepping van die wêreld kom te staan op ’n totaal van 5 698 jaar19 en enkele maande en dae.”

Bron:  juig.co.za NGVishoek: Ds. ( dominee ) Martin Barnard.